Het drukpakje is ondertussen opgemeten,nu nog afwachten totdat het geleverd wordt. De ervaren ergotherapeut in Gent stelde plots een aantal vragen rond zijn epilepsie nl. syndroom van West. Hij vroeg of hij gehoor-of zichtproblemen enzo had omdat dat een neveneffect van dat syndroom is. Wij denken van niet maar gaan het toch eens laten testen. Dat kan belangrijk zijn in zijn verdere stimulatie en hoe ze het aanpakken . Hij vond Lander wel heel goed(= alert enzo) om syndroom van West te hebben en twijfelt dus (puur uit ervaring) aan de juistheid van de diagnose. Hij had nochthans alles symptomen toen het nog niet onder controle was nl. salaamkrampen en afwezigheid enzo. Ik begon me dus weer zorgen te maken,ik wil liefst niks meer met dat hele syndroom te maken hebben.
Verder hebben we ondertussen ook het MPI De Zonnebloem in Heule bezocht. Dat is geen school maar wel een revalidatiecentrum/dagopvang voor kinderen tussen 0 en 21 jaar. Sommige kinderen zijn zo zwak dat ze ook het buitengewoon onderwijs niet aankunnen en dan kunnen ze daar blijven. Daarnaast zitten er ook kinderen in ontwikkelingsklasjes die een overgang zijn naa rhet buitengewoon onderwijs of in het beste geval het gewone onderwijs. Ze worden er extra gestimuleerd op hun maat. We hebben een rondleiding gekregen in de klasjes die voor Lander van toepassing kunnen zijn en er zaten zowel kindjes die iets minder goed waren en dan andere die iets beter waren dan hem. Ze waren wel al minimum 3 jaar. Lander zou er dus wel kunnen passen. Dat ondervonden we ook toen we dagindeling kregen. Die bestaat afwisselend uit zwemmen,paardrijden,gaan wandelen,spelen(al dan niet met stimulatie om iets te leren),kine,logo,snoezelen,leren eten,enz...Kortom ,alles wat hij nodig heeft en graag doet. We hebben dan ook vrij snel de knoop doorgehakt en Lander daar ingeschreven. Dat zal de beste keuze zijn volgens ons. Het is ook maar 10min rijden wat ook wel belangrijk is.
Maar wat het allerbelangrijkste is: hij nog steeds vooruit! En hoe! Nu probeert hij al om zonder steun van zijn handen te zitten. We ondersteunen zijn bekken(dus echt wel onderaan)wel een beetje maar met zijn bovenlichaam vindt hij al enkele momenten een goed evenwicht. Hij doet nu ook de glazenkast open. We houden hem op de arm en hij neemt het handvat en trekt de kastdeur naar zich toe. Zo leert hij ook de begrippen 'open' en 'toe'. We hebben nu ook een set kookpotjes gekocht met nepgroentjes enzo. Hij heeft al geleerd van het deksel op de kom te passen en 'in de soep' te roeren(op zijn manier). Hij begrijpt ook meer en meer.
En ik blijf het zeggen maar het is waar,hij heeft een ijzersterke wil om iets te kunnen. We zijn heel trots op hem en hopen dat hij over een aantal jaren iedereen zal verbazen.
midden februari 2011
