Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
03-07-2011
Naar de Paters
Het is er dan eindelijk van gekomen: geen regen, geen storm maar een prachtige zomerse zaterdag. Met vijftien stonden we om 11u00 op de afspraak onder het goedkeurend oog van de voorzitter.
Tone werd nogmaals de les gespeld om de kortste weg naar café In de Vrede te volgen en het dient gezegd, hij heeft zich aan zijn woord gehouden.
Met de wind in het voordeel reden we over Leffinge, Slijpe, Uniebrug over Stuivekenskerke naar Bachten de Kupe. Zonder ons te forceren zakte het tempo nooit onder de 30, zodat we één uur en veertig minuten later al op het terras zaten! De serveuse van dienst kende haar job tot in de puntjes, want binnen de kortste keren stond er een glas schuimend patersbier voor onze neus.
We namen ook de gelegenheid te baat om de maag te vullen met een lekkere stuutte met hesp / kaas / pâté of een croque. Een tweede pater kon dus niet uitblijven... Was er dan nog een bereidwillige Evertonsupporter die alles op de gevoelige plaat wilde leggen.
De terugweg dan. Wie gedacht had dat door de tegenwind het er nu gezapiger zou aan toe gaan sloeg de bal compleet mis. Was het de energie die paters ons hadden gegeven, de gedachte dat er nu lekkere maatjes op ons stonden te wachten in het lokaal of de vrees om de laatste kilomoeters van rit 1 te moeten missen...? Uw dienaar heeft er het gissen naar, maar in alle geval wees zijn kilometerteller opnieuw 30 + aan, in zoverre dat we in Wulpen gekomen besloten om het nu toch wel wat kalmer aan te doen. Indien we het tempo hadden aangehouden zouden we om kwart over drie al bij Andrea voor de deur staan!
Om twintig voor vier stonden we dan aan het lokaal. Gelukkig was Andrea er al bezig met de voorbereidingen van het maatjesfestijn te treffen, zodat we ons voor de tv / op het terras (al naargelang de geaardheid) konden plaatsen. Even later kwam de voorzitter dan met de heerlijke visjes aan en kon het feest beginnen. De maatjes smolten in de mond en de 'druppels' gleden naar binnen. Toen - als klap op de vuurpijl - de gele trui over zijn schouders mocht leggen kon de pret niet meer op. Heel de café op z'n kop, Leo in alle staten.
Na een laatste, en nog een laatste, en dan een allerlaatste heildronk keerde uw dienaar huiswaarts. Een prachtige dag met dank aan Tone en Daniel VDW voor de GPS en Leo voor lekkernijen.
