Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
27-03-2021
Picon Snuiven
Aolus laat zich danig voelen van uit noordwestelijke richting. Er zit niets anders op dan opnieuw richting westkust te rijden. Na wat geWhatsApp zijn er zeven Placoras die het koersplunje aantrekken; we verdelen ons dus conform de nieuwe coronarichtlijnen in twee bubbels. Aan het raam zitten is gelukkig niet van toepassing. Nog voor we vertrekken krijgen we een bericht van Renaud die met zoon Thibault Vloesberg en omstreken onveilig maakt.
Bubbel 1 bestaat IJzeren Kurt, Remi, Leo en uw dienaar; Rich, Wimco en Champ Denis vormen bubbel 2. Op de heenweg zoeken we beschutting in de Duinenweg om dan via de villawijk in Nieuwpoort richting Oostduinkerke en Koksijde te rijden. Daar wordt er een korte ravitailleringspauze gehouden (komaan met die banaan!) waarvan we tevens gebruik maken om het verdere verloop af te spreken.
We zijn het gauw eens om door te rijden tot De Panne en dan via Adinkerke en Veurne huiswaarts te rijden. In De Panne neemt Rich ons mee op het parcours van de Driedaagse en wijst hij ons de plaats aan waar twee onfortuinlijke coureurs pardoes in de beek zijn terecht gekomen. Het is onvoorstelbaar door welke smalle doorgangen een peloton zich soms moet wringen.
We rijden nu zodanig dicht bij de Schreve dat wanneer we snuiven de Picon kunnen ruiken. Helaas, meer zit er niet in. Het zal voor een volgende keer zijn.
Op de terugweg hebben we nu de volle steun van Aolus. Hij duwt ons zodanig dat de snelheidsmeter meer dan eens met de 40 per uur flirt! Langs de vaart even voor Leffinge wordt de gashendel helemaal open gedraaid. Deze keer is het niet Leo maar Remi die op de grote plateau de grote vorm etaleert. Een blik op het uurwerk leert dat we het traject Veurne Leffinge in 50 minuten hebben afgelegd.
Een bijzonder aangename rit, ware het niet dat schrijver dezes op vijftig meter van zijn woonst nog met mechanische pech heeft af te rekenen. De linker manivelle begeeft het; dat wordt maandag een bezoek aan fietsenhersteller JP Vandewalle en hopen dat het euvel vlug verholpen kan worden. Frank en Sabine voorspellen voor volgende week immers schitterend fietsweer
De eerste lentedag! Na meer dan een week kunnen we eindelijk opnieuw de fiets van stal halen. De hoge luchtdruk haalt het van de depressies, een fris lentezonnetje laat de elektriciteitsteller terugdraaien (althans, voor wie nog bij de gelukkigen is).
Eén goed gevulde bubbel volstaat want de ziekenboeg is goed gevuld: Butler Ronny heeft last van zijn rug, JP Bakker heeft af te rekenen met pijnlijke ribben na een valpartij met de mtb vorige week en Geert Pirelli is het slachtoffer van een of ander virus waarvan de naam mij even ontsnapt. Via deze weg willen we al onze ploegmakkers een spoedig herstel wensen.
Vandaag wordt ook de St. Jozefsklassieker gereden Milaan Sanremo voor wie de heiligenkalender niet uit het hoofd kent waardoor het startuur naar 13u00 is verschoven. Christ komt ons uitwuiven; hij heeft helaas opdrachten en kan niet mee. De wind waait uit het noordoosten, en dus rijden we richting Damme.
Pilot Pascal bepaalt, samen met met Renaud en Wimco, de koers en het tempo. Tot grote tevredenheid van Geert GPS volgen we eerst de vaart en daarna het kanaal tot in Brugge en vandaar naar Damme.
Geen meldenswaardige feiten, tenzij de vaststelling dat we de wind toch redelijk in het voordeel hebben, wat belooft voor de terugtocht. Onze vrees blijkt terecht; tussen Damme en De Haan is het vaak wind op kop. In waaiers rijden is niet altijd evident, wat nog maar eens bewezen wordt. Iedereen doet kopwerk, wat de planlast aanzienlijk vermindert.
Tussendoor kunnen we melden dat Champ Denis zijn opwachting heeft gemaakt. Hij doet het voortreffelijk; pas in de laatste kilometers moet hij de rug even stretchen.
We zijn mooi op tijd binnen om de laatste 35 kilometer van de Primavera te volgen en Jasper Stuyven op sluwe wijze de zegepalm te zien wegkapen.
De weersvoorspelling voor volgende week ziet er goed uit. Er zal kunnen gefietst worden!
Niettegenstaande de tegenvallende temperaturen tellen we tien Placora-Vispaleizers op de afspraak. De versoepelde coronamaatregelen gaan pas in vanaf 8 maart, dus splitsen we ons op in drie bubbels.
Noël, Danny G. en uw dienaar vertrekken als bubbel 1, gevolgd door Geert Pirelli, Remik, Butler Ronny en Rich. Bubbel 3 bestaat uit Leo, Christ en Wimco.
Hoewel er een venijnig oostenwindje staat kunnen we ons goed verwarmen. Een thermo onderlijfje en dito sokken doen hun werk. s Ochtends al hadden we afgesproken een combinatie van de Breduinia- en de Genteleroute te rijden.
We nemen het vernieuwde fietspad langs de Grintweg (een aanwinst!) en rijden zo door Zandvoorde naar de vaart. Dan gaat het richting Blankenberge via Houthave en Meetkerke.
We houden er een strak maar doenbaar tempo op na. Iedereen kan zonder problemen volgen. En gelukkig is daar Rich wanneer we even twijfelen of we nu linksaf of rechtsaf moeten.
Deze middag wordt dan wel de Strada Bianche gereden, wij houden het op een voorbereiding op Parijs Roubaix. De anderhalve kilometer kasseistrook aan Meetkerke schudt iedereen eens goed door elkaar. Vooral Butler Ronny weet dit te appreciëren.
En net als Lotte Kopecky in de Strada heeft uw dienaar in de laatste kilometers af te rekenen met bandbreuk. Alweer, hoor ik u denken. Tja, niks aan te doen. Een snake bite bij het opdraaien van het jaagpad gooit roet in het eten. Gelukkig is Christ bij de hand die voor nodige bijstand zorgt.
Uiteindelijk hebben we er een tochtje van zon 75 km opzitten. Check https://www.relive.cc/view/v7O9VG9XBQ6 om het nog eens te herbeleven. De vorm groeit bij iedereen. Wat zal dat geven als er zal kunnen gehydrateerd worden?
De zomercompetitie is nu goed en wel op gang getrokken. Op zondagmorgen zijn Geert Pirelli, Geert GPS, IJzeren Kurt en Wimco vroeg uit de veren voor een matinale trip. Hopelijk goed ingeduffeld, want de vriezeman bijt in de neus.
De weersvoorspelling voor volgende week ziet er niet zo goed uit. Misschien zal er nog op maandag of dinsdag kunnen gereden worden; voor de tweede weekhelft zal de buienradar in de gaten moeten worden gehouden.
In tegenstelling tot de voorbije dagen moeten we het vandaag zonder de voorjaarszon stellen. Aether weigert plaats te ruimen en verbergt Helios met haar sluiers. Aolus trekt zich van de zaak niks aan en verschuilt zich in zijn paleis. Om u maar te zeggen, waarde lezer, dat het mistig is.
Toch staan we met zn zevenen op de gekende plaats van afspraak. We vormen plichtsbewust twee bubbels (Rich, Wimco en Christ bubbel 1; Remik, Rookie Alain, Danny G. en uw dienaar bubbel 2). Op voorstel van schrijver dezes gaat de rit richting Koekelare.
Wie Koekelare zegt, zegt De Poggio. Niet de ultieme capo die de renners moeten overwinnen vooraleer ze San Remo binnen duiken, maar de uitloper van het Kentisch massief, officieel geboekstaafd als de Ruidenberg. Wie meer over deze kuitenbijter wil te weten komen raden wij aan het laatste nummer van het wielertijdschrift Bahamontes te lezen, waar alles haarfijn wordt uitgelegd.
Maar goed, vooraleer naar het kleinste tandwiel te schakelen moeten er enkele kilometers over vlakke wegen gereden worden. We draaien netjes rond, zonder te forceren. Hoe meer we Koekelare naderen, hoe meer de zon er doorkomt.
Wanneer we in volle voorbereiding van de klim de Bergstraat opdraaien Remik heeft al enkele meter voorsprong genomen als reserve voor wat komen zal moet Christ voet aan de grond zetten. Plat vooraan! Net als bij de bandenwissel die schrijver dezes moest doorvoeren enkele dagen geleden loopt nu ook niet alles van een leien dakje.
Uiteindelijk kunnen we verder en vervolgen we onze tocht. Na de Poggio gaat het dan via de achterzijde van Aartrijke-berg naar Torhout waar we in Het Hooghe nog een laatste klim moeten verwerken.
De terugweg loopt via de Zeeweg. De mist komt terug opzetten en zorgt voor onaangename afkoeling. Het gevolg is dat we bij de aankomst thuis allemaal naar de warme dranken grijpen, al dan niet geëmulsifieerd met geestrijke substantie.
Een rustige training van zon 56 km, die u nog eens zelf kunt beleven door op https://www.relive.cc/view/v7O9VJ4LxL6 te klikken. We zijn klaar voor komende zaterdag en onze versie van de Strade Bianche.
Het zomerseizoen is onder een stralende zon van start gegaan. Voor er kan vertrokken worden moet er in het kader van corona stevig gepuzzeld worden. Uiteindelijk komen we uit op vier bubbels die de eerste rit zullen rijden.
Vooraf wordt ook het parcours bepaald; gezien de windrichting (Aolus geniet overigens van een weekend-break) kiezen we voor de Oude Sarah met uitbreiding tot Brugge. Voor wie dit koewatertaals is, u kunt via de Relive-link de route volgen. Klik op https://www.relive.cc/view/vQvy12WGNKv
Gezien het feit dat we in bubbels rijden zult u het met een fragmentarisch verslag moeten stellen, waarde lezer.
Samen met Rookie Alain, Danny G. en Remik trekt u dienaar op pad. We draaien netjes rond; toch een verschil met vorige woensdag toen het bijwijlen echt harken was. Onder impuls van Remik draaien we rechtsaf wanneer we kanaal Oostende Brugge bereiken. Even voor Scheepsdaele-brug zien we Rich en Geert GPS aan de overkant rijden. Zorro heeft moeten afhaken.
Even voorbij Nieuweghe vloeien we samen en splitsen we ons op in twee bubbels van drie. Met de wind nu als bondgenoot houden we een stevig tempo aan. Remik verkeert in bloedvorm. Ze mogen in de Omloop van geluk spreken dat hij daar niet van de partij is.
Om toch aan voldoende kilometers te geraken rijden we rechtdoor tot aan de Torhoutsesteenweg. Danny G. wuift ons vaarwel bij de afslag naar de Schorre. Het is voor hem welletjes geweest.
Remik en Rich brengen nog een groet aan het graf van Ensor; uw dienaar en Rookie Alain rijden huiswaarts waar ze net op tijd zijn om de finish van de Omloop mee te maken.
Ondertussen komen er verontrustende berichten binnen van Steve Flitser die met materiaalpech heeft af te rekenen. De vets-bubbel heeft er een leuke namiddag opzitten. Verslaggever Noël voelt zich in zijn nopjes: hij was de tweede jongste van de groep! Als we maar content zijn 😉
Voor volgende week wordt er nog steeds goed weer voorspeld. Er zal dus kunnen gereden worden.
We hadden het al aangekondigd: bij mooi weer zou er voor de eerste keer in 2021 met de koersfiets worden gereden. Het enthousiasme bij de Placora-Vispaleizers is zodanig dat we verplicht zijn om ons in vier (!) Coronabubbels op te splitsen. Bubbel 1 (Remik, Danny G., Wimco en uw dienaar) vertrekt om 13u00,Bubbel 2 (Rich, Renaud, Pilot Pascal en Geert GPS) vertrekt om 13u30, Bubbel 3 (Leo, Noel en Butler Ronny) starten om 14u00. En daar is dan ook nog Bubbel 4 (Steve Flitser en Geert Pirelli) die het nog steeds bij de MTB houdt.
Zoals u merkt, waarde lezer, een hele organisatie; maar als het moet, moet het. Het is dan ook jammer vast te stellen dat niet alle fietscollegas zich aan de regels houden
Wie gedacht had om tijdens de eerste kilometers meer te weten te komen over de KVO-opstelling of de koers van de Bitcoins komt bedrogen uit. Onze vriend Aolus is immers ook van de partij en biedt fors weerwerk. We zijn verplicht om rond te draaien en halen op sommige stukken met moeite 25 per uur!
We rijden het woensdagparcours al zij het met een kleine afwijking: we rijden door tot Nieuwpoort in plaats van Rattevallebrug. Een voorbij Stuivekenskerke kunnen we even op adem komen. De snelheid gaat nu de hoogte in en flirt met de 35. En slaat het noodlot toe.
Even voor Sint-Pieters-Kapelle rijdt u dienaar plat. Wat dan volgt hoort eerder thuis in een slapstick filmpje. Het duurt meer dan twintig (!) minuten vooraleer we klaar zijn met een nieuwe band te leggen. Geen van ons viertal lijkt een bedreven mecanicien te zijn, zoveel is duidelijk. Wimco is van oordeel dat de Goodyear-buitenband van koppige kwaliteit is. Dit stelt ook Bubbel 3 vast wanneer hij ons kruist. Onze collega Eastenders rijden in massa voorbij.
De rest van het traject leggen we rustiger af, al is het maar om een nieuwe platte band te vermijden. We komen rond 15u30 aan, nog altijd mooi op tijd om onze helden aan het werk te zien tegen Eupen. Even klaart de hemel helemaal open, tot er even voor zes een donkere wolk voor de zon schuift.
Zo, het buitengewone winterseizoen zit er op. Volgende zaterdag volgt de officiële openingsrit, maar er zal naar alle waarschijnlijkheid ook op woensdag gereden worden. Tenminste, door zij die met pensioen zijn!
De winterprik laat zich voelen, maar dat schrikt de Placora-Vispaleizers niet af. Zeker nu Helios het op een akkoordje met Demeter heeft gegooid en zijn gouden oog op ons laat schijnen.
Niettemin is het aangewezen geen risico te nemen. Voor het vertrek controleert uw dienaar of alle uiteinden ingeduffeld zijn en de waterleiding geïsoleerd. Het voorval dat Rookie Alain jaren geleden heeft meegemaakt is hij niet vergeten en wil hij zeker niet meemaken.
Aan de gekende plaats van vertrek staan ook Remik, Rich en de net vernoemde Rookie Alain. Gezien het feit dat het parcours er hard bevroren bijligt besluiten we om ook het duinengedeelte tussen Mariakerke en Raversijde er bij te nemen. Het is pas de tweede keer dit winterseizoen dat uw dienaar dit doet en hij stelt vast dat de ondergrond danig gewijzigd is. Grote zandstukken, nu bevroren en berijdbaar maar eens de dooi ingezet zal er bijna geen doorkomen aan zijn.
In Raversijde haalt Champ Denis ons in, maar dat zal niet voor lang zijn. Onze wegkampioen heeft in het Provinciaal Domein af te rekenen met een bandbreuk en moet afhaken.
Eens in de duinen in het volop genieten, maar toch ook uitkijken. De paadjes liggen er keihard bij, wat een ander rijgevoel geeft. En hier en daar liggen er diepe voren waar je best omheen rijdt.
In Lombardsijde houden we halt voor de traditionele selfie. Tot tweemaal toe zelfs, want we willen er ook eentje in de sneeuw. In het gedeelte tussen het Militair Kamp en de Koninklijke Baan is het ook uitkijken voor een stukje parcours dat fors geaccidenteerd is.
Het eerste duinendeel op de terugweg biedt weinig problemen; alleen oppassen voor de stukken waar de toplaag gedooid is, wat hier en daar een slippertje kan veroorzaken. En is er nog een verrassing. De parcoursbouwer heeft een wijziging in het traject aangebracht tussen Camping Cosmos en de Westendelaan verplicht ons om al onze technische vaardigheden aan te wenden. Een goede raad voor wie er voor de eerste maal passeert: klein voorblad want het is kort draaien en keren. En alle lof voor de lieden die zich hier kosteloos voor engageren. Topwerk!
Naar goede gewoonte rijden we het stuk tussen Lombardsijde en Westende tweemaal. Op de terugweg moet Remik tussen Middelkerke en Raversijde even de rol lossen. Uw dienaar keert terug op zijn stappen om hem bij te staan, maar onze penningmeester valt nergens te bespeuren. Pas bij de aankomstplaats zal hij hem terugzien. De olijkaard was binnendoor gereden via het Provinciaal Domein!
Opnieuw een prachtige rit. En bij thuiskomst is het nogmaals genieten, ditmaal van een warme Schotse of Oostenrijkse choco (al naar gelang de melk die is toegevoegd).
Volgende zaterdag wordt droog weer voorspeld. Tot dan!
In het vorige verslag kon u lezen dat schrijver dezes niet van plan was om de mountainbike vandaag van stal te halen. De weersvoorspellingen voorspelden weinig goeds en het Wèreldploegsje moest al om kwart over vier aantreden tegen de Kanaries. Zijn fiets stond netjes gepoetst te blinken in de garage.
De hele ochtend scheen er een vroeg lentezonnetje en die verleidde hem ertoe om dan toch maar te antwoorden op het verzoek van ploegmakker Remik om een kort tochtje te maken. Ondertussen ontving hij fotos van Geert GPS en Renaud, Wim en Dennis en melding van IJzeren Kurt die de hunkering alleen maar groter maakte. Er zou toch gereden worden.
De beslissing was nog maar pas genomen of daar verschenen de eerste wolken al! Het blauwe zwerk veranderde in een grijze koepel. Even sloeg de twijfel toe, maar uiteindelijk overwon de wilskracht.
Samen met Remik en Geert Pirelli werd besloten om er een simpele rit heen en terug naar Lombardsijde te rijden. Wimco en Champ Dennis komen ons nog begroeten na hun 75 km lange wegrit. Nog altijd geen Steve Flitser. Onze portrettentrekker moet een Velux installeren, een race tegen de tijd. Het spreekt vanzelf dat hij daar con brio in slaagt. Rich had ook gemeld mee te rijden, maar wanneer hij om 13u35 nog niet is wordt besloten om te vertrekken.
Heel vreemde vaststelling: het parcours ligt er drassiger bij dan vorige donderdag. Nochtans had het niet meer noemenswaardig geregend. Het is zaterdag, en dus zijn er de gebruikelijke obstakels: wandelaars, loslopende honden en de onvermijdelijke idioot die tegen richting rijdt.
En wie duikt daar plots wanneer we even halthouden aan het militair kamp? Juist, Rich! Onze baankapitein had het blijkbaar niet zo goed begrepen en was rechtstreeks doorgereden in de gedachte ons in te halen. Hij reeed de lus Westende Lombardsijde zelfs twee keer! Met zn vieren vatten we dan de terugweg aan.
De wind waait van uit het oosten en het begint te druppelen; gelukkig is daar Geert Pirelli die voor beschutting zorgt. Onze bandenmagnaat kan bogen op een bijzonder goede vorm. Dat belooft voor binnen enkele weken.
We zijn mooi op tijd terug om de topprestatie van onze voetbalhelden mee te maken. Wat een weelde, toch! Het is bijzonder of er volgende week zal kunnen gereden worden. Wait and see
Na de zondvloed van gisteren deden de zonnestralen vanmorgen heel wat Placora-Vispaleizers naar de WhatsAppp grijpen om af te spreken voor een namiddagritje. Uiteindelijk staan we met zn achten op de afspraak.
We willen de kritische lezer van deze regels en ja, die zijn er er nogmaals op wijzen dat de corona-regelgeving strikt in acht wordt genomen. In deze betekent dit dat we ons in twee groepjes opsplitsen op basis van leeftijd, schoonheid, snelheid en vermogen. We onderstrepen dat de volgorde waarin de groepen worden vermeld niks wil zeggen over de kwaliteiten van zij die er deel van uitmaken.
Zo, dit gezegd zijnde rijden Noël, Christ, Remik en Butler Ronny terug van weggeweest in groep A, Zorro, Denis, Rich en uw dienaar in groep B. Aangezien we onafhankelijk van elkaar rijden kan schrijver dezes helaas geen verslag uitbrengen van wat er zich in groep A afspeelde.
Groep B gaat er onder leiding van Rich gezwind vandoor. Het is toch ongelooflijk dat ondanks de vele liters water die er gisteren uit de lucht zijn gevallen het parcours er perfect bij ligt. De grote plateau kan nog steeds voor grote delen worden gebruikt, het gaat dus goed vooruit.
De weersvoorspellingen hadden ons gewaarschuwd en ja het is van dat. Wanneer we in Westende de duinen opdraaien krijgen we een regenvlaag over ons heen. Geen zware bui, maar Schotse mist waarvan je even goed nat wordt. Toch zetten we door; het gedeelte tussen Westende en Lombardsijde wordt tweemaal afgelegd.
Wanneer we het laatste duinengedeelte in Westende willen aanvatten is er even een samensmelting met groep A. Zij hebben een lichtere versie gereden; Butler Ronny heeft het al voor bekeken gehouden. Het was immers zijn wederoptreden en forceren is geen goed idee.
We rijden nu met een reglementaire tussenafstand terug naar de plaats van vertrek. Opmerkelijk: de put aan Prins Karel staat kurkdroog. Heeft iemand de stop gevonden om hem uit te trekken?
Zaterdag speelt ons Wèreldploegsje en wordt er slecht weer voorspeld. De kans dat uw dienaar de namiddag in zijn zetel zal doorbrengen is redelijk groot.
De druilerige woensdagmorgen weerhoudt zes Placora-Vispaleizers niet om op het gekende uur aan de startplaats van de klassieke duinenrit te staan. Remik, Geert GPS, Danny G., Rich en uw dienaar zijn van de partij. Bovendien is er een gastrijder. Ian, collega (of is het nu al ex-collega) van Rich, is de rangen komen versterken.
Uit de kennismaking leren we dat Rich onder de collegas gekend was omwille van zijn arbeidsvreugde en nooit aflatend aanstekend enthousiasme. Hij zal wreed gemist worden, zoveel is zeker.
Op de heenrit waait er een licht briesje ons tegemoet; in de duinen voel je daar nauwelijks iets van. Het parcours ligt er nog altijd pico bello bij, met dank aan de vrijwilligers die instaan voor het onderhoud.
Aan de Krokodil beklimmen we op aangeven van Geert de watertoren om er de obligate selfie te trekken. Wat een achtergrond!
Even voor Westende wordt ons pelotonnetje voorbij gestoken door Mieltje Butseraen. De schrik slaat uw dienaar om het hart. Met alle respect voor de sympathieke kok, maar is zijn fysieke conditie er zo op vooruit gegaan? Of is die van schrijver dezes de dieperik in gedoken? Dan volgt de opluchting: bij nader toezien stellen we vast dat Mieltje de trotse eigenaar is van een elektrische MTB en zo kan hij gezwind door duin en zand spurten.
We rijden de anderhalve toer; het kan een indruk zijn, maar we hebben het gevoel dat we dat steeds maar vlugger afhaspelen. Danny G. verklaart zelfs dat hij het MTB-en leuk begint te vinden. En dat amper vier weken voor de start van het wegseizoen.
Een kleine twee uur en half na ons vertrek staan we weer in de schaduw van James Ensor. Het was alweer een bijzonder aangenaam ritje. Afspraak volgende zaterdag, als het weer het toelaat. En donderdag eerst supporteren voor ons Wèreldploegsje. Zullen ze er in slagen de top vier in te duiken? We hopen het van harte!
U zult het mij vergeven, waarde lezer, om dit verslag te starten met een lofzang aan ons Weireldploegsje dat gisterenavond Apen op onnavolgbare wijze op zijn doos heeft gegeven. Er is er maar één aan de zee!
Terzake nu. We staan met een ruime delegatie aan de startplaats. Renaud V., Pilot Pascal, Geert GPS, Geert Pirelli, Rich, Rookie Alain, Zorro, Remik en uw dienaar houden er afstand van elkaar. We besluiten om in drie pelotonnetjes te rijden. Renaud V., Pilot Pascal en Geert GPS, versterkt door Eastender en oud-lid Paul J. zullen de volledige kustlijn tot aan De Panne afrijden! Rich, Geert Pirelli en Zorro vatten het plan op om tot Oostduinkerke te rijden. Na de esbattementen van vorige woensdag houden Rookie Alain, Remik en uw dienaar het bij het klassieke traject.
De drukte op het parcours valt best mee. Werpt de infocampagne zijn vruchten af, want er zijn geen tegenliggers en wandelaars gaan galant opzij.
In Lombardsijde vinden ons drietal Zorro terug. Onze sympathieke Portugees heeft noodgedwongen de fiets een maand lang op stal moeten laten staan; rustig hernemen is een wijs besluit.
Na een leuke rit van 45 km wacht uw dienaar een heerlijke Schotse chocolade. Strava meldt dat de twee andere pelotons het ook tot een goed einde hebben gebracht.
We krijgen melding dat Wimco en Denis een rit met de wegfiets hebben gemaakt. Over een maand al start het officiële wegseizoen en zit de winterwerking erop. Tempus fugit, of zoals de Zuid-Afrikanen het zouden zeggen De tijd vliedt baai vluch.
Nogal verrassend kan er op woensdagmiddag gereden worden. Frank en Sabine zat er we alweer niet helemaal op We staan met zeven Placora-Vispaleizers op de afspraak en delen ons op - netjes volgens de voorschriften in twee groepjes.
Danny G., Noël en Remik worden groep A, Rookie Alain, IJzeren Kurt, Geert GPS en uw dienaar groep B.
Er staat een stevige bries vanuit het zuidwesten. In duinen voel je er maar weinig van. De paadjes liggen er nog altijd perfect bij, het overgrote deel van het parcours kan op de grote plateau worden afgewerkt.
In no time staan we in Lombardsijde, tijd voor de traditionele selfie. Net als vorige maandag rijden we het gedeelte tussen Westende en het militair kamp tweemaal. Groep A neemt evenwel een short cut; groep B haalt hen voor Middelkerke terug in.
Noël is zodanig in de zone dat hij in het laatste deel er nog een extra stukje aanbreit. Dit maar om te zeggen dat iedereen in topvorm verkeert!
Het heeft geen zin om nog melding te maken van de weersvoorspelling voor komend weekend, gezien de lage betrouwbaarheidsfactor. Het is een beetje zoals met Pfizer en de levering van vaccins: we zien wel.
De sneeuw van vorige zaterdag is volledig verdwenen. Niets kan ons tegenhouden. De ketting gesmeerd, de bidon gevuld. Om kwart voor twee staan Rich, Remi en uw dienaar klaar aan het Duinenkerkje. Ze zijn evenwel niet alleen. Rookie Alain en Christje zijn ook van partij! Van een leuke verrassing gesproken.
Zoals gebruikelijk spreken we af om de rit op het gemak af te werken. Belofte die we al vergeten zijn nog voor we de eerste duinenstrook inrijden. Gelukkig worden we enigszins opgehouden door twee collega-rijders en kan iedereen aansluiten.
Tussen Middelkerke en de Krokodil worden we zodanig door gesprekken over zonnepanelen, warmteboilers, de VREG en de bedenkelijke rol van de overheid in beslag genomen dat we de afslag voor een duinenstrook missen! Gelukkig herpakken we ons en wordt de rest van het parcours zonder problemen afgewerkt.
In Lombardsijde splitsen we ons in twee groepjes. Remik en Christje gaan voor het anderhalve parcours. Rich, Rookie Alain en uw dienaar besluiten om de Full Monty te rijden, dit wil zeggen tweemaal het parcours tussen Westende en Lombardsijde.
De paadjes liggen erbij als de E40. Grote stukken kunnen op de grote plateau gereden worden, wat de gemiddelde snelheid in de hoogte jaagt.
In Middelkerke is ons groepje even samen; Remik neemt net als de Drie-eenheid het stukje tussen Middelkerke en Raversijde nog mee, Christ rijdt rustig op eigen tempo naar de eindstreep.
Twee uur, eenendertig minuten en vierendertig seconden beweegtijd later staat uw dienaar opnieuw aan zijn voordeur. Een pittig ritje, volop genoten!
Carpe Diem ofte Pluk de dag schreef Horatius in Ode, Boek 11 of zoals mijn grootmoeder placht te zeggen Je moet het pakken als je het kunt. Na de overvloedige regenval van vannacht en vanmorgen kondigde er zich deze dinsdagmiddag een drogere periode aan. Weerman Frank voorspelde voor woensdag opnieuw nattigheid en dus besloten Remik, Danny G. en uw dienaar het zekere voor het onzekere te nemen en de midweekrit met een dag te vervroegen. Er werd afspraak gemaakt om 14u aan het Duinenkerkje.
Vooraleer te vertrekken passeren en dit zonder af te spreken - zowel Remik als uw dienaar langs huize Postman Dan om de champagnekroontjes af te geven. Het medisch rapport van onze ere-materiaalman is bemoedigend. Nog even doorbijten en hopelijk is hij tegen de zomer opnieuw de oude (maar dan wel in verjongde versie).
Zoals hierboven al gemeld had Pluvius de vorige nacht de hemelsluizen opengezet, in die mate dat er zelfs plassen staan op de duinenpaadjes! Niet dat dit een negatieve invloed heeft op de staat van het parcours, wel integendeel. We zoeven door de duinen en staan in geen tijd in Lombardsijde.
Wanneer we aan het militair kamp even halthouden om op adem komen worden we toegeroepen door onze PDF die zijn fietsrondje aan het maken is. Van verre meldt hij ons dat KVtje vanavond met 4-0 zal winnen. Uw dienaar houdt het bij 2-0, Remik zegt 2-1.
We zetten de klassieke tocht verder zonder dat er zich meldenswaardige incidenten voordoen. Het is merkelijk kalmer dan de vorige dagen en de weinige wandelaars die zich op het traject bevinden ruimen vriendelijk baan. Zouden zij deze regels lezen ?
Volgende zaterdag moet ons Weireldploegsje al om 16u15 de wei in. Er zal dus vroeger vertrokken worden, waarschijnlijk 12u30 of 13u00. Via WhatsApp zullen de leden verwittigd worden.
Koning Winter is in het land. Zijn aanwezigheid weerhoudt een pak Placora-Vispaleizers er niet van om de MTB van stal te halen. Renaud, Pilot Pascal, Geert GPS, Geert Pirelli, IJzeren Kurt, Steve Flitser, Remik, Champ Denis, Rich en schrijver dezes staan om 13u30 aan het Duinenkerkje. En ze zijn niet alleen. Ook onze burgervader, met zijn weelderige krullenbol onder de fietshelm, staat er samen met zijn Noordzee-fietsvrienden. En het winterzonnetje is ook van de partij.
Zoals de regels het voorschrijven delen we ons op in bubbels. Renaud en Pilot Pascal zullen er samen met Paul J een extra lange rit van maken tot aan De Panne. De rest vormt groepjes van vier om het klassieke parcours te rijden.
De vorst heeft er voor gezorgd dat de paadjes er bijzonder vlug bij liggen. We zoeven door de duinen. Rich ondervindt nog last van zijn tuimeling van vorige woensdag. Hij bewijst trouwe KVO-supporter te zijn: de linkerzijde van zijn torso kleurt rood-groen-geel! Het rijden gaat hem niet zo vlot af. In Westende besluit hij om de duinen links te laten liggen.
Elk nadeel heeft evenwel zijn voordeel: onze wegkapitein neemt de taak van Steve Flitser over en zorgt voor de fotoreportage. Waarvoor dank!
Op de terugweg spelen we het klaar elkaar kwijt te raken! In Westende vergeten Steve Flitser en uw dienaar om de tweede lus te rijden. We denken even dat er iets met onze kompanen aan de hand is, rijden het stukje opnieuw, waarna het pas tot ons doordringt dat we vergeten zijn af te slaan
Met ons beidjes rijden we dan maar terug naar huis, terwijl we onderweg nog de duinenstukjes erbij nemen. Flitser heeft op het einde last van chocomousse-benen. Het kan de beste overkomen.
Een heel leuke rit, die wordt afgesloten met een Schotse choco. Tot de volgende keer en hou het veilig!
De voorbije dagen was er maar weinig gelegenheid om van de mountainbike te genieten. Grauw en kil weer is niet de beste motivator om er op uit te trekken. Bovendien durft de buienradar wel eens een foute voorspelling doen. Het was een week geleden dat er op uit werd getrokken.
Al een hele tijd laat Euros, god van de Oostenwind, zijn adem over ons stervelingen waaien. Dit doet Rich en uw dienaar besluiten om de mtb-tracks in en om Bredene, De Haan en Wenduine te verkennen. We zijn per slot van rekening Drie Koningen, en kwamen de Wijzen niet uit het Oosten? Remik, Danny G. en IJzeren Kurt houden het bij het klassieke parcours.
Het dient gezegd, het eerste deel van het traject is niet veel soeps. We moeten wachten tot voorbij Bredene om de bosjes in te duiken en te genieten van een goed aangeduid en onderhouden pad. Net als aan de westkant geldt er goed aangegeven - eenrichtingsverkeer.
Het deel tussen De Haan en Wenduine is bijzonder mooi, met hier en daar een technisch zandstukje. Hier moet er wel uit de doppen worden gekeken omdat er tegenliggers kunnen opduiken. We keren terug via een stukje strandweg en slingeren door de Potinière.
Even voor de Vosseslag maakt Rich tijdens een korte afdaling een tuimelperte. Geen armen of benen gebroken, maar een eindje verder stelt hij vast dat zn Smartphone uit zn zak is gevallen. We moeten dus op onze stappen terugkeren. Gelukkig kunnen we het kleinood recuperen dat in de struiken was beland.
Als dessert krijgen we nog een modderstuk gepresenteerd. Het kan de pret niet bederven, en na veertig kilometer zijn we terug thuis. Daar wacht ons gepimpte chocolademelk, vergezeld door het laatste stukje van de nieuwjaarsbuche.
Zaterdag wordt zonnig en droog weer voorspeld. We kijken er naar uit!
Boxing Day oftewel tweede Kerstdag, moment waarop de Brexiteers cadeautjes aan elkaar geven en koude kalkoensandwiches eten. De Placoras hebben wel wat beters te doen. Zij zijn van plan om de kerstkilos er af te rijden.
Om tien uur (!) al staan ze met zn achten aan het Duinenkerkje; weet dat dit voor Remik nog midden in de nacht is. Er wordt immers slecht weer voorspeld voor de namiddag. Bovendien valt er om 14u al een voormatch te bekijken vooraleer KVO om 18u30 OHL partij moet geven én is er cyclo-cross in Heusden-Zolder. Reden genoeg dus om er vroeg op uit te trekken.
We zijn niet de enigen die deze gedachtegang hebben gevolgd. Bijwijlen lijkt het wel of er een toertocht aan de gang is. Ganser groepen MTBrs zoeken zich een weg door duin en bos. In tegenstelling tot ons wielerploegje houden velen zich niet aan de COVID-19-regels. Pelotons die tien eenheden en meer tellen zijn geen uitzondering, van social distance is er geen sprake.
Wanneer er in Westende zowaar een file staat bij het inrijden van een duinenstrook geeft uw dienaar er de brui aan. Samen met Denis en Danny G. rijdt hij langs de Duinenweg huiswaarts. Rich, Remik, Kurt en Geert Pirelli breien er nog een extra lus aan en rijden langs het strand terug. Steve Flitser heeft ons dan al lang verlaten. De kerstbuche ligt hem blijkbaar zwaar op de maag.
Bij aankomst hebben we toch nog 37 km op de Strava-teller, een habbekrats evenwel vergeleken met 104 (!!!) km die Rich op zijn conto schrijft. We vermoeden dat zijn GPS-instellingen nog ergens verbinding hebben met één of ander vaartuig.
Er zal waarschijnlijk pas in de tweede helft van komende week opnieuw kunnen gereden worden als we de weersvoorspellingen mogen geloven.
Boxing Day oftewel tweede Kerstdag, moment waarop de Brexiteers cadeautjes aan elkaar geven en koude kalkoensandwiches eten. De Placoras hebben wel wat beters te doen. Zij zijn van plan om de kerstkilos er af te rijden.
Om tien uur (!) al staan ze met zn achten aan het Duinenkerkje; weet dat dit voor Remik nog midden in de nacht is. Er wordt immers slecht weer voorspeld voor de namiddag. Bovendien valt er om 14u al een voormatch te bekijken vooraleer KVO om 18u30 OHL partij moet geven én is er cyclo-cross in Heusden-Zolder. Reden genoeg dus om er vroeg op uit te trekken.
We zijn niet de enigen die deze gedachtegang hebben gevolgd. Bijwijlen lijkt het wel of er een toertocht aan de gang is. Ganser groepen MTBrs zoeken zich een weg door duin en bos. In tegenstelling tot ons wielerploegje houden velen zich niet aan de COVID-19-regels. Pelotons die tien eenheden en meer tellen zijn geen uitzondering, van social distance is er geen sprake.
Wanneer er in Westende zowaar een file staat bij het inrijden van een duinenstrook geeft uw dienaar er de brui aan. Samen met Denis en Danny G. rijdt hij langs de Duinenweg huiswaarts. Rich, Remik, Kurt en Geert Pirelli breien er nog een extra lus aan en rijden langs het strand terug. Steve Flitser heeft ons dan al lang verlaten. De kerstbuche ligt hem blijkbaar zwaar op de maag.
Bij aankomst hebben we toch nog 37 km op de Strava-teller, een habbekrats evenwel vergeleken met 104 (!!!) km die Rich op zijn conto schrijft. We vermoeden dat zijn GPS-instellingen nog ergens verbinding hebben met één of ander vaartuig.
Er zal waarschijnlijk pas in de tweede helft van komende week opnieuw kunnen gereden worden als we de weersvoorspellingen mogen geloven.
U hebt waarschijnlijk met gefronste wenkbrauwen de titel van dit verslag gelezen, waarde lezer. Waar slaat dit nou op, hoor ik u zich afvragen? Een woordje uitleg is hier dus op zn plaats.
Al enkele weken sukkelt uw dienaar met een weerspannig versnellingsapparaat. De ketting van het middelste voorblad naar het grootste voorblad verplaatsen lukt pas na heel wat gefrunnik. Vorige week al had Zorro de raad gegeven om het vijsje naar rechts te draaien, maar dit bleef zonder resultaat.
Gisteren was het opnieuw van dat. Deze keer moeide Steve Flitser zich met de zaak. Onze fotoreportagemaker heeft meer in zijn mars dan alleen maar leuke kiekjes trekken. Hij beschikt ook over technische vaardigheden waar uw dienaar alleen maar kan van dromen. Binnen de kortste keren had het defect geanalyseerd, gerepareerd én een ezelsbruggetje aangeleerd voor hoe je al dan niet een vijs moet aandraaien. We verwijzen u graag naar YouTube https://www.youtube.com/watch?v=7gp0yKlBPnk&t=18s voor de technische uitleg.
Goed, dan weet u dat we met enige technische problemen hadden af te rekenen tijdens onze zaterdagrit dit traditiegetrouw richting Lombardsijde ging. Uw dienaar was niet de enige, evenwel. Ook Noël moest beroep doen op schroevendraaier en umbraco. Zijn spd-pedalen stonden te strak waardoor hij moeite had om uit zijn pedalen te klikken. Ook hier bracht Flitser soelaas.
Ik kan u ook melden dat het heerlijk fietsweer was; totaal onverwacht, overigens, want s morgens zat alles nog potdicht en regende het onafgebroken. Wanneer rond halftwaalf de eerste tekenen van verbetering in de lucht komen, schiet ook de WhatsApp op gang. Wimco spreekt af met de twee Geerten voor een wegrit; Rich, Remik, Noël, Steve Flitser en uw dienaar kiezen voor de duinen.
Kerstverlof, coronacrisis, de gevolgen laten zich raden: veel wandelaars, loslopende honden, gelegenheidsmountainbikers en pipos die tegen de richting in het parcours afrijden. Vooral die laatsten vormen een gevaar. Zelfs wanneer ze erop gewezen worden op de gevolgen van tegen richting rijden reageren ze agressief en beantwoorden ze de waarschuwing in een vocabularium dat niet geschikt is voor gevoelige oren. Stupid is as stupid does, zou Forest Gump verklaren.
Ondanks al deze incidenten is het opnieuw een bijzonder leuke namiddag. Bij aankomst aan het Duinenkerkje kruisen we een aantal collega-Eastenders die met de mtb een wegrit naar Diksmuide hebben gemaakt. Ze zitten zodanig onder de modderspatten dat ze wel lijken door de loopgraven gereden te hebben. Benieuwd of de weg-Placoras er ook zo uitzagen!
De weersvoorspelling voor de komende dagen is niet rooskleurig. Hopelijk is er op woensdag een gaatje in de bewolking.
U vroeg zich de voorbije dagen af waar het verslag bleef, waarde lezer. Welaan, weerhouden door omstandigheden buiten zijn wil om was uw dienaar niet bij machte om deel te nemen aan de mtb-uitstappen die zijn ploeggenoten ondernamen.
Via WhatsApp kon hij vaststellen dat op zaterdag alleen Steve Flitser er op uit was getrokken. De dreigende wolken én het ruime sportaanbod op de televisie zaten daar ongetwijfeld voor iets tussen. Maandag was er wel ruime belangstelling en werd er sportbubbelgewijs de duinen in getrokken.
Gisteren waren we met zn vijven. Conform de regelgeving willen we ons in twee groepjes opsplitsen, maar Geert GPS geeft aan er een solorit van te willen maken. Dus rijden IJzeren Kurt, Zorro, Remik en uw dienaar westwaarts.
Hét gespreksonderwerp is de partij tussen RSC Anderlecht en KVO. Niet zozeer het niveau van de rood-geel-groenen staat ter discussie, dan wel de commentaar die Anderlechtsupporter nr.1 Gilles Debilde op Eleven Sports ten beste gaf, hierin gul bijgetreden door Okra Frank.
We vorderen vlot, het parcours ligt er vlot berijdbaar bij. Als er zich al eens een probleem voordoet, dan is dat in de vorm van een uitstekende boomstronk of weerbarstige wortel.
IJzeren Kurt voert het commando, gevolgd door Zorro, uw dienaar en Remik die de rangen sluit. Uw dienaar laat er zich toe verleiden in Zorros wiel te kruipen. De rakker heeft dat al vlug door; hij versnelt, vertraagt, om dan opnieuw te versnellen. Het resultaat kunt u raden: in Lombardsijde hangt uw dienaar zijn tong op zn buik!
We rijden de lus Westende Lombardsijde tweemaal. Bij de eerste passage menen we in de verte Butler Ronny te ontwaren. Onze vet heeft zijn kleinzoon in zn zog; zo leidt hij een nieuwe generatie Placoras op door de jeugd de trucen van de foor te leren. De toekomst is verzekerd!
Rond vier uur komen we aan. 45 km, mooi weer, leuk gezelschap. Het was een aangename rit. De weersvoorpelling voor komende zaterdag is nogal twijfelachtig. Wait and see
En Placora gaat mee met zn tijd. U kunt ons nu ook volgen op Instagram via de tag Placoracycling.
