Hoi!!

Klaar voor alweer een nieuwe update vanuit Nanjing!

Ik ben zeer blij dat ik dit gewoon vanuit mijn kamer kan schrijven, want gisteren zag het er eventjes naar uit dat we met een groot electriciteitsprobleem zaten. Toen we gisterenochtend opstonden, kon ik het licht niet aandoen. We hebben dan geprobeerd de plon (of hoe ge dat ook schrijft) terug aan te zetten, maar die schakelaar sprong constant terug af. We hebben dan maar naar de huisbaas gebeld en die stond na een half uurtje hier met zijn vrouw en zijn kindje. Zo’n schattig manneke! Dat moet ik hem wel nageven, als er iets is, staat hij hier direct, want ze waren juist op bezoek bij de grootouders, maar zijn daar direct vertrokken om naar ons te komen. Hij heeft dan iemand laten komen en die man kon na een dikke 2 uur werken alleen maar zeggen dat de bedrading kapot was en dat we helaas nooit meer electriciteit zouden hebben bij alle stopcontacten onder 1,5m, zo goed als alles dus. Ik zag het al eventjes niet meer zitten en we hebben dan terug met de huisbaas gebeld en gezegd dat er zeker een oplossing moest komen, of verlaging van de huur. Maar vanochtend om 9u stond hij hier voor de deur met een andere werkman en die heeft dat hier in een half uurtje gefikst (die van gisteren moet toch een beetje een prutser geweest zijn, denk ik dan). Alles terug in orde dus =)

Nog belangrijk nieuws: we zijn van jaar verandert. We zijn van het 3^e jaar naar de hoogste groep van het 2^e jaar gegaan. Ik was wel gevleid dat we zo hoog zaten, maar de grammatica lessen waren echt te moeilijk voor ons. De spreeklessen waren heel goed, dus ik vind het jammer dat we die niet meer hebben, maar die grammatica! We moesten zo goed als alle woorden in die teksten opzoeken en we leerden enkel dingen als: 6 manieren om te zeggen hoe mooi groen de blaadjes van de bomen in de lente zijn. Of een bijwoord om het fladderen van de vlinders te beschrijven en meer van dat. In het 2^e jaar krijgen we veel praktischer gericht Chinees, zoals business Chinese en travel Chinese. En we zullen wat minder moeten studeren, wat ik toch wel een opluchting vind, we zullen zo ook wel Chinees leren. Het was een beetje moeilijk om hier aan die leerkrachten uit te leggen dat we een jaar naar benéden wilden. Chinezen vatten het niet zo goed dat je er geen plezier in hebt om elke avond 2uur nutteloze woorden op te zoeken in een woordenboek.

Anne-Sophie is dit weekend op bezoek geweest. Hefei is een uur van hier met de trein, dus het is gemakkelijk om eens over en weer te gaan. Wij gaan een van de volgende weekends ook eens naar daar. Maar naar wat ik van haar gehoord heb, is Hefei nu niet direct een boeiende stad, er valt niet zoveel te beleven. Dan besef ik toch hoeveel geluk wij hebben met Nanjing. Vrijdagavond zijn we gaan eten op een marktje met allemaal eetkraampjes. Daar kan je vlees op stokjes en dat soort dingen eten, heel lekker. Als je je eten hebt, zijn er picknicktafels waar je kan gaan zitten, maar wij hadden de pech naast een tafel vreselijk irritante Chinese gasten te zitten. Ze waren ons heel de tijd openlijk aan het aanstaren, en niet op een aangename manier. Daarna begonnen ze ook nog vanalles te roepen, dus deden we alsof we geen Chinees verstonden. Uiteindelijk waren we het zo beu dat we ergens anders zijn gaan zitten. Maar voor we vertrokken heb ik in het Chinees gevraagd of hun moeder hen niet geleerd had dat het niet beleefd is om zo met meisjes om te gaan. Daar verschoten ze toch wel eventjes van, haha. Als zij ons zo behandelen, mogen wij ook even een pretje hebben he =) Gisteren zijn we gaan winkelen, want in Hefei zijn blijkbaar bijna geen winkels en Anne-Sophie wou schoenen kopen. We zijn terug naar Xinjiekou gegaan, daar hebben ze zo veel leuke spullen! Nu ga ik vanaf maandag lekker decadent met mijn boeken in een fake gucci tas naar de les :p Normaal gezien ben ik daar niet zo voor, maar het is een mooie en spotgoedkoop. Als ik terug in België ben, ga ik alles afschuwelijk duur vinden vrees ik. We zijn ook uit geweest, om het nachtleven van Nanjing eens te tonen. Die disco’s zijn hier echt leuk en we kennen ondertussen al redelijk wat mensen van onze universiteit die mee weggaan. Hoe meer volk hoe beter he =)

En dan hebben we eergisteren nog het goede nieuws gekregen dat Sara geslaagd is voor haar examens en op 19 september toekomt in Shanghai!! Dan wordt die 3^e kamer hier eindelijk in gebruik genomen. We gaan ze ophalen in Shanghai, dus morgen gaan we eens uitzoeken hoe moeilijk het is om hier aan treintickets te geraken. Als het zo vlotjes gaat als in Shanghai zou er geen probleem mogen zijn. Het zou kunnen dat we een nachtje in Shanghai gaan moeten blijven, omdat we niet zeker zijn of we hier een retour ticket kunnen kopen. Gelukkig komt ze aan op een zaterdag. Ik ga in ieder geval blij zijn als ze hier is =)

Volgens mij vergeet ik elke keer vanalles te vertellen, maar iedereen kan Katrien’s blog lezen voor extra weetjes he.

Tot later!!

x Tessa

13-09-2009 om 00:00 geschreven door Tessa  

09-09-2009 om 00:00 geschreven door Tessa  

Hey, het is weer blogtijd!

Sinds mijn vorige bericht hebben we onze eerste les al gehad: grammatica. We hebben dus ook meteen onze klas ontmoet. Sinds we hier zijn, hebben we al wat mensen leren kennen of toch al wat gezichten zien terugkomen bij het aanschuiven voor boeken en zo, dus ik had verwacht dat er wel bekenden zouden tussenzitten, maar dat was toch niet het geval. De enige die we al eens gezien hadden, was een Zweedse jongen. Een speciaal geval, zo’n beetje een seutje, maar wel een sympathieke gast. Voor de rest kenden we niemand en ik heb er ook nog niet zo’n goed oog op gekregen. Iedereen was nogal stil, we hebben niet echt een praatje kunnen maken. Maar morgen hebben we onze eerste spreekles, dan zal daar wel de kans toe zijn =) Er zit ook een oudere Aziatische man tussen, toch een eind in de 60 schat ik, die met een bamboestok wandelt. We hadden wel een hele leuke leraar vond ik, die alles goed uitlegt. Het ziet ernaar uit dat de lessen best moeilijk gaan worden en we wat meer huiswerk gaan moeten maken dan verwacht. Slaagt een beetje tegen, maar we zijn hier uiteindelijk om te studeren, dus dat hoort erbij he. We zijn achteraf wel met een aantal 2^e jaars die we al kenden iets gaan eten. Een Amerikaan, een Koreaan en 4 Poolse meisjes, heel leuk. Vandaag hadden we nog geen les, omdat die vakken pas vanaf volgende week gegeven worden. Vanaf dan hebben we op dinsdag, donderdag en vrijdag van 8u tot half 4 les (met pauzes uiteraard) wat ik toch wel veel vind.

Zondagavond zijn Julie, Claudia, Katrien en ik naar een heel gezellig buurtje geweest. We hadden al gehoord dat ‘Fuzimiao’ de moeite waard was, en we dachten dat dat een confuciaanse tempel zou zijn (dat betekent het in het Chinees). Maar toen we eraan kwamen, bleek het een oude buurt te zijn, waar nu een mengeling was van moderne winkels en straatjes met heel kleine chinese winkeltjes. Er waren prachtige bogen over de straten en beelden en oude gebouwen die volledig versierd waren met lichtjes. En een plein vol met eetstalletjes waar je typische Chinese snacks kon kopen. We hebben echt gevloekt dat we al gegeten hadden, want alles zag er heerlijk uit en heel goedkoop. We hebben dan maar wat door de buurt gekuierd en we hebben nog koopjes gedaan ook, want we vonden een winkeltje met (hoogst waarschijnlijk) valse dvd’s. Ik heb voor minder dan 4 euro 2 seizoenen van Gossip Girl en 2 seizoenen van The Tudors gekocht. De rest heeft andere series, dus kunnen we wisselen. Dat is echt geen geld he! Als ik voor iemand iets moet zoeken en opsturen, let me know.

Trouwens, voor wie foto’s wil zien: be.fotoalbum.eu/katrienchina. Dat is een fotosite die Katrien heeft aangemaakt. Ik wou dat eerst ook doen, maar we geven toch alle foto’s aan elkaar door, dus op mijn site zouden dan exact dezelfde foto’s staan. Ga zeker eens een kijkje nemen als je benieuwd bent hoe Nanjing eruit ziet.

Gisteren zijn we uit eten geweest met Chinezen. Julie kent via haar vader een handelspartner van diens vriend, een Chinees dus, en die heeft ons de eerste dagen hier super goed geholpen. Hij was eerst al een hele dag met Julie de stad rondgetrokken en daarna heeft hij ons op 1 september overal rondgereden om ons te helpen registreren. We vonden dat we iets terug moesten doen, dus hadden we hem en zijn vriendin te eten gevraagd. Het zijn echt super toffe mensen, nog jong, 27 en 28. We hebben een hele avond gepraat en we hebben al afgesproken om dit weekend of volgend weekend met Feng (het meisje) naar jingju te gaan kijken, dat is Peking opera (in dit geval eigenlijk Nanjing opera). Jingju is heel folkloristisch Chinees, er wordt heel speciaal in gezongen. Feng gaat daar blijkbaar vaak naartoe en ik wou dat sowieso ooit eens gaan zien, dus dit is een buitenkansje.

Toen we weer bij de unief waren, wilden we samen nog wat tv gaan kijken, maar we moesten even wachten op Claudia. Die kwam toe in het gezelschap van een vreemde Chinese man, die beweerde dat hij kunstleraar was aan de universiteit. Hij was heel enthousiast aan het vertellen dat hij woensdag een kunstfilm ging vertonen en dat we moesten komen, dan zou hij ons ’s avonds mee uit eten nemen. Ik ben altijd een beetje wantrouwig tegen dat soort voorstellen, want ze verzinnen hier denk ik vanalles om westerlingen mee te krijgen. Toen zei hij dat hij een vriend had die voor de televisie werkte, die graag westerse meisjes had voor reclamespotjes of films en dat hij ons zeker een jobje kon bezorgen. Claudia heeft hem haar nr. gegeven en hij ging haar bellen als hij iets had. Ik ben nog niet meteen overtuigd, want die man kan beweren wat hij wil. Maar je hoort toch regelmatig van die verhalen over westerlingen die op straat worden aangesproken en dan in films mogen figureren en zo, dus ik ben toch een beetje benieuwd =)

Dan hebben we vandaag nog een fiets gekocht voor 80 yuan, dat is ongeveer 8 euro. Ik blijf me verbazen over hoe goedkoop je hier alles kan krijgen =) Ze zijn 2^e hands, maar ze rijden nog prima. We hebben hem gekocht aan een stalletje op straat vlak bij ons appartement, bij een oude man die fietsen repareert. Als er iets aan is, kunnen we hem dus ineens daar weer laten maken.

En dan nog een zeer onaangenaam nieuwtje: ik heb daarstraks een kakkerlak gezien in onze keuken! :s Echt afschuwelijk vies, ik was er helemaal niet goed van. Ik ben direct in paniek Katrien gaan roepen. Onze huisbaas had wat kuisproducten voor ons achtergelaten en daar stond een spuitbus tegen beesten bij. Katrien wou dat daar op gaan spuiten, maar toen we terug in de keuken kwamen, vonden we hem niet meer. Ze heeft dan maar wat van dat spul bij de ramen gespoten waar ik hem gezien had, maar ik geloof niet dat dat voldoende is. We hebben al zo ons best gedaan om alles hier zo proper mogelijk te maken. Onze kamer zijn echt schoon en zien er heel leuk uit nu (met allerlei nieuwe spulletjes erin). De living is proper. Ik heb de hele namiddag aan de badkamer geschrobd, maar daar moet ik morgen nog mee verder doen. En de keuken is ook proper, dachten we dus. Er zijn daar een paar kastjes waarvan we besloten hadden dat we ze gewoon een heel jaar toe gingen houden, omdat er geen beginnen aan was (ge kent dat, zo’n kot onder het aanrecht met enkel beton dat nog nooit een druppel water gezien heeft, en kastjes die zo hoog zitten dat die Chinezen er zonder ladder waarschijnlijk niet aan konden). Ik ben bang dat er daar misschien in zitten, want ze zeggen toch altijd dat als er één kakkerlak zit, er meerdere zijn? Volgens Katrien kunnen ze in principe niet echt kwaad doen, maar ik weet het zo niet. Als er iemand goede tips heeft, zijn ze zeker welkom. Ik ga voor het slapengaan in ieder geval al heel ons appartement bewerken met spray (buiten de slaapkamers). Ik zit dus nu een beetje bibberig in mijn kamer te schuilen terwijl ik verwacht dat er direct een hele horde insecten vanonder de deur naar binnen gaat kruipen.

En met die dramatische bedenking zit het er weeral op voor vandaag. Zoals gezegd, tips zijn welkom, en ik hou jullie op de hoogte.

Ah, toch nog een vrolijkere noot om af te sluiten: Een hele gelukkige verjaardag gewenst aan mijn vava, jammer dat ik niet bij het feestje kon zijn!!

Tot later!!

Tessa

08-09-2009 om 15:55 geschreven door Tessa  

Hallo thuisfront!!

 
Ik heb eindelijk weer internet en ik heb veel te vertellen =)

Ik zit nu op de kamer van Katrien in ons appartementje te typen. (voorlopig hebben we nog maar op 1 plaats een kabel, onze huisbaas gaat ons volgende week een kastje voor draadloos internet brengen) We hebben echt een geweldig appartement gevonden, we kwamen binnen en we waren er onmiddellijk weg van. Het was nochtans niet zo gemakkelijk om iets te vinden. Tegenover ons hotel was een klein immobiliën bureau (stel je niets voor zoals bij ons, een klein kotje met wat computers). Die mensen waren vriendelijk en konden ons de volgende dag meteen 3 appartementen laten zien. Daarvan vonden we er één wel leuk (er was er ook één bij waar het behangpapier van de muur kwam en een dode kakkerlak op de grond lag). Maar we wilden wat bedenktijd en die man begon ons ineens zo te pushen om iets te beslissen. We hadden eerst gezegd dat we het gingen nemen, maar ik had er toch niet zo’n goed gevoel bij, dus we hebben het afgebeld. Achteraf bezien al een geluk, want het was veel verder van onze unief en lang niet zo goed als dit.

De volgende dag gingen we ons inschrijven aan de universiteit. Katrien en ik hadden voor de zekerheid ook al maar een kamer genomen op de campus met 2 (koten zijn hier altijd gedeeld). Ze zagen er niet zo fris uit, maar dan hadden we toch al iets achter de hand. De campus ziet er heel Chinezig uit, heel leuk. Er zijn veel traditionele gebouwen en er is ook veel groen. In de buurt van de unief worden we ook niet zo aangestaard, ze zijn hier iets beter gewend aan buitenlanders. Bij het inschrijven van de koten leerden we al ineens een meisje uit Canada en eentje uit Micronesië kennen en dus zijn Julie, Katrien en ik daar ’s middags mee gaan eten. Er waren ook 3 vrienden van een van hen bij uit Kameroen. Een van die gasten kende een man die bij een immobiliën werkte en hij heeft voor ons direct met hem gebeld (ge ziet, het gaat hier allemaal viaviavia he). Die bleek heel vriendelijk te zijn en hij kon ons meteen 2 appartementen laten zien. Dat van ons was het eerste dat we bezichtigden en we zijn zelfs niet meer naar het andere gaan kijken, zo weg waren we er van (dat andere was trouwens ook nog een pak duurder). Het is vlak bij onze unief, heeft 3 slaapkamers met een dubbel bed, een badkamer, keuken, living en een eetkamer. Het is vrij prijzig voor Chinese normen, maar voor het geld dat we nu per persoon betalen, kunnen we in België geen kot huren. We hebben ook een hele lieve huisbaas die ons goed helpt, we mogen hem voor alles bellen. Het gebouw ziet er langs de buitenkant nogal guur uit, een grijze blok (dat is hier bijna overal zo) en er is duidelijk niemand die ooit de moeite genomen heeft om de trappenhal te kuisen, maar als je binnenkomt, is het compleet anders. Ik heb me de voorbije dagen wel een beetje ontwikkeld tot obsessive cleaner. Elke moment dat we hier even niets te doen hebben, sta ik met een vod in mijn hand. Ik vind dat het hier niet echt van ons is voor ik elke vierkante centimeter heb afgestoft, en wie bv de ijskast had gezien voor ik ze onder handen had genomen zou mij groot gelijk geven (ons bonneke zou een lichte hartaanval krijgen als ze dacht dat we daar eten in wilden bewaren =) Begrijp me niet verkeerd, het was hier niet echt vies hoor, maar gewoon stoffig. En de vorige bewoners hebben het hier duidelijk achtergelaten zonder nog eens even grote kuis te houden (chinezen he). Er zitten hier nu geen beesten, maar we hebben wel al een paar dode insecten gevonden, dus ze waren er ooit wel en ik wil ze geen reden geven om terug te komen. Maar goed, alles begint op z’n plooi te vallen. Katrien had eerste keus voor de kamers, dus zij heeft de mooiste en ik heb na lang nadenken dan toch maar de grootste genomen. Sara, sorry, gij hebt dus de kleinste, maar ge hebt wel de beste matras (wij hebben van die mouchen dingen). En het is ook nog mooi ze =)

Julie zit wel in de dorms en zij heeft een hele leuke kamergenote: Claudia, een Poolse. Ze heeft er echt geluk mee vind ik. Haar vader doet vaak zaken in Nanjing, dus ze is hier al een paar keer geweest en ze weet allerlei leuke plekjes. Gisteren heeft ze ons meegenomen om te gaan winkelen in een geweldig shoppingcenter. Onder de grond, met allerlei mini winkeltjes, waar je vanalles kan kopen: kleren, schoenen, juwelen, tassen, prullekes,… En alles is super goedkoop. We beginnen de kneepjes van het afdingen te kennen. Het komt erop neer dat je alles kan kopen voor ongeveer de helft van de oorspronkelijke prijs, als je het maar lang genoeg volhoud. Uiteindelijk kan je eender wat kopen voor maximum 10 euro (en dat is zelfs al veel). We hebben eergisteren ook ons beursgeld gekregen en daar hebben we al goed gebruik van gemaakt om allerlei leuke spulletjes voor ons appartement te kopen. We zijn gisteren ook voor het eerst uitgeweest in China. Michelle, het meisje uit Micronesië, kent de manager van een of andere club hier en daar zijn we naartoe geweest. Eigenlijk leek het heel hard op fuifzalen in België. Het was super leuk, heel veel verschillende nationaliteiten en iedereen was door elkaar aan het dansen. Er was een Chinees die een soort matrix-achtige moves aan het maken was (volledig achterover buigen naar de grond toe). Hij wrong zich altijd ergens tussen een groepje en begon dan allerlei gekke breakdance bewegingen te maken, compleet maf. Omdat we de manager viavia kenden, kregen we ook nog eens gratis drankjes. Uitgaan gaat hier dus evengoed als in België =)

We hebben gisteren een placement test moeten doen en vandaag hebben we onze uitslag gekregen: Julie, Katrien en ik zitten allemaal in de 3^e groep van het 3^e niveau, dat is de op één na hoogste groep. Er is nog een niveau 4, maar daar zitten enkel Koreanen, het is logisch dat die beter Chinees kunnen dan wij. Ze hebben ons in Leuven dus heel goed voorbereid =) we krijgen ook voortdurend complimentjes over ons Chinees (al doen ze dat natuurlijk bij alle buitenlanders die een beetje Chinees praten). Claudia zit jammer genoeg maar in niveau 2. We waren een beetje verbaasd, want ze spreekt echt super goed, maar blijkbaar kan ze niet zo goed schrijven en daar hechten ze hier nogal veel belang aan.

Nog een laatste grappig nieuwtje: eergisteren lag ik al in bed toen ik een sms’je kreeg: ‘I am Chinese, do you have boyfriend?’ Huh???? Ik dacht, daar ga ik niet op in, maar hij bleef sturen, dus uiteindelijk vroeg ik wie hij was en hoe hij aan mijn nummer kwam. Hij beweerde dat hij ‘per ongeluk’ naar een fout nr had gestuurd, maar dat dat toch een goede gelegenheid was om elkaar te leren kennen? Ja, tuurlijk wel. Het laatste sms’je was ‘Do you feel lonely in China, pretty girl?’ Daarna heb ik de nr maar geblokkeerd. Blijkbaar is het in China volledig acceptabel om onbekende meisjes midden in de nacht te sms’en en nrs door te geven. Geen idee hoe hij eraan kwam, want nog maar een paar mensen hebben hem en die zouden mijn nr nooit zomaar aan iemand geven. Maar dus aan alle westerse meisjes die echt wanhopig zijn: kom naar China, ge moet zelfs uw deur niet uit om aanzoeken te krijgen =) Vreemde Chinezen, echt!

Zo, dat was het weeral, waarschijnlijk vergeet ik nu nog dingen te vertellen, maar dat zal dan voor de volgende keer zijn. (ik heb weer internet, dus het zal niet meer zo lang op zich laten wachten) Ik ga me weer aan het kuisen zetten denk ik.

Doei!!!!

Tessa

05-09-2009 om 09:57 geschreven door Tessa