Het is zomer en heel warm.Dus komen alle zwembadjes enz. uit de kast.Ook wij hebben een langwerpig zwembad gekocht.Dit omdat we dan samen met Lander er in kunnen zitten en hij dus al liggend kan spartelen.Hij heeft er al veel plezier in gehad,wat ons meteen ook gelukkig maakt.Alleen mag je op zulke dagen niet teveel rond je beginnen kijken.Kindjes van zijn leeftijd of jonger spelen in van die kleurige huisjes,of in de zandbak,of glijden constant van een mini-glijbaan.Die van ons ligt daar in ons armen wat te spartelen.Wij gingen zeker ook al zo'n huisje en zand gekocht hebben,maar dat is nu niet echt nodig.We maken er het beste van,maar toch steekt het wel als je al die gezonde kinderen en onbezorgde ouders ziet.Dan kan ik wel eens denken: waarom wij?Waarom Lander? wat ik hier al veel vermeld heb.Ik zou hem zo graag zien meespelen met die andere kindjes,maar ook al zit hij er middenin,hij blijft een buitenbeentje.Nu al...Thuis kopen en bouwen we zoveel mogelijk dingen waar hij wel iets aan heeft,maar dat is niet zoveel.Aan de andere kant gaat hij weer vooruit,hij steekt heel veel zijn handje in zijn mond,een goeie stimulans om beter te eten en eventueel te praten,ook al zal dat wel nog een tijd duren denk ik.Zijn neefje van 3 maanden jonger zegt al 'opa' en 'papa'.Pfff,als je dat hoort steekt dat weer.Het liefst van al zie ik zo weinig mogelijk kinderen die rond zijn leeftijd zijn.Een paar jaar jonger of ouder gaat wel,maar de confrontatie met iemand die iedere stap in de ontwikkeling wel doet en het besef dat je kind ook zoveel ging kunnen... Het is een lelijke gedachte maar ik heb dikwijls het gevoel dat ik vind dat een ander dan ook problemen moet hebben.Daarom niet van dezelfde aard(dit wens je niemand toe) maar gewoon,als ons leven niet perfect verloopt kan ik er mee leven,op voorwaarde dat niemands leven perfect verloopt.Ik vind dat echt slecht van mezelf en alleen hier durf ik dat vertellen,omdat de meeste mensen die mijn blog lezen,wél weten wat ik bedoel,in tegenstelling tot mijn omgeving die mij gewoon jaloers zou vinden.Ik heb me echt al dikwijls afgevraagd of een tweede kind dat gevoel zou verminderen.Misschien wel,maar misschien voel ik mij dan schuldig tegenover Lander.Alsof hij niet goed 'gelukt is' als kind voor ons en we daarom nog een perfect willen.Dat is helemaal niet zo,we zouden gewoon van de 2 kanten weten hoe het gaat.We zien wel...De pedagoge vond hem ook echt verbeterd,ook mentaal.Toen ze praatte over naar school gaan,was dat wel confronterend.Zal hij het kleuter in ons dorp kunnen doen?Of in een speciale school?Op zich heb ik er geen probleem mee als hij naar een aangepaste school zou gaan.Ze hebben daar kennis van zaken en geven aangepaste lessen enzo.Maar de afstand is wel een probleem.Een kindje van 3 jaar dat al met een bus moet meegaan,brr dat zie ik niet echt zitten.Maar hem altijd brengen en halen op een half uur van thuis is niet echt te doen.Ik hoop dat hij toch nog een paar jaar naar de gewone school kan gaan,zodat hij niet langer dan een ander onderweg is of moet wachten.Met de bus weg en wer zou nog langer duren,die vertrekt al maar om 16u50 blijkbaar.Als je dan nog 1/2 tot 1 uur bijtelt...Gelijk hoe zullen we afwachten tot volgend jaar.Als hij tegen dan wel kan zitten zou ik hem toch proberen naar de gewone kleuterklas te sturen.Maar als hij dat tegen dan nog niet kan...Hopen...
We zijn vandaag terug naar Hasselt geweest om nieuwe ABR oefeningen aan te leren én om eens een balans op te maken van tot waar we nu al geraakt zijn met de 450 uren die we gedaan hebben.We hebben de foto's van 9 maand geleden vergeleken met zijn houding en structuur nu.Eerlijk gezegd ben ik wel wat kritisch.Zij plooien bijvoorbeeld zijn schouders een stuk naar binnen op een foto.Vandaag zou dat minder moeten lukken omdat hij minder week en slap is dan toen.Dus plooit die man zijn schouders minder ver en zegt dat het niet verder lukt.Tja,als we het niet zelf kunnen voelen,dan weet ik het zo niet.Zo 'zwart-op-wit' vind ik het dus niet...Aan de andere kant hebben ze ook een punt nl.als hij zijn hoofd draait,draait niet langer zijn hele lijfje in die richting.Hij laat dus zijn ledematen meer afzonderlijk werken.Als je hem doet'vliegen' op zijn buik,dan was hij de vorige keer zo stijf als een plank.Nu laat hij zich meer hangen,wat dus een tussenstap is naar meer stevigheid.Ik vind het allemaal nog steeds moeilijk om te geloven maar we durven het nog steeds niet uitsluiten.Hij is er tenslotte goed op vooruit gegaan,en dat kan door ABR zijn.Het feit dat zijn hoofdcontrole nog niet zo goed is,zou aan het feit liggen dat alles eerst wat moet uitrekken,om dan weer op de juiste manier op te bouwen.Over de hippotherapie hebben ze geen kwaad woord,maar ze beweren dat het een kind ook spastischer kan laten worden.Daar ben ik het niet mee eens,niet alle spieren die lander leert gebruiken zijn daarom per definitie spastisch.Ze kunnen ook gewoon werken he.Paardrijden werkt trouwens eerder op ontspanning dan op spieren. Volgens hen heeft Lander een goed resultaat bereikt(had ook geen ander antwoord verwacht) en moeten we daarop verder bouwen.Omdat we nog niet overtuigd zijn dat het niet helpt(mede door contact met ouders die wel vooruitgang zagen bij hun kind dat al 5 jaar niet meer vooruit gaat),dus doen we verder...
We zijn begin juni 2010.Lander heeft vandaag getoond dat hij weer versterkt is.Ik heb hem op zijn knieën gezet en dan zijn borst omhoog gebracht zodat hij steunt op zijn handjes.Dan heb ik voorzichtig mijn ondersteuning gelost wat op zijn en hij bleef steunen(wel wat op zijn vuistjes maar toch).Hij beleefde er plezier aan en begon op en neer te wippen.Daarvoor gebruikt hij meest zijn bilspieren(die wel redelijk goed zijn) maar ook zijn bovenlichaam bleef recht. Hij WIL het echt.Hij frustreert zich ook meer als er iets niet lukt.Hopelijk zet hij die frustratie om in kracht.Dat zou hem wel eens een stuk verder kunnen brengen.Op zulke momenten zie ik toch weer graten in de ABR therapie.Hij doet nog steeds alles wat ze telkens voorspellen...toeval of niet?Wij zijn natuurlijk weer apetrots! We hebben een abonnement voor Plopsaland gekocht.Eerst dacht ik dat dit nog niet voor Lander was,hij kan nog niet zitten en is ook niet altijd even enthousiast.Maar dan dachten we: foert,al lacht hij alleen met de Bumba show(zijn favoriet),het is het waard.Hij verdient het om niet anders dan een ander behandeld te worden,dus doen we zoveel mogelijk hetzelfde. Ik heb ook eens willen schilderen met hem,maar zonder veel succes.Ik zal eens meer vingerverf moeten kopen,zodat hij wat meer met zijn handen kan werken.Och ja,iedere stimulans is goed.Zo hebben we hem ook aan zand,rijst,kleine katjes en onze honden,paarden,gras enz.laten voelen.Hij is er een beetje vies van maar de prikkels zijn voor hem belangrijk zegt de pedagoge.
Het is zomer en heel warm.Dus komen alle zwembadjes enz. uit de kast.Ook wij hebben een langwerpig zwembad gekocht.Dit omdat we dan samen met Lander er in kunnen zitten en hij dus al liggend kan spartelen.Hij heeft er al veel plezier in gehad,wat ons meteen ook gelukkig maakt.Alleen mag je op zulke dagen niet teveel rond je beginnen kijken.Kindjes van zijn leeftijd of jonger spelen in van die kleurige huisjes,of in de zandbak,of glijden constant van een mini-glijbaan.Die van ons ligt daar in ons armen wat te spartelen.Wij gingen zeker ook al zo'n huisje en zand gekocht hebben,maar dat is nu niet echt nodig.We maken er het beste van,maar toch steekt het wel als je al die gezonde kinderen en onbezorgde ouders ziet.Dan kan ik wel eens denken: waarom wij?Waarom Lander? wat ik hier al veel vermeld heb.Ik zou hem zo graag zien meespelen met die andere kindjes,maar ook al zit hij er middenin,hij blijft een buitenbeentje.Nu al...Thuis kopen en bouwen we zoveel mogelijk dingen waar hij wel iets aan heeft,maar dat is niet zoveel.Aan de andere kant gaat hij weer vooruit,hij steekt heel veel zijn handje in zijn mond,een goeie stimulans om beter te eten en eventueel te praten,ook al zal dat wel nog een tijd duren denk ik.Zijn neefje van 3 maanden jonger zegt al 'opa' en 'papa'.Pfff,als je dat hoort steekt dat weer.Het liefst van al zie ik zo weinig mogelijk kinderen die rond zijn leeftijd zijn.Een paar jaar jonger of ouder gaat wel,maar de confrontatie met iemand die iedere stap in de ontwikkeling wel doet en het besef dat je kind ook zoveel ging kunnen...
We zijn vandaag terug naar Hasselt geweest om nieuwe ABR oefeningen aan te leren én om eens een balans op te maken van tot waar we nu al geraakt zijn met de 450 uren die we gedaan hebben.We hebben de foto's van 9 maand geleden vergeleken met zijn houding en structuur nu.Eerlijk gezegd ben ik wel wat kritisch.Zij plooien bijvoorbeeld zijn schouders een stuk naar binnen op een foto.Vandaag zou dat minder moeten lukken omdat hij minder week en slap is dan toen.Dus plooit die man zijn schouders minder ver en zegt dat het niet verder lukt.Tja,als we het niet zelf kunnen voelen,dan weet ik het zo niet.Zo 'zwart-op-wit' vind ik het dus niet...Aan de andere kant hebben ze ook een punt nl.als hij zijn hoofd draait,draait niet langer zijn hele lijfje in die richting.Hij laat dus zijn ledematen meer afzonderlijk werken.Als je hem doet'vliegen' op zijn buik,dan was hij de vorige keer zo stijf als een plank.Nu laat hij zich meer hangen,wat dus een tussenstap is naar meer stevigheid.Ik vind het allemaal nog steeds moeilijk om te geloven maar we durven het nog steeds niet uitsluiten.Hij is er tenslotte goed op vooruit gegaan,en dat kan door ABR zijn.Het feit dat zijn hoofdcontrole nog niet zo goed is,zou aan het feit liggen dat alles eerst wat moet uitrekken,om dan weer op de juiste manier op te bouwen.Over de hippotherapie hebben ze geen kwaad woord,maar ze beweren dat het een kind ook spastischer kan laten worden.Daar ben ik het niet mee eens,niet alle spieren die lander leert gebruiken zijn daarom per definitie spastisch.Ze kunnen ook gewoon werken he.Paardrijden werkt trouwens eerder op ontspanning dan op spieren.
