5de Bikers Treffen Wevelgem 10 juli 2011




Een zonnige zondagmorgen, dus motortijd !

Onder de verschillende aanbiedingen heb ik nog maar eens gekozen voor een Westvlaams onderonsje en met zoon Milan naar Moorsele getrokken.



Er heerste al een gezellige drukte aan het clublokaal van de Wevelgemse Bikers...



In een achterkamertje stonden de trofeeën reeds netjes in het gelid.



Start om 09.30u en meteen viel er iets op : aan het plaatselijke sportcentrum staat een USAF Memorial.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd in Moorsele een Amerikaanse jachtpiloot begraven. Met een memoriaal gedenkt men de korte maar eervolle carrière van 1st Lieutenant Pat Williams, bij het 63 Fighter Squadron van het beruchte 56 Fighter Group, ‘Zemke’s Wolfpack’. De bezetter liet op 2 juni 1943 bij de begrafenis van Lt. Pat Williams te Moorsele, geen kerkdienst opdragen.
Precies 59 jaar later, 2 juni 2002, gebeurde dat wel. Op deze zonnige en warme lentedag werd in de Sint-Martinus en Sint- Christoffel kerk om 10 uur een eucharistieviering opgedragen. Na de Kerkdienst trok de stoet, via de zelfde weg als 59 jaar geleden, naar het Sportcentrum waar een met Amerikaanse vlag bedekte monument hen wachtte. Toespraken van initiatiefnemer Lothair Vanoverbeke en Schepen Bart Vanneste werden gevolgd door de onthulling van het memoriaal.
Dit gebeurde door de neef en nicht van Pat Williams bijgestaan door Burgemeester Gilbert Seynhaeve. Op dat moment overvloog Majoor (Op Rust) Dirk Desplenter in een gele Boeing Stearman van de Landuyt Collection uit Wevelgem, het pas onthulde monument.
Het 1Lt. Pat McCamy Williams Memorial is uitgevoerd in Himalaya Blue graniet en stelt een rechtopstaande P47 Thunderbolt vleugel voor van +/- 1,60 m hoog.
Van boven naar onder zijn ingebeiteld, het 56th Fighter Group embleem en een Engelse en Nederlandstalige tekst.

Op 31 mei 2011 was het dag op dag 68 jaar geleden dat Lt. Pat Williams, een 22 jarige Amerikaanse piloot uit Tennessee en behorende tot het 63 Fighter Squadron van het 56 Fighter Group USAF, met zijn P47 Thunderbolt, te pletter sloeg enkele honderden meters ten oosten van de Moorseelse dorpskern, achter de hoeve Persijn, kant van de Heerweg. Twee dagen later, op 2 juni 1943, werd hij door de bezetter met militaire eer begraven op de gemeentelijke begraafplaats.
Daar werd hij in 1946 weggehaald en overgebracht naar het US Military Cemetery te Epinal in Frankrijk.

In mei 2002 werd in aanwezigheid van de familie Williams en andere burgerlijke en militaire hoogwaardigheidsbekleders,
aan het sportcomplex langs de Secr. Vanmarckelaan, een monument ingehuldigd ter nagedachtenis aan Pat Williams.

In 2010 moest dit monument omwille van de uitbreiding van de sportvelden worden verplaatst. Het is nu teruggeplaatst een tiental meter van de oorspronkelijke site.
Op 29 mei laatstleden werd het heringehuldigd in aanwezigheid van de Amerikaanse ambassadeur in België, de heer Howard W. Gutman en andere prominente gasten.


Op een rondpunt van Gullegem deze vlasboer...





Het standbeeld genaamd De Vlasser bevindt zich op de rotonde aan de Bankstraat en Driemasten in Gullegem. De Gullegemnaar Wilfried Gheysen is de schepper van dit beeld dat begin de jaren 2000 geplaatst werd.
De Leiestreek kende vanaf de 16e eeuw dankzij de vlasnijverheid een economische bloei. De verwerking van het vlas was van groot economisch belang in Wevelgem en zijn deelgemeentes, o.a. Gullegem. De Vlasser beeld de zware arbeid uit die met de productie en de verwerking van vlas gepaard ging.
Vanaf de 19e eeuw werd deze productie geleidelijk aan gemechaniseerd, maar tussen 1850 en 1943 was het roten in de Leie nog steeds één van de belangrijkste activiteiten van de streek. Het standbeeld van De Vlasser herinnert aan deze noeste arbeid in de vlasindustrie die voor de steden langs de Leie van groot belang was.


En deze heeft jammergenoeg zijn laatste dag beleefd.
En het zou de enige niet zijn...





Op weg naar 'Sente' / Lendelede een weide met damherten en lama's.





Op StCatharina in de gelijknamige straat deze (naamloze) Mariakapel...






Het is inmiddels 10.00u als we in Lendelede de Rijksweg dwarsen richting Ingelmunster.
Aan de Kweekstraat dit overkapte kruisbeeld met gedenkplakette...




Je zal als vrachtwagenchauffeur hier maar een verkeersboete voor krijgen...




In Hulste komen we reeds op de Molenlandroute.
(zie eerder verslag)

Deze bewegwijzerde tocht, over een afstand van ongeveer 80 kilometer, start op de kleine maar mooie marktplaats van Tielt, waar de 14de eeuwse Hallentoren meteen in het oog springt. Deze gebouw is te bezoeken op afspraak en werd erkend als Werelderfgoed van de Unesco.

Het thema van deze route zijn de vele windmolens die hier in zuid-West-Vlaanderen nog te vinden zijn, en waarvan er vandaag de dag nog vele in werking zijn. De Molenlandroute brengt je doorheen de mooiste plekjes in deze regio zoals Ruiselede, Kanegem, Poeke (gelegen in Oost-Vlaanderen) en nog vele andere. Wil je een kaartje wil met daarop een bondige uitleg van alle bezienswaardigheden, surf dan naar de website: www.tielt.be.




We rijden een eindje langs het kanaal tot in Ooigem en vandaar naar Oostrozebeke.
Via de Vinkstraat komen we in Meulebeke. Het is 10.00u.

We volgen een stukje Weverij Fietsroute en komen aan de Herentmolen, een graanmolen uit 1922.

De Herentmolen is een stenen windmolen gelegen in de wijk Marialoop te Meulebeke.
De torenkotmolen is de enige in Vlaanderen die nog met een vliegende gaanderij is uitgerust.
De molen is sinds 1946 een beschermd monument.
In het verleden stond de molen bekend onder andere namen als Hernemuelene, Heerenmeulen, Loncke's molen, Aardemolen en Allaerts' molen.
De eerste vermelding van de Herentmolen (Hernemuelene) stamt uit 1575 wanneer François vander Muelene een octrooi aanvraagt om een rosmolen op te richten om allerlei soorten graan te malen. De naam verwijst naar de oude naam voor haagbeuk. De oude molen was een standerdmolen.
Bij onlusten op het eind van de 16e eeuw worden twee van de vier windmolens vernietigd en raakt de Herentmolen beschadigd.
In de Eerste Wereldoorlog wordt de molen volledig vernield, de heropbouw gebeurde tussen 1920 en 1922.
In 1927 komt de molen in het bezit van de familie Allaert, de huidige eigenaars, die in het torenkot een café uitbaat.
In 1953 breekt de standaard van de molen en in 1956 wordt de molen volledig afgebroken en na een versterking van het torenkot wordt de molen heropgebouwd met onderdelen van verschillende andere molens, zoals de stenen Delmerensmolen uit Aarsele. In 1972 werd de molen zelf ingericht als bezoekerscentrum.
De laatste restauratie werd met financiële steun van de overheid uitgevoerd in 2005.
Hoewel de molen nog maalwaardig is wordt hij momenteel niet meer gebruikt.
In 1979-1983 wordt naast de molen een miniatuur staakmolen gebouwd die gekend staat als de Kleine Herentmolen en een kopie is van de Poelbergmolen in Tielt die vanaf die plek in de verte zichtbaar is.


In de Gentsestraat stoten we (figuurlijk) op deze kapotte kapel, zowel binnen als buiten.







Het enige mooie hieraan was die nis in de pui met daarin een gekroonde moeder en zoon.
(zie je als beeld ook niet veel...)




Het gaat verder naar Oostrozebeke en Markegem waar de 'open' kapel van OLV van 7 Weeën staat.



Een trio te paard...




Een grappenmaker stelde op zijn oprit twee (waarschijnlijk zelfgemaakte) kanonnen op die zijn entree flakeerden.











We rijden Markegem uit maar aan de Kouterweg staat deze frivole kapel ter ere van OLV van La Salette.
(Een unieke plek op 1800 m hoogte... de Notre-Dame de la Salette, 2e bedevaartsoord in Frankrijk na Lourdes. )








In de Mandelweg (Deinze) is deze kapel gesloten...






Verder naar Grammene waar we even gaan winkelen voor een middagsnack.

Ja, en in Deinze hebben ze een Izegemstraat...




We rijden Vinkt binnen en vinden deze afgesloten kapel met intrigerend pui-symbool en eigenaardige lettertekens aan het slot.







We instaleren ons aan de gotische StBartolomeuskerk van Vinkt voor een lichte snack.
Deze kerk kwam er na de ineenstorting van de vorige in 1615. De spits werd zwaar beschadigd in 1918.

Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, tijdens de 18-daagse veldtocht (mei 1940), vond een moordpartij op de burgerbevolking door het Duitse leger plaats.
Vele gedenktekens getuigen van deze periode.














Het interieur van deze kerk is een en al pracht !










In Nevele passeren we deze StAntoniuskapel.






Even verder een eerste controlepost in De Kastelein.







We rijden verder langs de vaart onder de Nevele- en de Landegembrug door en komen aan in Hansbeke.



We volgen een stukje Nevelland Fietsroute
Het is 12.00u als we aan deze mooie Mariakapel komen.







Deze StPhilomenakapel die veel gelijkenis vertoond met een Roimeinse tempel, hebben we op een vorige rit ook al eens gepasseerd.




Dit hoevetje was vroeger een door motorrijders veelbezocht kafeetje. De Reisduif
Ze hadden daar gene tap, alles uit flesjes... getuigen de duizenden (nu roestige) kroonkurken die voor het etablissement op de grond liggen.
Vroeger zag het er al niet veel beter uit als nu...
http://www.samenopcafe.be/on%20line%202%20adressen/Nevele%20Hansbeke%20Cafe%20De%20Reisduif.htm









Ik was er met mijn toenmalige Yamaha Venture Touring Club Belgium in juni van 1990



In Zomergem staat aan de Hoetsel dit Hoetselkruis.





Verscholen achter het groen staat in Bellem deze Kapel van het Heilig Hart uit 1687 met benaming 'Familie Meiresonne'





Sun Riders razen voorbij...




Ik heb nog een plezante anecdote teruggevonden...

Als lid van de MV Pacific Coast Nederland kreeg ik op het 4de Nazomertreffen van de Sun Riders in september 2003 ooit de prijs van 'verstkomende deelnemer' : een heuse motoband met een klok erin. Gelukkig had ik toen al een rekje achterop en wat snelbinders mee anders zou ik niet geweten hebben hoe ik met dit wondere geschenk was thuisgeraakt !
Het zal waarschijnlijk een raar gezicht geweest zijn op de autosnelweg : een moto met reservewiel achterop !!!

 

Toch even halt houden bij deze merkwaardige verschijning...
Wordt die koe nu werkelijk aan haar lot overgelaten, want die kon bijna geen (achter-) poot meer verplaatsen door die overvolle uier.






In Bellem hebben ze ook enkele ferme 'duiventorens' en een kasteel dat momenteel in de steigers staat.



De deelgemeente Bellem telt op haar grondgebied nog drie oude duiventorens nl.:
- bij de kasteelhoeve langs de Mariahovelaan;
- bij de Spildoornhoeve aan het kanaal;
- bij de vroegere kasteelhoeve aan de Bellemdorpweg (hoeve kasteel Stuivenberg).
De eerste twee staan op private eigendom en bijna niet of helemaal niet zichtbaar vanop de openbare weg. De domeinen zijn evenmin toegankelijk.
De derde hoort bij een restaurant.
Vanaf de Middeleeuwen en gedurende de daarop volgende eeuwen was het houden van duiven een privilege of voorrecht van de adel. De kasteelheren en kloosterlingen lieten op hun (kasteel)hoeven speciale torens met duiventillen bouwen. De onderhorigen moesten instaan voor het voederen en het verzorgen van de dieren.
Tijdens de zomermaanden vonden de dieren doorgaans het nodige op de akkers. Het lekkere vlees van de jonge duiven was echter niet voor de boer bestemd, maar kwam op de feesttafels van de heren.
De toren aan de Bellemdorpweg en die op de Spildoornhoeve zijn vierkant en hebben trapgeveltjes aan het zadeldak. Dergelijke torens hadden ook een functie als opslagplaats. De toren langs Spildoorn bevindt zich op het vroegere Sint-Filipsfort, waardoor historici vermoeden dat hij aanvankelijk als uitkijktoren dienst deed.
De toren van Mariahove is rond en heeft een achtkantige spits met leien dak en een windwijzer met duif. De toren klimt mogelijks op tot de 16de eeuw.
In de iets lager gelegen benedenverdieping zou vroeger de gevangenis van de heerlijkheid Bellem (nu Mariahove) en Schuervelde zijn geweest. Ongeveer 60 vlieggaten zitten rondom, onder het dak.












We rijden naar Lotenhulle en door de mooie bebossing langs de Kraenepoel.

In de 13de eeuw strekte het Bulskampveld zich uit over duizenden hectaren heideveld, van Torhout, over Wingene en Beernem, tot Aalter en Bellem. Tot het einde van de 18de eeuw zou dit landschap weinig veranderen. Verspreid over het heideveld lagen tientallen grote en kleine vijvers. Ze waren wellicht ontstaan door het uitgraven van veldsteen en het steken van turf en werden gebruikt als viskweekputten. Krane betekent turf.
In de archieven voor het eerst vermeld in 1529, werd de Kraenepoel eeuwenlang als visvijver geëxploiteerd. Nadat de zoetwatervis weggeconcurreerd werd door de makkelijker aangevoerde verse zeevis, verloren talrijke visteeltvijvers hun economische betekenis en verdwenen.
De Kraenepoel was eind 18de eeuw verworden tot een moerassige depressie.



Textielbaron Jacob Lieven van Caeneghem kocht in 1808 het bouwvallige kasteel van Bellem en het domein eromheen, waar ook de Kraenepoel deel van uitmaakte. Hij redde de Kraenepoel van verlanding door hem te laten uitdiepen en van een lage dijk te voorzien. Daardoor steeg het waterniveau en kon de vijver weer voor visteelt worden gebruikt. Men liet de vijver met een tussentijd van enkele jaren telkens leeglopen. Het “oogsten” van de vis was nadien een peulschil.
Tot de Tweede Wereldoorlog werd deze oorspronkelijk middeleeuwse en originele vistechniek geregeld gebruikt. Dat had een heilzame werking op de fauna en flora in en rond de vijver: de combinatie van herhaaldelijk droogleggen en de voedselarme bodem zorgde voor een erg aparte begroeiing.

In de jaren vijftig werd een groot deel van de omliggende gronden verkaveld en werd een deel van de vijver verkocht. In 1956 werd als scheiding tussen de eigendommen een dam gebouwd. In 1957 werd de vijver beschermd landschap. In 1997 kocht het gemeentebestuur er een gedeelte van aan. Sinds 2002 zijn de gemeente Aalter en de Vlaamse Gemeenschap gelijkwaardige eigenaars van het zuidelijke deel van de vijver.
Voor de realisatie van het herstel van de Kraenepoel als een voedselarm, structuurrijk ecosysteem is het ontslibben van de vijverbodem essentieel. Door het Life-Project Kraenepoel vond in 2000 de ontslibbing van het noordelijke deel plaats en in 2002 die van het zuidelijke deel. Het is een opmerkelijke leefgemeenschap, waar we nog zeldzame planten en dieren kunnen bewonderen. Vooral talrijke eendensoorten gebruiken de Kraenepoel als pleisterplaats.

En in Aalter/Poeke krijgen we dan onvermijdelijk weer het mooie kasteel in het vizier...



In het centrum van Poeke hebben ze een mooie serie grondfonteinen...






We rijden een stukje 6-Dorpen Fietsroute en via de Molenlandroute komen we in Kanegem terecht
waar we de restanten van de Mevrouw Molen (ook Vrouwenmolen genoemd) tegenkomen.



Deze stellingmolen met 5 verdiepingen (beschermd sinds 1974) werd gebouwd halfweg de 17de eeuw.
De Mevrouwmolen werd door de heren van Hames op gronden van hun heerlijkheid gebouwd.
Na het overlijden van de heer had mevrouw de douairière van Hames een tijdlang de goederen van haar overleden man in beheer,
waardoor de molen “Mevrouwmolen” genoemd werd.
Het is een korenwindmolen met drie koppels stenen. De molen telt 5 verdiepingen: de benedenverdieping,
waar vroeger de olieslagerij was; de meelzolder, waar het gemalen graan opgevangen wordt; de steenzolder of maalzolder, waar de maalstenen staan;
de luizolder, tot waar de zakken graan via de lui worden opgetild en ten slotte de kapzolder.

Kanegem Centrum

Het agrarische en verstilde dorp KANEGEM staat vooral bekend om de faam die het dorp geniet omwille van zijn bloemenpracht.
Jaarlijks bloeien er tienduizend rozenstruiken in 75 variëteiten en evenveel geraniums sieren de huisgevels.
Hier bloemen aan het Flandrienhuis , de hedendaagse bib.



Vier eigen bloemvariëteiten werden gecreëerd : de Roos ‘Kanegem’ (1982), de zalmkleurige dahlia ‘Kanegem Star’(1990), de ‘Pink’ (1998) en de Fuchsia Caninga (1999). Kanegem telt enkele historische hoeves, onder andere het ‘Groot Goet ten Broucken’ en ‘Den Ouden Wal’, een van de mooist bebloemde hoeves van België, nu aangevuld met een serrebedrijf voor de kweek en verkoop van bloemen.



Het dorp is voorts ook bekend om zijn twee beroemde Kanegemnaren : Kardinaal Godfried Danneels (koperen plaat op geboortehuis, Dorp nr. 199), die hier in 1933 geboren werd en tweevoudig wereldkampioen wielrennen Briek Schotte.



Het ‘Flandrien’-symbool werd naar zijn beeld en gelijkenis door Jef Claerhout vereeuwigd en siert het in 1997 heraangelegde dorpsplein.




Vrolijke amazones op de weg naar Tielt.
Het is altijd voorzichtigheid aanbevolen als je met een motorvoertuig paarden of een gespan dwarst of voorbijrijdt...





We nemen de richting van Tielt (dwars door de industriezone Noord) en Pittem, maar slaan af naar Wingene.
Hier een mooie kapel met binnenin een pieta.



Piëta (Italiaans: pietà, wat 'compassie' of 'piëteit' betekent) is in de kunst de benaming voor een afbeelding of uitbeelding
van de dode Christus vergezeld door Maria of engelen. Het kan een schilderij of een beeld zijn.




Men heeft veel verschillende soorten kapellen :
Bidkapel - Collegekapel - Dagkapel - Doopkapel<