Deze morgen bellen we uit goede gewoonte naar het ziekenhuis om te weten hoe zijn nacht geweest was. "Minder goed nieuws Lander heeft weer stuipen gedaan. De dokter van wacht vond het ook onrustwekkend." Blijkbaar werd de medicatie te snel afgebouwd en komt het trauma nu weer boven. Later op de dag willen we de dokter, die hem behandelt, spreken. Hij is er niet, maar zijn collega zal het uitleggen. Eigenlijk is het altijd beter om dezelfde dokter aan te spreken, want ze hebben zo elk hun eigen manier om iets over te brengen. Die dokter stelt het nogal cru. "Die stuipen zijn ofwel epilepsie, ofwel toch een zwaarder probleem in zijn motoriek." En als je gedachten al zo ver zitten hoop je op epilepsie, terwijl dat ook niet te onderschatten is. Stuipen van het trauma na een week acht hij bijna onmogelijk en zeker met zijn 'letsel'. Lap, hij heeft iets dat men vijf jaar geleden zelfs niet kon zien en nu is het plots toch de oorzaak van ieder medisch probleem. Terug in de put, na de euforie, gaan we naar huis. Dit was eventjes teveel voor mij. Die zorgen, de hele tijd negatieve praat, Dat moet je een keer kraken. Ik heb geen goesting meer om naar Brugge te gaan en ik wil vooral tegen geen enkele dokter of vroedvrouw praten want ik sta op ontploffen. Ik zou hen willen zeggen dat wij ook maar mensen zijn en dat een beetje moed inspreken ook geen geld kost. Iedere keer die negatieve kritiek is echt erover.
vrijdag 21 november 2008
Een beetje met tegenzin, maar toch met een verlangen om ons kind te zien, gaan we naar het ziekenhuis. De vroedvrouw van die dag is vriendelijk en we mogen Lander nog eens vasthouden. Gelukkig is er vandaag geen negatieve praat! Vlak voordag we vertrekken komen we Landers dokter tegen. Ik vraag hem snel wat hij denkt van die stuipen. "Je moet dat kindje tijd geven om te bekomen", zegt hij. "Hij heeft veel meegemaakt en dat trauma moet verwerkt worden. Epilepsie is een mogelijkheid, maar ik denk niet dat dit het geval is en evenmin een motorische stoornis.Ze gaan wel een epilepsietest laten doen waarvan we over enkele dagen resultaat krijgen. Ondertussen krijgt Lander opnieuw medicatie tegen stuipen voor de zekerheid. Daar wordt hij wel weer iets slapper van
zaterdag en zondag 22 en 23 november 2008
Het hele weekend terug in Brugge. Familie en vrienden durven al wat meer langs te komen nu ze weten dat de uitslag toch redelijk positief is.
maandag 24 november 2008
De epilepsietest was negatief! Hij heeft dus geen epilepsie en hoeft geen medicatie te nemen. Zou het dan toch iets motorisch zijn? Ik ben er niet gerust in. Anthony ook niet, maar we hebben besloten om nog enkel en alleen naar Landers dokter te luisteren. En die was toch optimistisch
