Vlaanderens Mooiste, zondag 13 april 2014xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Sinds ik Yves ken, kom ik ook wel eens in de Noord-Westelijke kant van het land. We combineren de kinderwissel met een marathon in Zwalm, Vlaanderens Mooiste die voor de tweede keer georganiseerd wordt. Zwalm ligt in de Vlaamse Ardennen
. dus belooft het toch wel pittig te worden.
Ruim op tijd komen we aan en dat geeft ons tijd om een babbeltje te slaan met de andere lopers die we regelmatig tegen komen. Het onafscheidelijke Knoet-paar Marc en Patrick, de cava-lopers, Gino & Ilse,
en dan worden we plots naar de start geroepen. Allemaal samen door de spoorwegtunnel, ergens in een willekeurige straat.
Daar nog even wachten, weer wat babbelen en plots klinkt er toch een startschot.
Doel voor vandaag is vooral alles proberen te lopen, dus bergop niet wandelen zoals ik gewend ben.
Ik laat me meegaan in de massa, natuurlijk veel te snel dus temper ik al vlug. Mijn eigen tempo, rustig, niet laten opjagen. De eerste hellingen gaan redelijk vlot, benen zitten behoorlijk goed, maar of ik dit 42 kms ga volhouden, dat is een ander paar mouwen.
t Is zo verleidelijk om mee te gaan met de snellere massa, maar ik weet dat hier ook mensen van de halve marathon en van de aflossingsmarathon meelopen en dat is redelijk gevaarlijk.
Als ik het warm krijg en mn regenjasje uit doe, is Yves snel bereid om dit aan te nemen. Wat ik niet verwacht is dat hij dit ook nog eens boven het zijne aan doet. Zweten moet ie, volgens eigen zeggen, doen. Want in Griekenland is het warm, heet zelfs en hierop moet getraind worden. Tja, dan moet ik mn jasje zelf niet bijhouden hé. J
De glooiende landschappen doen me toch een beetje aan Haspengouw denken, alleen dat de fruitbomen hier graangewassen zijn. Yves doet tussendoor wat intervaltraining: bergop doorlopen, om terug naar beneden te lopen en weer eens naar boven, zodat we uiteindelijk op de vlakke stukken toch samen kunnen blijven. Ik laat me hier al lang niet meer door opjagen, ik blijf gewoon mn eigen ding doen, sneller gaan zou dom zijn omdat je jezelf dan helemaal opblaast.
Onderweg komen we Fernand tegen, waar we vorige week zeker 50 kms mee samen gelopen hebben in Limburgs Zwaarste. Ook hij weet niet of die 100 kms al wel echt verteerd zijn. Het is nog vroeg om dit te weten. In het zog van Marc B steekt hij ons voorbij.
Ook Louis passeren we, korte babbel en weer verder.
Alles gaat super, zeker de eerste halve marathon, eigenlijk zelfs tot km 25. We rapen Fernand onderweg op, die er heel uitgeput uit ziet. Hij loopt stukjes mee, stopt weer, komt weer dichter, en steekt ons uiteindelijk voorbij als ik noodgedwongen een sanitaire stop moet maken.
De doeltijd van 4 uren is op deze manier niet meer haalbaar. Yves begint het ook steeds moeilijker te krijgen ( wat wil je na twee dagen klinkers leggen ? ). We besluiten bergop te wandelen, het rustiger aan te doen.
Maar ons wandeltempo is zo snel dat de lopers achter ons het lopend nauwelijks kunnen volgen. Dit ligt me toch wel beter, de combinatie lopen en wandelen. Even maakt mn hart zelfs een huppelsprongetje als mn voetjes mogen trailen. Wat doe ik dat trailen toch zoveel liever dan gewoon maar lopen.
Na 4u25 komen we voldaan over de finish. Mooie landschappen gezien , een uitstekende bepijling, een goede en vriendelijke bevoorrading. Wat moet een mens meer ?
http://connect.garmin.com/activity/480043389
We keuvelen nog even na bij bekenden, kijken naar de koers op t grote scherm en dan hup hup, de kinderwissel.
Hopelijk zijn de beentjes tegen de volgende ( Antwerpen op 27/4 )wat beter uitgerust
|
