Bard Cottage was de naam van een huis vlakbij een brug met de naam 'Bard's Causeway'. De begraafplaats lag onder de beschutting van de kanaalberm.
 


Er werden bijzettingen verricht tussen juni 1915 en oktober 1918.
Deze duiden op de aanwezigheid van de 49 (West Riding) Division, de 38th (Welsh) Division en nog andere infanteriedivisies in de noordelijke sectoren van de Ypres Salient en op het vooruitbrengen van de artillerie in de herfst van 1917.
Na de oorlog werden nog 46 stoffelijke overschotten uit de omgeving bijgezet, waaronder 32 graven van 'Marengo Farm Cemetery' enkele honderden meter ten zuiden.
Er zijn/worden nu 1639 Commonwealthmilitairen begraven of herdacht. 39 graven bevatten niet-geïdentificeerden waaronder drie 'special memorials' "Known to be buried in this cemetery".
De begraafplaats werd door Sir Reginald Blomfield ontworpen.
Bijzettingen (Commonwealth War Graves Commission) :
Verenigd Koninkrijk : 1619
Canada : 15
Zuid-Afrika : 2
Andere Commonwealth : 3
Totaal Commonwealth : 1639





Meer bekend is het Essex Farm Cemetry met de gedenksteen van
John McCrae

Luitenant-kolonel John Alexander McCrae (Guelph (Ontario), 30 november 1872 - Boulogne-sur-Mer, 28 januari 1918) was een Canadese dichter, arts, auteur, kunstenaar, militair tijdens de Eerste Wereldoorlog en een chirurg tijdens de Slagen om Ieper. McCrae is geboren in Guelph, Ontario. Hij is het best gekend voor het schrijven van het gedicht In Flanders Fields.

Op 28 januari 1918, dienstdoende als commandant van het Canadese General Hospital (McGill) bij Boulogne, stierf hij aan een longontsteking die al snel werd gecompliceerd door meningitis. Hij werd begraven op de Commonwealth War Graves (sectie Wimereux Cemetery), op slechts een paar kilometer van de kust van Boulogne. Zijn paard "Bonfire", leidde de begrafenisstoet, volgens militaire traditie zijn meesters laarzen omgekeerd in de stijgbeugels. De grafsteen van McCrae is liggend geplaatst.



De 'dugouts' achteraan het kerkhof...



Het Solferino Farm Cemetry

De naam ‘Solferino Farm’ werd aan de boerderij tegenover de begraafplaats gegeven door Franse troepen.
De aanleg van de begraafplaats werd pas in oktober 1917 gestart. Er liggen eveneens 5 doden uit de Tweede Wereldoorlog begraven. Zodoende liggen er nu volgens het huidige register 304 doden begraven.
De begraafplaats is ontworpen door R. Blomfield (hoofdarchitect) en J.R. Truelove (uitvoerend architect).

Begraafplaats met een rechthoekige, langgerekte plattegrond en een oppervlakte van ca. 1200m².
Het terrein is genivelleerd en ligt iets hoger dan het straatniveau. De begraafplaats wordt omgeven door een muur uit grijsgroene natuursteen, afgedekt met witte natuursteen.
Achteraan wordt de begraafplaats afgezet met een haag (beuk). In witte natuursteen uitgevoerde toegangspartij met trappen, zitbanken, een tweeledig smeedijzeren poortje en het opschrift ‘Solferino Farm Cemetery 1917-1918’ op 2 pijlers. In de voormuur zijn de teksten van de landplaten gegrift.
Vlakbij de toegang is het registerkastje en de metalen informatieplaat terug te vinden. Centraal tegen de noordoostelijke muur staat een dienstgebouw in natuursteen opgetrokken.
Centraal vooraan staat het ‘Cross of Sacrifice’ (type A1).



Voorbij Vlamertinge springt in de Hospitaalstraat opeens vantussen het struikgewas onderstaand beeld mij in het oog...





Aan de ingangspoort staat deze riante kapel.




Dit houdt me niet tegen om eens een kijkje te gaan nemen.
Even aanbellen en de sympathieke kasteelheer Christophe staat me te woord en begint zowat de gehele geschiedenis van dit familiekasteel uit de doeken te doen : het gaat hier om het Chateau du Parc, gebouwd in 1854-58 door architect Jos Schadde en staat op een domein van 25 ha.



Van Christophe mocht ik tal van foto's nemen van de buitenkant onder de belofte dat ik ze niet allemaal zou publiceren. Daarom beperk ik mij tot dit familieschild.



De familie Du Parc stamt af van de Franse Adel : zijn voorouders
zouden nog gevochten hebben aan de zijde van de musketiers van Louis XIX
en zijn samen met een van hen (waarschijnlijk d'Artagnan) meegetrokken naar Maastricht om daar banden te leggen met Nederlanders en er het kasteel Neerkanne (zie onder) op te trekken.





We rijden voorbij het Hospital Farm Cemetry

Langsheen de Galgebossen rijden we met de N333 richting Poperinge.

De Galgebossen, op de grens tussen Elverdinge, Poperinge en Vlamertinge (gehucht De Brandhoek) vormen het overblijfsel van een woud dat zich uitstrekte van Beselare naar Watou, maar tussen de 9^e en 11^e eeuw verdween. Het Vlaams Gewest kocht in 1995 de Galgebossen aan.
Het Agentschap voor Natuur en Bos staat in voor het beheer. Bij de aankoop in 1995 bedroeg de bosoppervlakte zo’n 70 hectare. Ondertussen groeide het domein aan tot 107 ha.



En wie Poperinge zegt, zegt hop...



We rijden langsheen Gwalia Cemetry

Gelegen langs de Elverdingseweg, op ca. 3500m ten noordoosten van het centrum van Poperinge, in een landelijke omgeving. De begraafplaats is bereikbaar via een graspad naast de boerderij met huisnummer 22 (‘Gwalia Farm’).

Begraafplaats met een langwerpig, rechthoekig grondplan en een oppervlakte van ca. 1427m².
 


Het terrein is vlak en wordt omgeven door een lage bakstenen muur, afgewerkt met witte natuursteen. Toegang in de oostelijke hoek via een smeedijzeren toegangsmuurtje bij het ‘Cross of Sacrifice’ (type A) dat op een verhoog geplaatst is. Bij de toegang zijn het registerkastje, de metalen informatieplaat en het opschrift 'Gwalia Cemetery 1917-1918' aanwezig.
Vanaf de toegang vertrekt een as langs de noordoostelijke muur, via de ‘Stone of Remembrance’, eindigend bij een stenen zitbank. De landplaten zijn in de boord van de omheiningsmuur verwerkt. In de zuidelijke hoek staat een bakstenen dienstgebouwtje. De graven liggen verspreid over 2 perken. Het geheel wordt getooid met bloemperken bij de graven en veldesdoorns rondom rond.

De hoeve bij de begraafplaats werd tijdens de Eerste Wereldoorlog door Britse militairen 'Gwalia Farm' genoemd, naar een plaatsje in Wales. De bewoners mochten in de bijgebouwen van hun hophoeve blijven wonen, mits ze de militairen die de hoeve hadden opgeëist, niet voor de voeten liepen. Gwalia Farm lag tussen de toenmalige kampen in vlak en waterrijk gebied, ten noorden van de weg van Poperinge naar Vlamertinge, zo’n 5km van het front verwijderd.

Vanaf 29 juni 1917 nam de ‘143th Field Ambulance’ haar intrek in de hoeve.
Later werd het kamp uitgebouwd tot een veel groter hospitaalcomplex, een zogenaamd ‘corps main dressing station’, dit naar aanleiding van het grootscheeps offensief dat in eind juli 1917 van start ging (Derde Slag bij Ieper). Er werd een speciale spoorlijn aangelegd om de toevoer van gewonden en materiaal te vergemakkelijken. De gewonden werden volgens het systeem van medische evacuatie eerst in een ‘advanced dressing station’ (vooruitgeschoven medische post) opgevangen, van waaruit ze naar een ‘main dressing station’ (M.D.S.) werden overgebracht.
Zij die verdere verzorging nodig hadden, werden doorgestuurd naar een ‘casualty clearing station’. Zij die de M.D.S. niet overleefden, werden ter plekke begraven zoals op de begraafplaats die bij ‘Gwalia Farm’ werd aangelegd in de iets hoger gelegen weide achter de hoeve. Deze begraafplaats zou gebruikt worden vanaf begin juli 1917 tot in september 1918. Het kamp was zeker twee maal het doelwit van de Duitse artillerie, nl. op 8 juli 1917 en op 4 september 1917. Bij deze laatste aanval, bekend als de ‘Raid on the Dirty Bucket Camp’ was vooral de nabijgelegen wijk ‘Vuile Seule’ getroffen. 14 manschappen van de ‘9th Lancashire Fusiliers’ die deze aanval niet overleefden, liggen nu begraven in perk I, rij H.

Volgens het huidige register liggen er 470 doden uit de Eerste Wereldoorlog begraven. Het gaat om 454 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan er 2 niet geïdentificeerd konden worden), 2 Australiërs, 5 Canadezen, 5 Nieuw-Zeelanders, 1 Zuid-Afrikaan en 3 Duitsers.

179 doden behoorden tot de artillerie, 30 tot de ‘Royal Engineers’ en 30 tot het ‘Labour Corps’. Er liggen o.m. 4 Chinese arbeiders en 3 Duitse krijgsgevangenen begraven.
Vroeger lagen hier nog 2 Belgen en 1 Amerikaan, maar die werden ontgraven.

De begraafplaats is ontworpen door R. Blomfield (hoofdarchitect) en N.A. Rew
(uitvoerend architect).

In het industriepark liggen deze reuzen-snooker-ballen,
een idee van A-mode.



Aan de aangrenzende Renault-garage Coppennolle
staat deze plezante oldtimer te koop.



http://nl.autoscout24.be/Details.aspx?id=193455118

Met de N38 gaat het richting Steenvoorde alwaar we in de wijk
De Boonaert het imposante Lyssenthoek Military Cemetry tegenkomen.

Tijdens de eerste wereldoorlog lag de Lijssenthoek op de hoofdcommunicatielijn tussen de geallieerde bases en de Ieperboog. Dicht bij het front maar toch buiten het bereik van de Duitse artillerie kwamen er bijna vanzelfsprekend allerlei voorzieningen voor de gewondenverzorging.
De begraafplaats werd eerst gebruikt door de Franse 15ème Hopital d'Evacuation.
Vanaf juni 1915 gebruikten casualty clearing stations van de Commonwealthstrijdkrachten het.
Van april tot augustus 1918 trokken de verzorgingsposten achteruit door de Duitse vooruitgang tijdens het lenteoffensief van dat jaar. Field Ambulances inclusief ook een Franse namen de plaats van de casualty clearing stations in.
De begraafplaats bevat 9902 Commonwealthgraven en 884 graven van andere nationaliteiten, vooral Franse en Duitse. Er waren vroeger ook Amerikaanse graven ten westen van de 'Stone of Remembrance' (nu gras).
Er liggen nu nog slechts drie Amerikanen.
Het is de tweede grootste Commonwealthbegraafplaats (na Tyne Cot Cemetery) in België.
De begraafplaats werd door Sir Reginald Blomfield ontworpen.
Bijzettingen (Commonwealth War Graves Commission) :
Verenigd Koninkrijk : 7367
Canada : 1058
Australië : 1131
Nieuw-Zeeland : 291
Zuid-Afrika : 29
Undivided India : 2
Andere Commonwealth : 21
Niet-identificeerbaar : 3
Totaal Commonwealth : 9902
Andere nationaliteiten : 884
Non WorldWar Dead : 1 

Een zeer katholiek wijkske, als je het mij vraagt...



Is het nu de cafe die genaamd is naar de wijk of omgekeerd ?
In ieder geval schenken ze er het gepaste bier !



Nunnebier is e streekbier uut Poperienge da bestoat sedert 2007.

Nunnebier is e goudblound, kloar degustoasjebier van 7,7°. D'ingrediëntn zyn mout, gist, woater en ommel. De smoake is, deur de gebruuktn ommel, bitter. Nunnebier is verkocht in fleschen van 33 santeliter en in voatn van 30 liter.

Krombeke), een ommelboer (Joris Cambie), e caféboas en e reclamemoaker e nieuw bier: Poperings Nunnebier. Da bier moste concureern me 'n poater uut Westvleetern. De stunt wos elukt, want 't verhaal kwam in ol de gazettn. Moar e poar doagn loater kwam et uut: 't wos e stunt vo 't carnaval, en mêer bepoald van de groep Sint-Syfilia. Moar intusschenwyne wos de vroage na 't Nunnebier (da ni bestoeg!) zo grôot ekommn, dat brouwer Nevejan begun is me brouwn. En 't adde van by 't begun vele succes.

Op weg naar Bailleul dit grote kruisbeeld met opschrift O.Crux. Ave 1936.
Het is ondertussen reeds 11.00u.



D23 naar Vieux-Berquin...
Deze kunstbloementuiltjes langs de kant van de rijbaan herinneren er ons aan dat hier een ongeval is gebeurt, meestal met dodelijke afloop. Niet verwonderlijk dat langs zo'n tweevaksbaantjes de fietsers meestal het slachtoffer zijn van een aanrijding.



D188 : we rijden door de wijken La Motte au Bois en Bois Berquin en komen terecht in een mooi stukje natuur : het Forêt Domaniale de Nieppe.



Even halt houden ter hoogte van de Dréve du Marais Noir
waar een sympathieke boswachter Hubert mij het een en ander uitlegde over 'zijn bos'.





In en rondom het domein zijn nog bunkers te bezichtigen,
maar daar had ik weer geen tijd voor.




Aan de rand van het domein ligt het British Cemetry Nieppe Bois met een honderdtal '14-'18-graven
en ook nog een dertigtal uit de Tweede Wereldoorlog.



Een eerste controlepost was in De Swaetelaere in Vieux-Berquin.



Even verder dit eigenaardig zeshoeking kapelletje.



Een blik naar binnen vertelde ons dat het tamelijk verwaarloosd was en praktisch ieder stuk beschadigd...



Jaja, ondanks de nieuwere geel-plastieken, met kleefplakkertjes aangegeven kilometerpalen,
bestaan de goeie ouwe betonnen mijlpalen nog steeds.
Ge moet ze soms goed zoeken in het hoge gras.

 

Dan gaat het naar Merville waar ze er een eigenaardige stadreus op na houden : De Caou

 In de februari 1998, gedurende een vergadering van de commissie van de jeugd, voorgezeten door gemeenteraadlied René Dutriez, stelden de jonglui voor een reusachtige CAOU te maken. René Dutriez vond dit plan voortreffelijk en in juni van hetzelfde jaar stichtte hij de vereniging " De Kat Vrienden " met het doel de verwezenlijking van die reus CAOU.
Als voorzitter van de Kat Vrienden deed René Dutriez beroep op kunstenaar en reuzenbouwer Albert Uyttenhove uit Rysel, deze reus CAOU te ontwerpen. En onder zijn kundige leiden bouwden enkele vrij willige deze reus. In tegenstelling met zijn twee voorgangers, heeft de hedendaagse kat een grijze vacht en wordt door mensenschouders.



De doop van de reus : Op 8 april 2000, werd de reus CAOU aan het publiek voorgesteld en op het plein voor de stadhuis gedoopt. Mijnheer de Deken, de dichtbijste van de God uit alle inwoners van Merville, had Hem voor die dag het mooiste lenteweer gevraagd. Zijn gebed werd verhoord en we moeten Onze Heer en onze Deken ervoor danken. De plechtigheid was in alle opzichten een succes. De peter en de meter waren twee reuzen : Harry de commies van Godewaersvelde en de Belle Roze van Ardres.

Van Merville gaat het richting Le Sart en via de D122 naar StVenant.
Op de hoek van de Rue du Colonel Harison die leidt naar het Haverskerke British Cemetry staat een mooie kapel.





Haverskercque : Ja, hier hangen de telefoondraden nog aan palen boven de grond !



D916 - StVenant : waar de Rue à Aire en de Rue du Bas Hameel samenkomen staat dit kruisbeeld.
In tegenstelling tot Vlaanderen waar je in iedere boerewegel een kapelletje vindt, staan hier tal van die kuisbeelden verspreid in het landschap.



... zoals hier ook in Houleron.



In Pecqueur rijden we over de Leiebrug en gaat het verder met de D238 en de D122 naar Boeseghem.



De brug over de Leie in Blaringhem lag opgebroken, vandaar een korte omleiding via de D157e3 naar Garlinghem.
Daar kunnen we over de brug van het Canal de Neuffossé.
(zie http://www.bluebayou.nl/site/index.php?page=14&id=73)



D943 - Aire s/l Lys - D192 - La Jumelle - Le Bruveau - Rincq.
Tegen de gevel van de plaatselijke kerk staat een oude calvarie die jammergenoeg
in de verkeerde verf werd gestopt.





Dit oude smeedijzeren grafkruis trok mijn aandacht...



In Glomenghem hebben ze deze eigenaardige zwarte kerktoren...



D192 - Rebecques - D189 - StWinocq - D190 - Racquinghem - D195 - Cochendal
En nog steeds zie je hier tv-antennes op de daken staan.
Hebben die gasten hier nog geen distributie misschien ?

 


In Roquetoire hebben ze het oudstrijdersbeeld ook in een kleurtje gezet !



De kerk aldaar mag er dan wel weer zijn : prachtige architectuur.



In Wittes passeren we de oude Priorij van StJedan-Baptiste

Een priorij is een tweede huis van een bestaand klooster. Afhankelijk van de kloosterorde of congregatie wordt de term ook gebruikt voor een klooster waar een prior of priorin/priores aan het hoofd staat. Een uitheemse priorij is een priorij die afhankelijk is van een moederhuis en een priorij hermitage was een woonplaats van twee of drie monniken die afhankelijk waren van een buitenlands moederhuis. Deze monniken waren naar het buitenland gezonden om een afgelegen landgoed te exploiteren. Deze hermitages werden in 1414 afgeschaft.



Naast deze 'prieuré' ontdekte ik, ietwat verscholen achter een bos, een min of meer verwaarloosde houtzagerij.
Even van dichterbij bekijken : ja, ze was nog actief... maar hoe !









Verder geen bebouwing : alleen een zware jeep aan de oprijstrook en dit... !

15-05-2011 om 00:00 geschreven door Guy  

De rots die boven de vallei van de Maas uitsteekt, werd te allen tijde beschouwd als een strategische plaats. Een akte daterend van 890 spreekt reeds van de aanwezigheid van versterkingen op de site. In de loop der geschiedenis werd het kasteel "Li Tchestia" steeds maar belangrijker en werd, in de 17de eeuw, een belangrijke versterkte vesting met le Fort Rouge, le Fort Picard, le Fort Joseph en le Fort de La Sarte. Het huidige fort werd in 1818 door de Hollanders gebouwd. De werken hebben vijf jaar geduurd.

Vanaf mei 1940 en gedurende vier jaar en half werd het fort een gruwelijk nazi-strafoord. Zevenduizend Belgen en vreemdelingen werden er in opgesloten. Het fort was één van de belangrijkste "sorteercentra" van gevangenen die vervolgens naar de doodskampen werden gevoerd. Heden is het een nationaal gedenkteken van deze sombere jaren.







Even verder halt houden bij deze Fontaine d'Ahin.

De eerste verwijzingen naar deze bron, onder de naam “spamiçon” dateren van 1505.
Het Fontaine d'Ahin heeft van oudsher dienst gedaan als natuurlijke grens tussen het Graafschap Namen en het Prinsdom Luik. Het volledige tracé is zichtbaar op de militaire kaarten die onder Lodewijk XIV werden opgesteld met het oog op de bestorming van de forten van Hoei. Vervolgens werd deze bron “getemd”.
Tot in 1938 deed de bron dienst als drenk- en wasplaats. Met de komst van de waterleidingen verloor ze heel wat van haar aantrekkingskracht. Toch zijn er ook vandaag nog buurtbewoners die er gebruik van maken. Op oude ansichtkaarten kan u nog typische beelden zien van huisvrouwen die hier hun linnen kwamen wassen. De kuipen die indertijd dienst deden als waskuip, werden in 1999 hersteld. Bedoeling daarvan is dat de herinnering aan deze bron waar de bevolking elkaar vroeger ontmoette levendig te houden. Tijdens de luchtaanval van de ijzeren brug in augustus 1944 werd ook de bron heel zeker geraakt, en nadien hersteld. Haar actuele uitzicht verschilt immers van de beelden die we op de oude prentkaarten terugvinden.



... Bas-Oha...
Daar hebben ze het Chateau à l'Horloge... nu doet het dienst als
gemeentelijke bibliotheek.





... Wanze... Moha.

Hier zijn nog de restanten van ruïnes van het middeleeuwse kasteel van Moha,
dat in 1376 door de inwoners van Hoei werd verwoest.

Waarschijnlijk is het gebied van Moha ontstaan bij de versnippering van het Carolingische rijk (hoewel legenden spreken van Mohelin d’Albore die in 692 de gebieden zou gekregen hebben). Zeker is dat in 1031 een zekere Albert leenheer van Moha was. Omdat er in 1050 geen mannelijke erfgenaam was, kwam het bij een zekere Henri de Dasbourg, die verwant was met de Duitse keizers. Zo dicht bij Luik was de ligging strategisch, en daarom werd het kasteel omgebouwd naar een moeilijk in te nemen burcht.
Bij gebrek aan erfgenamen, viel het in 1225 in handen van het Prinsbisdom Luik.
De muren werden nog verder versterkt, en de burcht werd o.a. als gevangenis gebruikt.
Wellicht is de burcht gebruikt tot in de 17e eeuw, waarna het verlaten en vervallen gebouw als steengroeve werd gebruikt door de omliggende dorpen. Daardoor is er niet veel meer dan de onderste stukken muur van de ruine overgebleven.



We verlaten Moha over de Maasbrug en langsheen de steengroeven.







... Oteppe...

Kasteel l' Hirondelle in Oteppe.



Het kasteel van Oteppe werd vanaf de 17e eeuw bewoond door de familie de Lochon. Het is hun wapenschild dat het fronton van het hoofdgebouw siert.
Het complex van in u-vorm gerangschikte gebouwen dateert van de 17e (toegangspoort) tot de 19e eeuw (delen van het hoofdgebouw en de in kalksteen opgetrokken paardenstallen). Op de binnenkoer verstevigt een 16e-eeuwse, ronde toren de gewezen stallingen. Twee losstaande torens in het park, eveneens uit de 16e eeuw, maakten in het verleden waarschijnlijk deel uit van de omwalling van het kasteel.



... Mehaigne... Huccorgne.

En hier hebben ze een fietsenmuseum.

Een opmerkelijke collectie van meer dan 100 fietsen, gefabriceerd van 1830 tot nu.
In de eerste zaal van het museum kan de bezoeker een video bekijken die in amper 10 minuten een idee geeft van de geschiedenis van de fiets vanaf de beroemde loopfiets.
Een tentoonstelling in dezelfde zaal gebruikt beelden om op een gevarieerde manier verschillende fietsen voor te stellen: tandems of fietsen voor drie personen die geschiedenis schreven. Er wordt ook aan herinnerd dat de fiets niet altijd een hobbyvoorwerp is geweest, maar voor verschillende beroepen werd aangepast: bakker, postbode, militair of slager ...



Ook fietsen die aan het eind van de 20ste eeuw in het bekken van Huy werden gefabriceerd, komen aan bod.
Steek vervolgens het hof van de hoeve over en kom binnen in de drie andere zalen.
In de ene ontdekt u een indrukwekkende verzameling emblemen van fabrikanten en een verzameling fietsplaten. De volgende zaal is gewijd aan de evolutie van de fiets: vanaf de loopfiets tot de fiets van vandaag, en dat via de Michaux-fiets, de bi, de 'safety' met gelijke wielen.
Er wordt tevens aandacht besteed aan de technische evolutie van de fiets.
De laatste zaal is ten slotte gewijd aan Belgische fietsen en het inventieve genie dat erg verrassende systemen opleverde...

... We rijden over La Burdinale naar Marneffe en Braives.
Het kasteel van Fallais

Privé-eigendom, toegang toegelaten tot de toegangspoort.

Dit kasteeltje, dat zich in het midden van een park vol bomen bevindt dat doorkruist wordt door de Mehaigne, werd gebouwd rond 1720-25 op de plaats van een oud fort uit de XIVe eeuw.
De kroniek van het kasteel noemt de namen van de hertogen van Beaufort, van Karel de Stoute, Lodewijk XI, Lodewijk XIV, die daar allemaal verbleven hebben.
In 1465 namen de Luikenaars die zich achter de Franse koning Lodewijk XI hadden geschaard tegen de hertog van Bourgondië het kasteel in. Maar vanaf december moesten ze het teruggeven: Karel de Stoute schaft de Luikse privileges af en gaat over tot een repressie. Fallais wordt het decor voor de plundering van Luik (Sac de Liège).
Tijdens zijn verblijf van 3 tot 9 juni 1675 laat Lodewijk XIV de zogezegde Toren van Bourgondië en de Toren Grignard afbreken.

Een poort sluit het voorplein dat omgeven is door bijgebouwen die vier paviljoenen vormen die gebouwd zijn in de tweede helft van de XVIIIe eeuw.

Jean-Philippe-Joseph, baron van Woot de Tinlot, huwde, na het overlijden van zijn eerste vrouw, in 1763 met Anne-Marie de Naussau-Corroy en renoveerde het kasteel.
Het kasteel dat een grote vierhoek is met aan elke hoek een uitspringende ronde toren levert inspiratie voor een Middeleeuws fort temidden van een vlakte.
Het kasteel werd hoofdzakelijk in de XIVe, XVe en XVIIIe eeuw gebouwd.
De aanpalende bijgebouwen werden in de XVIe en XIXe eeuw gerestaureerd. In 1937 vernielde een brand de noordelijke vleugel, die sindsdien heropgebouwd is.
Het wapenschild van de gehuwden staat op de geveldriehoek van het gebouw,
dat gebouwd is met stenen uit de Maas en baksteen.
Binnen kan men Luiks houtwerk en stucs met sobere rocaille bewonderen.
Achter het kasteel ligt een Franse tuin.

... Ville-en-Heysbais... Avennes.

Hier zien we plotseling 4 tumili op rij en aan de andere kant eentje alleen.

... Villers-le-Peuplier... Crehen.

Daar passeren we langs een uitgebrande woning...



In Thisnes hebben ze een bijzondere kerktoren...

Deze Sint-Martinuskerk in renaissancestijl, die in 1759 in opdracht van het klooster van Andenne werd gebouwd, heeft een toren uit de 13de eeuw. De toren, die een achthoekige toerenspits heeft, is het enige overblijfsel van de oude kerk.
In de kerk staat een doopvont van 1626. De toren werd in 1933 beschermd als monument terwijl de kerkomtrek in 1973 beschermd werd als landschap.



... Wansin... Petit-Hallet.

Even een kijkje nemen in deze leegstaande woning.



De bomen groeien er via de garage het dak uit.
Het zal dus al een tijdje onbewoond zijn...



Even verder stelde ik onze Milan voor een raadseltje :
"wat doet deze drinkautomaat voor koeien hier in het midden van een graanveld ?"
Zijn antwoord :
" Ja, 't zal hier vroeger wel een weide geweest zijn zeker ?"



We komen aan een klein oorlogsmonumentje, maar eerst moest Milan een beetje het hoge gras plattrappen voor we konden zien waarover het gaat...





In Orp-le-Grand rijden we over de Kleine Gete.
De poorten van het Kasteel en Boerderij van Tongerlo bleven dicht...





... Marilles... Herbais...Piètrain... StJean-Geest...
SteMarie-Geest...Zédrud-Lumay... StRemy-Geest...

Daar rijden we over de Grote Gete Hoegaarden binnen.
De gebouwen van de brouwerij, gekend voor zijn witbier.



  



En dan die beruchte Kauterweg omhoog !
Een 1200 meter kasseistrook tot op een hoogte van 106 meter.
Met de moto een fluitje van een cent maar een hele uitdaging voor de fietser...

De gemeente Hoegaarden heeft zelfs een snelheidsmeter geplaatst halverwege de Kauterhof.
Een smiley wenst je proficiat of wijst je terecht.

Vijftig per uur, is de ingestelde snelheid. Op de kasseien in de bergaf is dat voldoende. Aanwonenden hadden al lang (ook op deze blog) gewezen op het hinderlijke rolgeluid bij hoge snelheden. Het wegdek nodigt niet uit tot snel rijden maar toch gebeurt het.
De meter is een goed middel om de aandacht te vestigen op het fenomeen.
Boetes zijn daar (nu) niet aan verbonden.

Merkwaardig, de meter geeft ook een snelheid aan als je de berg op rijdt.
Dan word je ruggeling getest en kun je het resultaat niet aflezen.

Dan komen we een paar eigenaardige kerkjes tegen...

Meldert.









Verder gaat het naar Willebringen, Opvelt en Bierbeek.



Laatste bezienswaardigheid voor we terug naar Haasrode rijden is deze merkwaardige St Bonifacius-kapel met een mooi beeld van de goedheilige man.



Over zij leven en missies :
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bonifatius_(heilige)

Door het vele oponthoud waren wij de laatsten die arriveerden in Den Deugniet.
Eigenlijk van geen belang, want er was toch geen classement met uitreiking van trofeeen. Maar we werden nog getracteerd op een dubbele portie (zeer lekkere) pannekoeken en een extra consumatie.



Op de koop toe kregen we nog een hele plastiekzak vol chocolade-koffiekoeken mee naar huis... overschot van deze morgen.



Wij hebben een fijne dag beleefd en een prachtige rit gereden !
Bedankt Vuurvreters !
10/10 !

17de Redbone Treffen




Beste kijkers...
U zult merken dat er een paar schemerige foto's tussen zitten :
dat komt vanwege mijn nieuwe camera die ik nog niet al te gewoon ben.
U zult ook merken dat er - naast de gebruikelijke kastelen en herenhuizen - weeral nogal wat bedehuisjes in mijn verslag komen. Niet dat ik in-gelovig ben, maar ik heb een zwak voor religieus erfgoed : kerkgebouwen, kloosters en abdijen, kapelletjes en afbeeldingen van patroonheiligen, enz...


Vandaag dus een indianenrit !

Lichtervelde ken ik, dus dat is niet het probleem en de weg naar de inschrijvingslocatie (de plaatselijke brandweerkazerne) wat overal duidelijk aangegeven.



Het had al ietsje geregend die morgen, maar tegen 09u30 was het al over en blaasde een lauw windje de banen reeds droog. Alhoewel : ik was nog maar pas gearriveerd of ik kreeg al melding van een valpartij.
Het beetje nattigheid zorgde voor een vettig wegdek en in combinatie met wat modder of grint is dat heel 'ambetant'. (zie verder...)




De leden van de motorclub zaten paraat aan de inschrijvingstafel.
Er zouden tenslotte meer dan 500 deelnemers komen opdagen !



De trofeeën stonden netjes opgesteld...



... en dit waren de pijltjes die we moesten volgen... en ik mag zeggen : ze werden klaar en duidelijk en op de juiste manier geplaatst, zodat de motorrijder op zijn gemak de rit kon volgen (heel iets anders was het in Tremelo de week eerder).



Op deze landweg hier in Koolskamp lag het nog ietsje nat.
Deze Goldwings deden het dan ook op hun gemakske...



In de Vlasbloemstraat in Ardooie hebben we het Leen ter Heilen, een herenboerderij uit 1643. Deze historische hoeve bestaat voornamelijk uit eind 19de-begin 20ste-eeuwse gebouwen en een midden 20ste-eeuwse tabaksast, gelegen op de oudere site en minstens opklimt tot de tweede kwart van de 17de eeuw. Op de foto de grote gerenoveerde boerenwoning met oudere kern en de ankerdatering '1643'.



Iets verder heeft een fantast zijn opritje versierd met deze Citroën oldtimer.
Restaureren zou een beetje te duur uitvallen, dan maar het beestje laten oproesten.
Ik ken er toch een paar die daar nog geld voor zouden geven...



En hier zit ie dan, de ongeluksvogel. Heeft nog een half uurtje moeten wachten op de depanneur, maar de sympatieke biker liet er zijn humeur niet bij zakken. Gelukkig viel de schade nog mee.
Voor hem was de rit echter wel afgelopen.



Dat zijn dan de boosdoeners op het wegdek : losgekomen grind en asfalt vanaf de kanten van de deklaag, EN GEEN ENKELE BUURTBEWONER DIE DE MOEITE DOET OM EENS EEN BORSTEL BOVEN TE HALEN OM DAT IN DE BERMEN TE VEGEN !!!!!!!!!!



Het was dan weer even schrikken toen we iets verder moesten wachten om de rijbaan over te steken
en er plotseling drie van die kastaars tegen je aan staan te blaffen !



We rijden verder op het traject van de Molenland-route
en komen in Ardooie het provinciedomein 'tVeld tegen.

Het Provinciaal Domein 't Veld is een natuur- en bosgebied van 44,3ha die een aantal recreatieve voorzieningen bezit: bosleer-pad, kinderspeeltuin, wandelpad,…
Het domein beschikt over drie vijvers waarvan er twee voor de hengelaars zijn opengesteld.
De derde vijver en omgeving wordt als natuurreservaat beheerd en kan vanuit een kijkhut geobserveerd worden.

Bij het binnenrijden van Meulebeke is er snelheidscontrole.
Jammer dat ik ietsje te laat was met afdrukken,
maar deze kerel reed hier nog 103km/u waar je maar 50 mag !



De volgend had het al in de gaten...



Deze Maria-kapel uit 1929 met eigenaardige klokkentoren en imitatie-uurwerk was dan weer zeer fraai ingericht vanbinnen...







Iets minder glamour in de St Aldegondiskapel even verderop.





Helemaal af was deze reuzenkapel in Marialoop van OLV Ter Ruste.



Vlug even een blik werpen binnenin, maar er zat daar vooraan een vromen mens te mediteren
en ik wilde hem niet storen...



Meulebeke... Tielt... we zitten in 'molenland' en dat was nog zo duidelijk te zien aan de vele miniatuur-molens en maquettes die men terugvindt in de voor- en achtertuintjes van sommige bewoners.





Tielt... het is ondertussen 16° en het blijft droog...
We rijden weer langs die calvarie op de Poelberg
(zie molenlandroute-rit)... volgen een beetje de Mandeldalfietsroute en
komen aan in Wontergem waar de eerste controle plaatsvindt in Taverne De Klokke.





Naast De Klokke is er de kerk met op het voorplein het standbeeld van Lucien Buysse, ooit winaar van de Ronde van Frankrijk... een mooi eerbetoon aan deze 'flandrien'...





We zitten in een biezondere streek : de Vallei van de Zeverenbeek.
Lees er alles over op http://www.deinzeplus.be/gebieden/natuurreservaten/zeverenbeekvallei/.

In Vinkt, deelgemeente van Deinze, weten er sommige mooie villa's te bouwen !



En dan kom je ook nog dat tegen...



Een vuil kapelletje waarvan het interieur waarschijnlijk al jaren geen bezoekers meer over de vloer heeft gehad, want geeft toe, hier kijkt niemand nog naar op !
Spinnewebben van boven tot onder, alle beeldjes zijn beschadigd of totaal vernield...
Jammer...





Iets verderop heb je dan weer wel bedehuisjes die door de buurt of door een of andere gemeenschap onderhouden worden en voorzien van bloemen en brandende kaarsen...





Het was tegen het middaguur en de inwendige mens begon te protesteren.
Niet getalmd : in Poeke (Aalter) een bakker binnengewipt om twee 'puntjes' franchipane te kopen.



Dan was het uitkijken naar een bankje om die cakekjes op mijn gemak te verorberen.
Maar eerst passerde ik nog deze kapel waarvan de deur op een kier stond...



Het gaat hier om de kapel Maria de Perpetuo Succursu.



Binnenin een allegaartje van diverse heiligenbeelden met centraal een kopie van een icoon op koper: S. Maria De Perpetuo Succursu (Our Mother of Perpetual Help), Centraal de Heilige maagd Maria met Christus op haar arm, links de aartsengel Gabriel met de attributen verbeeldend de kruisiging en rechts de aartsengel Gabriel met het kruis en nagels. Christus zoekt geborgenheid in de armen van zijn moeder na een visioen over zijn lijden.





En je geloofd me niet...!
Daar brengen de mensen nog OFFERS onder de vorm van
koekjes en klontjes suiker !



(http://nl.wikipedia.org/wiki/Onze-Lieve-Vrouw_van_Altijddurende_Bijstand)

Even verder deze prachtige kapel met als interieur een Mariagrot.





En dan het Kasteel van Poeke.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel_van_Poeke)



Aan het kasteel zelf geraak je niet met een motorvoertuig, maar vooraan zijn er enkele bijgebouwen (moa fietsenstalling).





Aangekomen in Lotenhulle zie ik er hier ook nog een waar het open-deur-dag is :  



Ook weeral zo'n geval van verwaarlozing... erger nog : een onverlaat had het aangedurft om in een hoekje van dit kleine 'heiligdom' te staan braken !
Die had mij op dat moment eens moeten tegenkomen !



Even stoppen aan deze met mooie smeedijzeren versierselen gedecoreerde oprit
van 'Huis 'tLoo'.



En de plaatselijke Honda verdeler 'Wim Motors' is ermee gestopt...



In Bellem rijden we over de E17.



Op het middaguur heb ik De Kraenepoel bereikt en vond er een gezellig plekje om iets te eten...





Ondertussen raasden de collega's motorrijders heftig toeterend voorbij.



Aan dit Kraenepoel-domein is er een 'Manor' verbonden.
Even oprijden en een praatje maken met de heer des huizes.



Het gebied wordt beheerst door het Markettebos en daarin ligt 'Het Paviljoen'.
Ik maakte een praatje met de eigenaar van dit landhuis en nam een foto van een van de twee biezonder mooie lantaarns aan de gevel.





Hoewel het ook al privaat domein is, kon ik het niet nalaten om even op te rijden tot aan het Kasteel van Hansbeek. De kasteelheer was uit en ik sloeg dan maar een babbel met de huisbediende : jaja... daar hebben ze een permanente 'butler' in dienst !
Bij het wegrijden besloot ik nog een foto te nemen, prompt achternagezeten door twee grote zwarte (maar totaal ongevaarlijke) labradors.



Tank halfleeg/halfvol, dus tijd om even bij te vullen...
Total Hansbeek.



Zoiets valt op !
 
Het lijkt meer op een Romeins/Griekse tempel dan een vlaamse kapel.
En toch... opgedragen aan de Heilige Philomena, de Wonderdoenster van de 19de eeuw, (288-Rome 302) zou als martelares gestorven zijn op 14-jarige leeftijd. Men dacht in 1802 haar geraamte gevonden te hebben in de katacomben van de H.Priscilla in Rome. De gebeenten werden naar Mugnano overgebracht en er werden haar talrijke mirakels toegeschreven, zoals genezingen van kanker en van de meest verscheidene wonden. Wegens gebrek aan historische bewijzen werd haar cultus evenwel opgeheven door paus Johannes XXIII in 1961.
Haar feestdag was op 11 augustus. Zij was de patrones van de kinderen (van Maria), de toekomstige moeders, de gefolterden en de gevangenen.



Maar het gebouwtje stond leeg (restauratie ?)



Bij het 'Selles Kasteel' geraak ik niet binnen...
Dit Kasteel uit de 18de eeuw is gelegen in een mooi kasteelpark met vijver, omgeven door een ijzeren afsluiting en ronde arduinen hekpijlers. Het kasteelgoed dankt zijn naam aan Charles de Seillie, burgemeester van Hansbeke van 1819 tot 1831, die in het kasteel woonde. het kasteel telt vijf traveeën (http://nl.wikipedia.org/wiki/Travee) en twee bouwlagen onder een zadeldak. De drie midelste traveeën worden bekroond door een driehoekig fronton (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fronton_(bouwkunde).
In de tuin voor het huis staat een zeshoekig bakstenen prieeltje.



We zijn in Merendree (deelgemeente van Nevele) en is een merkwaardig project aan de gang : kapellekes restaureren.



Zo ook deze OLV-kapel...



Het wapenschild met latijnse spreuk Fortiter et Leviter
komt eigenaardig ook voor op het kasteel van Noisy bij Dinant...



Binnenin zijn ze klaarblijkelijk al begonnen aan de opknapbeurt.



Drongen... Vinderhoute...
En ondanks het feit dat deze kapel, gelegen op een rondpunt, leegstaat en er sporen zijn van vandalisme, toch is er een goede burger die zorgt dat er bloemen aan de kapel hangen !
Respect !







Bierstalbrug... richting Eeklo;.. Evergem... Belzele.
Aan de gevel van schrijnwerkerij De Splinter zie je deze mooie muurschildering.



We rijden over De Lieve.
Lees zelf maar waarom dit belangrijk is...



Deze Maria-kapel in centrum Belzele heeft dan weer een prachtig interieur.
De glasraampjes zijn beschermd door een traliewerk.



De symboliek van deze lettergroep boven de pui van de ingang is me een raadsel....







Deze 'christoffel'-kapel (noem ik zo vanwege zijn beeltenis bovenin de gevel van deze klaarblijkelijk Maria-kapel) is een pracht om in te kijken.
Weliswaar door het raam, want de zaak was afgesloten. 







Het is 13u30 en 21° en we komen aan aan het Kasteel van Wippelgem.
(Wippelgem is namelijk de geboorteplaats van Luc De Vos, zanger van de pop-groep Gorki)
Niet toegankelijk voor voertuigen, wel voor wandelaars en joggers.



De vroegste bron vermeld het Kasteel van Wippelgem in 1375 toen het nog eigendom was van de Gentse patriciër Sander Cante. Het was een zogenaamd 'landkasteel' dat zijn rijkdom haalde uit de omliggende landerijen en boerderijen. In de 18de eeuw ontstond er een evolutie in de functie van het kasteel dat nu eerder een zomerverblijf werd.
Het werd te huur gesteld als 'Huys van Plaisance', een hoerenkot zoals ze bij ons zeggen.
Omstreeks 1850 werd Victor Baron de Neve de Roden de nieuwe eigenaar. Hij schonk een stuk grond om de bouw van de kerk van Wippelgem mogelijk te maken.
Bij gebrek aan rechtstreekse erfgenamen werd Victor Baron De Crombrugghe de Looringhe de nieuwe eigenaar. Zijn enige dochter, Josine Barones de Crombrugghe de Looringhe bewoonde het kasteel tot zij in 1986 overleed.
In 2008 werd het domein aangekocht door het gemeentebestuur van Evergem. Het beslaat een oppervlakte van 27 ha, waarvan 16 ha landbouwgrond en 5 ha bos. Op het domein liggen verder nog het U-vormig kasteel, het park en de 8-vormige omwalling, de bijgebouwen, stallingen, serre, ommuurde moestuin, duiventoren en ijskelder.
Sinds 1997 is het domein beschermd als dorpsgezicht en de gebouwen zijn bovendien beschermd als monument.



Als je binnenrijdt in Waarschoot krijg 'Grote Zwier' in je vizier.





De gerestaureerde kerk van Waarschoot.
Tijdens de nieuwjaarsnacht van 2001 op 2002 werd de kerk opzettelijk in brand gestoken door een scholier uit het naburige Eeklo. Na enkele jaren van overleg, voorstellen en een uiteindelijk plan werd de nieuwe kerk ingehuldigd op 24 juni van 2007. Men opteerde voor een nieuwbouw achter de oude kerk, de toren en de ruïne van de middenbeuk zijn de getuigen uit het verleden. Tijdens de renovatie werd de Sint-Jozefkerk aan de Bellebargie gebruikt als noodkerk. In 2008 werd deze kerk ontwijd, in 2010 werd beslist om ze af te breken.



Hieronder een voorbeeld van een aannemer die voor niets of niemand respect heeft...
Gewoon schandalig dat het gemeentebestuur DIT toelaat !











Een machtige toegangspoort tot een voormalige notariswoning





Via Zomergem (waar we opnieuw De Lieve overrijden) komen we aan in Oostwinkel waar de centrumstraat vol staat met bloemenkolommen en pilaarhangers.





Maldegem... Adegem... Ursel... We rijden door Meetjesland.
In Aalter rijden we over de brug van het Kanaal Gent-Brugge.







We rijden een heel eind langs het water tot aan de Knesselarebrug.



Even voorzichtig deze ruiters voorbijrijden, want je weet nooit wat zo'n paard in zijn hoofd haald als een motor in volle vaart voorbijsuist...



St.Joris : Controle in cafe, De Brug.



Bij het verlaten van de gemeente, krijg je dit mooie beeld te zien van de 'Lattenkliever'

Sint-Joris, het lattenklieversdorp

Via het kanaal werd Sint-Joris van dennenstammen voorzien, de grondstof voor de belangrijkste nijverheid van het dorp: het lattenklieven of de ‘lattenspletterij’.
Door een reeks opeenvolgende splijtingen van boomstammen dunne en smalle latjes worden bekomen. Die latjes werden gebruikt voor bepleistering en stucwerk.
Vanaf 1888 kende de lattenklieverij in Sint-Joris een grote bloei, door de komst van het houtbedrijf Lemahieu. Heel het dorp was bij het lattenklieven betrokken.
De latten werden ook naar het buitenland uitgevoerd. Door de komst van de moderne bouwmethodes na WOII behoort het lattenklieven voorgoed tot het verleden.



Een idioot van een gemeentewerker vond het nodig om daar een
afbakeningslint aan vast te sjorren !!!!!!



Ik kom aan bij het Bakensgoed in Wingene.
Daar staat een bankje, dus even halthouden voor een natje en een droogje.







Het 'goed' is genaamd naar de familie Bake, eigenaars in de 17de en de 18de eeuw.
Het huidige boerenhuis dateerd uit de 17de eeuw en 18de eeuw, maar er was reeds rond 1525 sprake van een goed op deze plaats.
Pal tegenover de boerderij staat het fraai, rond pijlerkapelletje Bakensgoed, ook het 'Kapelletje van de Zeven Dreven' genoemd. 



http://nl.wikipedia.org/wiki/Radio_Maritieme_Diensten







En hier is er duidelijk iemand niet akkoord met de gang van zaken...



Dit landelijke kapelletje wordt wel degelijk bezocht en onderhouden, gezien het hangslot en de brandende kaarsen.





Dat boeren harde werkers zijn, daar ga ik niet over redetwisten, maar dat er bij sommige hooi in plaats van hersenen in hun hoofd zitten, daar mag je zeker van zijn.
Deze 'moderne' agrarier vond het plezant om zijn waterspuit tegen de wind in te plaatsen zodat wandelaars, fietsers, motorrijders en andere passanten een serieuze 'douche' kregen !!!!!!!!!!!!!!!!!!!



We zijn er bijna... Nog even stoppen aan het lokaal van de motorclub
De Betonstuivers in Ruddervoorde voor een verfrissende pint en een sociale babbel.



Het intereur van het clubhuis is gezellig-griezelig ingericht.





Op de parking dit vehikel...
Volgens insiders en de piloot komt dit monstertje uit het Oostblok...





Via Zwevezele geraken we weer in Lichtervelde waar aan de brandweerkazerne de wegcommissarissen ons de plaats aanduiden voor een veilige parking.



Het was een rit voor clubs, dus zaten de verschillende groepen in spanning te wachten op de resultaten van hun deelname.



Er was gezorgd voor drank en hotdogs.





In een klein hoekje vond ik dit belletje...
Een antiek alarmtoestel... mijn gedacht !





Redbones : proficiat !