Verslag rit zaterdag 14 juni 2014 : Melen/Soumagne
Deze morgen kwam wat motregen de pret even bederven, maar om 8 u konden we met 6 man toch vertrekken richting Banneux : Valère P, Rudi, Omer, Jos B, Marcel en Yvan.
We besloten om de Frans Schoubben W-cup-cyclelive classic te rijden en het parcours op te pikken aan de Richelle.
We vertrokken richting Romershoven Schalkhoven Alt-Hoeselt Rijkhoven Membruggen Genoelselderen Millen Roclenge-sur-Geer Bassenge Houtain-Saint-Siméon - Heure-le-Romain Haccourt Hermalle-sous-Argenteauwaar we de deelnemers zagen van de Frans Schoubben en ook van Rekem-Francorchamps-Rekem, die goed te herkennen waren omdat ze allen met een rugnummer reden.
Zo reden we over de Maas naar de Richelle Dalhem Trembleur Blegny Bolland Melen .
Hier hielden we halt om in café Le Lautrec een lekkere koffie met taart te nuttigen.
Na de pauze reden Valère en Rudi verder het parcours van de 160 km richting Remouchamps en de C-groepvervolgde met de 100 km tocht zoals afgesproken.
We reden richting Retinne Saive Barchon Wandre Cheratte Sarolay Hermalle-sous-Argenteau Visé- Lixhe Lannaye Eben-Emael Kanne Maastricht Vroenhoven waar we her parcours verlieten en naar huis reden via Kesselt Hees Mopertingen Eigenbilzen Munsterbilzen Schoonbeek Diepenbeek.
Hier genoten we op het terras van onze welverdiende drankjes en werd er zoals steeds druk nagepraat over onze leuke dag . Hopelijk hebben Rudi en Valère hun tocht ook tot een goed einde gebracht.
Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Rudi, Omer, Jos B, Marcel en Yvan
Na het slechte weer van de voorbije dagen, was het deze morgen toch droog genoeg zodat we met 8 man aan de start stonden:Valère, Omer , Roger J, Remi, Flor, Roger D, Marcel en Yvan. Rudi kwam ons uitwuiven en wenste ons een behouden rit.
Op verzoek van Valère hielden we even halt bij Carla in de Carpe Diem in afwachting van het grote werk dat volgde.
Eens over de Maas ging het bergop richting Ombret Villers-le-Temple Strée Vierset-Barse Côte dEreffe Marchin Hoei.
Hier genoten we in café La Couronne van onze welverdiende koffie/frisdrank met lekkere rijsttaart.
Voor de terugwegbesloten we om via Oteppe te rijden .Het ging richting Moha Huccorgne Oteppe Vissoul Braives Avennes Lens-Saint-Rémy Lens-Saint-Servais Geer Boëlhe Crenwick Vorsen Rosoux-Crenwick Jeuk ( waar een frisse cola wonderen deed) Mielen-boven-Aalst Gelinden Engelmanshoven Groot-Gelmen Klein-Gelmen - Helshoven Hoepertingen Berlingen - Wellen -Printhagen Diepenbeek.
Op het terras van het Demerstrand zat Flor ons op te wachten ; iets later kregen we ook het gezelschap van Irma en Wivine die onder hun beiden naar Scherpenheuvel waren gereden waarvoor een dikke proficiat.
We genoten nog na van een leuke rit bij onze ijzerhoudende drankjes.
Ritgegevens : Aanwezigen : Valère, Omer , Roger J, Remi, Flor, Roger D, Marcel en Yvan.
Afstand : 150 km ,gemidd 27,5 km , hoogtemeters 1.300 m
Hier een verslagje van de rit een verrassing Marc T aan de start, we waren met zeven en we spraken af om het rustig te houden met het hete weer dat voorspeld werd en dat het heet was voelden we, in Aubel aangekomen nam Marc T het werk van Yvan over een ging vla halen en met het nodige vocht waren de batterijen terug opgeladen, de terugweg liep langs Blegny naar Diepenbeek, op het terras van het Demerstrand werden vlug de ijzerhoudende dranken besteld, onze fijne collega Yvan kwam ons gezelschap houden, Godelieve een spoedig herstel van de groep gewenst, daarna kwamen ook Wivine, Valere Ph, Irma en Omer ons vervoegen zij hadden de Christal klassieker gereden en zo werd er weer bij gebabbeld van de fijne ritten. Vanessa bedankt om weer het verslag op de blog te zetten en nog veel succes. deelnemers: Marc T, Remi, Jos B, Roger D, Marcel, Valere B en Flor. 119km 26gem 1300hm
Deze morgen kregen we 10 man aan de start voor een ritje Banneux : Omer, Valère P, Roger J, Roger D, Rudi, Jos B, Flor, Martin, Marcel en Yvan
Voor de heenrit kozen we er voor om te rijden richting Hoeselt Rijkhoven Membruggen Genoelselderen - Millen Bassenge Houtain-Saint-Siméon Heure-Le-Romain Oupeye Hermalle-sous-Argenteau Richelle St-Remy Housse Barchon Saive - Queue-du-Bois Liery Flèron Ayeneux Prayon-Trooz Forges Louveigné.
We besloten om in Banneux enkele kaarsjes aan te steken en even verder in Tancrémont te pauzeren in de Tea-room de Tancrémont waar we genoten van een groot stuk rijsttaart met koffie/chocolat chaud.
Voor de terugweg reden we richting Pepinster - Nessonvaux Olne Soumagne Melen Barchon .
Hier kreeg Valère pech met zijn achterwiel waardoor hij niet meer kon trappen.Gelukkig kon hij zijn taxi Diepenbeek (in casu Wivine en Irma) contacteren om hem in Visè te komen ophalen.
Met vereende krachten brachten we Valère in Visè waar hij op zijn taxi kon wachten.
De overigenvervolgden de weg viaLixhe Lanaye Kanne Vroenhoven Kesselt Hees Mopertingen Eigenbilzen Munsterbilzen Spurk Diepenbeek.
Hier genoten we op het terras van het Demerstrand van onze ijzerhoudende drankjes en werden we op lekkere taart getrakteerd door Davy waarvoor onze oprechte dank. Intussen waren Wivine en Irma ook even langsgekomen om te melden dat ze Valère thuis hadden afgeleverd zodat hij alsnog op tijd bij de coiffeur geraakte.
Ritgegevens : Aanwezigen : Omer, Valère P, Roger J, Roger D, Rudi, Jos B, Flor, Martin, Marcel en
Grote afwezige deze morgen was toch wel onze Marcel, die zich blijkbaar had laten afschrikken van een paar druppels regen. Zo stonden we slechts met 4 aan de start : Rudi, Roger J, Omer en Yvan.
Na wat overleg ivm het weer besloten we om richting Hannuit te fietsen en deze keer heeft de buienradar ons niet in de steek gelaten.
Bij het vertrek vielen er nog een paar druppels regen, maar in Kortessem stopte het en zo konden we verder richting Guigoven Jesseren - Haren Vechmaal Heks Horpmaal Heers Opheers Oleye Bettincourt Berloz Hollogne-sur-Geer Lens-Saint-Servais Poucet om halt te houden in Hannuit.
In café La Tavernegenoten we van onze koffie met taart.
Onder aangename temperaturen ging de terugweg via Poucet Trognéé Cras-Avernas Kortijs Vorsen Rosoux-Crenwick Roost-Statie Jeuk Mielen-Boven-Aalst Engelmanshoven Groot-Gelmen Helshoven Hoepertingen Berlingen Herten Wellen Wimmertingen Diepenbeek.
Juist op tijd terug in het Demerstrand want iets daarna gingen de hemelsluizen open, gelukkig genoten wij al van onze ijzerhoudende drankjes.
Ritgegevens : Aanwezigen : Rudi, Roger J, Omer en Yvan
Hier genoten we op het terras van het Demerstrand van onze drankjes en werd er druk bijgepraatsamen met Didi ,die al fietsend even langskwam met zijn zoontje, van onze leuke rit.
Er werd ook afgesproken om voortaan het kopwerk meer af te lossen om de 10-15 km zodat niet steeds dezelfde mensen dit voor hun rekening moeten nemen. Met een beetje goede wil moet dit lukken.
Hopelijk heeft dit effect zodat iedereen van de groep tevreden is en met plezier komt fietsen want hetblijfttoch maar hobby voor ons allen !!
Ritgegevens : Aanwezigen : Valère, Omer, Rudi, Marcel en Yvan
Afstand : 151 km , gemidd 27,00 km , hoogtemeters : 1.500 m
Verslag 24 uren van Steenbergen, zaterdag 10 en zondag 11 mei 2014
Yves zou sowieso als training voor zn Spartathlon de 24 uren van Steenbergen lopen. En als ik dan toch mee zou gaan, kon ik volgens hem evengoed meelopen. Doelstellingen waren er voor mij niet, gewoon meedoen en zien waar ik zou stranden. Yves zag het voor mij veel rooskleuriger in: de 180 kms proberen te halen, dan was ik meteen gekwalificeerd voor de Spartathlon. Niet dat ik echt van plan ben, want ben niet zon warm-weer-loper.
De ganse week stond in het teken van kleren bijeenzoeken, muësli-repen, gellekes, rijstwafels, gedroogd fruit ontleden op hoeveelheden koolhydraten, eiwitten, zouten en vetten. Op donderdag veranderde onze keuken haast in een labo, door het maken van onze sportdrank. Een evenwichtige drank op basis van koolhydraten en voldoende zouten waren volgens Yves heel belangrijk. Voor ieder maar liefst 9 flessen van anderhalve liter, dorst lijden zou er zeker niet inzitten.
En dan de auto laden: tent, ligzetel, slaapzakken, tafeltje, massas reservekledij want de weersvoorspellingen waren ronduit om de moed vooraf al te verliezen: regen, buien, onweer, wind tot 6 beaufort
Zaterdag omstreeks 13u30 komen we aan in het Nederlandse Steenbergen, we zoeken een plaatsje in de bevoorradingszone waar we ons partytentje proberen op te zetten. Niet evident met twee personen, maar gelukkig krijgen we spontaan de hulp van Arie. Zijflappen worden door de straffe wind niet gebruikt, extra stormkoorden worden geïmproviseerd en zelfs aan de auto vastgemaakt.
Kledij voor vandaag: Hokas als schoeisel, compressietubes, drie kwart broek, crafje, clubsinglet, koerstruitje, regenjasje.
15u00: met 51 lopers ( waarvan 6 vrouwen ) vertrekken we voor onze missie. Yves zou de eerste uren alleen lopen, en me s nachts vergezellen. Mn grootste bondgenoot tot aan de nacht zou mn muziek op mn mp3 speler zijn. En maar goed dat ik die bij had door de luidsprekers heen klonk voornamelijk Hollandse Schlagermuziek, niet écht mijn loopmuziek. Wat me wel gunstig stemde was te horen dat Yves op een bepaald moment als tweede man liep. Het heeft me toch enkele rondes geduurd vooraleer ik aan mn Hokas gewend was, maar deze hebben meer demping dan mn andere loopschoenen, dus lag de keuze wel voor de hand.
Na een paar rondjes van 2314,13 meter had ik al meteen de moeilijke stukken in mn geheugen opgeslagen. Dat zouden verder op de avond de wandelstukken worden, want de wind zo pal op je neus vergt te veel energie. Ik loop wat babbelend met andere lopers, als die niet in hun eigen cocon zitten. Het valt me vooral op dat er best wel veel deelnemers zijn die hun eerste 24 uren lopen.
Nog tijdens het eerste uur moet ik me al begeven naar een Dixie voor een sanitaire stop, dan ben ik daar al van af. Ook het regenjasje gaat uit wegens te warm. Ietsje later haalt Yves me al in. Gewoon rustig blijven, proberen niet sneller dan 10 km/uur te lopen. Op tijd drinken, aan de bevoorradingen telkens een stukje banaan nemen.
Arie is bij onze tent blijven staan, en doet teken dat ie helemaal kapot gewaaid is. Tja, das nu niet echt het moment om je over een kapotte tent te ontfermen. Ik zeg dat ie het maar moet laten zoals het is, maar één ronde verder heeft de vriendelijke man ons heel bevoorradingsstandje opnieuw ingericht en de tent opgeruimd. Bedankt Arie !
Het tweede uur is na wat babbeltjes met Jannet Lange, Hans Mattheeuws en Kristof de Block zo om. Hans zou vandaag maar bewust 12 uren lopen, als training op de Comrades Marathon. Yves passeert me nog eens. Ik weer verder op mn eigen gemoedelijke tempo. Niets forceren, de weg is nog lang.
Ik loop na de bevoorrading binnen waar ik me wat verse kledij aantrek, een fijn gevoel. Weer op weg, het loopt goed. Ik zie Yves wandelen met Kristof Vandevoorde, die na 37 kms beslist te stoppen omwille van een opkomende blessure. Misschien zou ie s morgens opnieuw proberen, afhankelijk van de pijn. We wensen Kristof succes en lopen samen verder.
Anders dan gepland zou Yves me vanaf dit moment al vergezellen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat dat in t begin weer even wennen was, als je alleen loopt loop je immers altijd je eigen tempo. Maar anderzijds was ik toch wel content om niet meer alleen te moeten lopen. Op moeilijke momenten heb je toch wel een grote steun aan elkaar. Ook krijgen we onverwachte steun door de luidsprekers van Jacques die ons via internet heel veel succes wenst, en hoopt op droog weer. En dat hebben we wel redelijk gehad tot nu toe.
In tegenstelling tot wat ik dacht hebben de rondjes me op geen enkel moment verveeld. Een mooi vlak en veilig parcours, door een wijk waar de bewoners moeite gedaan hebben om wat sfeer te scheppen, ondanks de straffe wind. Op het parcours fietsen constant mensen van de organisatie in tegengestelde richting, om zich ervan te vergewissen dat we nog gezond zijn.
Vlak voor de duister valt wissel ik nog eens van kledij. Lopen met een lampje is niet nodig, de straatverlichting geeft voldoende licht. Om 22u00 stopt de muziek, de omroeper kruipt zn bedje in.
Plots begint het toch wel meer en meer te regenen, we besluiten onze wegwerp-ponchos te nemen als we terug aan de auto zijn. Maar zoiets aandoen in die wind is geen pretje, dan maar allebei een Dixie op, waar we in t donker worstelen met de ponchos. Hé hé en dan maar verder. Ik probeer eten en drinken goed vol te houden, drinken gaat probleemloos want onderweg moet ik zelfs nog plassen. Eten is moeilijker, banaan gaat goed binnen, gellekes af en toe ook. En verder af en toe een mars, wat bouillon.
Maar we beseffen dat we meer moeten eten, en dat doen we ook in het holst van de nacht. Pasta. De pasta komt me mn oren uit na deze week. Moeilijke stukken worden gewandeld, de meeste deelnemers wandelen trouwens de nacht door. Wij hebben het parcours zo opgedeeld dat we de helft ( wind mee ) lopen en de helft ( wind tegen ) wandelen. Gelukkig heb ik voldoende ervaring door het trailrunnen: wandelen gaat aan een heel stevig tempo, het terug optrekken om te lopen doe ik probleemloos. Eigenlijk worden we s nachts amper ingehaald, straffer nog de hardnekkigen die toch lopen halen we zelfs al wandelend in.
Tussen 4 en 5 uur s morgens lever ik een enorme strijd tegen de slaap. Ik zwalp over het parcours, heb haast de indruk dat ik slaapwandel. Ik begin hardop te zingen, probeer zoveel mogelijk te praten, maar tussen de donkere bomen kan dat zelfs de slaap niet verjagen.
Meer en meer lopers staan over te geven naast het parcours, manken met knieproblemen, hebben reeds opgegeven. Omstreeks 6 u s morgens voel ik mezelf geen 100% meer: slaap, weinig fut, pijnaan mn voeten, koud, vooral koud. Naar t schijnt zie ik bleekjes, en lijkt het me een wijze beslissing om na 15 uren wedstrijd te stoppen, zeker als de hemelsluizen plots open getrokken worden. 118 kms heb ik toch bijeen gesprokkeld. Het heeft totaal geen zin om tegen de wil van mn lichaam verder te doen. Mijn hoofddoel ligt niet hier, maar op de Zugspitze Ultratrail op 21 juni.
Ik ga het schooltje binnen, Yves haalt droge kleren. Rinus staat zijn veldbedje af, bedankt Rinus, ik ril mezelf in slaap terwijl Yves op het parcours her en der gaat socializen. Tijdens de start van de zes uren wordt ik even wakker, en hoor het buiten gieten, echt niet normaal.
We krijgen een heerlijke kinebeurt en zelfs wat eten ! Prachtige organisatie toch ! Ik kruip terug mn veldbedje op, naast me zit Mo met een hulpverlener die zegt de bloedblaren niet te mogen open steken. Mo doet het zelf dan maar, taped zichzelf en loopt verder, tot ongeloof van dezelfde hulpverlener. Ikzelf heb ook verschillende blaren aan mn voeten, maar die hebben ze na mn kine-beurt al doorprikt.
Als ik boven water kom, supporteren we voor de mensen van de 6 uren, en natuurlijk voor die van de 24 uren. Omstreeks 15u00 gaan we naar de auto, en wordt onze afstand opgemeten.
Volgend jaar sta ik hier terug, hopelijk met wat meer loopbagage !
De 24 uren was een ongelofelijke ervaring, ik onthou vooral dat ik kennis gemaakt heb met mn eigen lichaam. Straffe deelnemers bezig gezien, in dat facteurkesweer zoals Mottige Bever het noemde. Vooral de 79 jarige deelnemer heb ik met veel respect gade geslaan hij beet door, door weer en wind !
Van de 51 starters haalden amper 10 lopers de Spartathlon-limiet, en waren er maar vier lopers die de kaap van 200 kms overschreden hebben. Van een zware editie in Steenbergen gesproken !
Met dank aan de organisatie, aan Yves om me bij te staan, aan Arie om zich te ontfermen over ons tentje en aan André en Robin die de fotos gemaakt hebben.
Omdat ze voor vandaag geen al te beste weervoorspelling gaven, stonden deze morgen slechts 7 mannen aan de start : Omer, Paul, Valère, Rudi, Roger J, Marcel en Yvan.
Ook Didi, die normaal de rit zou leiden, had schrik van de voorspelde regen en verkoos om in Kuringen te blijven.Dat je niet altijd de weervrouwen en mannen moet geloven zou vandaag eens te meer blijken want behoudens enkele druppels bleven we de ganse dag droog.
We vertrokken onder leiding van Omer en Paul richting Kortessem Guigoven Gors-op-Leeuw Jesseren Bommershoven Vechmaal Otrange Thys Crisnèe Momalle Jeneffe Lexhy Hozèmont Awirs Engis. Na het passeren van een wegversperring wegens werken konden we toch de Rue des 36 Tournantsnemen richting Neuville-en Condroz Rotheux-Rimière Bonsgnée om halt te houden in Esneux.
Terwijl het buiten wat regende, genoten we van onze koffie met rijsttaart. Zo konden we er tegenaan voor de terugweg.
Onmiddellijk de Dolembreux op na een pauze valt niet mee, maar aan een rustig tempo kregen we deze klim van enkele kilometerswel klein.Verder ging het richting Beaufays Ninane Chaudfontaine Romsèe Beyne-Heusay Jupille-sur-Meuse Wandre Herstal Milmort Liers Fexhe-Slins Glons Sluizen Millen Genoelselderen Membruggen Rijkhoven Alt-Hoeselt Sint-Huibrechts-Hern Schalkhoven Romershoven Diepenbeek.
Hier genoten we van onze gebruikelijke drankjes en werd er nog nagepraat over onze leuke rit samen met Sabine en Peter die even langskwamen.
Toch nog een heel dikke proficiat aan Omer en Paul die de ganse dag het kopwerk voor hun rekening hebben genomen.
Ritgegevens : Aanwezigen : Omer, Paul, Valère, Rudi, Roger J, Marcel en Yvan
Afstand : 140 km, gemidd 27,8 km , hoogtemeters 1.400 m
Eén van de mooiste trails op Belgische bodem, dat heb ik in 2012 kunnen ervaren op de korte afstand, toen nog samen met Tina en Marc T. En dat het een gegeerde trail is blijkt alleen al uit het feit dat alle beschikbare plaatsen op enkele uren tijd uitverkocht zijn.
Zaterdagmorgen, 5 uur. Opstaan, eten, en twee uurtjes rijden naar Bouillon. Daar komen we ultramaatje Juan al tegen. Samen gaan we onze nummers afhalen en genieten we van het mooie uitzicht vanaf het kasteel. Gino en Ilse komen na het ontbijt in hun hotel ook afgezakt naar de startplaats, het kasteel. Veel bekend volk, maar dit keer toch ook heel wat niet-bekenden.
Om 8u30 de tweetalige briefing ( Frans-Engels ), waar ik eigenlijk niet veel van onthouden heb. En dan . Le moment Suprême: op de tonen van een Carmina Burana-achtige song verlaten we Godfrieds Kasteel. Onder luid applaus van de supporters gaan we in dalende lijn naar de Semois. Deze volgen we, naast een camping, tot we in een opstropping terecht komen.
File door een wegversmalling in een eerste steile klim. Maar ook file door een eerste gekwetste op kilometer drie. Als Thomas B met een gapende kniewonde ondersteund door mensen van de organisatie terugkeert, beseffen we dat we het vandaag best veilig houden. En dat is ook één van de redenen waarom Juan, Gino, Yves en ik beslissen om samen te blijven. Ginos eerste ultraloop met hoogtemeters, en dan al niet meteen de gemakkelijkste.
Samen zijn we sterker, en dat hebben ook de vrienden van een onfortuinlijke deelnemer gedacht. Op de afstand van 36 kms heben zij hun vriend gedragen! Zij verdienden en kregen respect van iedere trailer en supporter.
Gevaarlijke stukken toch van tijd, maar mits het gebruiken van het gezond verstand, voor iedere trailer haalbaar. De hoogtemeters vreten aan de benen waardoor Gino het steeds moeilijker krijgt. Op de bevoorrading van kilometer 27 ( of was het nu 29 ) beslist hij na krampen alleen verder te gaan, en ons te laten gaan, in de hoop dat we de limiet op km 43 nog halen.
Juan schiet los en loopt de helling op. Ik ga dit zeker niet nadoen, wetende wat er nog allemaal gaat komen. Ik laat me niet opjagen, en blijf doseren. Aan een toch wel heel stevig tempo komen Yves en ik op 6u20 aan op kilometer 43, we mogen er nog net door !
En dan begint als het ware een heuse inhaalrace, maar echt goedmaken kunnen we het verlies niet. Wie me kent weet dat genieten primeert op mooie tijd lopen.
Laddertjes op en af, en dan de beruchte Wall waar we aan op moeten. Mijn stokken heb ik in de auto gelaten, moeilijke keuze maar ik weet nu dat ik ze op dit terrein niet per sé nodig heb. Naar de Zugspitze gaan ze voor alle duidelijkheid wel mee.
Op gevaarlijke stukken temperen we wat, de stukken waar we door kunnen lopen doen we dit. Na de laatste bevoorrading nog twee keer door de Semois, een heerlijk gevoel bij dit toch wel warme weer ! Tijdens één van die passages komen we het vriendenteam nog eens tegen. De grootste lol hebben ze, nog meer respect krijg ik voor hen als ik ondervind welke hellingen ze nog op moeten.
Wijzelf halen meer en meer lopers in, minstens 30 op een afstand van 27 kilomters. Het gaat prima, en met een goed gevoel finishen we deze trail met 2100 hoogtemeters in een tijd van 9u10.
Gino die tot op km 43 geraakt was, en Ilse wachten ons op aan de finish. We praten nog wat na, maar redelijk bibberend in onze natte kleren, nemen we afscheid.
Vandaag, één dag later, voelen de bovenbeentjes nog zwaar aan, maar het grootste gedeelte van onze stramme spieren hebben we er vandaag uitgelopen op de 5 km van Genk Loopt waar we de Start-to-runners van onze loopclub bijgestaan hebben.
Voor de laatste rit van de maand april kwamen ondanks de donkere wolken toch nog 7 man opdagen : Valère, Omer, Paul,Roger J, Rudi, Marcel en Yvan.
Na wat overleg ivm het onzekere weer, opteerden we toch om de voorzienerit naar Gemmenichte rijden via Nederlands-Limburg. Het deed ons uiteraard een groot plezier dat ook Flor eventjes langskwam om ons te voorzien van de nodige energierepen en een succesvolle rit toe te wensen waarvoor onze dank.
Hier hielden we halt in Cafè Kerff waar we genoten van onze koffie/frisdrank en lekkere rijsttaart.
Voor de terugweg namen Valère en Rudihet kopwerk voor hun rekening en we reden richting Völkerich Plombières Hombourg - Aubel Val-Dieu Mortroux Dalhem Richelle Hermalle-sous-Argenteau Oupeye Heure-le-Romain Houtain-Saint-Siméon Bassenge Valmeer Herderen Grote-Spouwen Martenslinde Bilzen Spurk Schoonbeek Diepenbeek.
Terwijl we genoten van onze lekkere drankjes konden we bijpraten over een leuke rit die voor ons droog bleef op enkele natte plekken in de buurt van Val-Dieu.
Een verslag uit de hand van Yvan, de foto's uit de gsm van Peter bedankt !
Verslag rit dinsdag 22 april 2014 : Andenne
Met 8 man stonden we deze morgen aan de 3x20 voor een leuk ritje naar Andenne : Peter, Omer, Valère, Leon, Roger J, Jos B, Marcel en Yvan. Een paar mensen hadden zich afgemeldwegens andere verplichtingen.
Onder aanvoering van Peter en Omervertrokken we richting Kortessem - Guigoven Gors-op-Leeuw Jesseren Haren Bommershoven Vechmaal Otrange Crisnée Momalle Noville Jeneffe Donceel (waar Jos B ons moest verlaten wegens huiselijke verplichtingen) Seraing-le-Chateau Chapon-Seraing Fize-Fontaine Villers-le-Bouillet Antheit Wanze Hoei Java Seilles Andenne.
Omdat het terras bezet wasdoor eenandere groep wielertoeristen genoten we binnen in Le Breughel van onze welverdiende koffie en rijsttaart. Buiten was er heel wat fietsactiviteit ivm de Waalse Pijl die morgen wordt gereden in Hoei. We zagen het team Movistar met Alejandro Valverde eveneens passeren.
Voor de terugweg werd Omer aan de kop afgelost door Valère en met de wind nu in ons voordeel en een lekker zonnetje ging het gezwind richting Seilles Couthuin Héron Lavoir Oteppe Burdinne Avennes Lens-Saint-Remy Geer Boëlhe Crenwick Jeuk-Roost Borlo Buvingen Kerkom Aalst Engelmanshoven Groot-Gelmen Rijkel Oetersloven Wellen Alken Wimmertingen Rapertingen Diepenbeek.
Hier genoten we op het terras van onze ijzerhoudende dranken en werd druk bijgepraat met Vanessa en Yves die een ritje Valkenburg gedaan hadden.
Ritgegevens : Aanwezigen : Peter, Omer, Valère, Leon, Roger J, Jos B, Marcel en Yvan.
Afstand : 145 km, gemidd. 30,0 km, hoogtemeters 1.015 m
Sinds ik Yves ken, kom ik ook wel eens in de Noord-Westelijke kant van het land. We combineren de kinderwissel met een marathon in Zwalm, Vlaanderens Mooiste die voor de tweede keer georganiseerd wordt. Zwalm ligt in de Vlaamse Ardennen . dus belooft het toch wel pittig te worden.
Ruim op tijd komen we aan en dat geeft ons tijd om een babbeltje te slaan met de andere lopers die we regelmatig tegen komen. Het onafscheidelijke Knoet-paar Marc en Patrick, de cava-lopers, Gino & Ilse, en dan worden we plots naar de start geroepen. Allemaal samen door de spoorwegtunnel, ergens in een willekeurige straat.
Daar nog even wachten, weer wat babbelen en plots klinkt er toch een startschot.
Doel voor vandaag is vooral alles proberen te lopen, dus bergop niet wandelen zoals ik gewend ben.
Ik laat me meegaan in de massa, natuurlijk veel te snel dus temper ik al vlug. Mijn eigen tempo, rustig, niet laten opjagen. De eerste hellingen gaan redelijk vlot, benen zitten behoorlijk goed, maar of ik dit 42 kms ga volhouden, dat is een ander paar mouwen.
t Is zo verleidelijk om mee te gaan met de snellere massa, maar ik weet dat hier ook mensen van de halve marathon en van de aflossingsmarathon meelopen en dat is redelijk gevaarlijk.
Als ik het warm krijg en mn regenjasje uit doe, is Yves snel bereid om dit aan te nemen. Wat ik niet verwacht is dat hij dit ook nog eens boven het zijne aan doet. Zweten moet ie, volgens eigen zeggen, doen. Want in Griekenland is het warm, heet zelfs en hierop moet getraind worden. Tja, dan moet ik mn jasje zelf niet bijhouden hé. J
De glooiende landschappen doen me toch een beetje aan Haspengouw denken, alleen dat de fruitbomen hier graangewassen zijn. Yves doet tussendoor wat intervaltraining: bergop doorlopen, om terug naar beneden te lopen en weer eens naar boven, zodat we uiteindelijk op de vlakke stukken toch samen kunnen blijven. Ik laat me hier al lang niet meer door opjagen, ik blijf gewoon mn eigen ding doen, sneller gaan zou dom zijn omdat je jezelf dan helemaal opblaast.
Onderweg komen we Fernand tegen, waar we vorige week zeker 50 kms mee samen gelopen hebben in Limburgs Zwaarste. Ook hij weet niet of die 100 kms al wel echt verteerd zijn. Het is nog vroeg om dit te weten. In het zog van Marc B steekt hij ons voorbij.
Ook Louis passeren we, korte babbel en weer verder.
Alles gaat super, zeker de eerste halve marathon, eigenlijk zelfs tot km 25. We rapen Fernand onderweg op, die er heel uitgeput uit ziet. Hij loopt stukjes mee, stopt weer, komt weer dichter, en steekt ons uiteindelijk voorbij als ik noodgedwongen een sanitaire stop moet maken.
De doeltijd van 4 uren is op deze manier niet meer haalbaar. Yves begint het ook steeds moeilijker te krijgen ( wat wil je na twee dagen klinkers leggen ? ). We besluiten bergop te wandelen, het rustiger aan te doen.
Maar ons wandeltempo is zo snel dat de lopers achter ons het lopend nauwelijks kunnen volgen. Dit ligt me toch wel beter, de combinatie lopen en wandelen. Even maakt mn hart zelfs een huppelsprongetje als mn voetjes mogen trailen. Wat doe ik dat trailen toch zoveel liever dan gewoon maar lopen.
Na 4u25 komen we voldaan over de finish. Mooie landschappen gezien , een uitstekende bepijling, een goede en vriendelijke bevoorrading. Wat moet een mens meer ?
Een verslagje binnen gestuurd door Rudi, waavoor onze dank !
Met zen negenen aan de start op een mooie morgen om de Mergellandroute te rijden. Na de eerste kms werd het duidelijk dat het "weer" niet meer zo zomers was als de voorbije weken. Enkele graden frisser en stilaan meer bewolking ging het richting Vroenhoven. De dreigende bewolking werd steeds donkerder en in Kanne vielen de eerste regendruppels. Na kort overleg gingen we schuilen in een taverne waar we een bedenkelijke koffie dronken. Nu stonden voor een probleem gaan we terug of rijden we verder?? Valere zag het niet meer zitten,omdat er bijna geen gemotiveerden meer waren. Eenmaal buiten zagen we dat hemel,door de felle wind(Marcel dacht 5 bft),helemaal opgeklaard was. Vier man naar Diepenbeek wegens ziekte,kou en andere verplichtingen,vijf man verder met de wind in de zeilen over de geplande route tot in Epen waar we onze lunchpauze namen bij de kachel tijdens een fikse bui. Toen het asfalt opgedroogd was werd de terugweg aangevat tegen de wind in,over Sippenaeken,Remersdaal,Aubel en de gebuikelijke weg naar huis. Er waren nog 2 intermezzo's met een lekke band en een sanitaire stop bij de flikken veroorzaakt door mij. De redelijk leeggereden lichamen werden in het Demerstrand opvuld met de gebruikelijke vloeistoffen.
Verslag Limburgs Zwaarste 100 kms: zaterdag 5 april 2014
Verslag Limburgs Zwaarste, Zaterdag 5 april 2014
Zaterdagmorgen 3u30 loopt de wekker af. Gelukkig niet slaapdronken staan we op, eten onze portie havermout met chia en zakken af richting Heerlen waar de start van de 80 en de 100 km om 6u00 gegeven zal worden.
Heel wat bekende gezichten aan de start, een fijn weerzien met velen, een prettige kennismaking met anderen.
Een korte briefing van Willem, duidelijk en kort, meer moet dat niet zijn. Hij drukt ons op het hart dat we vooral moeten genieten vandaag, en dat ben ik ook van plan.
Eens buiten alom schijnende hoofdlampjes, toch een bijzonder zicht. Voor mij de eerste keer dat ik in het donker een wedstrijd start. Jawel, het heeft toch wel iets, die lampjes, als we in het Imstenraderbos dalen en nadien door het bronnenbos klimmen. Fotos trekken is niet evident want je moet opletten dat je niet valt. Af en toe ( een welgekomen ) opstopping aan hekjes. Een beetje babbelen met de mensen rond je, heel relaxed want de weg is nog heel lang.
Intussen is het gestopt met miezeren, regenjasje mag al uit, maar ik wacht nog even, want s morgens is het nog niet echt warm. Toch heb ik aan de start al redelijk veel blote armen gezien.
Een droge ondergrond zal deze Limburgs Zwaarste toch ietsje minder zwaar maken, want tijdens de oefenloop van vorig jaar hebben we serieus door de modder mogen ploeteren.
Na 13 km een eerste bevoorrading. Wat cola, stukje wafel, lampje opbergen, regenjasje en truitje uit. Mijn lichaam is opgewarmd.
Iedere 10 kilometers is er een bevoorradingspost, netjes verspreid, ik zal om de twintig kms mn waterzak bijvullen en een tablet isostar toevoegen.
Er hangt een sluier mist en nevel over Limburg, waardoor de landschappen op dit punt van de wedstrijd niet goed tot hun recht komen. Maar ik hoop dat de zon toch nog zal doorbreken.
De tweede bevoorradingspost dient zich aan nadat we Vaals Berg langs Duitse zijde beklommen hebben. Deze voel je wel, wetende dat er stukjes van 25% in zitten. Eens uit het bos zien we de boudewijntoren liggen en de camper staan. Echt lieve mensen aan de bevoorrading, ze moedigen je aan, leven met je mee.
Door de oefenlopen vorig jaar meegelopen te hebben weet ik toch wel ongeveer de weg, en maakt het de pijltjes en linten gemakkelijker terug te vinden. En inderdaad, nu ook wel een mooie afdaling zoals de man op de bevoorrading beloofd had.
Op naar post drie: op de parking van café Het Hijgend Hert, wat de fietsers een belletje zal doen rinkelen als ze Camerig beklommen hebben. Er wordt een gaatje in onze controlekaart geknipt, wat bijtanken ( vooral cola smaakt me tijdens lange lopen ). Op dit punt lopen de 80 en de 100 kms een extra lus. De lopers van de 60 die om 9u starten zullen hier straks direct verder lopen.
Het lusje ( van twintig kms ) loopt door het mooie Epen. Intussen hebben we gezelschap gekregen van Fernand uit Mechelen. Een gezapige man die geen uitdaging in de weg staat. Op oudere leeftijd beginnen te lopen, en telkens een jaardoel kiezend. Wel leuk zo wat animatie onderweg, want de man in kwestie vormt een mini Amerikaans Theater. In de lus ook nog een controlepost om na twintig kms terug aan het hijgend hert te komen.
Tot mijn grote verbazing zie ik Paula hier in een zeteltje zitten, een dekentje over zich. Duidelijk een slechte dag, want deze brandweervrouw heeft wel wat meer in haar mars. Hardnekkig doordoen doet je lichaam op die momenten meer schade dan goed, dus opgeven is in dat geval de enige juiste beslissing.
Wij( Yves, Fernand en ik ) weer verder. We lopen bergaf langs een kruisweg, de landschappen die dan volgen zijn zo groen, zo adembenemend mooi. Dit is Limburg, dit is genieten ! De beentjes zijn nog altijd fris, het hoofdje zit goed. Maar ik blijf bewust doseren, en de heren volgen mn voorbeeld.
Plots krijgen we Els en Jacques in het vizier die de 60 lopen ( zij mochten om 8u al starten ). We houden ons gedeist achter een andere loper om het verrassingseffect te vergroten. Als we dicht genoeg zijn begin ik voor Jacques Happy Birthday te zingen, voor zn 62 verjaardag. Beetje bijpraten en dan weer verder.
Na de beklimming op de Eyserbosweg een volgende post. Hier is er een splitsing tussen de 80 en de 100 kms. Wij doen een lusje van 20 kms, nu is er geen weg meer terug. Plots lopen we vanaf dat moment met ons drietjes uren alleen. De meeste lopers zijn ofwel al weg, ofwel hebben ze voor 80 kms gekozen.
We praten, maar zijn ook vaak stil ( vooral bergop ). Maar genieten ( tijdens het soms wel afzien ) doen we alledrie. Alhoewel, zo fel zien we niet af. Vorig weekend was t erger met me gesteld. Maar daar zijn we doorgemoeten om het vandaag comfortabeler te hebben.
Dit jaar lopen we niet door Valkenburg, maar lopen we er langs af, een stukje Silvestermarathon komt me bekend voor. En dan weer via de Eyserbosweg, nu begint het wel serieus in te korten. Amper nog twaalf kilometers. Maar er komt nog heel wat klimwerk aan te pas, en dat voel je na die afstand in je benen !
Opgeven staat echt niet in onze woordenboek, doorzetten doen we. Ik trek de kop en bepaal het tempo. Bergop wordt gewandeld, de rest gebeurt al lopend. Fernand heeft wel wat problemen om ons wandeltempo bij te houden en moet af en toe wat lopen om ons bij te blijven. Maar hij bijt door, vooral omdat ie bang is dat ie de weg niet zal vinden.
Op de laatste post slaan we de jenever toch maar over en tellen we af naar de laatste kilometers en die vallen reuze mee !
Onder applaus komen we binnen, we did it ! Felicitaties, praten, douchen, napraten. Als aandenken krijgen we een mooie badhanddoek waarop onze naam geborduurd is.
Een prachtige loop, bijzonder goed gemarkeerd. Goede bevoorrading en o zo lieve mensen op die posten. Bedankt aan Willem en Annemarie, bedankt aan het hele team vrijwilligers ! Limburgs Zwaarste had evenzeer Limburgs Schoonste kunnen heten.