Lander bleef gezond, het mixen en goede weer helpt dus toch wel.

We gingen eerst 2 dagen naar zee in een b&b. Lander fietste met zijn fiets op de dijk en we gingen ook uiteten samen. Lander at een spaghetti die papa met onze mixer in het restaurant gemixt heeft, ons debuut...

Daarna ook weer een dagje Plopsaland natuurlijk.

De week naar 'Mooi Zutendaal' viel ook heel goed mee. We hadden mooi weer en het open zwembad was weer iets nieuw voor de kinderen. We deden ook elke dag mee aan het dansmoment van de animatie. Wel lastig want ik hoe Lander dan onder zijn oksels op en hij staat een beetje maar evenveel gaat hij door zijn benen en moet je hem 'ophouden'. 1 liedje is dus wel genoeg en dan wisselen we. Hij vond het super!

Hij fietste er ook elke dag en je ziet wel dat zijn spieren sterker worden want ook goed is.

Toen we terug waren zijn Anthony en ik nog eens alleen weggeweest voor 2 dagen, een verademing. Want het constante in de weer zijn begint soms ook wel te wegen, ook al is het dan 'verlof'. Lekker gaan eten, op hotel op het gemak, het deed deugd.

 Ik vraag me wel soms af of we Lander niet teveel gewend maken aan het feit dat wij hem uit de buggy halen en er vb. mee dansen. Wat als hij te zwaar wordt en wel een tijdje moet blijven zitten? Aan de andere kant, nu gaat het wel nog en niemand weet wat er morgen zal zijn. Als hij zich nu amuseert. Wat wel soms een beetje frustrerend is, is dat iedereen wel complimenten geeft hoe goed we het wel doen, maar niemand de 'animatie' eens overneemt. Zelfs niet van mensen die Lander nu wel al goed kennen. We begrijpen wel dat dansen enzo niet altijd evident is om verschillende redenen, maar gewoon eens in zijn buggy bezighouden met een boekje of een stuk speelgoed... Onlangs was ik aangenaam verrast toen er op een feestje iemand die niet zo vertrouwd is met Lander en ook niet in 'zijn sector' zit, toch spontaan begon te spelen met een auto met hem. Hijmoest hem proberen te pakken en dan de wielen over zijn hand enz... Het gaf echt een goed gevoel dat iemand anders het eens overnam voor even en we gewoon op het gemak aanwezig konden zijn en het gesprek volgen zonder de hele tijd met hem bezig te zijn. Dan vraag je je wel af waarom het dan bij sommige andere niet lukt, terwijl hun kinderen soms ook meegenieten van het entertainment voor Lander. Maar misschien verwachten we dan teveel? 

Nu ja, we zullen dat wel altijd hebben denk ik en het is ook ons kind maar met 'compassie' of 'bewondering' ben je dan soms niet veel.Die 10 minuten die die persoon van ons overgenomen heeft, apprecieerden we zoveel meer.

Gelukkig kunnen de kinderen wel geregeld bij onze ouders terecht zodat we ook eens gewoon wat tijd samen en voor onszelf hebben.Maar wat als Lander groter wordt? Andere kinderen gaan dan op kamp , bij vriendjes spelen enzo, onze ouders worden ouder en Lander zal niet echt uitgenodigd worden bij iemand anders denk ik.

De laatste weken in Zonnebloem zijn bezig, dan naar Gits. Ik word er al zenuwachtig van. We proberen Lander al wat voor te bereiden. We hebben een nieuwe 'schoolrugzak' gekocht met een foto van Tom en Jerry op. Kwestie van hem te motiveren.

We kregen ook een telefoontje van Make-a-wish. Ze sturen alle documenten op en we moeten al eens kijken welke 3 wensen Lander wil doen nl. iemand ontmoeten, iets doen en wat wil je zijn.

Hij is een fan van Jeroen Meus dus wil hij graag eens eten maken met Jeroen Meus. Maar de andere 2 wensen zijn moeilijker. Gezien zijn voorliefde voor roetsbanen dachten we aan Disneyland. En onlangs zat hij heel hard te lachen toen er op tv een jongetje een piloot was voor 1 dag. We zijn dat dan beginnen vergelijken vb. wat wil je liefst zijn: piloot of brandweerman enz.. Want aangezien hij niet praten is dat moeilijk te achterhalen. Maar het blijkt dan toch helicopterpiloot te zijn, tjah...we gaan zien.

En dan nog iets, vlak na ons verlof is onze kleine Franse bulldog Gimli overleden. Ze had een hersentumor en heeft het eigenlijk nog lang uitgehouden maar nu ging het teveel afzien zijn voor haar en hebben we gekozen om haar te laten inslapen. We gaan ze heel erg missen en ze was een goeie vriend. De kinderen deden niet echt raar, ze zijn ook nog klein he.