Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
16-06-2014
PATERS
effen vergeten dat onze diennaar inderdaad niet heeft meegereden op zaterdag zodat het niet verschijnen van het ritverslag op de blog logisch kan genoemd worden : jean zal zich niet gewaagd hebben aan het neerpennen van ons relaas op basis van "horen zeggen in het lokaal". en terecht ook vermits de maatjes , vergezeld met het nodige gerstennat + jenever van de patron het een en ander wel zouden scheefgetrokken hebben , uitgezonderd aan de tafel op het buitenterras waar uiteraard de verstandigste coureurs zaten ( waaronder ondergetekende) die het op plat water hielden, de gevaren van de straffe jenever indachtig het ritverslag dan maar zeker : den (veel te weinig met ons meerijdende) antoine verklaarde zich onmiddellijk akkoord om ons"met een klein extraatje" naar onze bestemming te gidsen en , we moeten het eerlijk toegeven, het werd een mooie heenreis langs het weliswaar vertrouwde parcours , met naar het einde toe een mooie aangebreid stukje zodat we bij aankomst toch al 73 km op de teller hadden met z'n zestienen werd het een vredig en ingetogen weerzien met het ooit vermaarde vluchtoord van nonkel roger waar de stuten en croques + aangepaste bieren nog steeds op ieders goedkeuring konden rekenen de weergoden maakten het ons niet makkelijk , waar velen hadden gehoopt op een wijziging van windrichting, werd het integendeel een quasi volle wind op kop zodat dan ook maar wijselijk werd besloten de kortste weg naar huis te nemen een platte tube van noel was enkel de voorbode van een minder moment van laatstgenoemde die grootmoedig voorstelde alleen naar het lokaal te rijden : dat was buiten de edelmoedigheid van enkele placora's gerekend die besloten noel in colonne naar de eindbestemming te loodsen (weliswaar zonder aanwezige loods) - chapeau ! het werd aldus een thuiskomst in verspreide slagorde waarbij het commando in het koppeleton resoluut door leo op zich werd genomen, kwestie van nog eens het bewijs te leveren dat er op fysieke paraatheid geen leeftijd staat, vooral niet als je dagelijks genoeg maatjes naar binnen werkt het maatjesfestijn was zoals vanouds - met nog eens dank aan leo voor zijn goeie marchandise en samir voor de fles , hoewel de 2de maar flets smaakte het uiteindelijke sluitingsuur moet ik u schuldig blijven , dat horen we woensdag wel ...
Prachtig lenteweer, met een massale opkomst tot gevolg. 21 Placora's aan de start.
We vliegen er van in het begin in. Uw dienaar kijkt op de Torhoutsesteenweg naar zijn snelheidsmeter en stelt vast dat hij aan 35 per uur voortraast. Toegegeven, wind in het voordeel, maar toch.
In Leffinge zakt het tempo nauwelijks. Het wekt dan ook geen verbazing dat er ploegmakkers in moeilijkheden komen. Dan gebeurt er iets wonderlijks: er wordt 'wachten' geroepen, maar zij die roepen rijden gewoon door! Het is nochtans eenvoudig: men duwe op de rem en de snelheid daalt tot men tot stilstand komt .
Wanneer we weer allen samen zijn gaat het op een regelmatiger tempo verder, niet nadat uw dienaar allen streng heeft toegesproken. De supercompensatie is er in al haar evidentie: we zoeven langs de IJzer tussen de 35 en 40 per uur.
Gezien de werken in Wilskerke zo goed als voorbij zijn, volgen we de traditionele route. Ophef op de brug, waar Jurgen enorme risico's neemt door helemaal links van de weg te spurten. Een tegenligger kan pas op het nippertje ontweken worden. Pfffff .
Even voor de Kromme Elleboog rijdt Renaud V. plat. Toegegeven, hij heeft aan dat hij het wel zal redden, maar opnieuw wordt er niet gewacht. De afspraken zijn niettemin duidelijk. En zo komt het dat uw dienaar de rest van het verslag moet invullen via goed ingelichte bron.
Volgens deze bron werd er op de busstrook naar hartelust gespurt, zonder dat men in het oog had dat er een bus aankwam. Op hetzelfde ogenblik passeerde er ook een politiecombi, die de hele bende aan de kant heeft gezet. Een geluk dat we met sportieve dienders te maken hadden, of het had wel eens een kostelijk grapje kunnen worden.
Daarom deze oproep aan allen die willen meerijden: WTC Placora is een wielertoeristenploeg waar steeds in groep gereden wordt. We houden rekening met wie een mindere dag heeft en houden ons aan de verkeersregels (ook op woensdag). In groep rijden vereist bepaalde vaardigheden van wie op kop rijdt: je denkt niet alleen aan jezelf, maar ook aan de ploegmakker die als laatste rijdt.
Vrolijker nieuws tot slot: zaterdag om 10u00 afspraak voor de rit naar de Paters. Nadien trakteert Leo met maatjes en Samir met jenever!
Geen vurige tongen, maar wel dreigende onweerswolken boven de hoofden van de 11 Placora's. Met afgelopen zaterdag in gedachten laten ze zich evenwel niet afschrikken en vertrekken ze aan een gezapig tempo richting Veurne.
De Ventouristen genieten duidelijk van de supercompensatie na hun klimstage, want zelfs aan 32 per uur wordt er nog rustig gekeuveld in het peloton.
Radio Tour meldt 'rein à déclaré' gedurende de hele rit. Uiteindelijk wordt er nog gespurt. Christ trekt de boel op gang, en het is Wim die het haalt voor Johan en uw dienaar.
In het lokaal worden we opgewacht door onze voorzitter en ere-lid R.D. Uw dienaar plaatst zich aan de bestuurstafel voor een korte bestuursvergadering.
Belangrijk bericht: volgende zaterdag is er de traditionele rit naar de Paters, gevolgd door maatjes. Vertrek om 10u00. Uw dienaar moet jammer genoeg verstek laten 's morgens vanwege professionele verplichtingen. Hij zal wel de groep tegemoet rijden.
4 softies die zich gisteren door het 'salavlaagje' en al evenmin door de Heyzelhagelbollen lieten afschrikken + een tweetal die dat niet deed gaven respons aan Renauds oproep. Georgie en Renaud V. namen het voortouw via 't schorre richting Brugge langs het jaagpad. Er werd voorbeeldig rondgedraaid en aan een strak maar constant tempo van zo'n 32 à 33km/u raapten we de ene na de andere solitair op zodat er aan Nieuwwegebrug een vijftal in ons wiel plakten. Zo'n tweetal km voor Scheepsdale loodste Georges ons naar de overigens prachtige fietsbrug over de expressweg de polders in richting Moerkerke en Zuienkerke. Via Stalhille ging het tenslotte naar Passendale en als klassieke afsluiter weer 't schorre in om na 62km en met 31km/u op de teller een zonovergoten vliegpleinterras te bereiken. Gilbertje was zoals altijd op zondagmorgen van dienst en trakteerde ons voor vaderdag! Ook fietsenmaker Norbert Vandewalle die met zijn eega kwam eten liet zich niet kennen en volgde Gilbertjes voorbeeld!
Een eerste neerslag van onze belevenissen op en rond de Reus van de Provence. Wijl schrijver dezes deze lijnen elektronisch neerpent zijn Christ en Co. nog onderweg naar huis. Daarom, vooraleer ons wedervaren te vereeuwigen nu al woorden van lof en dank voor de puike organisatie in handen van Remi, Renaud en Christ. Zonder hun inbreng hadden we de Koekelaarse Poggio moeten beklimmen.
Maar terzake thans, want de achtbare lezer is ongetwijfeld razend benieuwd hoe we het er hebben van af gebracht. Wel, om kort te zijn, uitstekend!. Niettegenstaande de 17 Placora's op twee locaties logeerden (door olijkerds Kamp Noord en Kamp Zuid genaamd) hebben er zich, vier lekke banden buiten beschouwing gelaten, geen ernstige incidenten voorgedaan.
Woensdag: Paul J. heeft een ritje (sic) uitgestippeld door de Gorges du Nesque. Iedereen is om 10u op de afspraak; Kamp Noord heeft er dan al 12 km en de beklimming van de Col du Madeleine (453m) opzitten. We peddelen door een prachtig landschap richting Mounier, waar we halthouden voor de lunch. Na een culinair hoogstandje rijden we verder naar Sault, waar de wegen splitsen. Wie zin heeft kan er een rit van 120km van maken, de rest kan 'binnen door' naar Bédoin.
Uw dienaar kiest voor dit laatste, niet in het minst omdat de volgende dag de beklimming van de Kale Berg op het programma staat. Hij had zijn eega immers beloofd zijn verstand te gebruiken. Kennis van het wegennet is echter essentieel. Wat blijkt: de route naar Bédoin leidt langs Chalet Reynard! Een klim van een kleine 20 km wordt dus voor de wielen geschoven. Het dient gezegd dat dit aan een gezapig tempo verloopt en dat de stijgingspercentage rond de 5 à 6 % bedraagt. Toch zijn we gelukkig dat we er even kunnen halthouden en een cola nuttigen.
We nemen dan de afdaling naar Bédoin en kunnen al eens kennis maken met het parcours voor morgen. En dan volgen nog eens de 12 km over de Madeleine, wat het totaal op 85 brengt. Niet slecht voor een instappertje!
Donderdag: D-Day. Er werd afgesproken om de klim vanuit ieders kamp aan te vatten. Kamp Zuid start in Bédoin, Kamp Noord in Malaucène. Uw dienaar behoort tot de laatste groep en gaat volle goede moed van start. Iets te enthousiast zal later blijken. Na enkele kilometers gaat het stijgingspercentage de hoogte in: 3 km à 12 %. Toch even op adem komen en de hartslag laten dalen. Het spreekt vanzelf dat iedereen op zijn eigen tempo naar boven gaat.
Het weer is ideaal: zon, niet te warm en een licht briesje. Toch is de Reus van de Provence een harde noot om kraken. Uiteindelijk bereikt uw dienaar de top na 2u30 zwoegen. Private Steve is de beste klimmer met een tijd van 1u46. Renaud is de snelste vanuit Malaucène in 1u58. Georges bereikt de top ruim een kwartier later met de historische gepeperde uitspraak 'juist onder twee uur' !
Uw dienaar en bakker JP ontmoeten elkaar op de top en dalen gezamenlijk af naar wat ondertussen gemeenzaam Chalet Ricard wordt genoemd. Trots op onze prestatie trakteren we onszelf op een grote pint (kostprijs 5.60 het stuk) die buitengewoon lekker smaakt. In de afdaling wordt uw dienaar de geur van verbrand rubber waar: te veel de remmen gebruikt!
In Bédoin vinden we de ploegmakkers terug en krijgen we de vele verhalen te horen. De leden van Kamp Zuid verbroederen met de Bredense Ventouristen en zullen tot laat in de nacht nog de polonaise dansen. Kamp Noord moet nog over Madeleine en komt op zijn positieven bij Max.
Vrijdag: Opnieuw afspraak in Kamp Zuid, en dus eerst over Madeleine voor Kamp Noord. Paul J. heeft opnieuw een gezapig (sic) ritje op de GPS geprogrammeerd. We starten met de beklimming van - u raad het nooit - de Madeleine om dan nog eens de Col de Veaux te bestijgen. Uiteindelijk belanden we in Vaisons la Romaine om er te lunchen. We vormen er weer twee groepen; dreigende onweerswolken doet het merendeel besluiten om de kortste weg naar Malaucène te nemen. Enkel Paul, Renaud en Pilot Pascal zien het zitten om nog een duwtje bij te doen. Een serieus duwtje, als je hun verhaal mag geloven, want de Col de Suzette laat niet met zich sollen.
Zaterdag: Voor onze laatste dag willen we een mooie afsluiter. De Gorges du Nesque waren zo mooi dat we besluiten om ze in de omgekeerde richting te bewonderen. Een groepje van een zestal kampioenen zal er een langere tocht van maken, de overige elf zullen het houden bij een rit naar Sault en zo door de Gorges terug.
Het plan is om in Sault samen te lunchen. Eerst moeten we de Col des Abeilles temmen, een kuitenbijter van 7 km. In Sault aangekomen krijgen we het bericht dat het zestal het niet zal halen voor de afspraak. Wij besluiten dan maar verder te rijden. Na enkele kilometers worden we verrast door een fikse plensbui. Gelukkig kunnen we schuilen in een graanschuur, waarna we onze tocht kunnen hervatten. Het worden 25 heerlijke dalende kilometers door een adembenemend landschap. In Flassan raken we even JP Bakker kwijt, die was haltgehouden om een foto te trekken.
In Bédoin aangekomen sluiten we onze vierdaagse af met een oververdiende frisse pint.
's Avonds dan spreken we af in Kamp Noord bij Restaurant Max. Het wordt een jolige avond, waar we onder andere de reus van Zandvoorde, Rik Samaey, mogen begroeten en ook de Franse kampioene snorbaarden. Deze lieftallige jonge dame had die ochtend de Puist van de Provence beklommen in een fenomenale 1u40. Daar viel onze mond van open en zakte onze broek van af (deze laatste uitdrukking om toch even het niveau te schetsen van de gesprekken die gedurende ons verblijf in de streek van Pagnol hebben gekenmerkt)/
Hier eindigt dit eerste korte verslag. Er zullen ongetwijfeld de komende dagen nog getuigenissen worden toegevoegd. Er wordt ook gewerkt aan een fotoalbum. Nu al zijn er enkele kiekjes te bezochten op onze FB-pagina https://www.facebook.com/pages/WTC-Placora/478362632222340?ref=bookmarks
Nog dit: vol hoop heeft uw dienaar zijn weegschaal geraadpleegd, in de volle overtuiging dat vier dagen van fysieke inspanning de nodige vruchten zou afwerpen op het vlak van gewicht. Helaas, geen gram is er vanaf gegaan. Laten we het dan maar positief bekijken en stellen dat er ook geen gram is bijgekomen...
De lokale pers volgen heeft zo zijn voordelen. Zo had uw dienaar deze week een interessant artikel gelezen dat de opening van een nieuwe afspanning aankondigde in Alveringhem. En voor een keer was Aolus ons goed gezind en blies hij van uit de goede richting.
Vijftien Placora's vertrekken dus blijgemoed richting Leo's geboortedorp. Onderweg hebben we toch met een stevige tegenwind af te rekenen. Postman Dan, die zijn crossfiets van stal had gehad (als eerbetoon aan Niels Albert? Wie zal het zeggen) verlaat de groep even voor St. Pieters Kapelle.
Er wordt netjes rondgedraaid. In Kaaskerke, vlak voor de frontzate, rijdt Paulino plat. De oorzaak is naar alle waarschijnlijk een bajonet die door het wegdek steekt.
We bereiken ons doel zonder verdere incidenten; er is zelfs tijd en adem om enkele politiek getinte gesprekken te voeren in het peloton. We worden door de waard bijzonder hartelijk onthaald en vleien ons neer op een mooi tuinterras en doen er ons tegoed aan Petrus (donker) of Kwaremont (bond) van 't vat.
Dreigende onweerswolken sporen ons aan met spoed het glas te ledigen. Leo en Peter nemen de leiding op de terugweg. Ondanks de wind in de rug blijven we aan een gezapig tempo peddelen. We houden met een scheef oog de donkere wolken in de gaten maar we zijn er gerust in.
In Nieuwpoort moet er dan een pisstop worden ingelast. Pakkende beelden vindt u op de facebookpagina. Het is ook het sein om er nu volop tegenaan te gaan. Dit oponthoud komt ons duur te staan want Pluvius heeft minder mededogen met de wielertoeristen; met bakken komt de regen plotseling naar beneden.
Doorweekt bereiken we het lokaal, waar Emmely ons opvangt. De laatste afspraken voor de Ventoux worden gemaakt: de fietsen worden maandag ingeladen om 18u00. Er zal ook pers aanwezig zijn om een groepsfoto te trekken.
Twaalf Placora's aan het lokaal om de trip naar Westouter te maken. Geert G. ontbreekt; hij heeft besloten om met de fiets naar de startplaats te rijden, kwestie van een beetje op te warmen. Dertien in totaal dus, en dan weet de attente lezer dat dit problemen zal opleveren...
Het is prachtig weer, iedereen is klaar om de ultieme Ventoux-training aan te vatten. Remi heeft zijn Garmin bestudeerd en zal onze wegwijzer zijn. In het begin gaat dit enigszins moeizaam, maar na enkele pogingen lukt het dan toch.
In deze editie liggen de bergjes in het begin van het parcours. Na de Zwarte Berg, Scherpe Berg en Monte Berg komt de Kemmel al op ons af. We beklimmen hem langs de 'verkeerde kant' en daar iedereen nog fris zit wordt de top zonder problemen gehaald. In de afdaling loopt het dan wel fout. Door het dokkeren op de kasseien verliest JP Bakker zijn pulle. Niemand van de ploegmaats merkt op dat JP achterblijft, en wij zoeven in volle vaart naar de volgende helling. Gelukkig hoort uw dienaar zijn GSM rinkelen; JP aan de lijn met de vraag waar we zitten!!!
Er wordt halt gehouden en uw dienaar keert terug op zijn stappen; gelukkig moet hij niet al te ver rijden om de onfortuinlijke JP terug op te pikken. 5km meer op de teller!
Het parcours leidt ons nu richting Franse grens en de Cats. We klimmen op eigen tempo en vermogen. Boven ziet uw dienaar een ontgoochelde Henk. Hij heeft zijn ketting doorgetrapt. Geert G. weet evenwel raad, en na enig oplapwerk en 'reverteren' van de ketting kunnen we weer verder.
Volgende helling is de Cassel. We zitten nu in ons klimtempo en zoeken de geschikte versnelling. Een goede oefening voor over tien dagen. Op de markt houden we halt voor het middagmaal. Tijdens het aperitief worden we verrast door Paul J. en Pilot Pascal die zijn achtergekomen en de 108 km rijden. De waardin is nogal over haar toeren wanneer er 15 croque monsieurs worden besteld.
Eens de innerlijke mens versterkt beginnen we aan de laatste 40 km. Remi heeft last van opkomende krampen en besluit om er mee te stoppen. We spreken af om hem in Steenvoorde op te pikken met de wagen.
Het wordt nog een pittige laatste etappe, met Boeschepe berg die zwaarder is dan dat we eerst vermoeden. Iedereen haalt het evenwel, al is het op karakter.
Westouter en de blonde St. Bernardus wenken. Groot is onze verbazing wanneer we Remi ontwaren op het terras van Het Peenhof. Na enige minuten rust was hij op zijn positieven gekomen en is hij er toch in geslaagd om op eigen kracht Westouter te bereiken. Of zou hij toch een 'productje' in zijn achterzak hebben zitten ?
Besluit: een prachtige rit in uitstekende ploeggeest. De pluim van de dag gaat naar Geert G. Want na zijn aankomst in Westouter besluit hij om, na het degusteren van zijn twee St. Bernardussen, met de fiets terug te keren naar Leffinge. Hij zal dus 240 (!) km op de teller hebben. Respect! Chapeau!!!
Met 22 én een gastrijder op de afspraak om de verjaardag van Dr. Cancellara te vieren.
Een lentezonnetje en een frisse noordwester zijn onze begeleiders. Al van in het begin wordt een strak tempo aangehouden, zeker met de wind in het voordeel. Iets te enthousiast trouwens, want langs de vaart moet Postman Dan even de rol lossen. Met zo'n grote groep in waaiers rijden is niet evident en dus zal er herhaalde malen moeten bijgestuurd worden.
Rich doet zijn uiterste best als baankapitein, maar sommige kompanen hebben niet altijd door wat er van hen verlangd wordt.
Geen noemenswaardige incidenten tot aan St. Pieters Kapelle waar, u raadt het nooit, Dr. Cancellara plat rijdt!. Zou dit de leeftijd zijn die doorweegt, vragen wij ons af?
De spurt op de brug is voor Steve, de eindspurt wordt - hoe kan het ook anders - door de jarige gewonnen.
In het lokaal heerst er een dolle sfeer. Dr. Cancellara trakteert ons op een schitterende fruit de mer, vergezeld van een passend wijntje. U kunt de levende beelden hiervan bekijken op https://www.youtube.com/watch?v=dsaN8WMhEzc .
Nog een saillant detail: ook nieuw lid Frank is jarig. Blijkbaar was hij danig onder de indruk van zijn nieuwe uitrusting dat hij de geplogenheden vergeten was!
Het hoeft overigens geen betoog dat de debatten redelijk zijn uitgelopen. Uw dienaar verliet de vergadering rond 22u30, maar was lang niet de laatste.
Belangrijke mededeling voor zaterdag: alles is geregeld om de uitgeregende Belcantour te rijden. Afspraak om 7u45 aan het lokaal. Wim is er met zijn camionette om er de fietsen in te plaatsen en uw dienaar zorgt voor het Pegasusbusje. Paul en Remi hebben de route gedownload op hun GPS. Hopelijk heeft Remi tegen dan de tijd gevonden om de handleiding eens te lezen zodat hij het ding ook kan gebruiken.
Voor wie niet meegaat is er 's middags een alternatieve rit. Afspraak daar om 13u30.
De Belcantour 2014 kan gedownloaded worden op de Fietsgps via de site van de Belcantour. Voor de amateurs: morgen om 9u30 aan 't Vliegpleintje. Volgens de buienradar zou 't droogblijven.
De attente lezer weet natuurlijk dat de titel van deze bijdrage ironisch bedoeld is. 6 Beaufort is misschien nog een lichte onderschatting van de kracht waarmee Aolus ons zijn adem in het gezicht blaast.
Niettemin 18 dapperen aan de start. Al van bij het begin maken we kennis met zijdelingse windstoten die de groep tot voorzichtigheid aanmanen.
Eens langs de vaart gaat het beter, omdat we dan de wind op kop hebben. Er vormt zich vooraan een locomotief met Peter als machinist die de boel meetrekt.
Even voor de Uniebrug steekt Christ ons in zijn camionette voorbij en neemt hij stelling om enkele actiefoto's te trekken. Het resultaat vindt u eerstdaags op onze FB-pagina.
Langs de IJzer worden we geconfronteerd met de het slingerende karakter van de stroom: de ene keer wind mee, dan op kop en dan weer van op de kant. Het tempo is heel strak, wat er toe leidt dat er al eens een ploegmaat uit de waaier vliegt.
In Stuivekenskerke rijdt Renaud VDW plat. Nieuw lid Frank maakt van de gelegenheid gebruik om te melden dat hij geld op zak heeft. Uw dienaar stelt zich daar een en ander bij voor, maar later zal blijken dat hij waanbeelden had.
Vanaf dan krijgen we wind mee en gaat de snelheidsmeter fors de hoogte in. Nu en dan wordt her met het getal 50 geflirt!
In de laatste rechte lijn neemt Guy M. de benen maar hij wordt in extremis bijgehaald. Uw dienaar zat te ver achterop om de winnaar te noteren.
In het lokaal is de voorzitter aanwezig en wordt hij onmiddellijk door lid Frank aangeklampt voor de overhandiging van zijn tenue, waarop hij afscheid neemt van het gezelschap. Tot daar de illusie van uw dienaar op een inhuldigingstraktatie...
In de nabeschouwing gaat het natuurlijk opnieuw over onze uitstap naar de Reus van de Provence. Verbazing alom wanneer Remi meedeelt dat hij een 30 x 34 zitten heeft. Christ moet dit zelfs persoonlijk checken. Leo is zodanig in de war dat hij het al heeft over de Tourmalet! Om maar te zeggen...
Nog enkele belangrijke mededelingen voor de komende uitstappen: de weerman/vrouw voorspelt weinig goeds voor zaterdag. Normaal gezien afspraak om 7u45 aan het lokaal. Bij slecht weer wordt de rit geannuleerd en eventueel uitgesteld naar zaterdag 17 mei.
Op woensdag trakteert Dr. Cancellara onze bende voor zijn verjaardag. Ook bij slecht weer spreken we af om 19u30 in het lokaal.
We hebben hem al lang niet meer vernoemd, maar voor deze rit was onze vriend Koning Aolus nadrukkelijk aanwezig. En dan nog wel van uit de 'verkeerde kant'.
Vijftien Placora's op de afspraak op een toch wel frisse zaterdagmiddag. Nood dwingt wet, en dus trekken we onder leiding van Georges en uw dienaar richting Oostkerke. We maken er een gezapige rit van en slagen er in om toch redelijke beschutting te vinden voor de strakke noordooster.
Uiteindelijk houden we halt aan de Herdersbrug in Dudzele waar Georges een afspanning weet zijn. De prijzen zijn bijzonder goedkoop, de kwaliteit van de opgediende dranken navenant...
In het laatste kwart van de tocht wordt het tempo bijwijlen opgetrokken door onder anderen Noël en Ronny, die beiden over goede benen blijken te beschikken. Kwatongen verwijzen onmiddellijk naar het artikel dat onlangs in De Morgen is verschenen!
In het lokaal smaken het gerstenat en de 'fluostuutjes' zoals vanouds. Toch nog een klein incident vlak bij de aankomst: zowel Georges als Henk hebben af te rekenen met een platte band!
We proberen ook ons nieuw lid Frank duidelijk te maken wat de geplogenheden zijn bij nieuw lidmaatschap. Het ontvangen van een uitrusting komt hier op de laatste plaats. Het zal hoe dan ook niet aan Rich gelegen hebben om zijn frank te laten vallen!
Het overzicht van de maanden april en mei, waaruit blijkt dat Rich en Postman Dan een gedeelde leidersplaats bekleden. Betekent dit dan een gedeelde tournée générale of een dubbele tournée générale?
Sta op, verworpenen der aarde, en blaast uw banden op! Met deze leuze in gedachten meldt uw dienaar zich om halftien op de startplaats voor de 1 mei-rit. Samen met Christophe, Henk, Geert, Christ en Steve vertrekt hij richting Koekelare-berg.
Het wordt een leuke uitstap langs pittoreske landweggetjes en met vanzelfsprekend de beklimming van de Poggio. Iedereen gaat hier vlot over, de reus van de Provence zal dus ook wel te doen zijn, zeker?
Via Werken en Bovekerke rijden we terug richting lokaal, waar we door een verbaasde Emmely worden ontvangen.
Na het nuttigen van drie glazen gerstenat stelt uw dienaar vast dat hij geen centen op zak heeft. Alle trucs zijn welkom, maar je moet ze natuurlijk kennen!
Volgende zaterdag rit naar Lo, of Potje Pâté, als het weer het toelaat natuurlijk.
 "Laughing"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
