Lander keek zijn ogen uit en was heel lief. Hij 'verkocht' zichzelf weer met zijn lieve lach en door plots dingen te doen die hij anders nooit doet vb. een speelgoedhandje in zijn mond steken en dan loslaten en met dat ding tussen zijn tanden zitten lachen...

De mensen van Gits die ons bij de rondleiding begeleidden hadden ook de indruk dat Lander wel klaar is om naar daar te gaan. We hebben hem dan ook ingeschreven om in september te beginnen. Het enige grote nadeel is dus wel de busrit. Op zich vindt Lander een lange rit niet erg maar hij zal wel later (rond 18u15) thuis zijn. Pfff dat is toch echt niet eerlijk. De kinderen van de buren spelen hier om 16u30 al in de tuin en Lander komt pas thuis als hij moet eten, wassen en slapen. Om de overgang toch nog wat minder zwaar te maken blijft hij op woensdag nog bij mij thuis. Het zal voor hem een goede pauze zijn midden in de week en we gaan dan toch veel samen kunnen doen. Maar toch vreet het een beetje he..

Het is leuk in ons gezin maar wel heel druk en dat is soms teveel voor Anthony. Daarom hebben we nu besloten dat hij zijn ouderschapsverlof opneemt en iedere vrijdag thuis zal zijn. De donderdag heeft hij dan om 15u gedaan en zal hij dan Lander van school halen. Dus eigenlijk heeft Lander enkel op maandagavond een korte avond waarbij hij vroeg moet gaan slapen om naar school te gaan. De andere avonden kan hij langer opblijven of is hij vroeger thuis omdat papa hem haalt. Het is een kleine troost.

Naar aanleiding van deze blog werd ik gecontacteerd door een journaliste van het weekblad Dag Allemaal.

Ze wilde een interview doen met ons over de positieve manier waarop we met Lander omgaan.

Wij wilden dat wel doen maar hebben er wel op gehamerd dat het geen zielig geheel mocht worden. Enkele weken geleden stond het artikel er in en we hebben veel positieve reacties gekregen. Het was dan ook een positief artikel.

Natuurlijk zullen er ook mensen zijn die het 'aandacht trekken' vinden ofzo maar ons doel was vooral om te tonen dat je ook met een kind met veel beperkingen MOET buitenkomen en dingen doen, dat dat zijn geluk maakt.

Nu ja, sommige mensen zullen het natuurlijk nooit begrijpen.

Van 'Begrijpen' gesproken: we hebben nu orthopedische schoenen aangevraagd voor Lander. Als we ergens in een ander huis ofzo zijn wil hij meer en meer op ontdekking gaan en dat lukt enkel via ons als wij hem verplaatsen. Hij maakt een stapbeweging en steunt ook redelijk en wij ondersteunen zijn zwakkere bovenlichaam. Hoe steviger de schoenen , hoe beter vandaar die aanvraag. Nu kregen we een brief van de CM dat we Lander bij de controle arts moeten gaan tonen binnen de 2 dagen om te zien of hij die schoenen wel nodig heeft??! Dat is toch wel het toppiunt: voor een verbouwing moeten we hem niet gaan tonen omdat ze zich baseren op verslagen enzo maar voor een paar schoenen wel?? Ik heb dat ook zo laten verstaan aan de mensen van de CM dat wij ook gaan werken en niet zomaar in de auto springen om hem efkes te komen tonen. Uiteindelijk hebben ze dan een bezoek aan de Zonnebloem geregeld voor die controle...

Verder zijn we weer gaan paardrijden met Somival, Lander vond de draf weer heel tof. We hebben nu ook een cap gekocht voor hem omdat dat verplicht is. Nu is hij een echte ruiter

De slijmen zijn nog steeds niet helemaal weg, we moeten nu een antibioticakuur van 3 weken doen en nog steeds aërosol enzo, pff waar is de lente???