We zijn nu alweer bijna 4 weken na de geboorte van onze 2e spruit. Voorlopig valt alles goed mee, Lars gedraagt zich als een doorsnee baby: goed eten( op10 dagen is hij 520g verdikt!!), slapen enz... Ik verlang al tot hij nog iets ouder is en dus ook meer teruggeeft. 's Nachts moeten we 1 keer opstaan maar door krampjes kan dit wel voor een paar uur zijn, dat is wennen. Voor Lander moesten wij nooit opstaan, toen hij na een maand het ziekenhuis verliet sliep hij van 23u30 tot 6u ofzo. Lander is al altijd lief geweest, maar de laatste tijd is hij wel heel in form! Ook op school willen zee weer wat stappen verder zetten met hem omdat hij ervoor openstaat. Zo stelde de logo nu ook voor om met 'praatknoppen' te leren werken. Ik heb er meteen besteld en ben er mee aan de slag gegaan. Het principe van zo'n knop is dat ik bijv. "ja" of "nee" inspreek. Als hij dan wil antwoorden kan hij op de juiste knop duwen en dus via die knop gaan 'spreken'. Ik heb ook prentjes getekend om op de knop te bevestigen. Zo wil ik ook een knop maken met als ingesproken tekst "ik wil spelen. Wil jij met mij spelen?" en een bijhorend tekeningetje van speelgoed. We zijn nu nog maar begonnen dus echt resultaat zie ik nog niet bij Lander. Op school hebben ze nu ook 2 praatknoppen zodat hij ook daar met ja en nee kan leren werken. Dat is ook belangrijk voor zijn verdere ontwikkeling in communicatie, hij kan er namelijk iets mee bereiken. Ik vind het best wel leuk om al van die hulpmiddelen te maken/aan te passen enzo. Misschien had ik indertijd beter voor ergotherapeute of iets dergelijks geleerd? Het geeft toch wel voldoening als je dan iets bereikt met een kind... Maar ja, dat zal nu ook wel voor een volgend leven zijn denk ik, momenteel heb ik geen tijd over om naar school te gaan, laat staan om dan nog dergelijk hoger diploma te halen. Lander gaat nu 's morgens met de bus naar school aangezien ik hem nog niet mag tillen om met de auto te voeren. Hij heeft nog niet geweend maar echt superhappy kijkt hij ook niet. Dat is wel een beetje lastig maar het kan nu niet anders. Het is trouwens wel al een goeie oefening voor later als hij met de bus naar Gits meemoet. 's Avonds haalt Anthony hem wel zelf naar school en dat zou ik graag zou houden. Nu zit hij iedere morgen al een dik uur op die bus, dat is genoeg op een dag vind ik. Waarom zijn die scholen toch zo ver he... Verder herstel ik wel goed van de keizersnede en gaat het elke dag beter. Ik heb wel nog hulp in het huishouden van iemand van familiehulp. Dat is wel handig maar ik ga blij zijn als ik weer helemaal de oude ben. Tot op heden ben ik nog niet echt verder geweest dan het blokje om rond ons huis in die 3 weken. Na een tijdje verveelt dat ook wel hoor. Anthony helpt gelukkig ook waar het kan. Hij doet vanalles met Lander aangezien ik bijna niks met hem kan doen. Zo hebben ze al enkele fietstochten gedaan, gaan zwemmen,op de schommel,zijn ze naar moto's gaan kijken enzovoort. Fysiek wordt het ook voor Anthony soms al lastiger, maar hij geniet wel van het nauwe contact met zijn zoon. En Lander geniet zeker! Zo zijn ze ook samen met de klas op sportdag geweest. Eerst trampolinespringen en dan huifkarrentocht. Ook daar hebben mijn mannen van genoten! Anthony heeft ook een tijdje gepraat met een andere vader van een meisje met gelijkaardige problemen. Hij vond het ook eens aangenaam en we zullen die mensen dan ook eens uitnodigen bij ons thuis. Met 'lotgenoten' praten is nog altijd anders...Ik kan trouwens alleen maar trots zijn op Anthony ivm. hoe hij met Lander omgaat. Hij is echt een goeie papa en daar ben ik natuurlijk blij om,ik kon het zoveel slechter getroffen hebben. Het is ook door zijn ingesteldheid dat we het samen aankunnen en positief blijven bekijken, alleen ging ik het dubbel zo lastig vinden om er te blijven voor gaan. Ik ben nu al plannen aan het maken om eens weg te gaan met de kinderen deze zomer: misschien naar Paradisio, naar Plopsaland,zouden we ergens kunnen uiteten waar Lander ook iets kan proeven ,naar zee,...Dan denk je ook wel eens aan later zoals: zou het ooit haalbaar zijn om eens naar Griekenland ofzo te gaan met Lander? Misschien moeten we dan iemand extra meenemen om te ondersteunen bij eten, spelen,dragen.??Kan dat? Binnen enkele weken is het babyborrel bij ons thuis. Er zal ook een springkasteel staan en er zullen verschillende kinderen zijn. Anthony, ik en onze ouders zullen druk bezig zijn, dus dacht ik dat we misschien iemand moeten vragen die een paar uur met Lander kan bezig zijn en hem meenemen op het springkasteel,de schommel, bij de andere kindjes?? We gaan toch eens informeren want dat zou ons een beter gevoel en toch ook wat rust geven ... Ik heb ook eens navraag gedaan of er voor dergelijke opdrachten geen regelingen ofzo bestaan? Zoals je een PAB assistent hebt? Als we Lander maximaal willen ondersteunen en in alles betrekken moeten we toch eens op zoek gaan naar mogelijkheden denk ik.
We zijn nu alweer bijna 4 weken na de geboorte van onze 2e spruit. Voorlopig valt alles goed mee, Lars gedraagt zich als een doorsnee baby: goed eten( op10 dagen is hij 520g verdikt!!), slapen enz... Ik verlang al tot hij nog iets ouder is en dus ook meer teruggeeft. 's Nachts moeten we 1 keer opstaan maar door krampjes kan dit wel voor een paar uur zijn, dat is wennen. Voor Lander moesten wij nooit opstaan, toen hij na een maand het ziekenhuis verliet sliep hij van 23u30 tot 6u ofzo. Lander is al altijd lief geweest, maar de laatste tijd is hij wel heel in form! Ook op school willen zee weer wat stappen verder zetten met hem omdat hij ervoor openstaat. Zo stelde de logo nu ook voor om met 'praatknoppen' te leren werken.
