Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Vandaag een rustige dag ten huize Verschueren. Peter is bezig aan zijn treintafel, ik ben aan de was begonnen en Woutje die amuseert zich met dit alles in het oog te houden.
Ik heb veel was want gisterenavond zijn bomma en bompa nog hier geweest en bompa Jos had nog een berg kleedjes bij, exclusief uit de U.S. of A. Een echt Hawaiaans pakje, hemd en broekje, gewoonweg schitterend én een knoddig T-shirt met Elvis op, recht ingevoers uit Las Vegas. Eerder deze week kreeg hij ook al een heel mooie broek en hemd, rechtstreeks uit Nepal. Dus moesten jullie in het kort gaan reizen, wij proberen de wereld in Wout zijn kast te krijgen.
Stilaan begint het gebrek aan kwaliteitsvolle slaap mij parten te spelen, mijn concentratie is geen 100 % en echt fris zie ik er 's morgens ook niet uit Rond negen uur 's avonds begin ik te verlangen naar mijn bed en na een voeding 's nachts val ik zonder enig probleem als een blok terug in slaap. Gewoon blijven denken dat dit niet eeuwig duurt, staat er dan in de boekjes. Ja dat zal wel maar ondertussen pikt het toch
Nog wat fotomateriaal voor de liefhebbers enne ...
jammer genoeg moet ik vandaag beginnen met minder fijn nieuws. Peter heeft gisteren op het werk zijn ontslag gekregen, totaal onverwacht. Er waren verschuivingen in het personeel en blijkbaar was hij diegene die het minste voldeed aan de verwachtingen van de baas. Alhoewel de meeste van zijn collega's, waar hij elke dag mee werkte, even hard schrokken als wij. Maar Peter is er de man niet naar om zijn hoofd te laten hangen dus in de namiddag had hij al een sollicitatie versierd. Dinsdag mag hij ergens op gesprek. Je kan je voorstellen dat met ons Woutje én de trouw in het vooruitzicht dit echt geen prettige, geruststellende tijden zijn. En natuurlijk staan we ook stil bij de crisis en vragen we ons af hoe lang het zal duren voor hij weer aan de slag kan. Voor Peter zelf was de kostwinner zijn heel belangrijk, en dat herkenen de meeste mannen wel denk ik, en dit doet geen goed aan zijn zelfvertrouwen.
Maar goed, life goes on en we gaan er van uit dat alles snel weer in orde zal zijn.
Ondertussen vinden we afleiding en liefde bij onze prachtige zoon die het schitterend blijft doen. Zoals jullie weten zijn we gisteren naar K&G geweest voor zijn gehoorstest. Dat was pas echt een grappig zicht. Ik vond het zo spijtig dat ik mijn fototoestel niet bij had. Dat ventje lag daar met een klein koptelefoontje op en zijn hoofdje volgeplakt met elektrodes. Maar hij is heel flink en rustig gebleven en na een paar minuten wisten we dat zijn gehoor prima in orde is.
Wat wij al aan de kleedjes merkten werd bevestigd. Hij is 2,5 cm gegroeid en weeral 330 g bijgekomen, hij weegt nu 3.370 en is 50,5 cm lang. De verpleegster vond dat hij er echt goed uitzag en iedereen die op bezoek is geweest kan het bevestigen ; wij hebben de mooiste baby op aarde
Zijn navelstompje hangt er nog steeds aan en op aanraden van Eefje probeer ik het nog wat meer uit te drogen met behulp van Eosine. Die Eosine geraakt aan het naveltje maar niet voor hij een tussenstop heeft gemaakt aan mijn vingers, leuk hoor !
Sebiet trekken we nog even naar 't stad om in de Hema nog wat spulletjes te gaan halen. Onder andere een steunkussen voor als Wout op zijn zij ligt want hij heeft de neiging altijd op zijn rechterkant te gaan liggen en dat is naar het schijnt niet zo goed voor de ontwikkeling van zijn spieren en stel je voor dat hij een plat hoofdje en gezicht krijgt !
Ik vind het altijd fijn te horen dat mensen de blog volgen en sinds kort weet ik zelfs dat ik een echte aanhang heb die het lezen van de blog hebben ingebouwd in hun dagelijkse routine. Mensen, ik beloof dat ik mijn best zal doen om iedere dag een leuke post te doen om jullie niet in de steek te laten Op andere dagen kan je misschien, om dervingsverschijnselen te voorkomen, oude posts en foto's nog eens bekijken
Have a nice weekend en als je kaarsjes moest branden, denk dan eens aan Peter .
straks gaan we de eerste keer naar K & G. De huisbezoeken die de verpleegkundige ons bracht waren zo goed meegevallen dat ik voorlopig wel verder van hun diensten gebruik wil maken. Ik was wel blij dat het meeviel want had toch veel verhalen gehoord die me niet echt aanstonden en had op voorhand eigenlijk meer zoiets van ; dat die maar wegblijven.
Maar toen Wout er was merkte ik toch dat ondanks mijn zelfvertrouwen er heel veel dingen waren waar ik toch wat hulp en ondersteuning bij kon gebruiken. Dus als het straks op het consultatiebureau ook meevalt zal ik regelmatig langsgaan om zijn gewicht, lengte en ontwikkeling van zeer nabij te kunnen volgen én om zijn vaccinatieschema te volgen.
Nu is wel onze ochtendroutine om zeep want hij mag deze morgend geen oliebadje of lotion in verband met de gehoorstest. Komt daarbij dat hij voor we vertrekken best al kan gegeten hebben want hij moet rustig zijn voor dit onderzoek. Dus dat regelmaat krijgen in zijn eten zal voor deze namiddag zijn. Want dat blijft de grootste uitdaging momenteel : regelmaat vinden in het eten. De tussenperiodes variëren van amper 2 tot soms 5 uur en dat is ten eerste niet zo gezond en ten tweede ook absoluut niet praktisch.
iedere dag is Wout weer wat veranderd, kan hij weer iets nieuw en maakt hij nieuwe geluidjes. Hij is meer en meer wakker overdag en het is dus superfijn om echt met hem bezig te zijn.
Gisteren kwamen Ann en Danny nog eens op bezoek. En zoals gewoonlijk kwamen ze niet met lege handen. Het langverwachte muskietennet hangt nu boven Wout zijn box, dat zal hopelijk schelen in rode bultjes op zijn hoofd en gezichtje. Verder een superleuke knuffel, mooie kleedjes en spaghetti ! De twee eerste voor Wout en de spaghetti voor ons. Het was een gezellige avond maar de plicht van een dierenarts stopt niet omdat het gezellig is dus werden ze weggeroepen voor een hond die gehecht moest worden
De cadeautjes die ze telkens bij hebben zijn meestal van mensen uit hun vriendenkring die binnenkort wel allemaal die kleine pruts eens live aan het werk willen zien. Wout, smeer uw beentjes maar al in want er staan nog heel wat bezoeken en uitstapjes op je agenda
Verder nieuws gaat nog over zijn navelstompje dat maar geen afscheid wil nemen, Monster die vreselijk geïntrigeerd is door zijn gehuil en het blijvende succes van de mobiel. Lang leve Winnie the Pooh
Nog enkele foto's en dan zeg ik weer tot de volgende !
nog snel even een post voor ik onder de wol kruip.
Ons bezoek gisteren aan de Z2 is heel goed gelopen. Wout geniet er echt van om in zijn draagdoek dicht bij mij te zijn. Alle interesse van vreemde mensen deerde hem niet en hij sliep rustig verder.
De bewonderende ooohs en aaahs van de collega's, daar genoten we alletwee van. Hij liet duidelijk zien hoe rustig en gelukkig hij is. Van schoot naar schoot en verschoond worden op de bureau van de psychologe, allemaal geen probleem.
Het was duidelijk druk op dienst en daarom was jullie tijd en aandacht extra kostbaar. En ze werden enorm geapprecieerd !
Vandaag een rustig dagje thuis en dan merk ik toch wel dat zo'n uitstap als gisteren veel vraagt van Wout. Ons ritme is nog niet zo gesetteld dat we veel nieuwe dingen kunnen doen zonder dat Woutje enorm moe is 's avonds. Hij is dan ook nog maar 17 dagen op deze wereld en heeft enorm veel te zien,horen,leren en verwerken. En dat vreet energie !
Ook voor mama en papa zijn het vermoeiende tijden, met heel veel nieuwe indrukken en ervaringen. Dus omdat alle uren tellen liggen wij ook steeds op babybedtijd onder de lakens !
Straks gaan we voor de eerste keer echt met ons tweetjes op stap, wat verder dan rond de blok. We nemen samen de bus en de tram om mijn collega's te gaan verrassen met een bezoekje.
Vorige week wilden we dit ook al eens proberen maar toen waren het weer en een slechte timing er de oorzaak van dat die plannen terug werden ingepakt. Maar vandaag laat ik niets aan het toeval over ; Wout en ik zijn al gewassen en aangekleed. Hij zal rond tien uur zijn volgende papje krijgen en dan zijn we helemaal klaar om rond kwart na elf te vertrekken.
Deze avond of morgen krijgen jullie zeker een verslag van onze trip. Tot dan, have a nice day
ja wat moet ik anders ook altijd zeggen aan het begin van een post
Na bijna 14 dagen begint ons stilaan duidelijk te worden waar we in terecht gekomen zijn. Vooral ik heb de afgelopen veel maanden veel gelezen over babyverzorging en alles wat daarmee te maken heeft. Naast heel wat nuttige en interessante dingen valt nu mijne frank dat de praktijk in geen enkel boek staat.
Bijvoorbeeld de discussie over voeden op uur of op vraag . Wout eet op vraag en ik kan mij ook moeilijk anders voorstellen. Als hij geen honger heeft vraag ik mij af hoe ik hem zou kunen doen eten. Eten op uur lijkt mij een zeer grote uitdaging.
Of nog ; ga gerust wandelen en samen dingen doen. Wat er vorig weekend gebeurde las je in een vroegere post. Gisteren liet ik me dus niet meer vangen. We gingen iets drinken maar dichtbij huis en niet met de auto zodat er geen onverwachte dingen zouden gebeuren. Op een gezellig terrasje kreeg Wout honger. Geen probleem want ik had een flesje bij en dat werd zonder problemen even voor hem opgewarmd. Maar hoe doe je een bavet om als de baby zijn jasje aanheeft ? En wat als dat jasje dan eigenlijk een beetje te groot is en dus de mouwen en kap in een constant gevecht zijn om mee in zijn mondje te belanden ? Weet je wat er dan gebeurt ? Wout's grootste honger raakte gestild, bavet en jasje zijn voor de was en ik voelde me best een klungel. Algoed dat onze humor niet is aangetast en dat dit soort dingen meestal de basis zijn voor wat zelfspot.
Nog zo één. Het badje. Je kleedt je kindje uit, legt het op het verzorgingskussen en zeept het in. Daarna zet je hem in het badje om af te spoelen en een beetje te spelen. Leg hem terug op de handdoek en droog goed af. Allemaal goed en wel maar als ik Wout heb ingezeept op die handdoek kan ik hem daar echt niet meer goed mee afdrogen. Wat zeg je ? Eerst inzepen en dan pas de handdoek leggen ? Met een natte baby heb ik mijn twee handen nodig om hem vast te houden en ik ben niet zo lenig dat ik die handdoek met mijn voeten op het kussen kan leggen Meestal eindigt het ermee dat we een choreografie uitvoeren met 2 handdoeken en een glibberige baby. Als je de kans hebt zeker de moeite om eens te komen zien. Uiteindelijk zal ik wel tot een praktische oplossing komen en schrijf ik misschien zelf een boek
Nu ga ik nog eens proberen om wat aan het huishouden te doen, wish me luck ! Tot de volgende
Een hele dag sms,jes en telefoons met gelukwensen. Een volle mailbox en een waslijst verzoeken op FB. Dat gebeurt er blijkbaar als je eindelijk bij de grote mensen begint te horen
De verste wensen kwamen vanuit Bahrein waar het naar het schijnt smeltewarm is en verder waren er ook de traditionele wensen van én naar Pascale die ook vandaag jarig is.
Wout vierde zijn eerste verjaardagsfeestje mee en deed dat door een ongelooflijk grote eetlust te ontwikkelen, een kleine levensgenieter is geboren !!!
Peter bracht een grote bos bloemen mee naar huis en op het kaartje stond Peter en Wout. Genoeg om voor een emotioneel moment te zorgen
Draai het of keer het ; mijn leven is supermooi op mijn veertigste en samen met mijn twee mannen blijf ik me 20 voelen !!!
Allemaal bedankt voor de wensen en ik drink er straks één op jullie !
Wij zijn niet alleen een nieuw gezinnetje maar ook en vooral een gezegend gezinnetje. Met momenten overvalt me zo'n groot geluksgevoel .
Tegen alle verwachtingen in werden we mama en papa. Samen met Ann en Danny slaagden we er in onze toekomsten op elkaar af te stemmen. Ons ventje kwam gezond en wel ter wereld. Onze Wout doet het heel goed en heeft geen gezondheids- of andere problemen. Wij worden als gezin omringd door heel veel mensen die van ons houden en ons helpen. We kunnen als ouders onze zoon alles geven wat nodig is en meer. In de speciale situatie die bestaat, zijn mensen toch vooral blij. Als koppel hebben wij elkaar echt gevonden en slagen we er in elkaar én Wout aandacht en liefde te geven. Als gezin maken we heel veel plezier en genieten we van deze zorgeloze tijd. Mijn inslaapproblemen zijn voorbij ( doorslapen is een ander paar mouwen ) Ik vind Peter de allerbeste papa en hij vindt mij de allerbeste mama. Als Woutje lacht verdwijnt de hele wereld naar de achtergrond. Als Wout huilt mogen wij hem in onze armen nemen en troosten.
Ik kan nog een hele tijd doorgaan met een lange opsomming van de zegeningen die ons zijn overkomen. Ik kan misschien nog lyrischer zijn over alledaagse dingen die we tegenwoordig meemaken maar the bottom line is gewoon : wij zijn een gelukkig gezinnetje !!!
Ondertussen ligt Wout nietsvermoedend maar met volledige overgave te slapen naast me. Mondje een beetje open en vuistjes naast zijn gezicht, need I say more !
vorige nacht en vandaag liepen we in een doodlopend straatje ( zie enkele berichten terug ). We hadden gisteren een supergezellige namiddag in Sluis samen met de meter en Bomma Lesta. Maar door de Ten Miles kwamen we terecht in een serieuze file en waren we veel langer onderweg dan voorzien. Daardoor werd er ook een voeding serieus uitgesteld. En alles tesaam is zo'n eerste namiddag echt op stap gaan enorm vermoeiend, zowel voor Wout als voor ons.
En zie daar ... we zijn onze kluts even kwijt. Deze nacht bleek het al, de verloren voeding werd vannacht ingehaald en het inslapen ging niet zo vlot. Ook vandaag lijkt Woutje wat onrustiger en zeurderiger (bestaat dat woord?) dan dat we hem kennen.
Maar met veel liefde en geduld denk ik dat we onze weg terug gevonden hebben en hoop ik dat ons ritme stilaan wat stabieler en minder kwetsbaar wordt.
Buiten stormt het maar hier binnen is het gezellig en stil. Ik ga nog wat verder genieten, tot de volgende keer
Rond negen uur 's avonds begin ik te verlangen naar mijn bed en na een voeding 's nachts val ik zonder enig probleem als een blok terug in slaap.
