Geen al te grote opkomst voor deze woensdagrit. Wel op de afspraak: onze twee Tilff-gangers Remi en Pascal M. Remi reed de 85 km, Pascal 160. Netjes!
In Leffinge oponthoud wanneer Georges' band het compleet begeeft: een scheur van hier tot daar. Georges moet noodgedwongen de rit staken en huiswaarts keren. We noteren 7 km op het klassementsbord.
Ondanks de kleine bezetting van 11 wordt er fors doorgereden. In Stuivekenskerke pikken we nog Noel op. Hij is in betere doen en kan zonder problemen inpikken.
De spurt op de brug wordt nipt door Leo gewonnen voor een verrassende Daniël VDW die net iets te laat komt om de tarbot van uw dienaar te ontnemen.
De jarige bakker JP - die ons allemaal trakteert in het lokaal - doet een forse trek aan de bel tussen Slijpe en Leffinge. Iedereen eventjes op apegapen.
Uw dienaar zet zich dan op kop om de spurt aan te trekken. Vreemd genoeg valt alles plotseling stil en ben ikzelve gedwongen om - willen we er nog een spurt van maken - Renaud te remonteren. Als je al de spurt voor jezelf moet aantrekken....
In het lokaal wordt er vrolijk nagekaart in het bijzijn van de voorzitter. Het voetbalcontract wordt, samen met de karige pensioenen voor zelfstandigen, grondig geanalyseerd.
Afspraak zaterdag om 11u voor onze bedevaart naar West-Vleteren, als het weer het toelaat tenminste. Hoe dan ook worden de maatjes verplaatst naar volgende woensdag. Verwittig alvast het thuisfront.
Christje, Richard, Daniël VDW en uw dienaar vroeg uit de veren om een ochtendlijke rit te maken. Unaniem werd besloten om de Lange Lis te doen.
Ondanks de tegenwind werd er toch fors doorgereden. We draaiden voorbeeldig rond, het tempo zakte nooit onder de dertig. Op de terugweg hadden we niet echt windvoordeel. Langs de vaart konden we even gebruik maken van een 'brommerke' dat ons uit de wind zette. Nadien zou Christ melden dat er vanaf Nieuwpoort meer druk zat op zijn 'bommetje' dan op zijn kuiten!
Na 55 km stonden we dan voor een - alweer - gesloten achterdeur bij Gilbertje. Gemiddelde vitesse 30.7. Richard en Daniël genoten van supervolle bolletjes.
Georges kreeg de eer om z'n 10 ploeggenoten op sleeptouw te nemen en er werd onmiddellijk koers gezet richting Adinkerke, de wind zijwaarts trotserend. Antoine genoot volop van de villawijken van Oostduinkerke , een parcours dat hij blijkbaar enkel kent in omgekeerde richting, maar geen nood, via een puntspiegeling sloeg hij het ganse traject in zijn wiskundig brein op, klaar voor later gebruik.In Adinkerke lapte Georges er nog een lusje bij, via het Cabourke tot in Ghyvelde en zo terug. We hadden ondertussen wel al bijna 50 km op de teller en onze leider had een tussenstop in Bulskamp geprogrammeerd. Dit was echter buiten de vele dorstigen gerekend die dan ook aan de afspanning St Antonius prompt de remmen dichttrokken op zoek naar drank en vertier. Voor het eerste zorgde de plaatselijke Meatloaf, die welgeteld 11 Leffeglazen bezat (juist genoeg voor 1 rondje dus) , voor het tweede zouden we moeten wachten tot bij Andrea. Daar Christ graag voor 18u thuis zou geraken werd de pees erop gelegd. Niettegenstaande de wind (opnieuw!) licht in het nadeel was gedraaid zette onder andere Leo bij momenten de gaskraan volledig open. Voor sommigen was het net aanklampen . Ook een lekke band voor JP bracht onze planning niet meer in het gedrang zodat we ruim op tijd de eerste konden bestellen bij Andrea. Woensdag wordt afgesproken voor de zaterdagrit , gevolgd door maatjes van Leo.
De strakke noordooster dwong ons om opnieuw Nederlandse grens te rijden. Onder leiding van Georges en Renaud VDW reden we met z'n elven door de Schorre richting Oudenburg.
Een eerste incidentje aan Plassendaele-brug wanneer we vaststellen dat Daniël er niet meer bij is. Door de wegonderbreking aan de brug in Oudenburg was hij achterop geraakt en had hij het peloton niet kunnen bijbenen. Iedereen houdt halt, en Zorro gaat hem ophalen. In één flukse beweging zeilen ze ons voorbij en nemen ze een honderdtal meter voorsprong. Graag gedaan!
De passage door Brugge gaat bijzonder vlot. Scheepsdaele-brug is hersteld en als je dan nog aan de overkant van het kanaal blijft is het best te doen.
Ondanks de wind wordt er goed vooruit gegaan. De twee waaiers draaien netjes rond, zodat we na 45 km ons terras in Middelburg treffen. Tot onze grote vreugde staat er La Trappe op de kaart!. Helaas staan de blondjes niet koud - de patron had een coup de feu en stond er alleen voor - zodat we genoopt zijn om een Blonde Blondieule - of iets van dien aard - te nuttigen. Niet slecht, maar toch ook niet toppie.
De terugweg dan. Met de wind in de rug gaat het nog een stuk sneller, en da's niet altijd een goed idee langs smalle landwegeltjes. Aan de Damse vaart een korte pisstop (je moet roepen, Daniel!). Even voorbij Dudzele doet zich dan het incident van de dag voor: een BMW ( ) die in tegenstelde richting komt rijdt ons zowat van de baan. Richard in de graskant! De discussie die hierop volgde kunnen we - om welvoeglijke redenen - niet letterlijk weergeven; laten het er bij houden dat wij er een andere visie dan die van de BMW-chauffeur op na houden als het over hoffelijkheid op de weg gaat.
Georges, Renaud VDW en Daniel hebben zich van de hele toestand niets aangetrokken en zijn rustig doorgereden. So be it, maar wanneer de rest zijn weg verder zet, blijven ze gewoon doorrijden. Beelden van enige weken geleden, toen Georges een vergelijkbare move met Paulinho had gedaan, komen naar boven.
We zetten de 'achtervolging' in, maar heel vlug komen we niet dichterbij. Iedereen dacht dat het trio zou wachten aan de Blankenbergse Baan, maar dit blijkt niet zo te zijn. In een ultieme poging om de kloof te dichten trekken we alles op een lint, met als gevolg dat Pascal M. er uitvliegt! Er wordt dan maar besloten om de drie hun gangetje te laten gaan. Van ploeggeest was toch al lang geen sprake meer.
Een nurkse Richard leidt ons door Den Haan naar de Driftweg, om dan via Zandvoorde het lokaal te bereiken.
Wanneer onze drie 'escapés' het lokaal bereiken, breekt de discussie pas echt goed los. Verwijten over en weer, waarbij echter aan de essentie van de zaak wordt voorbijgegaan: de afspraak is duidelijk dat er steeds in groep wordt gereden en dat er gewacht (d.w.z. stilstaan indien nodig) wordt wanneer ploegmakkers achterop zijn. Ik maak graag van de gelegenheid gebruik om ook de taak van de koptrekker nog even in herinnering te brengen: het tempo onderhouden zodat iedereen meekan én oog hebben voor het verkeer. Wie zich hier niet kan in vinden moet dan maar zijn conclusies trekken...
Hopelijk wordt deze zaak uitgepraat en begrijpt iedereen het nut van ploegdiscipline. En zoals Leo het heel wijs stelde : "da's toch niet de moeite om hier ruuzje over te maken." Laten we allen even in de spiegel kijken - wat voor uw dienaar al een hele beproeving is - en in het vervolg beter ons best doen.
Volgende woensdag geeft uw dienaar verstek, dus tot zaterdag!
Veertien Placora's aan de start van een vlugge woensdagavondrit.
Van bij de aanvang werd een strak tempo aangehouden onder leiding van Leo, Georges, Zorro en uw dienaar. Aan de spuikom zette ook Renaud een tandje bij. Jammer genoeg geen snelheidsopnames wegens platte batterij van uw dienaar.
Het ging in ieder geval goed vooruit, want de Douchy's werden pas in Schore gekruist.
De spurt op de brug kwam op conto van Paul; na een mooie inleiding - met ontsnapping van Christje - kon uw dienaar in extremis Zorro remonteren aan Spegelaere.
Met 32.3 gemiddeld smaakten de versnaperingen meer dan gewoonlijk.
Veel belangstelling voor Tilff blijkt er niet te zijn. Misschien meer interesse voor onze Maatjesrit op zaterdag 18 juni. Vertrek om 11u aan het lokaal, richting West-Vleteren. Na de rit maatjes aangeboden door Leo. Gelieve uw aanwezigheid te bevestigen.
Dat het zaterdag niet zo simpel zou gaan als in een cowboy - film hadden de "magnificent seven" al begrepen na de eerste paar pedaaltrappen. Moeilijk te geloven toch dat een 5 beaufort en een dreigend wolkendek veel van onze grootste tenoren van hun wekelijkse afspraak deed afzien ? Na een korte passage in Leffinge, waar Christ, onder het mom van een truiwissel , nog vlug even de huwelijkstrouw van zijn Sofie wou controleren, namen Georges en Renaud VDW ons gepassioneerd op sleeptouw richting Lo ( spijtig hé Leo). Via allerlei sluipwegen konden we toch geregeld de snoeiharde kopwind eventjes ontlopen in zoverre dat Georges in de nabespreking de wind zelfs als "iets minder verwaarloosbaar dan vorige woensdag" bestempelde... Door het vlotte waaieren van ons zevental bereikten we Lo met een gemiddelde dat niet zo ver onder de 30 lag. Georges nam zijn kopmanschap echt ter harte en begeleidde ons tot op de drempel van Jenny 's afspanning aan de Lo brug : vriendelijkheid troef en Leffe aan 2,5 euro Bij de terugtocht via Veurne leek iedereen wel vleugels te hebben al was het nog even schrikken toen we langs de vaart in Leffinge Christ bleken te missen. Bleek dat hij gewoon rechtdoor was gereden om tijdig de bestelling bij Andrea te kunnen plaatsen : bedankt Christ !
Een bijna zomerse avond lokte dertien Placora's naar de start. Iedereen blijkt in topvorm te zijn, want ook deze rit werd aan een deftig tempo afgewerkt.
Onder leiding van Zorro, JP Bakker, Renaud, Noël en uw dienaar werd de hele groep op sleeptouw genomen. De snelheid ging nooit onder de 30; Noël noteerde een gemiddelde van 31 in Stuivekenskerke.
Op de terugweg hadden we de wind mee - die volgens Georges verwaarloosbaar was - en reden nu nooit meer onder de 35. Het aantal koptrekkers slonk tot drie...
De spurt op de brug werd ingeleid door uw dienaar. Er hadden er zich een aantal goed voorbereid, want plotseling was er een rush naar voor van Richard, Leo en Georges. Het was uiteindelijk Richard die het haalde voor Leo.
De brug in Leffinge speelde opnieuw de spelbreker: iedereen afstappen en een stukje cyclo crossen. Vijfhonderd meter verder reed Georges plat, juist op het moment dat hij enig kopwerk wilde verrichten. Als het toch tegenzit, hé
En Georges had nog meer plannen. Aan de Oostendse Hallen plaatste hij een alles of niets ontsnappingspoging in de hoop alleen over de streep te rijden. En hij slaagde daar in! Alleen moest hij uw dienaar laten voorgaan...
De foto hieronder bewijst dat er weer duchtig werd nagekaart. Uw dienaar moest jammer genoeg al vroeg de aftocht blazen omwille van verplichtingen bij OTV Noordzee.
Volgende zaterdag is het plan om Lo te bezoeken.
Vergeet niet dat Tilff er aan zit te komen. Vertrek op 11 juni, terug na de rit op 12 juni. Wie interessen heeft laat hier een reactie achter.
Met veertien Placora's waren we voor deze klassieker. Uw dienaar had voor het vertrek nog even de buienradar gecheckt en het zekere voor het onzekere genomen: het regenvestje stak in mijn achterzak (totaal overbodig trouwens!).
Geen hellingen deze keer, dus lag tempo merkelijk hoger dan vorige week. De brede wegen op het parcours nodigden trouwens uit tot netjes ronddraaien, zodat de snelheid nooit onder de 30 daalde, ondanks de lichte tegenwind.
Opmerkelijk feit in Lampernisse wanneer Tone de koptrekkers interpelleert over veilig rijgedrag!
Het was alsof we De Vette Os gereserveerd hadden: het terras lag er maagdelijk verlaten en uitnodigend bij. De Picon was verleidelijk, maar toch hielden heel wat P's - waaronder uw dienaar - het bij een frisse pint.
Wat als een grap was verteld werd plotseling bloedige ernst: de wind draaide naar het noord-westen. Onder leiding van Georges en Daniel reden we door de Moeren om dan via Bulskamp richting Steenkerke en het lokaal te rijden. Even moesten we halthouden om een lekke band van JP Fol te herstellen.
Het hoge tempo in combinatie met de afstand (95 km) en de niet aflatende wind begon sommigen uiteindelijk parten te spelen, zodat het op het eind iets rustiger ging. Door de wegenwerken in Leffinge moest uw dienaar zijn paardenkennis aanwenden om het peloton naar de Torhoutsesteenweg te loodsen. Nog een klein incident op het einde wanneer er enkele Placora's aan het spurten sloegen. De afspraak is nochtans dat er de zaterdag niet wordt gespurt op de Torhoutsesteenweg wegens veel te gevaarlijk. Onthouden voor volgende keer dus!
Volgende woensdag worden de afspraken gemaakt voor Tilff. Een blik op de website leert dat La Redoute er dit keer niet bij is. Op het parcours van 147 km moeten er 2500 hoogtemeters overwonnen worden.
Dertien Placora's op de afspraak. Richard is er nog altijd niet; snot kan hardnekkig zijn.
Een stevige bries op de heenweg laat ons voorbeeldig ronddraaien. Je houdt het niet voor mogelijk, maar er werd een echte ketting gevormd. Niets bijzonders te melden, iedereen geniet nog na van de Belcantour.
Op de terugweg neemt JP Bakker het commando. De snelheidsmeter wijst bijwijlen 40 per uur!
De tussenspurt wordt ingeleid door Leo en uw dienaar; wanneer wij even voor de brug achterop kijken, merken we dat er gat geslagen is. In het lokaal zullen we horen dat er achter onze rug tactische spelletjes werden gespeeld... Wat er van zij, uw dienaar rijdt als eerste over de brug.
Nadat we in Slijpe even waren opgeschrikt door Douchy- en Beaufortkamikazes draaide alles vlotjes verder.
Voor de eindspurt herhaalde het scenario zich van de tussenspurt. Nadat Renaud het tempo had opgetrokken nam Leo - na een kort intermezzo van een gastrijder - de kop over met uw dienaar in zijn wiel. Wij moeten echt overwegen om een zesdaagse-team te vormen, want weer reden wij van de groep weg. Een pluim voor Leo. Hij kan als geen ander de spurt aantrekken.
In het lokaal wachtten ons 'stuutten mè gekapt' en de voorzitter. Na de eerste helft van Porto - Braga hield uw dienaar het voor bekeken, wat niet van iedereen kan gezegd worden. Pascal M twijfelde even, maar toonde dan dat hij karakter had. Hij besloot om er nog ééntje te drinken.
Volgende zaterdag rijden we naar Leisele. Picon aan 2 euro!
Ondanks de sombere weersverwachtingen waren zestien Placora's + gastrijder Marnix op afspraak. In extremis hadden Richard ('t snot) en Renaud VDW nog afgezegd. Dankzij de logistieke steun van Christ en Remi konden alle fietsen en sportzakken (en de sjakos van Noël) in de camionettes. De voorzitter, Renaud V en Christ kwamen ons uitzwaaien.
Om 10u15 was dan de officiële start in Westouter. Onder een voorzichtig zonnetje en met een lichte bries in het nadeel begonnen we dan aan een tocht die ons nog lang zal bijblijven. Via rusige landwegen trokken we naar het Franse. Na enkele kilometers pikten we een viertal op. Er werden heel wat blikken van verstandhouding uitgewisseld, want één van de vier zag er meer dan aantrekkelijk uit.
Alle drang om 'aan de bel' te trekken bleek plotsklaps verdwenen. Er werd vriendelijk geglimlacht, de ene begon een onschuldig gesprekje met onze nieuwe metgezellen, de andere zette ze uit de wind. Lien - want zo bleek de pedaalfreule te heten - reed nog maar enkele maanden met de koersfiets en voelde zich onzeker in een peloton. De pegadogische drang kwam bij de Placora's naar boven; wij zouden haar wel inwijden in de knepen van het waaier-rijden en het uit-de-wind-zetten.
En zo ging het verder aan een gezapig tempo. B(r)oe(k)schete was de eerste test. Lien doorstond die voortreffelijk: kleine molen, zonder moeite naar boven - wat niet van alle Placora's kon gezegd worden. Vanaf nu was het ook opletten geblazen, want de bepijling stond op de weg geschilderd. Op naar de volgende grote uitdaging, de Cassel. Aan de eerste bevoorrading werd er nog verder verbroederd met onze nieuwe gezellen. Lien is afkomstig uit Oudenburg; waar haar drie metgezellen vandaan komen zijn we al vergeten.
De Cassel dan. Eerst reed Georges nog plat (een leegloper), een euvel dat vlug verholpen werd. De Phillippe Gilberts onder ons trokken onversaagd naar boven, de rest vormde de groupetto. Steve kroonde zich tot koning van de Mont Cassel. Op de markt in Cassel werd naar goede gewoonte haltgehouden voor de middagpauze. Blonde Leffe van 't vat, het kan smaken!
Volgende hindernis, de Catsberg. Vreemd genoeg was de tweede bevoorrading voor de beklimming !? Lang werd er niet haltgehouden; zenuwachtige en onzekere blikken gingen richting het klooster van de Trappistenpaters... Toch raakte iedereen zonder al te grote problemen boven.
De bergjes volgden elkaar nu in snel tempo op; in de laatste 35 km moesten er nog zes bedwongen worden. Op de Zwarte Berg hielden een aantal Placora's het voor bekeken. Met alle respect trouwens, want ze hadden het meer dan behoorlijk gedaan. Uw dienaar moest zich even terugtrekken op een nabijgelegen camping want "oz je moe kakken, moe je kakken". Bij mijn terugkeer bleek iedereen al vertrokken, maar niet getreurd. In ware Gent - Wevelgemstijl kon ik algauw ons peloton opnieuw vervoegen.
De Ravensberg en de Monteberg werden gezwind genomen, een mooi hors d'oeuvre voor de plat de résistance, de Kemmel! Lien was er trouwens soepel en elegant nog steeds bij. Iedereen nu met pakken vaderlijke goede raad hoe ze de Kemmel moet aanvatten: niet te groot draaien, rechts houden, het paadje opzoeken,... We hadden beter onze mond gehouden, want halverwege de Kemmel reed ze ons gewoon uit het wiel! Toch ook melden dat alle Placora's de top bereikten zonder voet aan de grond te zetten.
Wie dacht dat de laatste 20 km een lachertje zou zijn, kwam lelijk bedrogen uit. De Scherpeberg en de Rodeberg zijn smeerlappen hors categorie, zeker als je - zoals Ronny - met krampen hebt af te rekenen. En toch is iedereen er geraakt, wat een mooie prestatie is.
In Westouter werden we opgewacht op het terras van onze stamplaats. De blonde St. Bernardus van 't vat smaakte dat het een lust was. Leo, Remi en Noël hadden er al wel enkele meer op, maar dat was er niet aan te zien . We namen afscheid van Lien en haar vrienden, in de stille hoop dat we ooit nog eens in haar wiel zullen mogen zitten. Op naar Gilbertje dan, waar Christ en de voorzitter het ontvangstcomité vormden.
Zoals we hierboven al schreven, een onvergetelijke rit.
Magere opkomst (een man of 12 en twee gastrijders waaronder een Astana) voor een zonnige woensdagrit. Niettegenstaande een kille tegenwind uit het westen werd er toch nooit onder de 30 gereden. Ons Astana-oudje (69 jaar ) moest er al gauw de brui aan geven wegens ribpijn. Vooraf vroeg hij om lid te worden, maar 'k weet niet of Leo daarmee akkoord zal gaan. Verder weinig nieuws te melden. De bergspurt werd gewonnen door Zorro en dat deed hij nog eens over in de eindspurt telkens tegen Paul. Het gemiddelde bedroeg 31,9. In het lokaal werden we opgewacht door de voorzitter, Ronny en zijn eega. Gilberte zorgde voor de boterhammen en er waren zowaar stutten met gekapt. Leo wat heb je gemist. Christ vertelde nog over zijn straffe prestaties in 't verleden in zijn categorie. Bedoelde hij dan de renners onder de meter zestig? We zullen het nooit weten. De avond werd afgesoten na het volgen van de playoffs op teletekst. De inschrijvingen voor de Belcantour liepen vlot binnen en we zijn met 19!!!!!
VERTREK AAN HET LOKAAL IS OM 9U00. Liefst wat vroeger komen want de fietsen moeten nog ingeladen worden. Bij regen- of wisselvallig weer hou de blog in de gaten.
Na de toch wel zware Fintele tocht van zaterdag, waren er amper 4 man present op zondag ( Richard, Daniel VDW, Georges en Danny G). We vertrokken voor een rustig "wandelingske" richting Moere en Ichtegem. Aanvankelijk bleef het ook rustig. We draaiden goed rond met ons vieren,met alweer een felle tegenwind. Maar éénmaal we de Keiberg en de Poggio bereikten,ging het tempo de hoogte in. We beseften maar al te goed,dat dit maar klein bier was in vergelijking met wat ons volgende week te wachten staat in de Belcanto-toer. Op de terugweg,via Wijnendaele en Aartrijke zakte het tempo niet meer onder de 35. Een Daniel VDW, in bloedvorm, won de sprint aan de Schorre. Voor zo ver dat dit belangrijk is, natuurlijk!
Vijftien Placora's bereid om 40 km tegen de wind in te rijden. En er stond een stevig briesje!
Via Mannekensvere reden we via de IJzer naar het land van de drie terrassen (met 2 r'en ). Soms leek het wel of we op de Ring rond Brussel reden: verkeer van jewelste.
De keuze waar te zitten werd vereenvoudigd door een gesloten afspanning en een brug die opgetrokken was. In de Hooipiete bleken 33'rs 25'rs te zijn. Leo raadde ons de 'Lulleschudder' af wegens nogal aan de straffe kant.
Onderwijl had Roland zich bij ons gevoegd op de terugweg van de Kemmel. Hij zou in totaal 160 km afhaspelen!
Leo nam het commando op zich voor de terugweg. Als régional de l'étappe loodste hij ons in de kortste keren door Alveringhem (met een schijnmanoeuver aan Potje Pâté) via Veurne naar het lokaal.Uw dienaar kon niet lang blijven omwille van een date. Nabeschouwingen ontbreken dus.
In totaal een rit van 90km, gemiddeld 29.8. Goed gereden!
Nogmaals: volgende zaterdag wordt de Belcantour gereden. We vertrekken om 8u30 aan het lokaal. In datzelfde lokaal ligt een deelnemerslijst. Gelieve er je naam op te noteren zodat de nodige schikkingen kunnen worden getroffen voor het vervoer.
) die in tegenstelde richting komt rijdt ons zowat van de baan. Richard in de graskant! De discussie die hierop volgde kunnen we - om welvoeglijke redenen - niet letterlijk weergeven; laten het er bij houden dat wij er een andere visie dan die van de BMW-chauffeur op na houden als het over hoffelijkheid op de weg gaat.
spijtig hé Leo).
- en reden nu nooit meer onder de 35. Het aantal koptrekkers slonk tot drie...
) moest er al gauw de brui aan geven wegens ribpijn. Vooraf vroeg hij om lid te worden, maar 'k weet niet of Leo daarmee akkoord zal gaan. Verder weinig nieuws te melden. De bergspurt werd gewonnen door Zorro en dat deed hij nog eens over in de eindspurt telkens tegen Paul. Het gemiddelde bedroeg 31,9. In het lokaal werden we opgewacht door de voorzitter, Ronny en zijn eega. Gilberte zorgde voor de boterhammen en er waren zowaar stutten met gekapt. Leo wat heb je gemist. Christ vertelde nog over zijn straffe prestaties in 't verleden in zijn categorie. Bedoelde hij dan de renners onder de meter zestig? We zullen het nooit weten. De avond werd afgesoten na het volgen van de playoffs op teletekst.
