Lander drinkt steeds beter zijn flesje. Er zit nog steeds niet echt veel beweging in en huilen doet hij ook nog niet. Dat is toch niet normaal, wek kind huilt nu niet? In tegenstelling tot vele ouders hopen wij nu dat ons kind huilt. Mijn schoonmoeder denkt dat het misschien gewoon een braaf kindje is. Maar zó braaf? Nee, dat is niet normaal en dat verontrust ons.
28 november 2008
Lander is verhuisd naar een minder intensief gedeelte op de neonatologie en mag kleertjes dragen! Eindelijk, na een goeie twee weken kan ik de nieuwe pakjes aandoen. Dat gaat nogal onhandig. Wij zijn leken en dan nog met die draadjes en zo. Maar het is weer een stap dichter bij ons huis!
29 en 30 november 2008
Weer een weekendje Brugge. Het sneeuwt heel veel en in gewone omstandigheden zou een mens thuis blijven, maar wij moeten erdoor. We willen er ook zijn voor hem. Wij zijn het enige contact dat Lander heeft. Eens knuffelen, flesje geven en dat is alles. Hij geniet wel van de aandacht.
1 december 2008
Donderdag 4 december gaan ze een camera op zijn bedje plaatsen om zijn gedrag te filmen. Zo kunnen ze een beter beeld vormen na drie weken. Hopelijk is hij dan al iets levendiger. Ze gaan de Luminal (middel tegen stuipen) afbouwen. Dat maakt hem ook al een hele tijd slapper. Ik ben wel bang dat de stuipen terug zullen komen en die zijn niet ongevaarlijk. Hij krijgt nog steeds sondevoeding bij, hoewel hij al dikwijls zijn flesje kan uitdrinken.
4 december 2008
Ik mag zijn eerste badje geven! Deze morgen moest Anthony gaan werken. Het is druk en dus wil hij ook eens zijn goede wil tonen tegenover de firma door te gaan werken. Hij brengt me eerst naar Brugge waar ik om 8u00 zijn badje mag geven. Ook dit is een uitgestelde ervaring. Eigenlijk gebeurt dit al op dag twee ofzo. Hij lig nu ook in een gewoon bedje om hem te filmen. De dokter zegt dat, gelijk hoe, hij deze namiddag naar het ziekenhuis in Kortrijk mag! Weer een stap dichter bij huis! Na het filmen vindt de dokter dat hij nog steeds een slappe indruk maakt, wat hem verontrust. Hij denkt dat Lander toch wel wat achterstand zal hebben en hoopt dat die niet te groot wordt. Er is natuurlijk wel nog de nasleep van de zware medicatie. Die kan hem ook nog wat verzwakken. De onzekerheid blijft dus nog voor een paar jaar
5 december 2008
De eerste dag in Kortrijk! Lander ziet er al wat levendiger uit. Het is echt al een verschil vergeleken met gisteren. Dus de medicatie zat er ook nog voor iets tussen. De sfeer is hier ook heel anders. Pas nu hebben we het gevoel van 'ouders zijn'. We mogen hem verversen, wassen, kleertjes aandoen zoals alle andere. Ik ben op slag zelfzekerder, want als je niets kent van baby's is het niet evident om meteen alles te kunnen. Nu kunnen we hem knuffelen zonder draadjes en buisjes. Het drinken gaat steeds beter. De neonatologe zegt dat hij naar huis mag als hij zijn flesjes goed drinkt. Hopelijk is dat nog voor de feestdagen
6 december 2008
Lander heeft een klein beetje gehuild!!! De vroedvrouw heeft het ons verteld want zelf hebben we het nog niet gehoord. Maar hij wordt dus sterker!
7 december 2008
Veel bezoek in de kijkruimte van de neonatologie. Iedereen wil ons mirakelkind van dichtbij bekijken. Mijn mémé ziet dat het goed is. Ze is ervan overtuigd dat Lander even gezond is als alle andere. Ik wil haar geloven, maar ze is geen dokter hé.
8 december 2008
Ik mag meevolgen met de kinesiste. Ze fietst wat met zijn beentjes en probeert enkele houdingen uit. Ze zegt dat hij het heel goed doet en dat ze een heel ander kindje verwacht had aan de hand van zijn dossier. Daarin stond dat hij heel slapjes was en niet veel kon, maar blijkbaar is dat zonder medicatie een groot verschil. Gelukkig eens positief nieuws.
9 december 2008
Lander drinkt steeds beter. Hij zou vrijdag naar huis mogen! Eindelijk kunnen we dan verder met ons leven, weg van ziekenhuizen en dokters.
11 december 2008
Nu we mooie vooruitzichten hebben gaan we samen nog iets gaan eten op onze laatste avond met twee. Wat de toekomst brengt, weten we niet, maar nu zijn we gewoon gelukkig
