We gaan volgende week ook schaatsen met de rolstoel op het ijs, deze keer met de Akabe Scouts. Handig als zij er ook eens mee rondcrossen en wij opt gemak iets kunnen drinken en praten.

Lander was wel weeral eens ziek, hopelijk is het niet voor de hele winter pff..

Straks is het vakantie, dat zal ook weer deugd doen.

Ik las in het boekje van Gits over een jongen Jens die op 20-jarige leeftijd overleden is. Ik weet niet waaraan en ik weet ook niet of hij zwakker was dan Lander ofzo, en toch doet het nadenken..Wat als het eens te erg is met zijn longen, wat als hij ook maar 20 ofzo komt? Ik mag er niet aan denken...Als ik er toch aan denk, dan wil ik vooral dat we 'nu' zoveel mogelijk samen plezier maken, genieten...Vandaar ook dat we Make-a-wish enzo niet wilden uitstellen, en nu kregen we ook goedkeuring voor Villa Pardoes. We willen aan 100 per uur leven, maar met voldoende rust voor Lander ertussen. Tot nu toe slagen we daar wel in denk ik, voor de rest mogen we nog niet te ver kijken, een gezond kind kan ook verongelukken ofzo...Maar toch...

We zijn wel gelukkig zo,  hoewel het soms jaloerse gevoel op mensen met ene volledig gezond gezin wel opspeelt. Hoe makkelijk zij het wel hebben en niet beseffen, hoe belachelijk hun kleine bezorgdheden soms zijn (die ik misschien ook wel ging hebben vroeger)...

Als ik me in de plaats stel voordat we Lander hadden, ging ik misschien ook wel snel panikeren. Nu relativeer ik meer en vind ik al gauw een ander zijn dagdagelijkse problemen peanuts...

Soms erger ik mij daar dan ook aan, dat zij het allemaal makkelijk hebben voor opvang, dat hun kinderen gewoon vlot in en uit de auto springen, dat ze continent zijn...hoe vaak hoor je niet: ik ben blij dat ik van die pampers af ben, of :'dat hij alleen eet" of "dat hij al meer alleen kan bezig zijn'....

Dan snijdt het wel iedere keer dat dit bij ons nooit verandert, terwijl die andere er hoogstens 1,5 a 2 jaar last van hebben...

Dit is mijn 'depri' kant, de andere kant is positief en maakt er het beste van. De andere kant is gelukkig met 2 lieve kindjes die elk op hun manier genieten van het leven. Die kant helt gelukkig over.

Het is super om Lars bezig te zien met zijn broer. Hoe hij op 2,5 jarige leeftijd al beseft wat zijn broer niet kan en hem daarbij helpt. Hoe hij veel meer geduld heeft met hem dan met andere kinderen.

Die beelden maken ons gelukkig, en dat willen we vasthouden...