Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
15-07-2011
Vertrek zaterdag
Na overleg met de voorzitter wordt er zaterdag dan toch om 14u00 vertrokken voor een ingekorte rit zodat we om 16u00 bij Andrea zijn voor de aankomst van de Tourrit. Bij regenweer zijn we ook om 16u00 op het appèl.
Blijkbaar waren er veel Placora's die het zèewindje en de dreigende wolken niet zagen zitten. Enkel Paul, Georges en mezelf trotseerden de weergoden. Er werd flink doorgereden en goed rondgedraaid wat uiteindelijk toch een gemiddelde van 30 per uur opleverde. Op de berg stond er geen maat op Paul. De bronzen medaille was voor Georges Na de spurt begon het te motregenen; gelukkig was het laatste kwartier droog zodat we toch nog naar 't lokaal konden. De eindspurt werd ingezet door Paul; hij kon echter geen gat slaan zodat Georges en ik in 't wiel konden blijven. Georges zette de spurt van iets te ver in zodat hij met zijn neus in de wind zat en ikzelf gemakkelijk de spurt won In het lokaal werd nog wat nagekaart en Chrisje kwam ook nog langs. Hij was duidelijk in vorm en had weer een aantal sappige verhalen in petto. Later op de avond kwam Noël ook nog binnen. Hij had een "kop gelik e ballon" Was in een wespennest gevallen. Blijkbaar een hint van Johan Musseeuw Paul verliet de zaak en verstrekt naar 't zuiden. Georges bleef nog wat en de sterksten bleven over. Nadat we Andrea geholpen hadden met de stoelen op 't tafel te zetten, was het tijd om te vertrekken. Zouden we zaterdag, indien het weer het toelaat, om 13u30 kunnen vertrekken? De tour komt immers aan op Plateau de Beille.
Zestien Placora's - waaronder terug van weggeweest Christophe - plus enkele gastrijders aan de start van wat uiteindelijk een tumultueuze rit zou worden.
De forste zuidwester deed ons besluiten om de rit naar Lo van enkele weken geleden over te doen.
Het dient gezegd, het ronddraaien begint er - na veel jaren van gefoeter - eindelijk in te zitten. Beurtelings aan kop komen, ronddraaien als een ketting, het kan. Geen noemenswaardige incidenten dus, tot even voor Stuivekenskerke Renaud V. vooraan plat rijdt. Het euvel wordt vlug verholpen zodat we om 15u45 in Lo op de markt staan. Onze traditionele pleisterplaats blijkt gesloten; op voorstel van Renaud VDW en Georges rijden we door tot aan de Lo-vaart om er bij Annie de St. Bernardus en de Blonde Petrus te proeven. Velen kiezen voor twee paters van 12, terwijl uw dienaar zijn voorkeur toch gaat naar één non van 24 Leo blijkt dan nog een oude bekende te zijn van de waardin!
Op de terugweg zit de wind in de rug. Wie regelmatig naar de Tour kijkt weet nu dat dit een situatie is waar je er achteraan al eens durft uit te waaien. Nu en dan moet er dus eens geroepen worden om het vooraan iets rustiger te doen.
De rit zou in alle rust geëindigd zijn ware het niet dat aan de Rattevalle een ongeduldige toerist het nodig vond om midden in de groep te 'couperen', met als gevolg dat enkele Placora's in de graskant terecht komen. De gevolgen laten zich raden: tumult en geroep alom, waarbij onze gastrijders zich niet onbetuigd laten. Een gsm sneuvelt... Uiteindelijk kan Zorro de gemoederen kalmeren en het scheelt maar een haar of hij verleidt ook nog een van passagiersters van de dolle chauffeur. Some guys... Hoe dan ook: wie nummerplaat REK 708 tegenkomt weze gewaarschuwd.
Het resultaat van deze toestand is dat het hele veld nu uiteengeslagen is. Langs de vaart wordt er een dolle achtervolging op touw gezet, waarbij de snelheid om en bij de 50 draait! Waar een beetje adrenaline al niet kan voor zorgen.
In het lokaal moet er nog wat 'gedecompresseerd' worden. Iedereen is het er over eens: voor één keer waren de wielertoeristen niet in de fout!
De stevige zuidwester schrikte heel wat Placora's af. Slechts acht exemplaren stonden op de afspraak.
Met de wind pal op de neus tot in Nieuwpoort waren we gedwongen om er een authentieke ploegentijdrit van te maken. Er werd voorbeeldig rondgedraaid, de snelheid zakte nooit onder de 30!
Vanaf het spaarbekken kregen we dan af te rekenen met zij- en meewind. Wie regelmatig naar Michel Wuyts luistert weet dan dat de kans op 'er uit waaien' groot is. Michel blijkt een kenner te zijn: de snelheid ging de hoogte in, maar wie aan de staart bengelde had het soms moeilijk om te volgen. Gevolg hiervan was dat er bij tijd en wijle gewacht moest worden, wat het tempo niet ten goed kwam.
Vanaf het keerpunt was het hek dan helemaal van de dam. We stoven aan 40+ richting Schore. Hier een randbemerking: de lus die we tot aan de grote baan rijden ligt er hoe langer hoe bedenkelijker bij: scheuren in het wegdek, uitsteeksels her en der, steenbrokken overal. Vroeg of laat loopt het hier fout; het valt misschien te overwegen om hier een parcourswijziging door te voeren...
Nu de tussenspurt in de Tour opnieuw aan populariteit heeft gewonnen, blijkt de spurt op de brug ook van groter belang. Met de resultaten van de voorbije woensdagen in het achterhoofd werd er vooral naar Remi gekeken. Zou hij weer voor een stunt zorgen? Een slechte mossel speelde hem echter parten, zodat hij gedwongen was het verloop vanuit de achterhoede te aanschouwen.
Uw dienaar nam de groep op sleeptouw en wachtte, en wachtte, en wachtte, en wachtte tot er iemand zou overnemen. Niet dus... Op de brug vloog Renaud V. naar voren en haalde het les doigts dans le nez. JP Bakker werd tweede, Richard derde.
Dan maar de eindspurt. Het tempo bleef hoog tot aan de Kromme Elleboog, zodat er wel enkele P's waren die op hun adem hadden getrapt vooraleer nog te spurten. Als een voorbeeldige ploegmaat was het nu Renaud V. die de spurt aantrok. Het werd een onderonsje tussen Richard, Dirk B. en uw dienaar. De uitkomst laat zich raden
De voorzitter zat ons in het lokaal op te wachten; uw dienaar verliet de gelagzaal rond 21u30 en liet er dan nog Noël en Remi achter.
Afspraak zaterdag om 14u00. De wind zal bepalen waar we heen rijden. Anywhere the wind blows...
Nog dit: er moeten nog afspraken worden gemaakt voor de Brian Classic en onze uitstap naar Zierikzee. Voorstel om de eerste eind juli te rijden en de tweede halverwege augustus (dan zullen de mosselen al wel te doen zijn).
Het is er dan eindelijk van gekomen: geen regen, geen storm maar een prachtige zomerse zaterdag. Met vijftien stonden we om 11u00 op de afspraak onder het goedkeurend oog van de voorzitter.
Tone werd nogmaals de les gespeld om de kortste weg naar café In de Vrede te volgen en het dient gezegd, hij heeft zich aan zijn woord gehouden.
Met de wind in het voordeel reden we over Leffinge, Slijpe, Uniebrug over Stuivekenskerke naar Bachten de Kupe. Zonder ons te forceren zakte het tempo nooit onder de 30, zodat we één uur en veertig minuten later al op het terras zaten! De serveuse van dienst kende haar job tot in de puntjes, want binnen de kortste keren stond er een glas schuimend patersbier voor onze neus.
We namen ook de gelegenheid te baat om de maag te vullen met een lekkere stuutte met hesp / kaas / pâté of een croque. Een tweede pater kon dus niet uitblijven... Was er dan nog een bereidwillige Evertonsupporter die alles op de gevoelige plaat wilde leggen.
De terugweg dan. Wie gedacht had dat door de tegenwind het er nu gezapiger zou aan toe gaan sloeg de bal compleet mis. Was het de energie die paters ons hadden gegeven, de gedachte dat er nu lekkere maatjes op ons stonden te wachten in het lokaal of de vrees om de laatste kilomoeters van rit 1 te moeten missen...? Uw dienaar heeft er het gissen naar, maar in alle geval wees zijn kilometerteller opnieuw 30 + aan, in zoverre dat we in Wulpen gekomen besloten om het nu toch wel wat kalmer aan te doen. Indien we het tempo hadden aangehouden zouden we om kwart over drie al bij Andrea voor de deur staan!
Om twintig voor vier stonden we dan aan het lokaal. Gelukkig was Andrea er al bezig met de voorbereidingen van het maatjesfestijn te treffen, zodat we ons voor de tv / op het terras (al naargelang de geaardheid) konden plaatsen. Even later kwam de voorzitter dan met de heerlijke visjes aan en kon het feest beginnen. De maatjes smolten in de mond en de 'druppels' gleden naar binnen. Toen - als klap op de vuurpijl - de gele trui over zijn schouders mocht leggen kon de pret niet meer op. Heel de café op z'n kop, Leo in alle staten.
Na een laatste, en nog een laatste, en dan een allerlaatste heildronk keerde uw dienaar huiswaarts. Een prachtige dag met dank aan Tone en Daniel VDW voor de GPS en Leo voor lekkernijen.
Daar bestellen via internet o zo gevaarlijk kan zijn kwam doc Y.H. ons persoonlijk een (groeps)pakket TB-500 overhandigen met het oog op de zware rit van zaterdag. Maar liefst 16 starters + 1 gastrijder hadden er echt wel zin in . Met de (ongewone) westenwind die toch de allure van een gewone bries oversteeg niet echt in het voor- of nadeel werd gedraaid in Stuivekekenskerke met een gemiddelde van bij de 33 ! R.L. geloofde sterk in een season's best en trok richting Slype het tempo nog wat op . Tevergeefse moeite want zowel R.M. als A.A. reden kort na mekaar lek en moesten door een immer behulpzame D.VDW. ( dubbel ) gedepanneerd worden. Het ritme was er natuurlijk volledig uit en een snode R.K. maakte van de verwarring aan een wegversperring gebruik om z'n kans alleen te wagen en aldus de dubbel te realiseren , na een lange solovlucht. . Ondertussen hadden we onze leverancier op Leffingebrug ook al verloren wegens kapotte spaak ; normaal geen probleem, wel als er in totaal maar 5 in je wiel steken... Ongenoegen in het lokaal wanneer onze vaste zithoek ingepalmd bleek door enkele vaste stamgasten maar de snelle service van Lorre (Andrea had een date) maakte veel goed. A.A. belooft ons zaterdag langs de KORTSTE weg naar de paters te loodsen zodat het vertrekuur (11u) gerespecteerd blijft.
We zijn het meer dan beu! Daarom volgende beslissing: ôp zaterdag 3 juli worden er hoe dan ook maatjes gegeten. Bij mooi weer vertreken we om 11u naar de Paters en proberen we rond 16u00 terug te zijn in het lokaal om dan maatjes te eten. Indien het regent: afspraak om 16u00 in het lokaal. Supporteren doen we dan voor den Phil!
Dan hadden ze er twee jaar geleden eens moeten bij zijn!
Luchtpatronen zijn nieuwe plaag op Zaventem
Vooral populair bij wielertoeristen, maar verboden wegens het ontploffingsgevaar
Almaar meer vliegtuigpassagiers proberen CO2-patronen mee te nemen op reis, bijvoorbeeld om fietsbanden op te pompen. Maar dat mag niet, waarschuwt de luchthaven van Zaventem. Volgens de luchtvaartkoepel IATA is het gevaar te groot dat die dingen ontploffen.
Tegenwoordig worden CO2-patronen voor van alles en nog wat gebruikt. Vooral wielertoeristen zijn er tuk op: zij gebruiken ze om hun banden zo hard mogelijk te zetten. Maar ook voor bepaalde opblaasboten, luchtmatrassen en dergelijke worden ze gebruikt. Voorwerpen die we ook op reis, in het buitenland, wel eens gebruiken.
Daarom nemen we die luchtpatronen ook vaak mee in het vliegtuig. Maar de internationale luchtvaartorganisatie IATA beschouwt ze als gevaarlijke goederen en verbiedt ze aan boord, ook in de ingecheckte bagage.
'Wij krijgen dagelijks een drietal gevallen van mensen die proberen om die CO2-patronen toch mee te nemen', zegt Jan Van der Cruysse van Brussels Airport. Als de bagage al ingecheckt is, moeten die mensen dan blijkbaar omgeroepen worden, omdat die patronen eruit moeten. Met veel heisa en vertraging voor de reizigers tot gevolg.
Tien Placora's, allemaal in lange mouwen (!), dan toch om 14u00 op het appèl. De voorzitter had duidelijk zijn opdracht links laten liggen, net als de Arme Klaren, zodat er op zatermorgen alleen maar regen en wind te noteren viel. Blijkbaar toch één moedige die het om 11u zag zitten: Paul Jonckheere moet wel enorm zin in maatjes hebben gehad.
Maar goed, met z"n tienen dus. Na enig overleg werd besloten om geen tussenstop in te lassen en er een rit van een 70 km van te maken. We volgden het winterse parcours naar Koksijde en De Panne, om dan via Veurne en 'de schapen' terug te keren.
Enig tumult op de heenweg in Nieuwpoort wanneer Danny zijn pedaal verliest. Gelukkig is er Christje die met de nodige technische know how het euvel kan verhelpen, dit onder het goedkeurend oog van Renaud VDW. De beste kapiteins staan immers altijd aan de wal.
Even oppert Geert om misschien dan toch een terrasje aan te doen wanneer een waterzonnetje pogingen doet om het wolkendek te doorbreken. De goesting is groot, maar uiteindelijk wint het gezond verstand het van het buikgevoel.
Om 16u15 staan we al opnieuw aan het lokaal, tot Andrea's grote verbazing. Meteen krijgen we ook een bolwassing omdat we haar niet verwittigd hadden dat de maatjes bleven zwemmen.
Jean-Pierre F. verrast ons dan met een tournée général om zijn 62ste verjaardag te vieren. Dat smaakt en we hopen dat we er nog veel op zijn gezondheid zullen mogen drinken.
Uw dienaar durft geen maatjesfestijn meer aan te kondigen. Woensdag ben ik niet van de partij (oudercontact); zaterdag dan...
Acht Placora's en een door de genadige windgoden afgevaardigde (zeer) bedrijvige gastrijder vatten met goede moed de woensdagrit aan. Terwijl een opvallend stille R.M. met zijn gedachten nog volop in de Charente (of was het in de Pinot ?) vertoefde , vergat koprijder G.L. in de bocht naar de vaart de rest te verwittigen voor een aanstormende BMW , zodat bijna iedereen bruusk in de remmen moest (R.L, ondertussen een ervaringsdeskundige wat betreft incidenten met chauffeurs van het prestigieuze Beierse merk, bleef olympisch kalm ...) . Met een stevige 6 BF op kop werd het tempo toch heel geleidelijk opgedreven zonder dat iemand in de problemen kwam. Een ploeggenoot (D. VDW) stond ons zowaar op te wachten aan Leffinge-brug, weliswaar in stadskledij, de aanmoedigingen deden niettemin deugd. Even voorbij Stuivekenskerke kon de pret uiteraard niet meer op en werd er , zonder echt te overdrijven, "stevig doorgekoersd" . De revelatie van de avond zou uiteindelijk R.K. worden die een nipte 2de plaats in de tussensprint niet aan zijn hart liet komen en naar de eindmeet toe alle registers opentrok en iedereen , ook een stevig opzittende G.L. , het nakijken gaf . Eindelijk een beloning voor het harde werk, eerder deze maand in Tilff . In het lokaal mochten we nog D.VDW , P.M. en CVDW verwelkomen die tevergeefs op zoek waren naar enkele maatjes maar het met gewone 'vrienden' moesten stellen Minder goed nieuws van laatstgenoemde die blijkbaar al enkele dagen last heeft van enkele draaiinkjes . Een onverlaat durfde zelfs te vragen na hoeveel consumpties de symptomen zich beginnen te manifesteren . Bij gebrek aan stuuten werd dan maar een glaasje extra gedronken . De maatjes zullen voor zaterdag zijn zeker ?
Omwille van de onzekere en nogal gure weersomstandigheden blijven de maatjes zwemmen tot zaterdag. Er wordt dan - eindelijk - beter weer voorspeld. (al wie om regen gebleit heeft zou een kleine doch pijnlijke lijfstraf moeten krijgen!).
Als de weergoden het toelaten doen we de rit naar West-Vleteren. Dus afspraak om 11u00 aan het lokaal. Mocht de toestand te onzeker zijn, vertrek om 14u00. Willen enkele vrijwilligers eieren naar de Arme Klaren dragen. Alvast dank bij voorbaat.
Geen al te grote opkomst voor deze woensdagrit. Wel op de afspraak: onze twee Tilff-gangers Remi en Pascal M. Remi reed de 85 km, Pascal 160. Netjes!
In Leffinge oponthoud wanneer Georges' band het compleet begeeft: een scheur van hier tot daar. Georges moet noodgedwongen de rit staken en huiswaarts keren. We noteren 7 km op het klassementsbord.
Ondanks de kleine bezetting van 11 wordt er fors doorgereden. In Stuivekenskerke pikken we nog Noel op. Hij is in betere doen en kan zonder problemen inpikken.
De spurt op de brug wordt nipt door Leo gewonnen voor een verrassende Daniël VDW die net iets te laat komt om de tarbot van uw dienaar te ontnemen.
De jarige bakker JP - die ons allemaal trakteert in het lokaal - doet een forse trek aan de bel tussen Slijpe en Leffinge. Iedereen eventjes op apegapen.
Uw dienaar zet zich dan op kop om de spurt aan te trekken. Vreemd genoeg valt alles plotseling stil en ben ikzelve gedwongen om - willen we er nog een spurt van maken - Renaud te remonteren. Als je al de spurt voor jezelf moet aantrekken....
In het lokaal wordt er vrolijk nagekaart in het bijzijn van de voorzitter. Het voetbalcontract wordt, samen met de karige pensioenen voor zelfstandigen, grondig geanalyseerd.
Afspraak zaterdag om 11u voor onze bedevaart naar West-Vleteren, als het weer het toelaat tenminste. Hoe dan ook worden de maatjes verplaatst naar volgende woensdag. Verwittig alvast het thuisfront.
Christje, Richard, Daniël VDW en uw dienaar vroeg uit de veren om een ochtendlijke rit te maken. Unaniem werd besloten om de Lange Lis te doen.
Ondanks de tegenwind werd er toch fors doorgereden. We draaiden voorbeeldig rond, het tempo zakte nooit onder de dertig. Op de terugweg hadden we niet echt windvoordeel. Langs de vaart konden we even gebruik maken van een 'brommerke' dat ons uit de wind zette. Nadien zou Christ melden dat er vanaf Nieuwpoort meer druk zat op zijn 'bommetje' dan op zijn kuiten!
Na 55 km stonden we dan voor een - alweer - gesloten achterdeur bij Gilbertje. Gemiddelde vitesse 30.7. Richard en Daniël genoten van supervolle bolletjes.
Georges kreeg de eer om z'n 10 ploeggenoten op sleeptouw te nemen en er werd onmiddellijk koers gezet richting Adinkerke, de wind zijwaarts trotserend. Antoine genoot volop van de villawijken van Oostduinkerke , een parcours dat hij blijkbaar enkel kent in omgekeerde richting, maar geen nood, via een puntspiegeling sloeg hij het ganse traject in zijn wiskundig brein op, klaar voor later gebruik.In Adinkerke lapte Georges er nog een lusje bij, via het Cabourke tot in Ghyvelde en zo terug. We hadden ondertussen wel al bijna 50 km op de teller en onze leider had een tussenstop in Bulskamp geprogrammeerd. Dit was echter buiten de vele dorstigen gerekend die dan ook aan de afspanning St Antonius prompt de remmen dichttrokken op zoek naar drank en vertier. Voor het eerste zorgde de plaatselijke Meatloaf, die welgeteld 11 Leffeglazen bezat (juist genoeg voor 1 rondje dus) , voor het tweede zouden we moeten wachten tot bij Andrea. Daar Christ graag voor 18u thuis zou geraken werd de pees erop gelegd. Niettegenstaande de wind (opnieuw!) licht in het nadeel was gedraaid zette onder andere Leo bij momenten de gaskraan volledig open. Voor sommigen was het net aanklampen . Ook een lekke band voor JP bracht onze planning niet meer in het gedrang zodat we ruim op tijd de eerste konden bestellen bij Andrea. Woensdag wordt afgesproken voor de zaterdagrit , gevolgd door maatjes van Leo.
De strakke noordooster dwong ons om opnieuw Nederlandse grens te rijden. Onder leiding van Georges en Renaud VDW reden we met z'n elven door de Schorre richting Oudenburg.
Een eerste incidentje aan Plassendaele-brug wanneer we vaststellen dat Daniël er niet meer bij is. Door de wegonderbreking aan de brug in Oudenburg was hij achterop geraakt en had hij het peloton niet kunnen bijbenen. Iedereen houdt halt, en Zorro gaat hem ophalen. In één flukse beweging zeilen ze ons voorbij en nemen ze een honderdtal meter voorsprong. Graag gedaan!
De passage door Brugge gaat bijzonder vlot. Scheepsdaele-brug is hersteld en als je dan nog aan de overkant van het kanaal blijft is het best te doen.
Ondanks de wind wordt er goed vooruit gegaan. De twee waaiers draaien netjes rond, zodat we na 45 km ons terras in Middelburg treffen. Tot onze grote vreugde staat er La Trappe op de kaart!. Helaas staan de blondjes niet koud - de patron had een coup de feu en stond er alleen voor - zodat we genoopt zijn om een Blonde Blondieule - of iets van dien aard - te nuttigen. Niet slecht, maar toch ook niet toppie.
De terugweg dan. Met de wind in de rug gaat het nog een stuk sneller, en da's niet altijd een goed idee langs smalle landwegeltjes. Aan de Damse vaart een korte pisstop (je moet roepen, Daniel!). Even voorbij Dudzele doet zich dan het incident van de dag voor: een BMW ( ) die in tegenstelde richting komt rijdt ons zowat van de baan. Richard in de graskant! De discussie die hierop volgde kunnen we - om welvoeglijke redenen - niet letterlijk weergeven; laten het er bij houden dat wij er een andere visie dan die van de BMW-chauffeur op na houden als het over hoffelijkheid op de weg gaat.
Georges, Renaud VDW en Daniel hebben zich van de hele toestand niets aangetrokken en zijn rustig doorgereden. So be it, maar wanneer de rest zijn weg verder zet, blijven ze gewoon doorrijden. Beelden van enige weken geleden, toen Georges een vergelijkbare move met Paulinho had gedaan, komen naar boven.
We zetten de 'achtervolging' in, maar heel vlug komen we niet dichterbij. Iedereen dacht dat het trio zou wachten aan de Blankenbergse Baan, maar dit blijkt niet zo te zijn. In een ultieme poging om de kloof te dichten trekken we alles op een lint, met als gevolg dat Pascal M. er uitvliegt! Er wordt dan maar besloten om de drie hun gangetje te laten gaan. Van ploeggeest was toch al lang geen sprake meer.
Een nurkse Richard leidt ons door Den Haan naar de Driftweg, om dan via Zandvoorde het lokaal te bereiken.
Wanneer onze drie 'escapés' het lokaal bereiken, breekt de discussie pas echt goed los. Verwijten over en weer, waarbij echter aan de essentie van de zaak wordt voorbijgegaan: de afspraak is duidelijk dat er steeds in groep wordt gereden en dat er gewacht (d.w.z. stilstaan indien nodig) wordt wanneer ploegmakkers achterop zijn. Ik maak graag van de gelegenheid gebruik om ook de taak van de koptrekker nog even in herinnering te brengen: het tempo onderhouden zodat iedereen meekan én oog hebben voor het verkeer. Wie zich hier niet kan in vinden moet dan maar zijn conclusies trekken...
Hopelijk wordt deze zaak uitgepraat en begrijpt iedereen het nut van ploegdiscipline. En zoals Leo het heel wijs stelde : "da's toch niet de moeite om hier ruuzje over te maken." Laten we allen even in de spiegel kijken - wat voor uw dienaar al een hele beproeving is - en in het vervolg beter ons best doen.
Volgende woensdag geeft uw dienaar verstek, dus tot zaterdag!
Na de spurt begon het te motregenen; gelukkig was het laatste kwartier droog zodat we toch nog naar 't lokaal konden. De eindspurt werd ingezet door Paul; hij kon echter geen gat slaan zodat Georges en ik in 't wiel konden blijven. Georges zette de spurt van iets te ver in zodat hij met zijn neus in de wind zat en ikzelf gemakkelijk de spurt won
Paul verliet de zaak en verstrekt naar 't zuiden. Georges bleef nog wat en de sterksten bleven over. Nadat we Andrea geholpen hadden met de stoelen op 't tafel te zetten, was het tijd om te vertrekken. 
Leo blijkt dan nog een oude bekende te zijn van de waardin!
Hoe dan ook: wie nummerplaat REK 708 tegenkomt weze gewaarschuwd.
.
.
