Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
24-10-2014
zaterdagse afspraken
Het officiële MTB-seizoen kan van start gaan. De Choufkes hebben het pad geklaard. Afspraak dus om 14u00 bij Anito. Nadien zien we elkaar bij Dreten. Paul Jonckheere heeft juist gemeld dat hij trakteert. Allen op post, dus!
Life goes on, en dus dient de fin-de-saison zich aan. Op vrijdag 28 november spreken wij om 19u00 in ons lokaal. De leden betalen 10 , de partners 40 .
Hier voor krijg je:
Aperitief
Garnaalkroket of pompoensoep
Steak met saus naar keuze
of
Sliptongetjes in botersaus
(Ma)Dame Blanche (niet Chantal) of Irish Coffee
Alle dranken tot met het dessert zijn inbegrepen. Gelieve uw aanwezigheid te willen bevestigen bij de voorzitter of op deze blog.
Het spreekt vanzelf dat dan ook de kampioen 2014 zal gehuldigd worden.
Gisteren hebben we de rit naar Stuivekenskerke gereden. We waren met 37 (!) op de afspraak. Niet alleen de Placora's, maar ook de vrienden waarmee je er in de week op uittrok. Er waren zelfs enkelen die hun fiets al aan de haak hadden gehangen, maar speciaal voor jou de koersbroek nog eens uit de kast hadden gehaald. Check maar eens de foto op https://www.facebook.com/pages/WTC-Placora/478362632222340 Je zult veel vertrouwde gezichten herkennen (de mijne niet, want iemand moest toch de foto trekken ;-) )
Het was een vreemd gevoel toen we om twee uur verzamelen bliezen. We keken al eens onbedachts richting Steensedijk en verwachtten dat je ieder moment om de hoek zou komen gereden. Niet dus...
Ik kan je gerust stellen: het werd geen recordrit. Je naam blijft dus in de annalen staan. Aan een heel gezapig tempo volgden we de route die je jaren hebt gereden. Herinneringen kwamen boven: hoe er, toen jij en Rich kampten om de kampioenentrui, een 'spurt' langs de Torhoutsesteenweg werd gehouden, hoe fier je was op de wollen regenboogtrui die je als kampioen mocht ontvangen én op de reuzenbeker die de voorzitter speciaal had opgepoetst. En je beklimming van de Ventoux in recordtijd
Langs de vaart moesten we even halthouden omwille van een platte band. Wat wil je: 74 wielen, de kans op plat rijden is dus bijzonder groot.
Het was prachtig weer, een record volgens Frank Deboosere, maar er stond een stevige wind. Trouw aan onze club werd het tempo aangepast en kon iedereen volgen.
In Stuivekenskerke kon Noël vaststellen dat zijn valpartij niet voor niets was geweest: de riooldeksels zijn netjes vervangen zodat er opnieuw vlot kan over gereden worden. Dat moet nogal een slag geweest zijn dat er zo vlug op gereageerd werd!
Op de terugweg kregen we de wind mee. Eventjes nog opschudding toen een gekke Mercedes ons de pas afsneed. Aan de Rattevallebrug stond jij al aan de overkant van de baan, terwijl wij nog voorzichtig naar links en rechts tuurden voor opkomend verkeer. En we hoorden je "All together now!" roepen.
Je vriend Ronny nam de laatste kilometers voor zijn rekening en bolde als eerste over de meet. De woensdagspurten zullen nooit meer dezelfde zijn.
In het lokaal hebben we er één op gedronken. Meer konden we niet doen...
Dinsdag is onze laatste afspraak. Hoewel, ik ben ervan overtuigd dat je in onze gedachten nog veel ritten zult meerijden.
George's uitvaart vindt plaats op dinsdag 21 oktober om 10u30 in uitvaartcentrum Nuyten, Stuiverstraat Oostende. We spreken af om 10u15.
Nu zaterdag wordt er nog uitzonderlijk een rit op de weg gereden ter ere van George. Vertrek om 14u00 aan 't Vliegplein voor een rustige rit naar Stuivekenskerke (de woensdagrit). Het zal ons allemaal de gelegenheid geven om de emoties te verwerken. Het spreekt vanzelf dat deze rit aan een heel rustig tempo zal gereden worden. Dit jaar zijn er al genoeg records gebroken....
De winterwerking komt langzaam op gang. De druilregen 's morgens deed Dr. Cancellara samen met Rich, Peter en uw dienaar naar de mtb grijpen. Renaud, George, Postman Dan, Paulino en Danny G. besloten om toch nog de wegfiets van stal te halen.
Na het aanhoren van een klaagzang over de zin / onzin van het verharden van het jaagpad in Nieuwpoort vertrok uw dienaar op kop de duinen in. Dat het nog vroeg in het seizoen is, bleek niet alleen uit de dichte begroeiing, maar ook uit de vaak grote onhandigheid van ondergetekende en zijn ploegmakkers.
Zo raakte uw dienaar bij de eerste hindernis al verstrikt in netels, doornen en takken. Rich maakte al bij de eerste afdaling een spectaculaire buiteling.
Maar goed, het was fun en de zon scheen. Althans, tot in de Krokodiele. Dreigende onweerswolken deden Rich en uw dienaar rechtsomkeer maken. Via de zeedijk zetten we koers richting Dreten. Juist op tijd om de eerste druppels te ontwijken doken we bij Linda binnen.
Een half uur later arriveerden de wegrenners. Ze hadden er een frisse stortvlaag opzitten en zagen er niet uit. Ondertussen deden we ons te goed aan de smaksjes en Keyte (à 2 ), hét ideale aperitief.
Enkele uren later waren we allen opnieuw op het appèl voor het mosselfestijn. Een waar succes, met dank aan Emmely, Samir en de kok. De clubkas zal er ook wel bij varen!
Afspraak volgende zaterdag om 14u00 voor de mtb. Wegrenners vertrekken blijkbaar nog steeds om 13u30.
Slechts een beperkt aantal gegadigden voor de eerste zaterdagrit 'hors saison'. De temperatuur is nochtans zomers te noemen, de wind blaast van uit het zuidwesten.
Opmerkelijk is de aanwezigheid van gastrijder Thibaut V., die in de voetsporen van papa Renaud wil treden en misschien wel voor een verjonging van de Placorarangen zal zorgen.
We besluiten de Lange Lis-route te volgen. Het weerbericht voorspelt immers regen rond 17u00, het zal dus zaak zijn om tijding binnen te zijn.
Geen problemen onderweg, we houden een strak tempo aan dat door iedereen kan worden aangehouden. Na kort overleg besluiten we om in Veurne op de markt halt te houden. Daar stellen we echter vast dat alle zonnige terrasjes vol zitten. Op aangeven van Geert G. worden de bakens naar Bulskamp verlegd.
Wat een schitterend idee! Mooie terras en dito waardin, wat kan een wielertoerist nog meer wensen. Toch enig ophef, wanneer Renaud VDW door een stoel zakt. Wat je al niet moet doen om het ridderslag te halen!
De Tripel van St. Bernardus smaakt zodanig dat we er twee nuttigen. Paulino wordt dan wel een beetje ongedurig, want hij heeft blijkbaar een rendez-vous d'amour. Met de wind in de rug is hij niet te houden.
Tussen Nieuwpoort en Westende rijdt uw dienaar nog plat. De achterband is dringend aan vervanging toe. Met de hulp van kampioen Postman Dan wordt het euvel hersteld en kunnen we verder. Hoe dan ook voldoende reden om naar een nieuwe fiets uit te kijken.
In het lokaal worden we door Remi opgewacht. Hij zit nog te bekomen van de esbattementen van vorige woensdag met kinky Patsy. Emely vergast ons op verse pizza uit de Colruyt. Ondertussen heeft de herfst zijn intrede gedaan...
Afspraak volgende zaterdag voor een ritje en vergeet het mosselsouper niet!
En voor de nieuwsgierigen: Postman Dan heeft het klassement opgemaakt dat later nog zal worden bekendgemaakt. We kunnen u nu toch al de top vijf verklappen:
1. Postman Dan met 65 ritten 2. Henk met 57 ritten 3. Leo met 55 ritten 4. Georges met 50 ritten 5. Geert G met 47 ritten
Woensdag stonden er 6 kleppers (Steve, Peter, Wim, Johan, Marnix, Paul en Wim) aan de start met de vaste overtuiging het record te breken. Blijkbaar zijn ze er met een gemiddelde van 35,7 ook in geslaagd. Verslag van de rit kan ik uiteraard niet geven Na de rit werd er in het bijzijn van Christ en mezelf nog duchtig nagekaart onder het blond schuimend bier; van degenen die moeilijk meekonden en niet goed overnamen en teveel snakten en, en, en...... Enfin op 't eind van den avond iedereen tevreden.
4 Placora's kunnen het niet laten om de laatste klassementsrit zomaar aan zich voorbij te laten gaan. Lekker zonnetje en weinig wind .
Kampioen in spe postman retraité Dan, Steve, Peter en ondergetekende zijn op't appel.
Steve laat weten dat hij graag om 11:00 uur terug thuis zou zijn wegens familiale verplichtingen. Via de Schorre, Snaaskerke en Gistel gaat het richting Koekelare. In Ichtegem kiezen wij richting Aartrijke om zo aan te pikken op de Zeeweg en via Oudenburg en terug de Schorre Steve af te leveren om 11:05 uur op Stene platse . Afspraak is afspraak. Peter was op de dijk in de Schorre blijven plakken om zijn ega bij te staan bij de training van den bobby; d'er is blijkbaar werk aan . Kleine 50 km op de teller en met 2 dus naar Gilbertje om de dorstigen te laven .
Zestien Placora's staan paraat om de sluitingsrit te rijden. Uw dienaar met enige reserves, want hij moet de volgende dag nog 8 km lopen voor het goede doel.
Onder leiding van Postman Dan vertrekken we richting Westrozebeke, en dan weet de geoefende lezer dezer pagina's dat we de Keuneleute zullen afhaspelen.
Eerste oponthoud na 15 km wanneer Danny G. platrijdt. Met de hulp van Geert G. wordt het euvel verholpen en kunnen we onze tocht verder zetten aan een gezapig tempo.
Postman Dan kiest voor een alternatieve route die in de smaak valt. Gezapig tempo, schrijf ik?! Nu ja, een blik op de snelheidsmeter leert dat we aan 35 per uur langs de Duitse kant van de IJzer zoeven.
De heuveltjes doen het peloton uiteenspatten, maar aan de gelagzaal in Westrozebeke vinden we elkaar terug. Daar kunnen we ons tegoed doen aan het Blonde Tongerlo, onlangs uitgeroepen tot het beste bier ter wereld.
Op de terugweg dan toch enige incidenten: eerst denkt Pilot Pascal een briefje van 50 te vinden en gaat hij dat van dichtbij zoeken. Gelukkig zonder erg. En in de afzink van Aartrijke Berg kan Paulino, terug van weggeweest trouwens, maar nipt een frontaal botsing met een aanrijdende auto vermijden. Tijd dus voor uw dienaar om de troepen tot orde te roepen.
Na 95 km komen we dan geheel en wel aan in het lokaal. Remi, Noël en Antoine zitten al in drinkhouding. Renaud en Pascal M. zijn jarig en ze trakteren de bende op bier en pizza, een fel gesmaakte combinatie. Ook de voorzitter komt de troepen aanschouwen en ziet dat het goed is.
Nog dit: woensdag wordt er nog gestart om 17u45 en zaterdag vertrekken we om 13u30 voor nog een wegrit (maar die tellen niet meer mee voor het klassement, natuurlijk!)
8 man aan het lokaal voor misschien een van de laatste woensdagritten . de weersomstandigheden vielen op het eerste zicht wel mee : veel wind maar droog geert pirelli, marnix (met de 26'' mtb !), paul, wim, peter, yves, georges en ondergetekende kregen thv leffinge nog het gezelschap van geert g. zodat we met zijn negenen er goed de pees konden opleggen vooral geert g. had er geweldig zin in , er kon aan het spaarbekken zelfs geen klein momentje af voor een teusje soit, niemand die er om maalde, of toch juist wel, we maalden idd goed door waardoor de kilometerteller meermaals ruim boven de 40 aanwees even oponthoud ter hoogte van stuyvekenskerke, waar de officiële klacht van Noel tegen de gemeente zijn vruchten heeft afgeworpen : straat afgesloten en ALLE riooldeksels aan het vernieuwen !! ter hoogte van schore kregen we af te rekenen met een nat wegdek + wat licht gedruppel zodat het toch vooral uitkijken werd om slippertjes te vermijden eenmaal richting wilskerke was het opnieuw tijd om de gashendel nog eens volledig open te zetten de wind was inmiddels aangewakkerd tot een kleine 5 zodat er bijwijlen serieus moest gepompt worden maar zoals het in een voorbeeldige ploeg past torsten nu ook weer de sterkste schouders de zwaarste lasten zodat iedereen moe maar voldaan het lokaal bereikte afspraak voor de zaterdagrit : bestemming nog onbekend , maar misschien dat postman Dan ons nog eens naar de keuneleute zal leiden ? eventueel volgende week woensdag toch nog eens rijden , met vertrek 17u45 ? (af te spreken zaterdag)
13 man waren meer dan klaar voor de laatste picon-rit van het seizoen. Weeral ontbraken enkele sterkhouders zoals onze dienaar, Rich, Leo en Hank om Georges dan nog niet te vernoemen ! Voeg daarbij de mannen van de lappenmand Remi en Noël en de halve Placora ploeg ontbreekt. De aanwezigheid van Christ was dan weer een leuke verrassing. Hij wou zijn origineel kniegewricht nog voor een laatste keer maximaal belasten alvorens het kleinood aan de medische wetenschap te schenken. Postman Dan, onze kampioen in spe liet ondergetekende en Paul rustig begaan bij het uittekenen van de heenrit . We besloten uiteindelijk Braydune via Veurne en De Moeres te benaderen zodat we het gekende Palais bereikten met toch al zo'n dikke 60 km op de teller. De maison en de bijhorende camembert smaakten voortreffelijk zodat de terugrit goedgemutst kon ingezet worden . We kozen voor de kortste route. Een paar enkelingen konden niet nalaten hun puike form te etaleren en gingen er na een rood licht oponthoud in Veurne van door. Zij hadden dan ook hun eerste consummatie al genuttigd toen de rest van de groep het lokaal bereikte waar we even later ook de voorzitter mochten begroeten. Pronostieken voor de avondwedstrijd (die achteraf waardeloos bleken) werden uitgewisseld.
Records zijn er om gebroken te worden. Jens Voight valt het uurrecord aan, dus waarom wij niet het parcoursrecord? Niet dat we dat van plan waren.
Met vijftien Placora's staan we op de afspraak. De indian summer doet ons vooral dromen van terrassen en koele pinten. Al gekscherend wordt er allusie gemaakt op de esbattementen die zich vorige week hebben afgespeeld, waarbij er schalks richting uw dienaar wordt gekeken in afwachting van venijnige reacties.
De wind staat licht in het voordeel wanneer Marnix en Christophe - met Tom Boonen-baard als vermomming - ons op sleeptouw nemen. Eens langs de vaart blijft de kilometerteller 40 per uur aangeven, wat uw dienaar doet twijfelen aan de correctheid van het instrument. Een blik op een mederijder doet hem echter besluiten dat dit wel degelijk de snelheid is waarmee we over het asfalt zoeven.
Langs het spaarbekken en de IJzer zakt het tempo niet, wel integendeel. Er wordt echter niet in snokken gereden, zodat iedereen zich kan plaatsen en goed kan volgen. Op het keerpunt in Stuivekenskerke halen we een gemiddelde van 37 +. Georges schudt het hoofd vol ongeloof.
Op de terugweg hebben we met de tegenwind af te rekenen. De koptrekkers krijgen versterking van Paul, Peter en Steve M. Tussen St. Pieters Kapelle en de Rattevalle moeten dan nog een paar keer hard in de remmen voor tractoren. Wim belandt zo even in de graskant.
De spurt op de brug is een non-event, in een langgerekt lint zweven we over de autosnelweg.
Het geloof op een unieke prestatie groeit, en de koptrekkers rijden zich - op verstandige wijze - de longen uit het lijf. Wim heeft nog een extraatje in reserve en wint de eindspurt. Uw dienaar poogt nog Leo in positie te brengen, maar dit plan mislukt.
Wanneer we dan aan het lokaal op de teller kijken, zien we 35.6 verschijnen! Een prachtige prestatie, want deze keer in groep, zonder afvallers of achterblijvers. Een bijzondere vermelding toch ook voor Rich, die na enkele maanden inactiviteit zo maar mee een record helpt neer te zetten, evenals voor Leo en Renaud V. die zich voortdurend om de achterhoede hebben bekommerd.
De zestien helden zijn: Christophe, Steve M, Paul, Peter, Wim, Marnix, Postman Dan, Leo, Renaud V., Danny G., Ronny, Geert P., Georges, Rich en uw dienaar.
In het lokaal worden we verwelkomd door de voorzitter en Remi. Even later arriveert ook Dr. Cancellera, die een lange trainingsrit verkoos boven de woensdagrit, Steve D. en Christ. Dient het gezegd dat enig gerstenat deze prestatie besprenkeld heeft?
Afspraak zaterdag voor wat zo'n beetje de afsluiter van het seizoen wordt: de Picon-rit in korte versie, zodat we 's avonds ons wereldploegje kunnen aanmoedigen.
Vijf Placora's en gastrijder D.B. in Roger De Vlaeminck-vermomming staan om 9u30 paraat. Christ komt ons motogewijs goede reis wensen.
Zoals het de dag des herens past, wordt er een zeer gezapig tempo aangehouden. We noteren ook de aanwezigheid van Richard, die zijn wederoptreden viert. Hij is bereid om ieder gat toe te rijden.
We volgen de oude Sarah-route en er doen zich weinig incidenten voor. Het kopwerk wordt verdeeld tussen Steve, Leo, Postman Dan en uw dienaar.
Veel ander nieuws valt er niet te vertellen, buiten het feit dat uw dienaar de kelk aan zich moeten laten voorbijgaan wegens - opnieuw - familiale verplichtingen...
Een stuk of vijftien clubleden bliezen verzamelen aan de vertrouwde vertrekplaats . We waren verheugd yves te mogen begroeten die 2 weken geleden de handschoen had opgenomen om het snelheidsrecord te breken maar tot eenieders verbazing vorige week zijn kat had gestuurd.Wim en Steve kurt gooiden onmiddellijk de knuppel in het hoenderhok en gingen er al van bij de aanvangsfase als een speer van door.Het peloton besloot nog even de kat uit de boom te kijken en de 2 onverlaten wat valse hoop te gunnen in hun onderneming.Net voor leffinge besloot ook het peloton de kat de bel aan te binden en ging ook hier het tempo met een ruk omhoog.Onze diennaar en enkele van zijn trouwste volgelingen besloten deze kelk aan zich te laten voorbijgaan .Ondergetekende was als verslaggever van dienst verplicht het onderste uit de kan te halen om de nu volledig op hol geslagen meute in het kielzog te blijven.Dat lukte me aardig in de luwte van de grote tenoren van het peloton die ondertussen , ter hoogte van het idyllische Stuyvekenskerke,de 2 vrijbuiters in het vizier kregen wiens bobbijntjes stilaan aan het aflopen waren.Een zware camion met oplegger die de volledige breedte van de weg inbeslag nam zorgde voor velen, waaronder ondergetekende, voor een welkgekomen rustpauze in wat later een historische woensdagrit zou blijken. Eens voorbij de dorpskern was het opnieuw alle hens aan dek want het tempo schoot, ondanks de strakke tegenwind, opnieuw serieus de hoogte in.Eerste slachtoffer was Christophe die zich in de aanvangskilometers wat vergallopeerd had door onbaatzuchtig kilometers lang de groep op sleeptouw te nemen.Verslaggever van dienst had zich ondertussen , beroepsmatig , comfortabel achteraan de groep genesteld, kwestie van een goed overzicht te behouden op het wel en wee van een nu zich toch wel echt in heet zweet werkend peloton.Het volgende slachtoffer werd willens nillens Geert pirelli , die niet tijdig anticipeerde op een onverwacht maneuver van zijn voorligger en lek reed in de graskant.Ondertussen hing Yves, de eigenlijke aanstoker van deze hele onderneming , zowat te slingeren tussen hamer en aambeeld en moest ook hij met Wilskerke in zicht definitief de rol lossen .Onder een veschroeiend tempo ging het nu richting eindmeet en uw verslaggever haalde nog eens alles uit de kast om, weliswaar met pijn in het hart, de heldhaftige slaven van de weg vanuit zijn comfortabele observatiepositie lik op stuk te geven door met groot vertoon deze epische sprint te katapulteren in de annalen van de vaderlandse wielertoeristengeschiedenis : een nieuw all time gemiddelde van 35,3 km/u prijkt voortaan op de tabellen en zal misschien nog eeuwen de tand des tijds doorstaan !! De 8 dwangarbeiders van de weg die hun historische afspraak met de wielergoden niet hebben gemist : wim/hank/johan/2x steve/paul/peter en uw nederige verslaggever van dienst
een stuk of elf + gastrijder willy in ideale omstandigheden aan de aftrap er werd richting snaaskerke vertrokken en daarmee werd al onmiddellijk christ, die een paar minuutjes te laat was toegekomen, op het verkeerde been gezet - we zouden hem maar terug zien in t lokaal met de wind enigszins in t voordeel werd een goed temp aangehouden , zonder dat iemand in de problemen kwam de geplande pitstop ging niet door omdat de waardin de integriteit van onze fietsen niet kon garanderen tijdens het consumeren : ondergetekende ,die net een nieuw exemplaar op de baan bracht, was hierdoor in het hart geraakt en nam iedereen terug mee naar een volgende stopplaats, op advies van yves, "het oud gemeentehuis" in varsenare, voorwaar een aanrader ! onderweg hadden we (ons toekomstig lid ?) praline nog aan het werk gezien op een gesloten parcours voor een wedstrijdje van zo'n 55 km . op de terugweg moest daniel vdw de troepen intomen maar uiteindelijk bereikten we zonder akkefietjes het lokaal rich had goed nieuws : zijn zitvlakperikelen behoren stilaan tot het verleden christ wist te melden dat hij begin oktober binnen moet voor groot onderhoud (nieuwe knie) remi is aan de beterhand en jean's dochter is van straat : niks dan blijde tijdingen dus
9 gegadigden voor de woensdagrit . tot klokslag 18u werd vruchteloos gewacht op yves die vorige week had aangekondigd het record te willen aanvallen een stevige bries uit de slechte richting maakte al vlug duidelijk dat een recordpoging heel moeilijk ging worden dus werd er met wind in het voordeel ook niet overdreven tempo gemaakt eenmaal voorbij stuivekenskerke met wind volop op kop begon peter , die blijkbaar een superdag had, plots meer dan een tandje bij te steken omdat hij had gemerkt dat het gemiddelde tot dan toe ,zonder echt te forceren, al goed boven de 34 lag. paul en wim lieten zich niet pramen en het tandje was ondertussen al bijna een volledig gebit geworden pascal D , geert Pirelli en ondergetekende zetten zich dankbaar in de slipstream bakker met zijn nieuwe groene bianchi had ondertussen gekozen voor de oude route en leo had zich grootmoedig opgeofferd om daniel niet aan zijn lot over te laten een uit het niets opdoemende terreinwagen en tractor gooiden nog bijna roet in het eten maar gelukkig konden we heelhuids het laatste stuk via leffinge aanvatten waar we christ nog langs de kant van de baan mochten begroeten het record sneuvelde net niet maar het werd toch één van de meest intensieve woensdagritten die ik me kan herinneren de voorzitter kwam nog even binnenwippen (alhoewel zijn lumbago toch weinig wippen toeliet)
hopelijk goed weer voor een mooie zaterdagrit iedereen om 13u30 op post !
Beste George,
.
. Kleine 50 km op de teller en met 2 dus naar Gilbertje om de dorstigen te laven 
.  "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
)
, comfortabel achteraan de groep genesteld, kwestie van een goed overzicht te behouden op het wel en wee van een nu zich toch wel echt in heet zweet werkend peloton.Het volgende slachtoffer werd willens nillens Geert pirelli , die niet tijdig anticipeerde op een onverwacht maneuver van zijn voorligger en lek reed in de graskant.Ondertussen hing Yves, de eigenlijke aanstoker van deze hele onderneming 
, zowat te slingeren tussen hamer en aambeeld en moest ook hij met Wilskerke in zicht definitief de rol lossen 
.Onder een veschroeiend tempo ging het nu richting eindmeet en uw verslaggever
