De strakke noordooster dwong ons om opnieuw Nederlandse grens te rijden. Onder leiding van Georges en Renaud VDW reden we met z'n elven door de Schorre richting Oudenburg.

Een eerste incidentje aan Plassendaele-brug wanneer we vaststellen dat Daniël er niet meer bij is. Door de wegonderbreking aan de brug in Oudenburg was hij achterop geraakt en had hij het peloton niet kunnen bijbenen. Iedereen houdt halt, en Zorro gaat hem ophalen. In één flukse beweging zeilen ze ons voorbij en nemen ze een honderdtal meter voorsprong. Graag gedaan!

De passage door Brugge gaat bijzonder vlot. Scheepsdaele-brug is hersteld en als je dan nog aan de overkant van het kanaal blijft is het best te doen.

Ondanks de wind wordt er goed vooruit gegaan. De twee waaiers draaien netjes rond, zodat we na 45 km ons terras in Middelburg treffen. Tot onze grote vreugde staat er La Trappe op de kaart!. Helaas staan de blondjes niet koud - de patron had een coup de feu en stond er alleen voor - zodat we genoopt zijn om een Blonde Blondieule - of iets van dien aard -  te nuttigen. Niet slecht, maar toch ook niet toppie.

De terugweg dan. Met de wind in de rug gaat het nog een stuk sneller, en da's niet altijd een goed idee langs smalle landwegeltjes. Aan de Damse vaart een korte pisstop (je moet roepen, Daniel!). Even voorbij Dudzele doet zich dan het incident van de dag voor: een BMW (:roll:) die in tegenstelde richting komt rijdt ons zowat van de baan. Richard in de graskant! De discussie die hierop volgde kunnen we - om welvoeglijke redenen - niet letterlijk weergeven; laten het er bij houden dat wij er een andere visie dan die van de BMW-chauffeur op na houden als het over hoffelijkheid op de weg gaat.

Georges, Renaud VDW en Daniel hebben zich van de hele toestand niets aangetrokken en zijn rustig doorgereden. So be it, maar wanneer de rest zijn weg verder zet, blijven ze gewoon doorrijden. Beelden van enige weken geleden, toen Georges een vergelijkbare move met Paulinho had gedaan, komen naar boven.

We zetten de 'achtervolging' in, maar heel vlug komen we niet dichterbij. Iedereen dacht dat het trio zou wachten aan de Blankenbergse Baan, maar dit blijkt niet zo te zijn. In een ultieme poging om de kloof te dichten trekken we alles op een lint, met als gevolg dat Pascal M. er uitvliegt! Er wordt dan maar besloten om de drie hun gangetje te laten gaan. Van ploeggeest was toch al lang geen sprake meer.

Een nurkse Richard leidt ons door Den Haan naar de Driftweg, om dan via Zandvoorde het lokaal te bereiken.

Wanneer onze drie 'escapés' het lokaal bereiken, breekt de discussie pas echt goed los. Verwijten over en weer, waarbij echter aan de essentie van de zaak wordt voorbijgegaan: de afspraak is duidelijk dat er steeds in groep wordt gereden en dat er gewacht (d.w.z. stilstaan indien nodig) wordt wanneer ploegmakkers achterop zijn. Ik maak graag van de gelegenheid gebruik om ook de taak van de koptrekker nog even in herinnering te brengen: het tempo onderhouden zodat iedereen meekan én oog hebben voor het verkeer. Wie zich hier niet kan in vinden moet dan maar zijn conclusies trekken...

Hopelijk wordt deze zaak uitgepraat en begrijpt iedereen het nut van ploegdiscipline. En zoals Leo het heel wijs stelde : "da's toch niet de moeite om hier ruuzje over te maken." Laten we allen even in de spiegel kijken - wat voor uw dienaar al een hele beproeving is - en in het vervolg beter ons best doen.

Volgende woensdag geeft uw dienaar verstek, dus tot zaterdag!