We zijn nu december en in volle kerstsfeer!Lander geniet van de lichtjes en muziekjes.We dansen ook dikwijls met hem op die liedjes,zowel op de arm of in zijn stoel op wieltjes.Dan draaien we hem rond en swingen we enzo en dat vind hij super. En wij ook,het is een vredige en gelukkige sfeer hier. Lander gaat toch weer telkens een stuk vooruit zien we. Zo zat hij onlangs 10 minuten aan een stuk recht.Weliswaar steunend op zijn handen maar toch met een redelijk rechte rug en vooral met evenwicht! Voor hem is dat een heel goede vooruitgang,als je weet dat evenwicht in romp en nek zijn grootste probleem is. Voor anderen is het zo vanzelfsprekend,voor ons telkens een overwinning. Even wou ik het in grote letters op facebook ofzo zeggen dat Lander zo lang heeft kunnen zitten. Maar dan bedacht ik dat veel anderen zich totaal niet kunnen inbeelden hoe belangrijk wij dat nu vonden,die hebben waarschijnlijk iets van:'tja 10 minuten,aan 2 jaar,het is wat je een prestatie noemt zeker?' Begrijpelijk,dus heb ik het er niet op gezet...Maar wij zijn apetrots op ons ventje dat ,met wat extra tijd,ons toch telkens weer verbaast met wat hij doet. Zo kan ik nog een paar dingen opnoemen die hij beter kan: trommelen met een stokje op een xylofoon of potje ofzo,dingen met 2 handen vastnemen,iets van de ene hand naar de andere overnemen,op handen en knieën zitten voor een tijdje,met een lepel proberen eten naar zijn mond te brengen... Het lijkt zo banaal,maar het zijn echt wel mooie veranderingen. Hij doet zo zijn best,heeft zo'n sterke wil en we hopen dat hij zo verder blijft doen.We zien ook dat hij met een juiste stimulans nog meer zijn best doet.Zoals bijvoorbeeld dat zitten,dat heeft hij zo lang gedaan omdat we de hele tijd een auto op batterijen weg en weer lieten rijden voor hem. Van de Kerstman krijgt hij nu een automatische trein om naar te kijken en eventueel te proberen te pakken ofzo. Het blijft meezoeken en denken maar het is het allemaal waard als je ziet wat hij ermee doet. Hij heetf blijkbaar ook de voorliefde voor speciale smaken van zijn papa geërfd. Hij is zot van chips en kaasballetjes,garnalen enz..waar hij dan op sabbelt omdat het kauwen nog niet heel goed gaat. Maar hij geniet al meer van eten,in tegenstelling tot het begin van zijn leven. Er was ook onlangs een aflevering van 'Ergens Onderweg' op Eén met Rob Vanoudenhoven en zijn motorisch gehandicapte dochter Emma. Dat meisje heeft ongeveer hetzelfde als Lander,alleen is zij spastisch en Lander is wisselend spastisch en slapper(dystoon). Emma is al 10 jaar en gaat trouwens ook naar een gewone school. Haar ouders willen haar ook opvoeden zoals wij het een beetje denken nl. realistisch maar toch met goede hoop voor de toekomst. Toen ik hoorde dat ook Rob nog elke dag hoopt dat ze een medicijn ofzo zouden uitvinden waardoor zijn dochter zou kunnen lopen,besefte ik wel dat je je er nooit bij neerlegt.Het is geen kwestie van jaren,het is voor heel je leven...Aan de andere kant,je mag je er ook nooit bij neerleggen,want dan kan je evengoed niks meer stimuleren en zal hij zeker niet verbeteren. Dus,het was ergens confronterend maar ook mooi om te zien dat je wél nog veel met je kind kan ondernemen en hem gelukkig maken,ook al is hij minder mobiel. Dat is dus weer een les bijgeleerd
We zijn nu december en in volle kerstsfeer!Lander geniet van de lichtjes en muziekjes.We dansen ook dikwijls met hem op die liedjes,zowel op de arm of in zijn stoel op wieltjes.Dan draaien we hem rond en swingen we enzo en dat vind hij super. En wij ook,het is een vredige en gelukkige sfeer hier. Lander gaat toch weer telkens een stuk vooruit zien we. Zo zat hij onlangs 10 minuten aan een stuk recht.Weliswaar steunend op zijn handen maar toch met een redelijk rechte rug en vooral met evenwicht! Voor hem is dat een heel goede vooruitgang,als je weet dat evenwicht in romp en nek zijn grootste probleem is. Voor anderen is het zo vanzelfsprekend,voor ons telkens een overwinning. Even wou ik het in grote letters op facebook ofzo zeggen dat Lander zo lang heeft kunnen zitten. Maar dan bedacht ik dat veel anderen zich totaal niet kunnen inbeelden hoe belangrijk wij dat nu vonden,die hebben waarschijnlijk iets van:'tja 10 minuten,aan 2 jaar,het is wat je een prestatie noemt zeker?' Begrijpelijk,dus heb ik het er niet op gezet...Maar wij zijn apetrots op ons ventje dat ,met wat extra tijd,ons toch telkens weer verbaast met wat hij doet. Zo kan ik nog een paar dingen opnoemen die hij beter kan: trommelen met een stokje op een xylofoon of potje ofzo,dingen met 2 handen vastnemen,iets van de ene hand naar de andere overnemen,op handen en knieën zitten voor een tijdje,met een lepel proberen eten naar zijn mond te brengen... Het lijkt zo banaal,maar het zijn echt wel mooie veranderingen. Hij doet zo zijn best,heeft zo'n sterke wil en we hopen dat hij zo verder blijft doen.We zien ook dat hij met een juiste stimulans nog meer zijn best doet.Zoals bijvoorbeeld dat zitten,dat heeft hij zo lang gedaan omdat we de hele tijd een auto op batterijen weg en weer lieten rijden voor hem. Van de Kerstman krijgt hij nu een automatische trein om naar te kijken en eventueel te proberen te pakken ofzo. Het blijft meezoeken en denken maar het is het allemaal waard als je ziet wat hij ermee doet. Hij heetf blijkbaar ook de voorliefde voor speciale smaken van zijn papa geërfd. Hij is zot van chips en kaasballetjes,garnalen enz..waar hij dan op sabbelt omdat het kauwen nog niet heel goed gaat. Maar hij geniet al meer van eten,in tegenstelling tot het begin van zijn leven. 
