Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Zoals beloofd in de vorige post ben ik er weer. Na twee dagen ( relatief ) uitrusten ( zoals in niet gaan werken ) voel ik me stilaan weer wat uitgerust. Twee dagen van volop genieten van ons prutske en ook wel twee dagen van het huishouden terug wat op orde proberen te krijgen.
Zo een aantal dagen achter elkaar werken heeft ook weer voor- en nadelen. ( Ik begin stilaan te denken dat alles voor- en nadelen heeft ) Op het werk zorgt het er zeker voor dat ik goed meeben en ook weer het gevoel heb terug te functioneren als voordien. Ik ken de patiënten bij naam en weet van iedereen zo wat waarom ze zijn opgenomen en waar ze mee bezig zijn. Ik begin ook de nieuwe collega's te leren kennen en wat de ' oude ' collega's betreft geraak ik stilaan terug op de hoogte van hoe het met hun gaat. De collega's zijn ook terug meer op hun hoede wat betreft dt-fouten . Alleen dr. Beunis heeft precies nog niet door dat ik terugben ( grapje voor de insiders )
Maar aan de andere kant is ons ventje ondertussen gewoon doorgegaan met ontwikkelen en groeien en heb ik hem heel weinig gezien Hij kan nu dingen die hij een dikke week terug nog niet kon, zoals bijvoorbeeld sommige speeltjes vasthouden, nog meer funny faces maken én lachen als je hem kriebelt Na zes dagen werken geniet een mens wel dubbel en dik van het samenzijn met man en kind, zelfs verschonen en eten geven zijn een echt plezier, aan het kind dan, de man heeft andere zorgen nodig .
De Tupperwareparty dinsdag was een succes, niet zozeer wat betreft opkomst maar zeker wel wat betreft sfeer en verkoop. Ik hou er heel wat mooie cadeaus aan over maar zoals telkens nadat ik zoiets heb georganiseerd denk ik weer : dat doen ik ni meer .
Vorig weekend ben ik tijdens mijn onderbroken naar ' De helaasheid der dingen gaan zien '. Die film heeft me echt gepakt en het duurde even voordat ik eruit was wat er dan juist zo pakkend was. De rauwe agressie maar ook de pure familiebanden, de verslavingsproblematiek waar ook kinderen van afzien, de liefde van dat hele gezin voor die ene jongen en hoe een kind zijn verleden meedraagt, hoe het ook probeert er aan te ontsnappen. En de humor die dit soort situaties ongewild in zich heeft. Wie hem nog niet gezien heeft ,zeker een aanrader. Ook als je het boek gelezen hebt.
Hebben jullie ook al gemerkt dat de feestsfeer stilaan in het land komt. Vandaag komt de Sint al aan heb ik begrepen en overal waar je kijkt ( in boekjes en winkels ) zie je al kerstversiering en kerstmenu's. Ik wil dit jaar een grote kerstboom met alles erop en eraan, gezelligheid,gezinssfeer en het begin van vele jaren eigen gezinstradities. Nog meer dan vorige jaren vind ik Kerst zo belangrijk, we vieren tenslotte de geboorte van een kindje dat op een wondere wijze aan Maria en Jozef werd gegeven en dat een heel bijzonder leven kende. Laat ons zeggen dat Woutje op een heel bijzondere manier in ons leven kwam en ongetwijfeld ook een heel bijzonder leven zal hebben. Kwestie van de dingen in proportie zien zo op een zaterdagmorgend
Ik post ook nog wat foto's, want dat is al even geleden hé; Geniet er van en tot de volgende !
De titel zegt het allemaal. Het gewone leventje is zeer leuk maar de combinatie van al die leuke dingen is verdomd vermoeiend. Hopelijk ben ik het snel terug gewoon en lig ik niet de komende jaren al om negen uur 's avonds voor pampus op de zetel
Het werken is leuk, vooral de nieuwe uitdagingen en het gevoel weer zinvol te zijn voor meer dan alleen maar Wout en Peter is wel fijn. Maar toch blijf ik het zeggen ; in een ideale wereld bleef ik gerust nog een half jaar thuis !
En zoals het spreekwoord zegt : Honger is de beste saus is het inderdaad zo dat na een dag hard werken het weerzien met mijn mannen dubbel zo leuk is.
Ik ga er snel mee stoppen want de typfouten en kromme grammatica beginnen zelfs mij te irriteren , eind deze week hoop ik nog eens een deftige update te kunnen posten;
voor mij dan toch. Kwart voor zes en snel even een post. Want tussen werken,Wout,Peter en mezelf lijkt een dag minder dan 24 uur te duren. Terug gaan werken is vermoeiender dan ik had gedacht. Vooral de lange, lange, lange dagen maken het zo vermoeiend. Met een vroege is een mens toch al snel van kwart na vijf tot elf uur 's avonds bezig en ne late is meestal nog erger.
Maar het werk op zich valt enorm mee, de vernieuwde energie na mijn lange vakantie doet goed. En de geruststelling dat ik het nog steeds kan doet ook veel natuurlijk. En als collega's zeggen dat ze blij zijn dat ik terug ben, ja, dat doet een mens goed hé.
Wout stelt het supergoed en gaat met sprongen vooruit, zalig om te zien. Natuurlijk mis ik hem hard maar stilaan ben ik wat geruster dat hij ook met mij minder in de buurt gewoon verder gaat met zijn eigen dingen. En eens een weekend zonder mama, enkel quality time met papa is voor een jongen nooit een slecht idee
Ik ga vertrekken naar het werk en wens jullie allemaal nog een fijne dag, tot de volgende !
Het leven gaat echt gewoon voort, Woutje of geen Woutje. Gisteren werd één van mijn collega's ziek en kreeg ik dat telefoontje waar je niet op zit te wachten Kan jij hem komen vervangen, maandag of dinsdag ?
Gelukkig kan ik 's maandags nog al eens op mijn zusje rekenen en zorgt zij er samen met Danny voor dat ik met een gerust hart collegiaal kan zijn en vandaag de ploeg kan gaan versterken met een twee-tien. En ook gelukkig dat ons ventje nog geen plannen kent en er dus ook niks mee inzit dat ik toch ga werken nadat ik al een heel weekend had beloofd dat ik tot en met donderdag bij hem bleef
Zo'n onverwacht uitje brengt wel heel wat voorbereiding met zich mee maar daar krijg ik stilaan routine in dus dat mag maar een goeie vijf minuutjes duren en dan blijft er nog heel wat tijd over om van mijn schatje te genieten. En hopelijk wacht hij vanavond op mij voor zizjn laatste flesje.
Nog een fijne dag voor iedereen en voor de collega's ; tot sebiet !
na een lastig weekend en begin van de week is de griepaanval hier voorbij. Opluchting alom want het was geen pretje.
Donderdag en vrijdag terug gewerkt, twee vroeges en dat was best wel fijn. Ondanks dat het serieus druk was. Maar de gewone contacten met patiënten en collega's voelen al terug zo vertrouwd, het lijkt gewoon of ik met verlof ben geweest. Het grote verschil is dat ik nu regelmatig even denk aan ons ventje, aan wat hij aan het doen is of aan wat hij gaat eten deze middag. Maar dat lijkt me niet meer dan normaal. Gelukkig, en ik zeg het regelmatig ,hebben we goede opvang gevonden en kunnen we met een zo gerust mogelijk hart ons Woutje bij Linda laten, ook zij is gek van deze schat !
Het zijn wel lange dagen die vroeges en ik ben serieus moe tegen dat ik eindelijk in bed kan. Grote voordeel is nog steeds dat ik absoluut geen last heb van slaapproblemen
Gisteren ben ik op het werk gevaccineerd tegen de Mexicaanse griep. Zoals collega's al hadden ervaren is mijn arm serieus stijf, is er een serieuze zwelling op de prikplaats maar ik heb nog geen grieperig gevoel of koorts, want dat gebeurt soms ook heb ik gehoord. Hopelijk komt dat nu ook niet meer Hopelijk kan Peter volgende week ook gevaccineerd worden en kunnen we zo ons ventje toch een beetje beschermen!
Wout slaapt heel veel de afgelopen dagen, waarschijnlijk de voorbode van een nieuwe groeispurt of weer iets nieuws dat hij binnenkort onder de knie heeft. Snel even de statistieken : hij weegt nu 6.800 en is 67 cm groot. Dat is weinig bijgekomen en veel gegroeid maar nog steeds helemaal in orde Zijn rode billetjes zijn al veel beter, enkel nog een paar plekjes die wat kapot zijn. En da's ook een hele opluchting want die kapotte billen, dat moet wreed zeer gedaan hebben
Vanavond ga ik met Peter uit eten want wij hebben iets te vieren ! Wij hebben elkaar op Halloween avond leren kennen, in de classy Volmolen En hij heeft voor mij ook al het twaalfde seizoen van de Simpsons gekocht. Ik ben echt met mijn gat in de boter gevallen en geniet daar nog ( bijna ) elke dag van !
Ik wil hier nog even reclame maken voor mijn Tupperwareparty op 10 november om 20 uur. Very desperate Housewives maar gezelligheid gegarandeerd ! Ik hoop jullie allemaal te mogen ontvangen in de Hof van Delftlaan 46a te Ekeren. Even een belletje of mailtje om je stoel te reserveren graag ! Enne ... woensdag mag je uitslapen dus wat houdt je nog tegen ?
Het wordt een post vol zelfbeklag en op het einde een kleine heropleving dus je bent gewaarschuwd.
Nadat ik twee dagen gewerkt had zag ik het weekend helemaal zitten. Rustig de tijd om wat dossiers bij te lezen, wat met de collega's bij te kletsen en verder te acclimatiseren.
Maar vrjidagnacht werd ik ziek. Zieker dan ik mij in heel lange tijd ( en dan heb ik het denk ik over jaren ) heb gevoeld. Ik stond op voor ons ventje nadat ik al een hele nacht misselijk was geweest maar ik hooptedat het wel zou overgaan als ik me maar wat bezighield. Rond negen uur was ik aangekleed en al, klaar om om elf uur te vertrekken maar ik bleef me zo ziek voelen. Na heel lang twijfelen en proberen belde ik de collega's. In een moedige bui zag ik het toch nog zitten om een paar uur te gaan werken maar van twaalf tot tien, dat leek me wat te veel.
Maa vlak na dat telefoontje kwam er weer een golf van misselijkheid en dacht ik echt dat mijn laatste uur geslagen had Dus in tranen moest ik toegeven dat het niet ging lukken. Dokter van wacht gezocht en gebeld; Ik mocht direct komen en het verdict : griep en gastro-enteritis. Drie dagen volledige bed- of zetelrust en de komende dagen moest maar iemand anders voor mijn baby zorgen
Terug naar huis na eerst het werk gebeld te hebben, ook in tranen want na twee dagen terug werken was ziekvallen in het weekend niet echt hoe ik het me had voorgesteld.
Wat dan volgt is het best te omschrijven als een dag op de zetel vanop afstand kijkend hoe mamie en papa voor Woutje zorgden. In de namiddag kwam Ann ook een handje toesteken. En er waren de eerste berichten over rode billetjes bij Woutje. Zaterdagnacht slecht geslapen en 's morgens toch opgestaan voor ons ventje. Want Peter was nu aan de beurt, dezelfde klachten; alleen met wat meer mannelijke accenten Ook mamie kwam ziek vragen of het zou lukken vandaag. Dus wat moet een mama dan ? Wout was ook best lastig zondag. Zijn billetjes zagen niet alleen rood maar waren echt kapot. Na het raadplegen van mijn uitgebreide babybibliotheek werd keuken omgetoverd tot een babyverzorgplaats met alles binnen de hand om hem zo goed mogelijk te verschonen. Dus dat was een dag van met drie op de zetel, ik mezelf sterk houdend en Wout en Peter zeurend
Tegen 's avonds voelde ik me een beetje beter en al een geluk want die rode billetjes werden nu nog verergerd door diarree. Dus vond ik het nodig om ook 's nachts twee keer op te staan om de genezing te bevorderen. Maar zo als ik me nog herinner is onderbroken slapen enorm vermoeiend. En op de koop toe zag ik dat het nog niet echt beter was 's morgens
Maandag ook de hele dag om de twee uur verschonen,wassen met water en zeep en goed Dermocrem gebruiken en dat ook deze nacht maken gelukkig wel dat het nu iets beter gaat, de kapotte stukken blinken niet meer zo hard en Woutje schreeuwt ook niet meer zo hard tijdens het verschonen Ondertussen ben ik nog steeds niet de oude en ben ik vooral in de voormiddag nog misselijk en slapjes. Maar ik heb me herpakt, me aangekleed en mijn gezicht opgezet want sebiet gaan we naar K&G, een afspraak die al twee keer verzet werd dus nu moet het echt wel gebeuren.
Ondertussen is Peter ietske beter en mamie lijkt ook bijna terug de oude, Woutje zijn diarree is iets minder en die heeft het net weer gedaan gekregen dat mamie hem gepakt heeft Zoals Linda van de opvang zegt : 't Is een echt charmeurtje.
Straks of morgen weer wat getallen voor de liefhebbers dus kom zeker nog eens langs !
) Op het werk zorgt het er zeker voor dat ik goed meeben en ook weer het gevoel heb terug te functioneren als voordien. Ik ken de patiënten bij naam en weet van iedereen zo wat waarom ze zijn opgenomen en waar ze mee bezig zijn. Ik begin ook de nieuwe collega's te leren kennen en wat de ' oude ' collega's betreft geraak ik stilaan terug op de hoogte van hoe het met hun gaat. De collega's zijn ook terug meer op hun hoede wat betreft dt-fouten 
( grapje voor de insiders )
Hij kan nu dingen die hij een dikke week terug nog niet kon, zoals bijvoorbeeld sommige speeltjes vasthouden, nog meer funny faces maken én lachen als je hem kriebelt 
Na zes dagen werken geniet een mens wel dubbel en dik van het samenzijn met man en kind, zelfs verschonen en eten geven zijn een echt plezier, aan het kind dan, de man heeft andere zorgen nodig 
Dus in tranen moest ik toegeven dat het niet ging lukken. Dokter van wacht gezocht en gebeld; Ik mocht direct komen en het verdict : griep en gastro-enteritis. Drie dagen volledige bed- of zetelrust en de komende dagen moest maar iemand anders voor mijn baby zorgen 
