Het gaat nog steeds goed met de kleine broer. Hij eet goed en komt goed bij. Vorige week zijn we naar een kermis geweest en het was voor ons zo een verademing dat we gewoon Lars' flesje op een terrasje konden geven zonder gedoe. Bij Lander moesten we altijd een uur zitten 'duwen' om toch maar genoeg melk binnen te hebben en de rest van de tijd weende hij...Met Lander ben ik dan ook de eerste maanden niet veel buitengekomen. Op de kermis was het natuurlijk weer feest voor Lander! Hij zat met papa op de rups en daarna at hij een ijsje, super om te zien hoe gelukkig hij dan is ;-) Hij is ook nog steeds lief voor zijn broertje en poseert als een echte verleider op elke foto. Ook op de bus gaat het goed. Hij lacht nu al als de buschauffeur zwaait. We hebben de indruk dat hij het wel nog amusant vindt. We hebben dan ook besloten om hem vanaf september 's morgens en enkele dagen ook 's avonds met de bus te laten gaan. Hij zou al terugkeren tegen 17u15 thuis zijn,dat is 15 min later dan anders en wij moeten geen benzine en tijd verspillen. We moeten nu eenmaal keuzes maken en zouden de extra mama en papa tijd dan goedmaen door iemand te aanvaarden om te poetsen. Nu doen we dat op zaterdagvoormiddag maar met 2 kindjes wordt het al drukker en we hebben besloten om het uitgespaarde geld van de benzine daaraan te geven . Zo kunnen we nog wat meer quality time als gezin hebben en samen gaan zwemmen,naar de markt gaan, het bos enz.. Dat is belangrijker dan geld maar je moet alles in evenwicht houden natuurlijk ;-) Via het internet ben ik op zoek gegaan naar nog communicatiehulpmiddelen en zo kwam ik op de site van een Nederlandse logopediste terecht die werkt met de PROMPT-methode. Blijkbaar is dat een beetje een kinetische bewering op het gelaat vb. om de letter A te doen vormen moet je de kin wat naar beneden duwen enz.Alles gebeurt aan de buitenkant van de mond en lmen leert eigenlijk aan de hersenen wat de motoriek van de mond inhoudt in de hoop dat de 'klik' gemaakt wordt en het kind zelf weet hoe hij die letters moet vormen. Een beetje te vergelijken met andere oefeningen die we hem moeten aanleren, terwijl dat bij de meeste kinderen vanzelf komt. Ik vind dat dus zeker een zeer interessante methode en heb het eens nagevraagd op zijn school want blijkbaar is dat weer bekender in Nederland dan in België. Ik heb de indruk dat ze met dergelijke dingen nogal dikwijls veel verder staan in Nederland. Momenteel heb ik dus nog geen logopediste gevonden die de PROMPT-methode kan. Zelf kan ik geen cursus volgen omdat ik geen professioneel ben pff. Er bestaan nu al veel communicatiemiddelen die Lander kunnen helpen in de toekomst maar ik zou het liefst van al toch eerst blijven proberen om hem gewoon te leren praten. Het is niet onmogelijk, hij moet alleen de juiste motoriek vinden om woorden te vormen.
Er moet mij ook nog iets van het hart: met Lars ben ik heel beschermend maar dat was ik bij Lander ook. Alleen is het nu nog iets anders omdat ik het gevoel heb dat Lars nu nog 'ongeschonden' is en ik kost wat kost eender welk letsel wil vermijden. Zo kan ik het moeilijk verdragen dat iemand anders hem vast heeft, vooral als ze ' te zelfzeker 'zijn en er dus maar wat mee rondlopen. Dat klinkt misschien wel wat geschift maar zo was er toch al bijna een incident met een ander kind dat wat jaloers was en bijna een muziekinstrument(zo'n ring met belletjes aan) op Lars' hoofdje ging laten neerkomen. Het scheelde echt niet veel en het kind werd berispt maar het sloeg al aan mijn hart. Bovendien had ik hem niet uit handen gegevn aan verschillende andere personen maar als het vanzelf gebeurt durf ik dan niet zeggen dat ik dat niet wil omdat dat zo 'seutig' overkomt. Anthony vindt dat ik overdrijf maar ik bekijk het anders: als hij bij iemand anders een 'letsel' (gelijk wat) oploopt is het niet die persoon die er zijn verdere leven zal voor zorgen he, nee het is dan onze zorg dus vind ik het maar normaal dat ik (of wij) bepaal wanneer,waar en wie Lars mag vasthouden? En ja, een aantal mensen zullen wel een theorie hebben dat je je kind ook niet mag overbeschermen en dat dat niet goed is etc.maar die moeten zich feitelijk niet moeien omdat wij elke dag met de gevolgen van een letsel geconfronteerd worden en die gevolgen komen dan nog niet eens van een ongeluk maar van brute pech. Ik ben dan inderdaad wel een controlefreak ( al altijd een beetje geweest) en ik zal Lars moeten leren loslaten want je kan je kind zijn hele leven niet overal beschermen, maar nu op dit moment dat hij zo klein is, MOETEN wij hem als ouders zowiezo beschermen en maak ik dus graag zelf een keuze ivm. zijn veiligheid en zorg. Voila, dat moest er eens uit , hier op de blog want in realiteit klap ik op zo'n momenten toe en durf ik niks meer te zeggen omdat men mij misschien wel een freak zal vinden. Jammer eigenlijk want dan tolt het wel verder in mijn hoofd... Ik moet leren vertrouwen op andere mensen en met Lander lukt dat al wel, na een grondige screening en lijstjes van wat hij nodig heeft enzo. Maar daar moet tijd over gaan en aangezien hij nog altijd mijn/ons kind is het ik dus het recht om het beste voor hem te kiezen vind ik
