Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
30-09-2014
Allerlaatste klassementsrit
4 Placora's kunnen het niet laten om de laatste klassementsrit zomaar aan zich voorbij te laten gaan. Lekker zonnetje en weinig wind .
Kampioen in spe postman retraité Dan, Steve, Peter en ondergetekende zijn op't appel.
Steve laat weten dat hij graag om 11:00 uur terug thuis zou zijn wegens familiale verplichtingen. Via de Schorre, Snaaskerke en Gistel gaat het richting Koekelare. In Ichtegem kiezen wij richting Aartrijke om zo aan te pikken op de Zeeweg en via Oudenburg en terug de Schorre Steve af te leveren om 11:05 uur op Stene platse . Afspraak is afspraak. Peter was op de dijk in de Schorre blijven plakken om zijn ega bij te staan bij de training van den bobby; d'er is blijkbaar werk aan . Kleine 50 km op de teller en met 2 dus naar Gilbertje om de dorstigen te laven .
Zestien Placora's staan paraat om de sluitingsrit te rijden. Uw dienaar met enige reserves, want hij moet de volgende dag nog 8 km lopen voor het goede doel.
Onder leiding van Postman Dan vertrekken we richting Westrozebeke, en dan weet de geoefende lezer dezer pagina's dat we de Keuneleute zullen afhaspelen.
Eerste oponthoud na 15 km wanneer Danny G. platrijdt. Met de hulp van Geert G. wordt het euvel verholpen en kunnen we onze tocht verder zetten aan een gezapig tempo.
Postman Dan kiest voor een alternatieve route die in de smaak valt. Gezapig tempo, schrijf ik?! Nu ja, een blik op de snelheidsmeter leert dat we aan 35 per uur langs de Duitse kant van de IJzer zoeven.
De heuveltjes doen het peloton uiteenspatten, maar aan de gelagzaal in Westrozebeke vinden we elkaar terug. Daar kunnen we ons tegoed doen aan het Blonde Tongerlo, onlangs uitgeroepen tot het beste bier ter wereld.
Op de terugweg dan toch enige incidenten: eerst denkt Pilot Pascal een briefje van 50 te vinden en gaat hij dat van dichtbij zoeken. Gelukkig zonder erg. En in de afzink van Aartrijke Berg kan Paulino, terug van weggeweest trouwens, maar nipt een frontaal botsing met een aanrijdende auto vermijden. Tijd dus voor uw dienaar om de troepen tot orde te roepen.
Na 95 km komen we dan geheel en wel aan in het lokaal. Remi, Noël en Antoine zitten al in drinkhouding. Renaud en Pascal M. zijn jarig en ze trakteren de bende op bier en pizza, een fel gesmaakte combinatie. Ook de voorzitter komt de troepen aanschouwen en ziet dat het goed is.
Nog dit: woensdag wordt er nog gestart om 17u45 en zaterdag vertrekken we om 13u30 voor nog een wegrit (maar die tellen niet meer mee voor het klassement, natuurlijk!)
8 man aan het lokaal voor misschien een van de laatste woensdagritten . de weersomstandigheden vielen op het eerste zicht wel mee : veel wind maar droog geert pirelli, marnix (met de 26'' mtb !), paul, wim, peter, yves, georges en ondergetekende kregen thv leffinge nog het gezelschap van geert g. zodat we met zijn negenen er goed de pees konden opleggen vooral geert g. had er geweldig zin in , er kon aan het spaarbekken zelfs geen klein momentje af voor een teusje soit, niemand die er om maalde, of toch juist wel, we maalden idd goed door waardoor de kilometerteller meermaals ruim boven de 40 aanwees even oponthoud ter hoogte van stuyvekenskerke, waar de officiële klacht van Noel tegen de gemeente zijn vruchten heeft afgeworpen : straat afgesloten en ALLE riooldeksels aan het vernieuwen !! ter hoogte van schore kregen we af te rekenen met een nat wegdek + wat licht gedruppel zodat het toch vooral uitkijken werd om slippertjes te vermijden eenmaal richting wilskerke was het opnieuw tijd om de gashendel nog eens volledig open te zetten de wind was inmiddels aangewakkerd tot een kleine 5 zodat er bijwijlen serieus moest gepompt worden maar zoals het in een voorbeeldige ploeg past torsten nu ook weer de sterkste schouders de zwaarste lasten zodat iedereen moe maar voldaan het lokaal bereikte afspraak voor de zaterdagrit : bestemming nog onbekend , maar misschien dat postman Dan ons nog eens naar de keuneleute zal leiden ? eventueel volgende week woensdag toch nog eens rijden , met vertrek 17u45 ? (af te spreken zaterdag)
13 man waren meer dan klaar voor de laatste picon-rit van het seizoen. Weeral ontbraken enkele sterkhouders zoals onze dienaar, Rich, Leo en Hank om Georges dan nog niet te vernoemen ! Voeg daarbij de mannen van de lappenmand Remi en Noël en de halve Placora ploeg ontbreekt. De aanwezigheid van Christ was dan weer een leuke verrassing. Hij wou zijn origineel kniegewricht nog voor een laatste keer maximaal belasten alvorens het kleinood aan de medische wetenschap te schenken. Postman Dan, onze kampioen in spe liet ondergetekende en Paul rustig begaan bij het uittekenen van de heenrit . We besloten uiteindelijk Braydune via Veurne en De Moeres te benaderen zodat we het gekende Palais bereikten met toch al zo'n dikke 60 km op de teller. De maison en de bijhorende camembert smaakten voortreffelijk zodat de terugrit goedgemutst kon ingezet worden . We kozen voor de kortste route. Een paar enkelingen konden niet nalaten hun puike form te etaleren en gingen er na een rood licht oponthoud in Veurne van door. Zij hadden dan ook hun eerste consummatie al genuttigd toen de rest van de groep het lokaal bereikte waar we even later ook de voorzitter mochten begroeten. Pronostieken voor de avondwedstrijd (die achteraf waardeloos bleken) werden uitgewisseld.
Records zijn er om gebroken te worden. Jens Voight valt het uurrecord aan, dus waarom wij niet het parcoursrecord? Niet dat we dat van plan waren.
Met vijftien Placora's staan we op de afspraak. De indian summer doet ons vooral dromen van terrassen en koele pinten. Al gekscherend wordt er allusie gemaakt op de esbattementen die zich vorige week hebben afgespeeld, waarbij er schalks richting uw dienaar wordt gekeken in afwachting van venijnige reacties.
De wind staat licht in het voordeel wanneer Marnix en Christophe - met Tom Boonen-baard als vermomming - ons op sleeptouw nemen. Eens langs de vaart blijft de kilometerteller 40 per uur aangeven, wat uw dienaar doet twijfelen aan de correctheid van het instrument. Een blik op een mederijder doet hem echter besluiten dat dit wel degelijk de snelheid is waarmee we over het asfalt zoeven.
Langs het spaarbekken en de IJzer zakt het tempo niet, wel integendeel. Er wordt echter niet in snokken gereden, zodat iedereen zich kan plaatsen en goed kan volgen. Op het keerpunt in Stuivekenskerke halen we een gemiddelde van 37 +. Georges schudt het hoofd vol ongeloof.
Op de terugweg hebben we met de tegenwind af te rekenen. De koptrekkers krijgen versterking van Paul, Peter en Steve M. Tussen St. Pieters Kapelle en de Rattevalle moeten dan nog een paar keer hard in de remmen voor tractoren. Wim belandt zo even in de graskant.
De spurt op de brug is een non-event, in een langgerekt lint zweven we over de autosnelweg.
Het geloof op een unieke prestatie groeit, en de koptrekkers rijden zich - op verstandige wijze - de longen uit het lijf. Wim heeft nog een extraatje in reserve en wint de eindspurt. Uw dienaar poogt nog Leo in positie te brengen, maar dit plan mislukt.
Wanneer we dan aan het lokaal op de teller kijken, zien we 35.6 verschijnen! Een prachtige prestatie, want deze keer in groep, zonder afvallers of achterblijvers. Een bijzondere vermelding toch ook voor Rich, die na enkele maanden inactiviteit zo maar mee een record helpt neer te zetten, evenals voor Leo en Renaud V. die zich voortdurend om de achterhoede hebben bekommerd.
De zestien helden zijn: Christophe, Steve M, Paul, Peter, Wim, Marnix, Postman Dan, Leo, Renaud V., Danny G., Ronny, Geert P., Georges, Rich en uw dienaar.
In het lokaal worden we verwelkomd door de voorzitter en Remi. Even later arriveert ook Dr. Cancellera, die een lange trainingsrit verkoos boven de woensdagrit, Steve D. en Christ. Dient het gezegd dat enig gerstenat deze prestatie besprenkeld heeft?
Afspraak zaterdag voor wat zo'n beetje de afsluiter van het seizoen wordt: de Picon-rit in korte versie, zodat we 's avonds ons wereldploegje kunnen aanmoedigen.
Vijf Placora's en gastrijder D.B. in Roger De Vlaeminck-vermomming staan om 9u30 paraat. Christ komt ons motogewijs goede reis wensen.
Zoals het de dag des herens past, wordt er een zeer gezapig tempo aangehouden. We noteren ook de aanwezigheid van Richard, die zijn wederoptreden viert. Hij is bereid om ieder gat toe te rijden.
We volgen de oude Sarah-route en er doen zich weinig incidenten voor. Het kopwerk wordt verdeeld tussen Steve, Leo, Postman Dan en uw dienaar.
Veel ander nieuws valt er niet te vertellen, buiten het feit dat uw dienaar de kelk aan zich moeten laten voorbijgaan wegens - opnieuw - familiale verplichtingen...
Een stuk of vijftien clubleden bliezen verzamelen aan de vertrouwde vertrekplaats . We waren verheugd yves te mogen begroeten die 2 weken geleden de handschoen had opgenomen om het snelheidsrecord te breken maar tot eenieders verbazing vorige week zijn kat had gestuurd.Wim en Steve kurt gooiden onmiddellijk de knuppel in het hoenderhok en gingen er al van bij de aanvangsfase als een speer van door.Het peloton besloot nog even de kat uit de boom te kijken en de 2 onverlaten wat valse hoop te gunnen in hun onderneming.Net voor leffinge besloot ook het peloton de kat de bel aan te binden en ging ook hier het tempo met een ruk omhoog.Onze diennaar en enkele van zijn trouwste volgelingen besloten deze kelk aan zich te laten voorbijgaan .Ondergetekende was als verslaggever van dienst verplicht het onderste uit de kan te halen om de nu volledig op hol geslagen meute in het kielzog te blijven.Dat lukte me aardig in de luwte van de grote tenoren van het peloton die ondertussen , ter hoogte van het idyllische Stuyvekenskerke,de 2 vrijbuiters in het vizier kregen wiens bobbijntjes stilaan aan het aflopen waren.Een zware camion met oplegger die de volledige breedte van de weg inbeslag nam zorgde voor velen, waaronder ondergetekende, voor een welkgekomen rustpauze in wat later een historische woensdagrit zou blijken. Eens voorbij de dorpskern was het opnieuw alle hens aan dek want het tempo schoot, ondanks de strakke tegenwind, opnieuw serieus de hoogte in.Eerste slachtoffer was Christophe die zich in de aanvangskilometers wat vergallopeerd had door onbaatzuchtig kilometers lang de groep op sleeptouw te nemen.Verslaggever van dienst had zich ondertussen , beroepsmatig , comfortabel achteraan de groep genesteld, kwestie van een goed overzicht te behouden op het wel en wee van een nu zich toch wel echt in heet zweet werkend peloton.Het volgende slachtoffer werd willens nillens Geert pirelli , die niet tijdig anticipeerde op een onverwacht maneuver van zijn voorligger en lek reed in de graskant.Ondertussen hing Yves, de eigenlijke aanstoker van deze hele onderneming , zowat te slingeren tussen hamer en aambeeld en moest ook hij met Wilskerke in zicht definitief de rol lossen .Onder een veschroeiend tempo ging het nu richting eindmeet en uw verslaggever haalde nog eens alles uit de kast om, weliswaar met pijn in het hart, de heldhaftige slaven van de weg vanuit zijn comfortabele observatiepositie lik op stuk te geven door met groot vertoon deze epische sprint te katapulteren in de annalen van de vaderlandse wielertoeristengeschiedenis : een nieuw all time gemiddelde van 35,3 km/u prijkt voortaan op de tabellen en zal misschien nog eeuwen de tand des tijds doorstaan !! De 8 dwangarbeiders van de weg die hun historische afspraak met de wielergoden niet hebben gemist : wim/hank/johan/2x steve/paul/peter en uw nederige verslaggever van dienst
een stuk of elf + gastrijder willy in ideale omstandigheden aan de aftrap er werd richting snaaskerke vertrokken en daarmee werd al onmiddellijk christ, die een paar minuutjes te laat was toegekomen, op het verkeerde been gezet - we zouden hem maar terug zien in t lokaal met de wind enigszins in t voordeel werd een goed temp aangehouden , zonder dat iemand in de problemen kwam de geplande pitstop ging niet door omdat de waardin de integriteit van onze fietsen niet kon garanderen tijdens het consumeren : ondergetekende ,die net een nieuw exemplaar op de baan bracht, was hierdoor in het hart geraakt en nam iedereen terug mee naar een volgende stopplaats, op advies van yves, "het oud gemeentehuis" in varsenare, voorwaar een aanrader ! onderweg hadden we (ons toekomstig lid ?) praline nog aan het werk gezien op een gesloten parcours voor een wedstrijdje van zo'n 55 km . op de terugweg moest daniel vdw de troepen intomen maar uiteindelijk bereikten we zonder akkefietjes het lokaal rich had goed nieuws : zijn zitvlakperikelen behoren stilaan tot het verleden christ wist te melden dat hij begin oktober binnen moet voor groot onderhoud (nieuwe knie) remi is aan de beterhand en jean's dochter is van straat : niks dan blijde tijdingen dus
9 gegadigden voor de woensdagrit . tot klokslag 18u werd vruchteloos gewacht op yves die vorige week had aangekondigd het record te willen aanvallen een stevige bries uit de slechte richting maakte al vlug duidelijk dat een recordpoging heel moeilijk ging worden dus werd er met wind in het voordeel ook niet overdreven tempo gemaakt eenmaal voorbij stuivekenskerke met wind volop op kop begon peter , die blijkbaar een superdag had, plots meer dan een tandje bij te steken omdat hij had gemerkt dat het gemiddelde tot dan toe ,zonder echt te forceren, al goed boven de 34 lag. paul en wim lieten zich niet pramen en het tandje was ondertussen al bijna een volledig gebit geworden pascal D , geert Pirelli en ondergetekende zetten zich dankbaar in de slipstream bakker met zijn nieuwe groene bianchi had ondertussen gekozen voor de oude route en leo had zich grootmoedig opgeofferd om daniel niet aan zijn lot over te laten een uit het niets opdoemende terreinwagen en tractor gooiden nog bijna roet in het eten maar gelukkig konden we heelhuids het laatste stuk via leffinge aanvatten waar we christ nog langs de kant van de baan mochten begroeten het record sneuvelde net niet maar het werd toch één van de meest intensieve woensdagritten die ik me kan herinneren de voorzitter kwam nog even binnenwippen (alhoewel zijn lumbago toch weinig wippen toeliet)
hopelijk goed weer voor een mooie zaterdagrit iedereen om 13u30 op post !
Veertien Placora's op het appèl in weersomstandigheden die aan zomer doen denken: 18° en een licht briesje uit veranderlijke richting.
Met alle incidenten van de voorbije ritten nog vers in het geheugen wordt overeengekomen om veiligheid als topprioriteit te beschouwen. Dit betekent evenwel niet dat er geen vaart wordt gemaakt.
Onder leiding van onze locomotieven zoeven we met zo'n 35 per uur langs de vaart en de IJzer. Iedereen kan vlot volgen, en wanneer de wind ons een duwtje in de rug geeft wijst de snelheidsmeter 40+ aan. Het groene mannetje in Schore dankt ons wanneer we de maximumsnelheid van 50 netjes respecteren.
Ook de aanwezigheid van Christ moet genoteerd worden. Niet als rijder, maar als begeleider. Hij stopt geregeld om ons op de gevoelige plaat te zetten. We kijken uit naar het resultaat.
Dan toch opschudding aan de Rattevalle, wanneer we worden voorbijgestoken door de A-groep van onze Douchy-collega's die ons bijna van de baan rijden door bruusk en zonder aangeven rechtsaf slaan. Alle remmen dicht en gevloek in de rangen.
We bereiken het lokaal in een langgerekt lint. Leo heeft de spurt niet kunnen winnen omdat Georges hem onvoldoende kon afzetten. jWanneer we de gegevens bekijken stellen we vast dat we een gemiddelde van 34 hebben gehaald. Nog dit: Renaud V. heeft dit allemaal op zijn MTB afgehaspeld!
Onze prestatie doet Dr. Cancellara dromen om een aanval op het parcoursrecord (34.7) te wagen.
De ziekenboeg sijpelt ook binnen: eerst de vleugellamme Remi, dan gewiekste Rich. Ook Erwin Praline (of moeten we modepop zeggen? ;-)) komt er bij. Zijn aanwezigheid doet transfergeruchten de kop op steken. Moet er een investeringsfirma worden gezocht om dit te bekostigen...?
Nog twee belangrijke mededelingen: de rit van volgende zaterdag zal worden ingekort omwille van KVO - RC Genk. Postman Dan zorgt voor het parcours zodat we tijdig binnen zijn. En op 11 oktober is er een benefiet mosselsouper. Nodig vrienden en kennissen uit op mosselen à volonté tegen een zacht prijsje van 15 . Wie sponsors denkt te kennen voor een publi op de affiche neemt met Remi contact op.
Na de Mont Ventoux van de streek geklommen te hebben,
moest ik wel dalen aan 60 km/uur…een korte bocht naar links, un
petit coup de frein en oeps… tegen de rails! Veel
schaafwonden en 5 hechtingen aan de kin! Op naar de carrosserie (Kris
Vandeweghe)!Anders is het hier een fietsparadijs! Heel mooi weer!Had veel
foto’s, maar de gsm is ook naar de wip!
En veel beterschap gewenst aan Noël,
Rémy en Bakker!
Twaalf Placora's op de afspraak, wat als een succes mag omschreven worden gezien de vele geblesseerden.
Al gauw is er consensus over het reisdoel: de windrichting en de weersvoorspelling doen ons besluiten om Potje Pâté aan te doen.
Ondanks de strakke zuidwester wordt er lekker doorgereden, zodat we binnen de kortste keren Leo's geboortedorp aandoen. We zijn juist op tijd om het volledige buitenterras in te palmen. Leffe van 't Vat, huisbier, Hommel, we laten het ons allemaal welgevallen.
Op de terugweg krijgt Dr. Cancellara plots een dringende oproep. Hij moet binnen de kortste keren aan het Albertmomument in Nieuwpoort zien te raken. Geert G. zet zich op kop en leidt het peloton in ware escortestijl in een recordtijd naar de lieu de rendez-vous.
Dit huzarenstukje heeft bij velen een zodanige indruk gemaakt dat ze een boom moeten opzoeken. Enige terughoudendheid zet uw dienaar aan om hier geen beelden van te maken. Hij laat het aan de verbeelding lezer dezes over...
Na deze verlichting gaat het dan in gestrekte draf richting Oostende. Niet lokaal, want dat is in verlof.... De zoektocht naar een geschikte laafplaats loopt niet van een leien dakje. Eerst wordt 't Steentje geprobeerd, maar om een nog duistere reden kunnen we daar niet binnen. De Vlasschaert is een tweede optie. Daar blijkt het terras vol te zitten.
Veel getalm en getreuzel. Bovendien vormen er zich dreigende stapelwolken aan de einder. Dit doet uw dienaar besluiten om het voor bekeken te houden.
Ter afsluiting kan nog worden gemeld dat de ingreep van Dr. Cancellara succesvol was; de onfortuinlijke blijkt een kok van een Chinees restaurant in Adinkerke te zijn. Van exotiek gesproken! Misschien kunnen we een zacht prijsje versieren voor een volgend souper...?
De onfortuinlijke Noël heeft niet drie, maar vier (!) ribben gebroken. De voorzitter had direct het voorstel klaar om van onze jaarlijkse souper een ribbetjesfestijn te maken.
Om u maar te zeggen dat we dit jaar echt niet van onheil gespaard worden!
Twaalf Placora's en ghost rider D.B. op de afspraak. Frisse temperatuur, een lichte zuidwester, alle ingrediënten zijn aanwezig om er een toprit van te maken.
Van bij de aanvang wordt er een strak maar haalbaar tempo aangehouden. Een kopzestal draait vlotjes rond, daarachter kan de rest zich rustig positioneren.
Niets bijzonders te melden tot in Stuivekenskerke. Bij de doortocht over de kasseitjes rijdt Noël over een uitstekend riooldeksel dat plotseling verandert in een skischans. Noël gaat spectaculair de lucht in en valt zwaar op zijn zij. Gevolg: pijnlijke ribbenkast (later zal blijken dat hij drie stuks gebroken heeft) en een kapotte helm.
Dr. Cancellara controleert of er geen Ebola in het spel is, en kan ons hier geruststellen. Ondertussen heeft Noël zijn eega kunnen opbellen om hem te komen halen. Uw dienaar en Postman Dan besluiten om nog even bij de pechvogel te blijven, de rest van de groep vervolgt zijn weg.
Dreigende wolken doen ons uiteindelijk ook besluiten om de terugtocht aan te vatten. Alles is onder controle bij Noël: we hebben hem geparkeerd bij het monument der gesneuvelden. Het wordt een Trofeo Barracci waarbij we binnendoor rijden. Zo komt het dat we bijna gelijktijdig met de grote groep het lokaal bereiken. Blijk dat Kapitein Ronny nog met een platte band heeft moeten afrekenen.
De voorzitter komt er bij, en even later zien we ook nog Noël passeren op weg naar de Spoed-dienst. Ook Renaud V. en Rich maken hun opwachting. Deze laatste heeft dan toch wat goed nieuws: het gat in het gat blijkt gedicht. Nog even en hij kan weer op de fiets. De moto lukt al!
Later op de avond krijgt uw dienaar nog een sms-bericht van onze gevallen held. Het verdict voor Noël is zwaar: drie gebroken ribben en zeker een vijftal weken buiten strijd. Laat ons hopen dat we nu ons deel van de miserie hebben gehad en dat we de rest van het seizoen ongevallenvrij kunnen afwerken!
Remi,sleutelbeen; Richard, weerbarstige fistel aan het zitvlak, Bakker JP; heiligbeen en nu ook een knieoperatie in het verschiet voor Christ... de Placoraziekenboeg was nog nooit zo groot. Zelfs Fredje Vanderbiest zou met zoveel uitgeschakeld talent moeite hebben om zijn 'weireldploegje' in goede banen te leiden. Neem daarbij dat een strakke zuidwester en een twijfelachtige buienradar ook al niet van aard waren om er een zomers uitje van te maken en het wordt duidelijk dat slechts 11 gegadigden aan de start verschenen. Eén gastrijder weliswaar, Marc Brouns, broer van ... sloot de gelederen. Even werd overwogen de geplande keuneleute gezien de toch niet zo gunstige windrichting, voor de zoveelste keer uit te stellen; maar Dr. Yves beloofde dat de wind ging luwen in die mate zelfs dat hij de aangekondigde rit omdoopte tot 'preuteleute'... lapsus paulus! Net voorbij Leffinge hield en zieke Jean -onze dienaar- het ook al voor bekeken en keerde zijn stalen ros richting Ibisstraat. Gps-en Georges en Daniël leidden ons aan zo' constante 32 à 33km/u via opwarmertje Koekelare-berg en Werken naar het golvende landschap rond West-Rozebeke, de keuneleute dus. Gezien de klimmerscapaciteiten van ondergetekende kon hij alleen genieten van de steeds kleiner wordende witte stipjes in dit prachtige landschap waar voor hem de 'leute' alleen te vinden is als het 'keun' op het terras van taverne "'t Gildhof" hem een frisse pint voorschotelt. De wind die dan toch niet was gaan liggen beloofde de terugtocht redelijk lastig te maken. Maar trekpaarden Henk en Geert G. flirtten gestaag met de 31km/u. Na Hoogledeberg en het klimmetje in Torhout volgden we de zeeweg tot in Oudenburg en zo via de Gistelse steenweg en Stene-dorp naar het lokaal. 92 km op de teller aan 29+ en volgens Georges uitersrt betrouwbaar 'machientje' meer dan 620 overwonnen hoogtemeters. 620 te veel als je het mij vraagt! Een goed ingepakte Remi deed zijn opwachting in het lokaal en liet een röntgen van zijn titanium-sleutelbeen bewonderen. Emelietje wist ons te vertellen dan we volgende week voor de 'après' andere oorden moeten opzoeken omdat het 'Vliegpleintje' een viertal dagen dichtgaat
Slechts 11 Placora's op de afspraak. Het weer is wel niet toppie, niettemin een magere opkomst.
De rit wordt gekleurd door twee markante feiten: het kabinetstukje van Christophe en de supervorm van Leo. De lezer dezes verdient een woordje uitleg.
Langs de IJzer wordt fors doorgetrokken, met als gevolg dat Postman Dan er uitvliegt. Hij laat niets van zich horen, zodat we al een eindje verder zijn voordat zijn afwezigheid wordt opgemerkt. Het is nog gastrijder D.B., die ons opnieuw in verscholen opstelling had opgewacht langs de Torhoutsesteenweg, die meldt "dat er eentje is uitgewaaid".
Er wordt onmiddellijk haltgehouden, maar Postman Dan komt niet opdagen. Enigszins ongerust besluit Christophe om een eindje terug te rijden om te kijken wat er aan de hand is. Ook Christophe blijft maar weg, zodat we besluiten om rustig verder te rijden. Misschien hebben ze een hoek afgestoken en vinden we hen in Suivenkenskerke terug?
Niets daarvan, en dus rijden we het parcours verder af. Groot is onze verbazing - en opluchting - wanneer we Postman Dan op de brug over de autosnelweg zien staan! Van Christophe nog altijd geen spoor....
Even voor Middelkerke maakt Christophe dan ook opnieuw zijn opwachting. Toen hij Postman Dan niet vond, heeft hij de achtervolging ingezet. Voorwaar een huzarenstukje!
Leo van zijn kant heeft ondertussen al de spurt op de brug gewonnen. Tussen Wilskerke en Leffinge gaat het tempo fors de hoogte in. We razen aan 50+ over de steenweg. U kunt al raden wie er ons allemaal afrijdt...
En nog heeft Big L. er niet genoeg van. Als klap op de vuurpijl trekt hij de spurt aan. Georges zit in zijn wiel, maar hij komt adem te kort om het af te maken. Het is uiteindelijk Wim die als eerste over de meet bolt.
In het lokaal wordt er gediscussieerd over hoe je 100 jaar kunt worden. Dr. Cancellara geeft ons enkele nuttige tips, hoewel geen alcohol en geen rood vlees voor velen geen optie is.
Tegen beter weten in wordt er afgesproken om zaterdag de Keuneleute te rijden. Noteer ook dat er vrijdag én zondag wordt gereden.
Het nachtelijk stormgeweld heeft hen niet kunnen afschrikken. Met de wind in de rug is het vooral zaak niet overmoedig te worden en het groot mes boven te halen.
Geen meldenswaardige incidenten tot voorbij Brugge. Daar neemt de GPS van Georges het commando over en leidt ons langs oorden waar we het bestaan niet van afwisten.
Uiteindelijk arriveren we rond het middaguur in de Phillipine, juist op tijd dus voor het aperitief. Geert Pirelli weet een lekker adresje, en toornt ons mee naar De Oude Haven. Voorwaar een aanrader, zo zou later blijken.
We waren voor mosselen gekomen, en dus werden er mosselen gegeten. Als kenner kon Leo niet anders dan zijn goedkeuring geven aan de grootte en de smaak van de weekdieren.
Na een koffie'tje werd dan de terugweg aangevat, maar niet vooraleer het verschil tussen 'rechts aanhouden' en 'rechts afslaan' te hebben uitgelegd. Pas dan kon de GPS van Georges ten volle zijn nut bewijzen. De strijd tegen de stevige tegenwind viel al bij al nog mee dankzij de hoog opgeschoten maïs.
In Hoeke wordt een tussenstop gehouden en voor rehydratie (lees Malheur of Brugse Zot van 't Vat) gezorgd. Even voor Brugge dan wordt de achterband van Geert G. door een weerbarstige tak geteisterd. Nadat het euvel hersteld is kunnen we het laatste deel van de tocht aanvatten. Het is vooral Geert G. die het commando voert en de hele bende op sleeptouw neemt.
Rond 5u komen we aan in het lokaal. 155 km aan een gemiddelde van 27+, niet slecht. Dat vindt ook de voorzitter, die er ondertussen is bijgekomen. Het dient wel gezegd dat we allemaal content zijn dat we er zijn en opnieuw volop kunnen rehydrateren (lees Hoegaarden en Jupiler van 't vat).
Langs deze weg nog veel beterschap aan de onfortuinlijke Remi die gisteren aan de schouder geopereerd werd.
.
. Kleine 50 km op de teller en met 2 dus naar Gilbertje om de dorstigen te laven 
. 
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Laughing"){kind=icon}
)
, comfortabel achteraan de groep genesteld, kwestie van een goed overzicht te behouden op het wel en wee van een nu zich toch wel echt in heet zweet werkend peloton.Het volgende slachtoffer werd willens nillens Geert pirelli , die niet tijdig anticipeerde op een onverwacht maneuver van zijn voorligger en lek reed in de graskant.Ondertussen hing Yves, de eigenlijke aanstoker van deze hele onderneming 
, zowat te slingeren tussen hamer en aambeeld en moest ook hij met Wilskerke in zicht definitief de rol lossen 
.Onder een veschroeiend tempo ging het nu richting eindmeet en uw verslaggever
