Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
12-01-2020
Over zand en duisternis
De winter geeft verstek. Zowel Koning Nix als zijn gemalin Frigida hebben zich nog niet vertoond. Temperaturen rond de 10° C doen eerder aan het Vlaamse voorjaar denken. En toch, het mtb-seizoen is in volle gang. Niet minder dan negen Placora's geven elkaar om 14u rendez-vous aan het Duinenkerkje. En dan is er nog Renaud die al om halftwee vertrokken is samen met enkele semi-profs voor een monsterrit.
De traditie wil dat op de tweede zondag van januari in Lombardsijde een corrida wordt gelopen. Weliswaar niet met stieren, maar wel op een parcours dat ons klassieke traject doorkruist. Geert G. stelt daarom een alternatief voor dat zowel de weg- als de duinenliefhebber zal kunnen smaken.
En dat doen we zeer zeker. We maken een ommetje door Middelkerke en rijden dan via de Duinenweg naar Lombardsijde Dorp, waar we net op tijd zijn om Michel Wijnsberghe goede moed toe te roepen.
Richting Nieuwpoort dan, waar het technische gedeelte start. Remi maakt er op korte tijd tweemaal kennis met Moeder Aarde. Eerst verkijkt hij zich op een boordsteen waardoor hij een onzachte landing maakt. Enkele hectometers verder blijkt een poortje voor hem te smal (of is hij te breed) en blijft hij even haken. Deze val kunnen we het best als "elegant" omschrijven.
Het mag de pret niet derven, want Geert G. troont ons mee door enkele schitterende stukjes bos en duin. Noël is ook van de partij en hij weert zich bijzonder verdienstelijk. In de duinen rijden mag dan al niet zijn favoriete tijdverdrijf zijn, hij doet flink zijn best. En hij is bijzonder alert. De opmerking "dat er veel zand in de duinen ligt" mag daar het ultieme bewijs van zijn.
Aan het kerkhof van Oostduinkerke maken we rechtsomkeer. Uw dienaar waarschuwt voor de invallende duisternis, een bekommernis die volgens sommige ploeggenoten gewoon betekent dat hij dorst krijgt en naar Den As wil. Ik vertrouw op uw inzicht, waarde lezer, om hier zelf de passende interpretatie aan te hechten.
Op de terugweg nemen we nog twee duinenstroken voor onze rekening. De laatste is er teveel aan voor Geert G. Een toevallige passant blijft haken aan een tak waardoor hij tegen de vlakte gaat. De onfortuinlijke Geert kan hem niet ontwijken en maakt een spectaculaire tuimelperte. De blauwe plekken zal hij er moeten bijnemen...
Het is tegen halfvijf wanneer we de eindbestemming halen. We hebben meer dan 50 km op de teller en ja, uw dienaar heeft gelijk: de duisternis is ingevallen. In Den As is het zoeken naar een plaatsje, want de collega Eastenders zijn ook in grote getale komen opdagen. De PDF en Leo hebben in extremis een tafeltje kunnen bemachtigen zodat we ons teusje toch uit onze handen kunnen zetten. Denis komt ook nog langs en trakteert het Placora-gezelschap voor zijn verjaardag. Dat we er nog veel mogen mogen, Denis!
Ondertussen is een afgepeigerde Renaud binnengevallen. Slachtoffer van een hongerklop werkt hij vlug enkele stuutjes met gekapt naar binnen om weer op zijn positieven te komen.
Het was een heel fijne namiddag, niet in het minst dankzij onze gids Geert G. Tot volgende week!
