Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
deze week hebben we veel plannen. Vandaag gaan we even naar de Z2 om mijn collega's te bezoeken, morgen gaan we shoppen met Eefje ( who else ? ) en donderdag gaan we op babybezoek bij Xenne, de nieuwste spruit van Luc en Peggy.
Vrijdagavond ga ik nog eens uit eten, weeral een afscheid van een collega dus mogen de twee mannen nog eens wat qualitytime samen doorbrengen.
Wie spreekt er over vervelen? Van de hele tijd dat ik nu al thuis ben heb ik mij werkelijk geen seconde verveeld. Eerst de voorbereidingen voor Wout, dan Woutje in huis én de voorbereidingen voor de trouw,dan de trouw en nu genieten van mijn nieuwe status. Je merkt het zelf, geen tijd voor stilstaan of vervelen. Het is ook wel zo dat met Woutje erbij alles een beetje langer duurt. Zoals vandaag. Eerst maak ik mezelf klaar, dan ons ventje, dan zijn tas ( niks vergeten ! ), dan krijgt hij nog eens eten en dan kunnen we vertrekken. Met de voiture of in de draagdoek? Dat zal wat van het weer afhangen. Ofwel moet ik de voiture of maxicosi nog terug opdekken, alle dekentjes zijn verdwenen vorige week. Ofwel moet ik de draagdoek nog aandoen.
Dusje leest het, we zijn nog niet direct weg.
De rest van de week krijg je meer verslagen over onze avonturen !
Er is duidelijk geen Sabine Hagedoorn aan mij verloren gegaan. Ik was er echt van overtuigd dat het ging onweren maar ondertussen zijn we twee dagen verder en nog steeds... niks ! Geen donderslag,geen bliksem,zelfs geen druppel regen.
Overdag bljif ik het te warm vinden buiten voor ons prutske maar 's avonds genieten we er van buiten te eten en met ons drietjes nog een wandeling te maken. Het is wel zo dat Wout precies minder last heeft van de warmte dan wij, hij zeurt niet meer dan anders, eet evenveel en slaapt ook goed.
Ikzelf hoop dat het snel frisser wordt want door die warmte doet mijn been ontzettend pijn. De kwetsuur van mijn fietsongeluk, die volgens de verzekeringsartsen helemaal genezen is , doet weer even zeer als toen het pas gebeurd was Het enige dat helpt is mijn been omhoog leggen en Daflon en Dafalgan nemen.
Vandaag gaan we toch met ons drietjes een terraske doen, thuis is het ook warm denk ik maar Als je zin hebt om mee te gaan dan bel je maar even !
de aanhoudende hitte zorgt ten huize Verschueren voor heel wat extra werk. Niet alleen de grote mensen wisselen vaker van kledij en gaan eens een keer extra onder de douche.
Ons Woutje zweet ook en krijgt dus regelmatig een sponsbadje én ook twee keer per dag in bad. Hij ligt het grootste deel van de dag in zijn pampertje dus qua was doe ik daar wel voordeel Hij verhuist ook wat regelmatiger van ligplaats om de relax,de box en het kussen te laten afkoelen. Al een geluk heeft hij nu ook een nieuw plekje in zijn schommelstoel. In onze living is nu wel helemaal geen plaats meer maar hij kan er echt van genieten om te schommelen. Meestal valt hij na een tijdje in slaap.
Het is wel zo dat hij tegenwoordig zowel in relax,maxicosi én schommelstoel zijn gordeltjes moet aandoen want die wielewaal zit geen twee seconden meer stil Ook als je hem op schoot neemt heb je echt je twee handen nodig, hij stampt met zijn beentjes en wringt zich zodanig tot hij ligt waar en hoe hij wil liggen. Zoals ik al zei in mijn vorige post begint hij meer en meer een eigen willetje te krijgen en deinst er niet voor terug de grote middelen ( krijsen en traantjes ) in te zetten om zijn doel te bereiken.
Ondertussen lijkt er geen einde te komen aan de stroom cadeautjes voor ons schatteke. Gisteren had oma Chris weer 5 schattige en superzachte knuffels bij en kleedjes. Het hoekje met knuffels en speelgoed ligt nu zo goed als vol en als mama dan ook nog dingen koopt begin ik stilaan de verzuchtingen van andere ouders te begrijpen. Dat kind heeft zoveel ! En waar moeten we daar in godsnaam nog mee blijven ? Maar ik ben gewoon zo blij dat we ons ventje alles en meer kunnen geven dat ik het plaatsgebrek en gedachten aan de negatieve gevolgen van verwennerij gewoon opzij zet
Aan de wind denk ik te merken dat het beloofde onweer echt wel onderweg is. Hopelijk heeft straks niemand van jullie last van wateroverlast en kunnen we gewoon genieten van de verdiende verkoeling.
lukt het nog een beetje om het hoofd koel te houden? Hier binnen begint het nu echt warm te worden. Zelfs 's nachts koelt het niet meer echt af. In Wout zijn kamer staat de raam de ganse nacht open en vorige nacht hebben we zelfs een ventilator in zijn kamertje gezet.
Gisteren zijn we met Eefje gaan babyshoppen. Alletwee met een lijstje in ons hoofd wat we wilden kopen waaraan vooral ik ( ik gef het toe ) me niet echt gehouden heb. Hetgeen ik echt wilde kopen was een schommelstoel voor Wout, met een mobiel, muziekjes én een schommelfunctie. Wout vindt hem fantastisch want met veel gesakker en gezeur heeft papa hem ineen gezet terwijl Eefje,Wout en ik verder gingen shoppen en op een terrasje iets zijn gaan eten Zodra we thuis waren en hij in bad was geweest en gegeten hebben we hem er in gezet en hij heeft eerst even genoten en daarna geslapen als een roosje. Dat bad was nodig omdat ons ventje het nodig achtte om achterin een warme auto zittend in een nog warmere maxicosi het de hele weg naar huis op een krijsen te zetten. Liedjes zingen, verhaaltjes vertellen, mee jammeren, niks hielp. Toen we thuiskwamen ben ik uit de auto gesprongen en naar hem gaan kijken. Op zijn hoofdje stond het zweet en toen ik hem oppakte zag ik dat de maxicosi helemaal doorweekt was. En waarom hij zo huilde ? Ik weet het niet. Het was wel het soort geschreeuw waarbij ik hem thuis alleen getroost krijg in mijn armen maar om dat een uur vol te houden ? Zogauw ik hem geschrokken in mijn armen had, stopte het gekrijs en viel hij uitgeput in slaap. Laat ons zeggen dat hij volhoudingsvermogen heeft en als dit een voorsmaakje is dan denk ik dat onze nachten wat onrustiger gaan worden, angstig voor wat de toekomst brengen zal
zalig weertje hé . Ok, mss een beetje te veel van het goede maar we hebben lang genoeg moeten wachten. Jammer genoeg hoorde ik op het weerbericht dat vandaag op sommige plaatsen de ozon boven de grens zal stijgen. En dan vroeg ik mij af hoe erg dat is voor ons ventje. We zullen dan maar deze voormiddag even buiten gaan en de rest van de dag rustig binnen blijven.
Hier thuis gaat alles terug zijn gewone gangetje, Peter gaat werken, wij zijn met zijn tweetjes thuis en amuseren elkaar. Stilaan wordt onze Wout meer dan een schattige baby. Hij laat meer en meer merken dat hij met ons wil communiceren, maakt veel geluidjes en heeft een blijkbaar onuitputtelijke bron van gelaatsuitdrukkingen Hij reageert op meer dingen, bijvoorbeeld bij het zien van een bavet of een papfles wordt hij rustig en strekt zich uit, als om gepakt te worden. Hij wordt meer en meer een individu dat zijn eigen voorkeuren en humeurtjes heeft. Zalig toch, die natuurlijke ontwikkeling van zo dicht bij te zien gebeuren ! Deze ontwikkeling brengt ook wel met zich mee dat het niet meer zo evident is dat ventje bijvoorbeeld even in zijn box te leggen, hij wil liever gepakt worden en laat dat dan ook zeer hoorbaar merken Ik geef toe dat hij heel vaak wint maar troost mezelf dan dat dat goed is voor zijn zelfvertrouwen
Ook motorisch gaat dat ventje met sprongen vooruit. Hij kan zich ( al is het voorlopig meestal per ongeluk ) van zijn rug op zijn buik rollen, als hij op zijn buik ligt probeert hij te kruipen, hij weet enkel nog niet goed wat hij met zijn voetjes moet doen en als hij goed wakker is kan hij met wat steun al heel goed rechtzitten én zijn hoofd rechthouden. En dat is niet zo vanzelfsprekend want dat hofd is serieus groot en zwaar
Morgen gaan we soldekes doen. Neen, geen grote zware zakken vol spullen voor mama deze keer. Er zijn nog een paar spulletjes die ik graag zou hebben voor ons schatje dus trekken we naar Prémaman en Baby2000. Maar mss is er nog wat geld over en dan kunnen we nog eens naar Kid'sLab
Geniet van het weer, geen zware inspanningen tussen twaalf en acht en voldoende drinken !
't Is feest dit weekend ten huize Verschueren !Op 10 weken tijd is er zoveel veranderd dat het moeilijk te vatten is. Wat ik vooral zal onthouden zijn ; de eerste keer Woutje in mijn armen, Peter lijkbleek met een prachtig bruidsboeket en de vele mensen die met ons meeleven !
Ondertussen is het al een paar dagen zeer warm en dat is voor ons ook een beetje zoeken met zo'n kleine baby in huis. De eerste dagen ging het nog, zijn kamertje bleef redelijk koel. Maar sinds gisteren is het daar ook te warm om goed te zijn. Deze nacht dan toch maar een venster laten openstaan, want ik had het gevoel dat die warmte ook alle zuurstof opslorpt. Maar deze morgend bleken de muggen zich tegoed gedaan te hebben aan ons ventje. Sebiet stuur ik Peter er op uit om een vliegenraam te vinden. De warmte heeft ook wel zijn voordelen. Ons ventje ligt een groot deel van de dag in zijn bijna-blootje en dat is zo cute. Dan ziet hij er zo veel kleiner uit en voel je de hele tijd dat blote babyvelletje tegen je aan, en daar kan geen zijde of mohair tegenop !
Sinds de warmte drinkt hij nu ook af en toe een beetje water. Dat was niet zo simpel de eerste keren. Dat water loopt natuurlijk veel sneller uit de fles dan pap én hij schrok ook wel wat van een nieuwe smaak. Maar ondertussen gaat dat al veel beter.
Natuurlijk is dat ook weer een stapje verder op zijn weg naar groot worden. Hij ontwikkelt zo snel, het is al een heel andere baby dan pakweg 4 weken geleden. Hij laat meer blijken wanneer hij iets leuk ( of niet ) vindt, hij is meer en meer geïnteresseerd in alles wat hij ziet en ik denk dat hij een verschil tussen mij en Peter leert kennen; Soms denk ik dat hij echt al weet wie er met meer geduld de tut blijft teruggeven (Peter) en bij wie hij meer kans heeft gepakt te worden ( ikke ).
Ik ga nu croissantjes bakken en koffie enzovoort voorzien zodat ik mijn ventje eens lekker kan verwennen deze morgend als hij opstaat !
Geniet ook nog van jullie weekend en het mooie weer !
vandaag eindelijk wat tijd gemaakt om nog wat zaakjes te regelen.
Eerst op mijn werk even geïnformeerd naar mijn mogelijkheden om minder te gaan werken. Op HRM kreeg ik goed nieuws want misschien kan ik wel aansluitend aan mijn volledige loopbaanonderbreking 1/5 loopbaanonderbreking nemen. Anja zegde dat ze dat positief zou adviseren dus hopelijk komt dat in orde. Minder gaan werken geeft me toch iets meer vrede met de realiteit van terug gaan werken. Dat moet allemaal wel nog voor het einde van deze maand geregeld worden maar dat zal wel lukken.
Dan verder gebeld met de kas voor kinderbijslag. Ons dossier, dat ze zouden bevriezen tot ik terug contact nam, bleek ontdooid te zijn. De checque met het kraamgeld en de eerste maand kindergeld is al onderweg naar Kalmthout. Nu is dat in ons geval niet zo erg maar je moet er niet aan denken dat je met je ex in een vechtscheiding zit Ineens is het niet meer nodig om een uitdrukkelijke vraag tot uitbetaling aan Peter te doen. Enkel nog een formulier laten invullen op de bank en dan wordt vanaf juli het kindergeld aan hem gestort. Simpel toch !
Prachtig weer vandaag dus zijn we natuurlijk even gaan wandelen. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om de fototoestelletjes binnen te brengen om te laten ontwikkelen. En op de terugweg even langs nonkel Danny, das altijd plezant. Woutje mag dan op de toog zitten en wordt op zijn buikje én aan zijn blote voetjes gekieteld
's Avonds een lekker verfrissend badje voor Wout, nog een lekker flesje en naar bed. Wat is het toch een schatje
Hier loopt alles eigenlijk vlot ! We zijn alledrie wat kunnen bekomen van de feestelijkheden. Om te bekomen van de afgelopen twee tot drie maanden zullen we nog even tijd nodig hebben. Want eigenlijk merken we nu pas hoe druk en stresserend die waren. En goed dat het resultaat er mag zijn, een getrouwde mama wordt je niet zomaar, het was toch niet te onderschatten en ik weet nog niet of ik het iemand zou aanraden. Wel het trouwen en het ouderschap maar zeker niet van dit alles op een paar maanden te willen doen
Vandaag zijn we naar K&G geweest. Ik was heel blij dat Ann meekon want eerlijk gezegd zag ik er wel tegenop. 2 spuiten in één keer Natuurlijk weet mijn hoofd wel dat het voor het goede doel is maar mijn moederhartje werd toch heel klein als ik eraan dacht. Eerst het gemakkelijke deel, wegen en meten. Voor de statistici onder jullie ; hij weegt nu 4.450 g en is al 55.5 cm lang. Zijn groei loopt echt zoals het moet, netjes volgens de curves. Dat was wel een geruststelling want met momenten gaf hij toch serieus wat melk terug. Maar zolang hij goed blijft bijkomen en groeien moet ik mij niet teveel zorgen maken. We gaan nu wel proberen de inhoud van de flesjes wat te verminderen en dan een flesje meer te geven. Na wat routine neurologische en motorische testen en een controle van hart en longen ( alhoewel Ann daar wat vragen bij had ) moest het er dan toch van komen. Twee prikken, in iedere dij eentje. En niet zo maar prikken maar pijnlijke prikken waaronder één tegen tetanus en wie die al zelf heeft gekregen weet hoe pijn die doet Zo krijsen en onbedaarlijk snikken nadien, ik mag er niet aan denken dat dit volgende maand terug moet. Om de pijn wat te verzachten kreeg hij dan nog een lekkere oplossing te drinken, maar zo hard huilen én tegelijk slikken is niet zo makkelijk als het er uitziet Maar onze Wout zou onze Wout niet zijn als hij niet op zijn manier een vinger opsteekt naar die prikken. Prikplaats die dik,rood en pijnlijk wordt? Daar doet hij niet aan mee. Koorts of verhoging ? Da's voor mietjes. Hij doet gewoon een extra slaapje om zijn lichaam door te laten werken aan zijn immuniteit en voor de rest zijn die prikken al lang vergeten
we hebben drie dagen van puur genieten achter de rug. Na alle stress van de voorbereidingen, het regelen en het wachten was het zaterdag dan eindelijk zo ver !
Rond zes uur begonnen we er aan, rond zeven uur ging de eerste fles cava open en om half negen was de trein vertrokken. De helpers waren er en wij konden ons nu echt gaan klaarmaken voor het grote feest.
Zo gauw ik mijn kleed aan had stond daar plotseling de fotograaf en mijn gevoel van " wij zijn de sterren van de dag "kon niet meer kapot. De combinatie van een trouwjurk, met de hand ( en veel liefde ) gemaakte juwelen, feest make-up en parfum maakten van mij een echte VIP.
Maar vlak daarna sloeg toch de spanning toe. Zo alleen hier boven voelde ik me ook best een beetje onzeker ? Was iedereen er al ? Is Peter al terug van de bloemenwinkel ? Oh my God, het is eigenlijk tijd om te vertrekken !
Maar eens beneden zag ik daar mijn ventje staan. Heel nerveus en zelfs een beetje bleek. Met het mooiste bruidsboeket dat ik al ooit gezien heb. En zichtbaar ontroerd toen ik buiten kwam. En ook mijn ogen prikten wel. Onze auto stond klaar en iedereen was er dus kon de stoet vertrekken. Wij op kop , tot twee straten verder. Door alle toestanden kenden we de weg naar het gemeentehuis niet meer Gered door mijn getuige en haar ventje kwamen we ruim op tijd aan op het gemeentehuis.
Ruim op tijd want we werden direct verwittigd dat we nog even zouden moeten wachten, er was vertraging. Ik vind het eigenlijk niet erg want bij het zien van zoveel mensen die naar het gemeentehuis van Ekeren waren afgezakt, werd ik zelf ook best emotioneel. De champagne kwam al goed van pas en het was al heel gezellig toen men kwam zeggen dat het bijna aan ons was.
De ambtenaar probeerde van de plechtigheid toch iets moois en minder droog te maken door een tekst van Kahlil Gibran voor te lezen. Een zeer passende tekst vond ik zelf die de nadruk legde op hoe belangrijk het is jezelf te blijven, ook in een relatie.
Na dit officiële gedeelte trok ik met Peter en de fotograaf, en onze privéchauffeur voor de dag, richting haven voor onze fotoreportage. Er kwam wat acrobatie aan te pas maar we verwachten heel toffe foto's !
Terug in Ekeren waren we net op tijd om de eerste gasten te verwelkomen. Snel een broodje hesp ( ik weet zelfs niet of ik het helemaal heb opgegeten ) en dan telkens weer die dankbaarheid. " Blij dat je er bij kan zijn " Honderd keer herhaald maar echt iedere keer gemeend. Zalige knuffels, veel gelukwensen en complimenten. Machtig veel prachtige bloemen en geschenken die wij met enorm veel plezier aannamen. Veel verrassingen en ontroerende momenten.
En dan moest de inzegening nog komen. Lianne zorgde er op een rustige maar o zo mooie manier voor dat ons nieuwe gezin gezegend door het leven kan en God zag dat het goed was. De zon brak door en gaf dit alles een extra elan.
De receptie was wat ons betreft zeer geslaagd, we konden buiten blijven zitten en de frituur viel bij iedereen in de smaak, denk ik. Te vroeg as het tijd om naar het restaurant te vertrekken waar we ( na wat familiale strubbelingen ) zonder kleerscheuren aankwamen en heel lekker gegeten hebben.
En de hele tijd die geruststelling dat ons Woutje in goede handen was, dat hij enorm in de watten werd gelegd en zijn voiture amper gezien heeft. Ook zijn mama en papa hadden weinig tijd voor hem, maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door alle liefdevolle armen en schoten.
Eens thuisgekomen hebben wij nog genoten van met ons drietjes terugkijken op een geslaagde dag. Eens Woutje sliep hebben we met ons tweetjes nog wat gegrasduind in alle kaartjes,bloemen en geschenken die we na heel wat trips boven hadden gekregen. Een stuk in de nacht trokken we onze feestkleren uit en ... .
Zondag en maandag hebben we in alle rust kunnen wennen aan ons gehuwd leventje en nagenoten van een zeer geslaagde dag die onze droom deed uitkomen.
Getrouwd en compleet gelukkig mét een zoon die dat geluk nog eens extra benadrukt, ik adem uit en voel me gewoon tevreden !
Vanaf nu kunnen jullie een blog volgen van een gehuwde jonge mama ! Wij zijn nog aan het bekomen en vooral met ons gedrietjes aan het genieten van alle lieve wensen, vele kaartjes, bloemen en attenties.
Het wordt warmer en warmer. Buiten, in onze harten en in ons gemoed. De spanning neemt toe en tegelijkertijd begint het wachten nu ook wel heel lang te duren.
Nog een paar praktische zaken te regelen, dus we beginnen weer met lijstjes. ( zie blog ergens begin april ) Die liggen weer her en der verspreid en moeten er voor zorgen dat we niks vergeten. Ik vind het best moeilijk om tegelijk alles te regelen én ontspannen en rustig voor ons prutske te zorgen. En het is echt nodig om mijn tijd te nemen om hem te verzorgen,te voeden en TLC te geven. Want spanningen gaan direct over op ons kleintje en dat wil ik er echt niet bij, dus al goed dat ik mijn spreekwoordelijke kalmte nog altijd weet te vinden.
Nog even wat foto's om het mindere peil van mijn schrijfsels te verzachten en dan zeg ik weer,
je hebt zo van die dagen dat alles vlot loopt, dat iedereen meewerkt en je zo gezegd " in the zone " bent. Vandaag was er voor mij zo één. Ik had een druk schema maar er liep niks mis en het programma is bijna helemaal afgewerkt.
Eerste stop, dienst bevolking Ekeren. Geloof het of niet, onze Wout is nu officieel in Ekeren ingeschreven, we hebben zijn pasje om het te bewijzen. We kregen van die vriendelijke dame zelfs een kinder-cd die normaal bij de geboorte wordt gegeven. We hebben stilletjes gezwegen maar het is dezelfde cd van Unicef die we al in Kalmthout kregen. Maar het was zo'n mooi gebaar dat ik hem met dank heb aangenomen.
Dan is Wout met Anneke meegegaan voor hun eigen drukke schema en ben ik met Eefje gaan shoppen. Zij had een aantal adressen van winkels met zwangerschapsmode en we gingen op zoek naar een feestelijke blouse of topje. De eerste winkel was ondertussen failliet maar in de tweede was het prijs. Een mooie top van het rek - 50%, nog meer geluk zou niet meer gezond meer zijn Een lekker slaatje en dan verder op stap, nog wat winkel van het lijstje en Petit Bateau. Neen, ik heb mij niet laten verleiden. Vooral omdat ik het heel moeilijk vind om Woutje zijn maat in te schatten, er zou werkelijk een overeenkomst moeten gesloten worden tussen alle fabrikanten van kinderkledij, waarom kan een 50 niet gewoon altijd een 50 zijn
Dan richting Merksem, mijn trouwkleed gaan ophalen. Nog één keer gepast en dit keer was alles in orde. Mijn bankkaart was minder gelukkig maar goed, als ik maar gelukkig ben Anneke en Wout kwamen mij daar oppikken, waren er ook precies op tijd en zo geraakte de jurk ook veilig thuis. Hij hangt nu in al zijn zwarte schoonheid te blinken !
Snel een fokkietje en dan terug de bus op naar de baan, 20 minuutjes onder de zonnebank, ook nog even oorbelletjes en een zomerslaapzak voor Wout gekocht, de bus terug naar huis en nu even uitblazen aan de laptop.
Ik wilde eigenlijk nog wat kuisen hier maar aangezien het al half acht is, wij nog moeten eten, Wout nog in bad moet en we nog bezoek verwachten ,begrijpen jullie wel dat dat niet meer voor vandaag zal zijn. En ik vrees ook niet meer voor deze week
Nog 5 nachtjes slapen en dan ben ik eindelijk geen ongehuwde moeder meer
ja ik weet het, jullie hebben ons een aantal dagen moeten missen. Maar ter mijn excuus, tussen de dagdagelijkse beslommeringen, trouwjurken passen, teksten schrijven en aanpassen, juweeltjes passen, bezoek ontvangen, meeleven met de pups van mijn zusje en genieten van ons poppejanneke is het meestal voorbij middernacht voor het hier wat rustiger wordt.
Ja, ik weet ook wel dat de internetverbinding ook 's nachts werkt maar jammer genoeg laten mijn creativiteit en enthousiasme het wel eens afweten na 17 uur in de weer te zijn geweest
Vandaag willen we genieten van onze eerste vaderkesdag samen. Bij deze ook nog ne gelukkige aan alle papa's
Vanaf morgen vliegen we erin om de laatste voorbereidingen voor de trouw te regelen. Er moet nog opgeruimd,gepoetst en versierd worden binnen voor wanneer de weergoden ons niet goed gezind zijn. De laatste gegevens moeten doorgegeven worden aan de catering en dergelijke, de laatste benodigdheden moeten nog aangekocht of afgehaald worden, de trouwjurk gaan passen en halen, nog een paar keer naar de zonnebank, kleertjes uizoeken voor Wout ( hij wil er ook op zijn best uitzien op deze grote dag ! )
Het aftellen is begonnen, nog 6 nachten slapen ! Wil je er nog bij zijn maar heb je nog niks laten weten doe het dan snel, iedereen is welkom !
Tot de volgende en maak er nog een fijne zondag van
gisteren heb ik echt een supergezellige dag gehad. Ten eerste sliep ons kereltje door tot na acht uur ! Het moet echt zijn dat mijn rust op hem afstraalt Dus goed uitgeslapen kon ik vertrekken naar het Bruidshuis om daar samen met Pascale en Marleen mijn jurk nog eens te passen. Hij zit als gegoten maar als ervaren rot in het vak zag Marleen direct dat de binnenvoering iets te lang was.
Dus is de jurk daar gebleven en mag ik hem maandag gaan afhalen. Waarom is een trouwjurk een mannelijk zelfstandig naamwoord? Dat is toch raar hé? Of vergis ik mij en mag ik haar gaan afhalen? Laat mij het antwoord even weten.
Tijdens het passen hebben we ook een paar voorbeeldjes van Pascale haar creativiteit gepast om er één te kiezen dat zeer mooi bij de jurk en de schoenen paste. Maar eens thuis hebben we toch nog voor een ander model gekozen .
Na de middag kwam er nog bezoek, tante Rita en nonkel Etienne waren zo blij dat ze er eindelijk geraakt waren. Wat hen opviel is dat Wout in het echt veel kleiner is dan op de foto's op de blog. Maar ook veel schattiger dan op de foto's vind ik zelf
Wout vond deze dag ook wel super want tussen twaalf en zes heeft die alleen maar op iemands arm gelegen, geen box of wipstoeltje voor meneer gisterennamiddag
Ondertussen gaat het minder goed in Kalmthout waar de pupjes van Fleur het zeer moeilijk hebben en er ondertussen al een paar zijn die het niet gehaald hebben. En mijn zusje horen wenen van verdriet is staat nog altijd in de top drie van vreselijk moeilijke dingen om te doen. Zusje, je weet dat wij voor jullie duimen hé !
Deze voormiddag doen we het rustig aan, Woutje ligt nog wat te slapen en ik heb ervan geprofiteerd om in zijn kamertje wat op te ruimen en te kuisen. Er ligt ook weer een berg was dus daar begin ik sebiet aan.
En groot nieuws van de dag !!!! Tromgeroffel en klarinettengeschal !!!! De dienst bevolking van Ekeren heeft gebeld ( ttz een medewerkster van de dienst Bevolking ) om te zeggen dat Wout bij ons mag ingeschreven worden ! Maar ondanks de belofte dat ik niet meer moest langskomen en dat ze zijn pasje zouden opsturen moet ik toch nog eens langsgaan met het politierapport van de wijkagent Maar goed, als dat alles is om eindelijk in orde te geraken nemen we dat kleine tripje er nog bij. Want daarna kunnen we dan eindelijk werk maken van de afhandeling van het dossier rond kraam- en kindergeld. Benieuwd wat er daar nog verder kan mislopen
Ondertussen komt de trouw vervaarlijk dichtbij en moet er nog wat organisatie én poetswerk gebeuren. Volgende week zal waarschijnlijk in het teken van dat feest staan. En nadien hopen wij op een rustige periode waarin de dagelijkse sleur en genieten van ons nieuw gezinnetje voorop kunnen staan, zonder administratie, telefoontjes met diensten,pasbeurten, discussies over dresscodes en dergelijke. Lang leven de dagelijkse gang van zaken. Alhoewel met ons Woutje er bij elke dag speciaal is geworden, maar dat is een leuk speciaal
Gisteren was weer een lange dag. Het was fijn om mezelf nog eens in de watten te leggen. De prijs voor de zonnebank viel me wel wat tegen, dat is een pak duurder dan pakweg 10 jaar geleden. Maar dat neemt niet weg dat het eigenlijk wel zalig is, ik wist direct terug waarom ik dat vroeger wel eens vaker deed.
Ook bij de kapper begon het genieten maar waar ik anders hoop dat het lang duurt ( ik vind het zalig om gewassen, geconditioned en geknipt te worden ) begon ik nu naar het einde toe te hopen dat het bijna gedaan was, ik wilde naar mijn Woutje en gaan zien hoe hij het stelde. Hoe een mens zichzelf verbazen kan, ik ervaar het tegenwoordig bijna dagelijks. Natuurlijk was alles in orde met ons baasje en hij lag rustig wat rond te kijken in zijn voiture.
Maar eens thuis gekomen draaide de wind. Hij werd ongedurig, huilde heel hard en was met niks te troosten. Na het eten weer veel last van krampjes en dus terug ontroostbaar. In de armen van An, een collega, werd hij even rustig maar wilde al snel terug eten. Alles liep wat moeilijker dan anders en die trend zette zich gewoon de hele nacht door. Het was half twee voor hij insliep en om 20 voor 5 was hij er al terug. Ik durf gerust zeggen dat hij op dat moment niet mijn favoriete persoontje was. Maar na een propere pamper en een fles lag hij dan weer zo onweerstaanbaar tevreden en schattig in mijn armen, dat hij met een rotvaart terug naar de eerste plaats bewoog. Hij ligt nu nog teveden te zijn in zijn relax, zich van geen kwaad bewust en genietend van weer een nieuwe dag.
Hopelijk zet ook deze trend zich door en kunnen we genieten van een spannende, gelukkige dag !
Straks gaan we de pupjes bezoeken, ben echt eens benieuwd. Op de foto's zien ze er alvast om op te eten uit !
Vandaag is het mamadag. Sebiet vertrekken we naar Merksem en we gaan naar tante Erna en nonkel Gaston. Eens Woutje goed geïnstalleerd is, ga ik op de baan mijn slag slaan. Eerst naar de zonnebank en de kapper,dan nog even naar de Standaard en langs de Baseshop. Wie weet stop ik ook nog even bij Leonidas, das de ultieme verwennerij ! Witte met noot !!!
En dan zal ik blij zijn om terug naar mijn ventje te gaan en hem een heel dikke knufel te geven
Wij wensen jullie ook een heerlijke dag en tot straks of morgen. Kusje van Wout
dus mogen de twee mannen nog eens wat qualitytime samen doorbrengen.
, doet weer even zeer als toen het pas gebeurd was 
Als je zin hebt om mee te gaan dan bel je maar even !
Hij verhuist ook wat regelmatiger van ligplaats om de relax,de box en het kussen te laten afkoelen. Al een geluk heeft hij nu ook een nieuw plekje in zijn schommelstoel. In onze living is nu wel helemaal geen plaats meer 
Ook als je hem op schoot neemt heb je echt je twee handen nodig, hij stampt met zijn beentjes en wringt zich zodanig tot hij ligt waar en hoe hij wil liggen.
Zodra we thuis waren en hij in bad was geweest en gegeten hebben we hem er in gezet en hij heeft eerst even genoten en daarna geslapen als een roosje.
