Manneken Pis Treffen Geraardsbergen 27 juli 2014

Deze pijltjes moesten we volgen... maar op een bepaald moment hield ik het voor bekeken...

De aanduidingen werden te verwarrend... soms kwamen we weer op eenzelfde traject die we reeds hadden afgereden...

Op weg naar Geraardsbergen komen we langs dit eigenaardig 'monument' op het grote rondpunt in Brakel : een stelling die volhangt met fietsen !

Het 'fietsmonument'  is gelegen op het rondpunt te Nederbrakel. Het monument werd gerealiseerd in 2005 toen Brakel de titel droeg van ‘Dorp van de Ronde’.

En geen Manneken Pis Treffen zonder Manneken Pis...

Brussel en Geraardsbergen, beiden hebben ze een Manneken Pis, akkoord. Maar dat van Geraardsbergen is het oudste.

Veruit zelfs: het scheelt op de kop 160 jaar. Met andere woorden, toen het Manneken van Brussel aarzelend begon te wateren, had dat van ons al een hele Dender volgeplast.

Verzinsels? Neen, de waarheid. Historisch bewezen. En loepzuiver aan de hand van stadsrekeningen.

Ach, ons Manneken Pis! Als wij Geraardsbergenaars niet zo bescheiden waren, we zouden er heroïsche verhalen kunnen over vertellen.

Maar laten we kort zijn. Het verhaal begint in 1452. Een voor ons niet zo fraai begin overigens, want dat jaar legden horden woeste Gentenaars - die trokken toen wel vaker op rooftocht - onze stad plat.

Zelfs de fonteinen op de Markt gaan voor de bijl. Van eentje daarvan ontvreemden de barbaren zelfs een sierlijk gesculpteerde leeuw, die dienst doet als een fonteinspuiter.

De Geraardsbergenaars zijn danig op hun hart getrapt en lichtelijk woest. Toch houden ze het beschaafd, en ze stuurden spoorslags ene Hendrik Joos naar Gent, om hun leeuw beleefd terug te vragen.

Hendrik vangt bot. Dan - we schrijven 1455 - krijgt de stadsmagistraat van Geraardsbergen de gezegende inval om bij de Brusselse fonteinmeester Jan Van Der Schelden een "lattoenen mannekin", oftewel een mannetje in messing, te bestellen.

Een daad die mag worden gezien als de uitdrukking van de vernieuwde levenswil van de Geraardsbergenaars, na de verwoestingen van 1452.

Het eerste Manneken Pis dat geleverd wordt, blijkt een paar maten te groot te zijn voor de sokkel. Geen nood, er wordt een kleiner gecommandeerd.

Voorjaar 1459 ziet dat, na een zwangerschap vol hindernissen, het levenslicht. Het weegt 45,5 pond. Manneken Pis van Geraardsbergen is geboren.

Pas zegge en schrijve 160 jaar later zal zijn Brusselse evenknie - die dus een imitatie is - ter wereld komen.

Het Geraardsbergs Manneken Pis heeft honderden kostuumpjes. Een aantal ervan staan permanent tentoongesteld in De Permanensje.

De overgrote meerderheid van de plunjes vonden onderdak in het Huis Manneken-Pis.

Rond het Geraardsbergs Manneken Pis werd een broederschap opgericht.

De kapitteldag van het Broederschap van Manneken Pis vindt plaats de 2de zondag van juni gevolgd door de onthulling van Manneken Pis en de gouden Manneken-Pisworp.

En we zijn weg... Geraardsbergen -- Nederoverboelare -- Atembeke -- Meerbeke -- Galmaarden

De Bosberg is een heuvel in de Vlaamse Ardennen die zich in een bosrijke omgeving op het grondgebied Geraardsbergen en Galmaarden bevindt.

Het wegdek bestaat deels uit betonplaten en deels uit kasseien.

Op de flanken strekt zich het Raspaillebos uit.

De Bosberg is bekend als de laatste beklimming van de Ronde van Vlaanderen.

Edwig Van Hooydonck dankt zijn Ronde-zeges van 1989 en 1991 aan de Bosberg. In beide gevallen wist hij op de Bosberg te ontsnappen waarna hij niet meer bijgehaald kon worden door zijn achtervolgers.

De Bosberg werd voor het eerst in een belangrijke koers opgenomen in 1950, in de Omloop Het Volk.

De Bosberg werd in de Ronde van Vlaanderen sinds 1975 (met uitzondering van 2002) continu gesitueerd als klim na de Muur (tot en met 1980) of de Muur-Kapelmuur (vanaf 1981),

vrijwel altijd als laatste klim. Uitzonderingen waarbij de Bosberg niet de laatste klim in de Ronde was zijn 1981 en 1985-1987.

In 1981 werd de Bosberg gevolgd door de Nellekensberg, in 1985 door de Flierendries en in 1986 en 1987 door de Pollareberg.

In 2002 werd de Bosberg in de Ronde voorafgegaan door Tenbosse, in verband met herstelwerkzaamheden aan de Muur-Kapelmuur.

De kasseien op de Bosberg zijn sinds 1993 beschermd monument.

De Bosberg is tevens opgenomen in de recreatieve fietsroute de Vlaanderen Fietsroute.

In de Griekse mythologie was Europa een Fenicische prinses op wie oppergod Zeus het wellustig oog liet vallen.

Zij was de dochter van het koningspaar Agenor en Telephassa en de zuster van Cadmus.

Volgens de bekendste versie van het verhaal was de jonge Europa op een dag met haar vriendinnen aan het spelen op het strand in de buurt van Sidon toen Zeus getroffen werd door de charmes van het meisje.

Om aan het oog van zijn echtgenote Hera te ontsnappen, maar ook om het meisje met zijn goddelijke verschijning niet af te schrikken, veranderde Zeus zich in een witte stier.

Toen Europa spelenderwijs op de rug van het schitterende, zich vriendelijk voordoende dier was geklommen, liep hij met haar de zee in en zwom in één stuk door naar het eiland Kreta, zijn geboorteplaats.

Daar aangekomen voerde hij haar volgens sommigen naar de stad Gortys waar hij zich in zijn ware gedaante vertoonde en vervolgens gemeenschap met het meisje had in de schaduw van een plataan, waarna hij naar zijn vrouw op de Olympus terugkeerde.

Europa baarde Minos, Rhadamanthys en mogelijk ook Sarpedon, maar volgens de Ilias was die laatste de zoon van Laodamia en Zeus.

Europa trouwde met Asterion, koning van Kreta, die haar zonen adopteerde en opvoedde.

De reis die Zeus in stierengedaante met Europa maakte zou misschien een etiologische verklaring kunnen zijn voor een cultureel en

economisch gegeven dat verschillende eilanden in het oostelijke deel van de Middellandse Zee ooit als uitvalsbasis werden uitgekozen door migrerende bevolkingsgroepen uit het Midden-Oosten.

Omdat ook het Grieks alfabet teruggaat op het Fenicische, lijkt het niet zo vreemd dat de mythologie Europa voorstelt als de moeder van Minos en daarmee van de Minoïsche cultuur, de oudste bekende beschaving in het werelddeel Europa.

In de oude Griekse mythologie, was Europa een Fenicische prinses die door Zeus, in de gedaante van een hemelstier, werd ontvoerd en naar het eiland Kreta werd meegenomen,

waar zij haar zoon Minos baarde. Voor Homerus was Europa een mythologische koningin van Kreta, maar geen geografische benaming.

Tegenwoordig gaat men ervan uit dat de naam Europa wel degelijk een geografische oorsprong heeft:

in de oudste tijden was in het gebied van Boötië tot aan Macedonië Europa de naam van een aardgodin en kwam deze naam daar ook als plaats- en riviernaam voor.

Nadat men eerst het noordelijke deel van Griekenland met de naam Ευρώπη/Europè is gaan aanduiden, werd dit vervolgens de naam voor het hele vasteland van Griekenland en uiteindelijk voor het hele Europese vasteland

zoals dat door de Hellespont en de Bosporus van Azië en door de straat van Gibraltar van Afrika gescheiden was.

De term 'Europa' wordt over het algemeen herleid tot Grieks woord voor breed (eurys) en voor gezicht (ops).

Een minderheid, echter, ziet een Semitische of Fenicische oorsprong, afgeleid van het Semitische woord erebu dat "zonsondergang" betekent of het Fenicische woord ereb dat "avond" betekent.

Met het Midden-Oosten als gezichtspunt gaat de zon onder in Europa: het land in het westen, het zogenoemdeavondland.

Onderweg stonden nog enkele van zijn werken tentoon...

We rijden over Nieuwenhove naar Zandbergen, waar dit mooie kasteel van Lalaing staat...

Maar twee vervaarlijke waakhonden hielden mij op en veilige afstand !

Ook zogenaamd "Hof van Lier", afgeleid van de titel gouverneur van Lier van één der voormalige eigenaars.

Gelegen ten oosten van het dorp in een groot park, deels uitlopend op het grondgebied Denderwindeke.

Het complex bestaat uit een kasteel met in U-vorm opgestelde dienstgebouwen omgeven door een vierkante omwalling met twee vaste bruggen.

Twee beboomde toegangsdreven met hekken en gietijzeren zuiltjes, respectievelijk in noordwestelijke (axiaal) en noordoostelijke richting lopend.

Voormalige zetel van de heren van Zandbergen. Vanaf de 16de eeuw in het bezit der familie de Lalaing. De bouwgeschiedenis is niet gekend.

 Vermoedelijk stond er reeds in de 12de eeuw een versterkt kasteel.

Volgens E. Poumon werd het kasteel verwoest door de geuzen in de 16de eeuw en door de hertog van Malborough in 1708;

hersteld in het eerste kwart van de 18de eeuw; gerestaureerd en aangepast naar ontwerp van architect P. Saintenoy in 1911 -13.

Een gravure van Sieur de la Pointe van 1696 toont de zuidwestelijke en noordwestelijke zijde, respectievelijk zij- en achtergevel van het kasteel,

die grotendeels overeenkomen met de huidige toestand. Kasteel in bak- en zandsteenstijl met zandstenen onderbouw, uit de 16de en 17de eeuw.

Oorspronkelijk waterslot met gesloten en versterkt karakter in de loop van de 18de eeuw aangepast aan de toenmalige normen van betere bewoonbaarheid en opengewerkt als residentie:

voorgevel gemarkeerd door achteruitspringend centraal gedeelte met bekronend fronton, zijrisalieten vermoedelijk ook voorzien van fronton; aanleg van dreef uitlopend op vaste brug met hek in de as van de ingangsdeur;

statieplein bebouwd met twee in U-vorm opgestelde dienstgebouwen.

Restauratie en gedeeltelijke reconstructie (kruiskozijnen en wederopgebouwde trapgevels) in het eerste kwart van de 20ste eeuw.

Grosso modo rechthoekig kasteel met twee verdiepingen onder een complexe bedaking, ten westen en ten zuiden geflankeerd door twee ronde hoektorens,

ten noordoosten voorzien van een dwarse vleugel onder een zadeldak met aanleunende vierkante middeltoren;

ten zuidoosten, voorgevel, gemarkeerd door een achteruitspringend centraal gedeelte en ten noordwesten, achtergevel, door een torenvormig risaliet.

Voorgevel (zuidoosten) met achteruitspringend centraal gedeelte in Lodewijk XV-stijl uit midden 18de eeuw(?) voorzien van een recente cementbezetting.

Drie traveeën breed gedeelte afgelijnd door hoekpilasters die een entablement en driehoekig fronton met cartouche en later wapenschild schragen.

Benedenverdieping geritmeerd door drie rondboogarcaden op vierkante natuurstenen pijlers met sokkel en kapiteel; natuurstenen boogomlijsting en gecanneleerde sluitsteen.

Rechthoekige bovenvensters met centraal deurvenster voorzien van gesmeed ijzeren balkon op consoles.

Noordoostelijke vleugel van acht traveeën in traditionele stijl door middel van muurankers gedateerd 1613: kruiskozijnen met zandstenen hoekblokken, speklagen ter hoogte van de dorpels en zandstenen steigergaten.

Gereconstrueerde voor- en achtertrapgevel en dakvensters.

Zuidwestelijke gevel van zeven traveeën met gelijkaardige ordonnantie uit het eerste kwart van de 17de eeuw geflankeerd door ronde hoektorens, baken zandsteenbouw,

met rechthoekige muuropeningen en schietgaten uit de 16de eeuw; vernieuwde kegeldaken.

Gelijkaardige achtergevel (noordwesten) gemarkeerd door torenvormige uitsprong met oudere kern (16de eeuw?).

Voormalige kapel met gotische spitsboogvensters in een zandstenen omlijsting gemarkeerd door een over de penanten heen lopende booglijst op de benedenverdieping.

Sterk gerestaureerde middeltoren, ten noordoosten, opklimmend tot de 16de eeuw of vroeger; uitgewerkte bekroning uit eerste kwart 20ste eeuw.

Ontoegankelijk interieur met renaissanceschoorsteen.

Eenlaags dienstgebouw ten noordoosten; zeven traveeën onder een leien schilddak, uit midden 18de eeuw(?).

Met klimop begroeide zandstenen voorgevel geritmeerd door korfboogarcaden met imposten en sluitsteen, en door muurpilasters die een hoofdgestel met centraal driehoekig fronton schragen.

Recente dakkapellen. Nagenoeg blinde achtergevel met spitsboogvensters vermoedelijk uit begin 20ste eeuw.

Gelijkaardig dienstgebouw ten zuidwesten in bak- en zandsteenbouw, recent gerestaureerd en aangepast; volledig nieuwe gevelordonnantie in de achtergevel.

Op het statieplein: natuurstenen schandpaal met wapenschild van de Lalaing. Vaste brug, hoofdtoegang, met begroeide bakstenen hekpijlers uitlopend op een siervaasbekroning uit de 18de eeuw; gesmeed ijzeren hek.

Verder naar Denderwindeke -- Polare --

Het is ondertussen al 11u30 en dus tijd voor een mondje eten.

Dan nog even tanken en opnieuw op weg.

En in Meerbeke liep het mis...

Na enige tijd vruchteloos te hebben rondgereden, ben ik afgehaakt en huiswaarts gekeerd.

27-07-2014 om 00:00 geschreven door Guy