De laatste week zijn we serieus met ons gat in de boter
gevallen.Verwend met een overvloed aan
zonneschijn, aangename temperaturen en dat voor de maand oktober !!!Vandaag was het al heel anders gesteld.Deze morgen was het nog aardig warm (16°)
maar de zon had zich verstopt achter een grijze lucht.Dit kon ons niet tegenhouden om naar
Diepenbeek te trekken.
Waar de meeste fietsclubs al gestopt of aan het afbouwen
zijn, wordt er bij 3x20 nog aardig op los gefietst.Een ritje Gemmenich stond op het programma.
Voor een dinsdag kwam er aardig wat volk opdagen vandaag aan
het bushokje.In totaal stonden we er met zn 13 !!! klaar om erop uit te
trekken.Marcel, Yvan, Valère B, Jean,
Jos B, Jos P, Jean-Pierre, Edgard, Flor, Sabine, Leon en Marc.Martin (kennis van Sabine) was een nieuwkomer
in het Diepenbeeks peloton. Wees
welgekome !
Met Flor en Leon als locomotieven en met in hun spoor de
rest van de manschappen (tja onze enige vrouw niet vergeten) werd er koers gezet naar Hoeselt, Membruggen,
Rijkhoven, Genoelselderen, Millen en Bassenge.
Een rustig stukje fietsen dus.De beentjes bij iedereen nog lekker fris en
er werd gezellig wat gekeuveld onder elkaar.
De beklimming van de Houtain werd eens overgeslagen en aan
de voet ervan werd linksaf geslagen richting Wonck.Zo wat later op het jaar is de honger naar
hoogtemeters precies wat getemperd.Dus
werd de halembaye langs de slappe kant bedwongen.Waande Leon zich een echte prof in de
afdaling of was het per ongeluk dat zijne bidon de zijkant werd ingeslingerd? Vanaf daar schoof Leon een rijtje naar achter
en kwam Yvan in zijn plaats op kop rijden.
De maas werd overgestoken en vlak daarna draaiden we met zn
allen den hollander op.Wie dacht dat
Nederland zo vlak is als een biljart komt toch bedrogen uit in het limburgse
Holland.Mariadorp, Mheer, Noorbeek,
Hoogcruts.Mooie namen voor dito
dorpjes.
Als fietser weet je dat er tussen Slenaken en Heijenrath de
befaamde Loorberg ligt.Jean Pierre liet
alle pks los op zijn pedalen en reed vlotjes naar boven met daarachter Marc in
zijn zog.In het peloton zag Jos Bollen
ook zijn kans en verschoot een cartouche.Niet figuurlijk deze keer maar wel een echt CO2 bommeke.Lek gereden in de beklimming dus.Tja Jos, anders had je het verschil kunnen
maken in de klim hé.
Ondertussen waren de enkele druppeltjes die we zo nu en dan al
eens hadden opgemerkt al aangezwollen
tot een vettige miezerregen.De wegen
begonnen er wat vochtig bij te liggen en dus was het opletten geblazen in de
afdalingen.
Home sweet home is een spreekwoord.Genoeg in Holland vertoeft, terug naar België
dus.Via Sippenaken richting Gemmenich.De vlaai zou ons zeker gaan smaken.Djuu alle bakkers gesloten !!!!Dat ze bij 3x20 terugkeren zonder vlaai te
eten, dat bestaat niet.Dus werd Aubel
gekozen als tussenstop.Slecht een
tiental kilometer verder maar zeker zo goed om te stoppen.
Marc was afgelopen week een jaartje ouder geworden en
trakteerde op tarte aux riz aubeloise.Doorspoelen deden we met koffie, cola en chocomelk.Hoewel, er ook 2 rochefort-kes werden
aangevoerd.Neenee, Sabine heeft er gene
uitgedronken maar enkel eens aan genipt en zo te horen vond ze het wel lekker
precies.
Omdat het weer niet al te best was, ging het via de korste
weg terug richting Diepenbeek met deze keer ook Jean-Pierre op kop.Via St Pieters-, St Martens- , s
Gravenvoeren en Moelingen terug richting Maas.
Psssssssssssssssst, daar loopt iemand zijne band af werd
er geroepen.Straf, mijne loopt ook
juust af zei Jos Bollen.2e latex binnenbandje erin (merk
Durex volgens Marcel) en 2e cartouche verschoten voor Jos (zou hij
nog een 3e hebben voor de finale ???? )
Aan het kanaal in Lanaye staan grote werken gepland.In de toekomst zou daar een nieuwe sluis
worden bijgebouwd.Dus de komende
maanden en jaren zullen we hier moeilijker en moeilijker door kunnen fietsen.Daarom zullen we wat vaker over Lanaye-berg
naar huis moeten gaan rijden.Zonder
enige twijfel mag gezegd worden dat Jean-Pierre vandaag het bergklassement
gewonnen heeft.Met ne vlotte coup de
pédale vloog hij naar boven.Sterk !
Via Eben-Emael, Kanne (muizenberg werd mooi en groupe naar
boven gereden), Vroenhoven, Vlijtingen naar Rosmeer.
Fietsen in het verkeer vraagt de nodige oplettendheid.Bij het opdraaien van de drukke rode
kruislaan na Rosmeer kwam Edgard in aanraking met het achterwiel van
Marc.Edgard verloor zijn evenwicht en
viel (tegen lage snelheid weliswaar) tegen de grond.Gelukkig zonder materiele en lichamelijke
schade.
Met nog enkele zonnestralen op ons bolleke passeerden we nog
effe langs Eigenbilzen, Munsterbilzen en Schoonbeek richting Paenhuys.Merci Miet voor spijs (lekkere cake) en
drank.
Voila, weer wat kilometers gesprokkeld.Op naar de volgende rit ..
Ook Valere en Wivine kwamen nog even langs
Ritgegevens: 170 km ( 136 km diepenbeek-diepenbeek), 27.4 km/u gemiddeld, 1225 hm
Gereden door : Marcel, Yvan, Valère B, Jean,
Jos B, Jos P, Jean-Pierre, Edgard, Flor, Sabine, Leon, Martin en Marc
Gisteren nog eens voor de zoveelste keer deze week gehoord dat het te warm voor de tijd van t jaar was. Voor ons, wielertoeristen, kan het niet lang genoeg warm zijn, we hebben in de zomer al genoeg ritten moeten laten schieten of inkorten wegens te koud, te nat voor de tijd van t jaar. Nadeel is wel dat we pas om 9u00 kunnen vertrekken, anders moet Marcel licht op zn aad ijzer monteren. Tja, de lange ritten ( Monschau, Durbuy ) zullen we volgend jaar pas doen. We nemen vandaag genoegen met een rit naar Banneux, wellicht de laatste keer dit jaar.
Jos zou ons een andere weg tonen ( hoeveel wegen kent ie naar Banneux ? hopelijk dit keer niet dalen tot op de markt in Verviers om nadien vast te stellen dat we daar helemaal niet moesten zijn en kretsen om uit dat gat te geraken ). Maar we hebben vertrouwen in onze chauffeur, die ons al meer wauw heeft doen zeggen, dan oei.
Voor t vertrek maak ik snel nog een foto van Quinten, die zich al aan t afvragen was hoeveel ritten ie wel moest meerijden om op de blog bij de hoofdpersonages te mogen staan.
Even een check-up van t wiel van David. De aftrap wordt gegeven.
Valère Ph op kop, David naast hem op. Schoonbeek, in Munsterbilzen rechts langs t water op, de schaduwkant dus. David betrouwt zn wiel toch niet en controleert nog eens ter hoogte van Veldwezelt.
Nog steeds Valère en David aan kop, Vroenhoven, de Calvarieberg af. Kanne, Lanaye, Lixhe, aan een strak tempo. Ik roep dat ik pas om 16u30 moet thuis zijn, niet om 15u00. De boodschap wordt begrepen, Valère matigt snelheid, David heeft het daar moeilijker mee, maar t is hem vergeven, hij is nog jong.
Op de Richelle is het ieder op zijn tempo: papa, Leon, Marcel en Valère Bpeddelen met me mee.
We houden een plaspauze ( allez, de mannen toch ), weer een controlemoment voor het wiel van de fiets van David. Degenen die nu nog mouwkes aanhebben doen deze uit, de t° is inmiddels tot 20° geklommen . Afdalen, we kiezen niet voor de helling naar Saint-André, maar die er langs ligt, richting Mortier. Toch goed voor 10 kilometer klimmen, en op een hoogte van 308 meter uit te komen. Aan onze rechterkant zien we de kerk en de mijn van Blegny liggen. Het land van Herve levert mooie vergezichten op.
En het wordt nog mooier. Bergaf door Bryuère, Soiron, Cornesse: het lijkt of de tijd hier stil heeft gestaan. Kasseien en oude gebouwen, een puur genot om naar de kijken. Al ben ik geen klimmer, van de helling naar het fort van Tancrémont heb ik echt kunnen genieten, op mn eigen tempo weliswaar. Op het hoogste punt , 313 m, blijken we plots al in Banneux te zitten. Zonder overdrijven mag gesteld worden dat dit voor mij de mooiste weg naar Banneux is.
In het bedevaartsoord lijkt het wel de mei-maand ( Maria-maand ), zelden heb ik er zoveel volk gezien. Maar t water was er ook voor niks vandaag, grapte Quinten. Bidons bijvullen, opfrissen, kaarsjes branden. Hier hebben ze tenminste nog echte kaarsjes en moeten we ons niet content stellen met LED-lichtjes zoals in Santiago de Compostella.
We rijden verder naar de bakker op t rond punt waar we ons in de zon neervleien. De rijsttaart betalen we zelf, was Marc T meegefietst had hij ze wellicht getrakteerd voor zijne verjaardag, maar dat houden we nog te goed. Proficiat Marc !
Jos stelt nog voor om terug naar huis te rijden over Esneux om de Roche Aux Faucons nog eens over te doen ( a ja, de fotos waren dinsdag mislukt ). De klimgeiten onder ons zagen dat direct zitten, de anderen niet, dus werd er ( in functie van de groepsgeest ) gekozen om over Romsée naar huis te rijden. Eerst nog een stukje RAVEL, waar het natuurlijk, met het mooie weer, zigzaggen was tussen de vele wandelaars en voetgangers. t Kopwerk van David wordt afwisselend overgenomen door Quinten en Peter.
Dalen tot in Trooz, om nadien door het Bois de la Rochette te klimmen naar Romsée. 27° hebben terwijl de bladeren verkleurd zijn en sommigen zelfs al neerdwarrelen: dit voelt onnatuurlijk aan, maar we klagen er helemaal niet over.
Weer een afdaling, richting Maas, in Wandre. We passeren de plaats waar Flor bij eenvorige rit naar Banneux omvergereden werd, deze plaats zal ons altijd bijblijven. Dan volgt, volgens Jos, de gemakkelijkste klim om uit Herstal te geraken. We zullen hem maar geloven zeker. Fexhe-Slins, vals plat van 5% ! Pa, ge zijt goed in form ! Ik peddel met Leon en Marcel naar boven.
Het bord de limburgers heten u welkom , doet me meer iever krijgen. Sluizen, Millen, Genoelselderen. David weer naast Valère op kop. Alt Hoeselt, Rommershoven. De eindsprint ( tussen Quinten, Peter en David ) wordt vandaag wel heel vroeg ingezet. David, toch wat moe van t kopwerk haalt het niet, maar das helemaal geen schande. Wie de bloemen verdient heeft op Reitjes Brug heb ik niet kunnen zien, maar ze zullen dubbel en dik verdiend zijn.
In t Paenhuys wachten Wivine, Mieke en Remi ons op. Nog een maandje, belooft Remi, dan zal ie terug mee kunnen rijden. We eten de lekkere cake op die Jan ons presenteert, bedankt ! En met een goed gevoel verlaat ik de groep(sgeest).
David gaat nog wat losrijden, of zn wiel recht rijden lacht Marcel.
Bedankt aan de kopmannen ! Bedankt aan de man van Sporza, bedankt aan degenen die met me meepeddelden ! And last but not least: bedankt aan Jos de GPS !
Ritgegevens: 152 kms, mijn gemiddelde 26,9 km/u, 1339 mooie hms
Deze week had ik nog een dagje verlof kunnen versieren, een prachtig najaarszonnetje, te warm voor de tijd van het jaar hoorde ik Frank de Boosere nog zeggen, maar daar hebben wij wielertoeristen helemaal geen probleem mee. Ondanks de zware benen na de trail van zaterdag ging ik, onder het motto afzien kan gene kwaad toch mee.
Met zn negen verzamelden we aan het bushokje. Korte broek, wel de armstukken aan. De rit zou vandaag naar Esneux, uitgestippeld door Jos die weer heel wat in petto had. Jos zei tegen Sabine ik heb vandaag speciaal aan jou gedacht , waarop Marcel droog hebt ge dan korstjes bij ? .
Onder kopwerk van Yvan en Flor vertrokken we over Vliermaal, Wintershoven, Jesseren, Haren. De eerste mouwkes vlogen al uit, de t° was immers al geklommen naar 21°.
El Pistolero
Bommershoven, Vechmaal, Oreye: alles in licht stijgend lijn. Het sprokkelen van hoogtemeters liep verder over Grandville, waar we de E40 kruisten. Lamine, Limont, Donceel, Haneffe: voor ons al lang geen onbekend terrein meer. In Verlaine de E42 over, in Amay dalend langs een heel slecht wegdek naar het Renaissance kasteel van Jehay.
We dalen naar de Maas, rijden over de kasseien in Amay langs het spoor ( oud ijzer ) op. Klimmen uit het dal via de Côte deHermalle-sous-Huy: 2200 meter lang, 6,41% gemiddeld, max 9 %. We sturen ons berggeitje Sabine naar boven om foto's te schieten.
Aux Houx, Nandrien, Tavier, en snel zijn de in Esneux. We werpen een blik op het mooie kasteel dat boven de bomen uitstijgt. De kopmannen halen taart, terwijl de rest een Café zoekt waar ze ons niet wegjagen. Bijna aan t spoor, zitten nog enkele wielertoeristen: we wagen onze kans. De taart en koffie/cola zijn meer dan welkom.
Een zeldzaam moment .... wetende wat komen gaat ?
Wie als eens mee heeft gereden met de3x20 weetdat na de koffie onmiddellijk een beklimming volgt. Dit keer is ie niet van de minste la Roche aux Faucons , de ( kalken ) valkenrots die sinds 2008 opgenomen werd in Luik-Bastenaken-Luik. http://www.youtube.com/watch?v=J12mTfEe2rQ
Alhoewel ik absoluut geen klimmer ben, is het toch wel ( tijdens het afzien ) genieten van deze mooie helling. Het prachtige zicht op de Ourthe doet me even het afzien vergeten. Eens bovengepeddeld hoor ik pa roepen dat ga ik mn eigen toch niet meer aandoen .
De finish-fotos zijn jammer genoeg mislukt waardoor we hem nog eens zullen moeten doen.
Plainevaux, Neupré om zo te dalen via de 36 tournantes tot in Engis. Ik zie Willy hier nog op de linkervangrail afstevenen, dus ben ik hier voortaan wat voorzichtiger. Een ongeluk schuilt soms in een klein hoekje.
We tanken onze bidons bij, ik heb er al twee leeggedronken.
De Maas wordt voor een tweede keer overgestoken, en we moeten natuurlijk terug uit de maasvallei zien te geraken. Het tempo bergop wordt netjes getemporiseerd. De wind die we in het heengaan heel lichtjes mee hadden is, aangewakkerd en nu hebben we hem dus tegen.
Les Cahottes slaan we over. Fexhe, Freloux, Odeur waar we de blauwe borden van het fietsroutenetwerk tegen komen. Limburg nadert ! Herstappe, Lauw waar Jos even de kop neemt en ons straatje in, straatje uit de wegwerkzaamheden doet vermijden. Patat, nog zon verraderlijk klimmetje war ik me niet aan verwacht had. Piringen, en dan via het fietspad dat er nogal vettig bij ligt op Jesseren.
En voor we t weten hebben we Diepenbeek bereikt. De vrouwen gaan naar huis, die hebben nu wel andere dingen te doen. De mannen gaan nog ene drinken in t Paenhuys, t is hen gegund !
Een dikke proficiat aan Jos voor het uitstippelen van het mooie parcours ! Een dankjewel aan de kopmannen die de groep goed samen gehouden hebben ! Mn benen hebben het overleefd.
Vorig jaar in november beginnen te lopen, omdat het weer té slecht was om te fietsen. Eerste gestelde doel was de 20 km van Brussel, een hele ervaring. Maar als we konden kiezen gingen we het liefst de natuur in, beter voor de gewrichten, en niet zo saai als rondjes lopen op een Finse piste. En zo belandden we regelmatig in de Voerstreek waar lopen nog zwaarder is als fietsen.
Collega Eddy maakte ons warm voor trailrunning: off-road lopen in het midden van de natuur, terwijl je de natuurlijke hindernissen ( heuvels, beekjes enz ) bedwingt. Tijd is hier niet belangrijk, genieten des te meer. Genieten van de mooie omgeving, genieten van de rust, even weg uit de dagelijkse drukte.
Voor trailrunning moesten we ons een ander schoeisel aanschafen om meer grip te hebben op de (gladde en scherpe ) stenen, maar ook om meer steun rond de enkels te hebben. Het duurde even vooraleer we een winkel vonden waar deze schoenen te koop waren. Net grens over, in Valkenswaard, ligt een outdoor shop waar de eigenaar zelf trails loopt, een beter advies kan je niet krijgen. www.scarabee-sports.nl
Omdat je in de natuur niet zomaar een café of een winkel tegen komt, moet je al je drank zelf transporteren. Tina en ik drinken veel tijdens het sporten en hebben geoefend om te lopen met een rugzak met drankreservoir. http://www.youtube.com/watch?v=ZGOxXQGOkpw
Trainen op klimmen in de Voerstreek staat regelmatig op het programma. t Zijn nog niet de hoge venen, maar toch kan je er aardig wat hoogtemeters sprokkelen. http://connect.garmin.com/activity/107905812
Trails zijn meestal lange lopen, minstens 30 km. In Xhoffraix ( deelgemeente van Malmedy ) wordt jaarlijks een mini-trail ( 15 km ) georganiseerd, een unieke kans om te proeven van de sfeer en het terrein. We twijfelen niet, en schrijven ons in, kostprijs: 5 euro .
24 september: onze eerste trail
7u30: we ( Tina, Gislain en ik ) vertrekken ( vol spanning, want ik ben al wakker van 5u30 ) richting Xhoffraix. Patricia, de vrouw van Gislain, zal instaan voor de technische en morele support.
We pikken ons startnummer op, tekenen dat we dit volledig op eigen risico doen en gaan een tas koffie drinken in de voetbalkantine. Daar lopen we Marc, de leverancier van onze schoenen, tegen het lijf. Een toffe babbel, hij wenst ons veel succes, maar vooral veel fun !
Collegas Eddy en Yves zijn ook van de partij. Een paar fotos schieten, wat laatste tips. Nog een suggestie om de afstand te veranderen naar 37 kms, maar dat lachen we weg. Het valt op dat iedereen hier zo ontspannen is, t is toch een wedstrijd, niet ? Dag en nacht verschil met de 20 km van Brussel.
10u00: de lopers voor de 37 kms verzamelen zich. De speaker overloopt ( in twee talen ! ) het parcours: hij geeft aan waar de gevaarlijke stukken zich bevinden, hij legt de nadruk op het volgen van de verkeersregels en het respecteren van de mooie natuur. Geen startschot, gewoon een lint dat er aan mag. Een paar honderd vertrekkers, sommigen vergezeld van een hond die het zware parcours mee zal trotseren.
11u00: onze start. Ook wij krijgen enkele richtlijnen van de speaker mee. Wij zullen na 1 km de openbare weg verlaten om hem pas op het einde terug tegen te komen. Onze pijlen zijn wit gekalkt, de fluo pijlen zijn niet voor ons. Na de bevoorrading zal er een gevaarlijke afdaling komen, om gevolgd te worden door een zware klim. Start. We lopen allemaal ontspannen, en vol verwachting onze eerste kilometer, onder gesupporter van enkele toeschouwers.
Na het verlaten van de weg zien we een gekleurde sliert zich een weg banen door wat veldwegjes. Lichtjes in dalende lijn, onder een aangename najaarszon. De weg zullen we niet kwijt raken, gewoon de menigte ( een paar honderd lopers ) volgen. Iedereen lacht, is vriendelijk tegen elkaar. Hier en daar ontstaan er zelfs korte gesprekjes, taal speelt geen barrière. Het valt ons trouwens op dat er zoveel Nederlandstaligen naar hier afgezakt zijn.
Op geen enkel moment worden we aan de kant geduwd, er wordt niet geroepen. Degenen die voorbij willen steken wachten geduldig hun kans af. Een beetje klimmen, en terug dalen naar een of ander riviertje dat we over een houten brugje mogen oversteken. Hier is t aanschuiven geblazen. Tijd om even op adem te komen. Niemand drumt, we babbelen wat en spontaan vragen twee Waalse jongens of ze geen foto van ons drietjes moeten maken. Met veel plezier, merci !
We zien waarom er plots file was. Hier is het niet meer lopen, zelfs niet meer wandelen maar wel naar boven kruipen, je vasthoudend aan de dikke dennenbomen. Stukken die minder steil zijn kunnen dan weer gelopen worden, oppassend voor de wortels van de bomen. En als wandelen even snel gaat als lopen, door de steilte van het parcours, wordt er weer gewandeld. Zo spaar je ook energie. Hier en daar zien we een enkeling met nordic-wandelstokken, die helpen bij het klimmen en later ook bij het dalen.
Gislain die geen 100% is, maar de trail niet wilde missen, krijgt het bij momenten zwaar. Na klimwerk wachten Tina en ik hem op. Na een kilometer of 6 komen we aan het middeleeuwse kasteel van Reinhardstein, gelegen op het grondgebied van Robertville. Even een fotootje laten nemen door een vriendelijke dame die dat weer zelf voorstelt. Nadien is het dalen, en echt oppassen voor rotsblokken. We bevinden ons op de GR 56, het Europese wandelroutenetwerk. Onder, ter hoogte van het riviertje staat een groep Vlaamse jongeren die net een klimactiviteit gaan aanvatten. We lopen over een erg wankele brugje, zo wankel dat we denken dat dit brugje volgend jaar niet meer in de trail opgenomen wordt.
Onderweg komt de EHBO-post ( een loper met een EHBO koffertje ) ons tegemoet gelopen. Wellicht is er iemand gestruikeld, wat echt niet te verwonderen is. Ikzelf heb één keer ook serieus mn reflexen mogen aanspreken om niet tegen de grond te liggen.
Gislain krijgt het moeilijker en moeilijker. Hij mistrapt zich en krijgt last aan zn voet waaraan hij al geblesseerd was. Wetende dat de bevoorrading niet meer ver af is, geeft hem nieuwe moed. Hij verbijt de pijn. En inderdaad: in het midden van het groen zien we de bevoorrading. Nooit gezien: water, isostar drank, tuc-koekjes, cake, mueslirepen, sultana-koeken, stukken banaan, ¼ partjes appelsien, winegums, noten, rozijnen. Voor ieder wat wils dus. Later blijkt dat we het nodig zullen hebben.
De gevaarlijke afdaling lonkt naar ons. Stenen die wegschuiven onder je voeten, voorzichtig zijn is de boodschap, van lopen en huppelen is helemaal geen sprake. Ik vraag me af hoe je zon afdaling bij slecht weer überhaupt kan nemen. De afdaling stopt aan rivier de Warche.
Dit keer is er geen brugje ( meer ? ) en moeten we er zo door. Een paar dames proberen, tevergeefs, de voeten droogte houden door van steen tot steen de overkant te bereiken. Wij gaan er maar gewoon door, zoals de echten die ons voorbij steken. Met dit warme weer is het water zelfs een welgekomen verfrissing. Ik bedenk dat we inderdaad goed advies gekregen hebben van de outdoorshop: geen gore-tex schoenen nemen want als je door een beekje moet drogen je schoenen niet op.
We lopen een stuk langs de rivier op, knikkend naar de wandelende tegenliggers. Na een kilometer jaagt iemand van de organisatie ons een zware helling op. Niks te lopen, afzien, klauteren. Af en toe kunnen we de tred versnellen, maar boven wachten we netjes op onze looppartner. Komaan Gislain, nog even op de tanden bijten. Hij zegt ons door te gaan, maar dat kunnen we echt niet over ons hart krijgen. En we zijn niet de enigen die wachten op hun looppartner. Velen lopen per twee, per drie.
Eens boven zien we plots de parking, Gislain krijgt vleugels. Maar nadien ook weer een dipje als blijkt dat we nog helemaal rond het dorpje moeten vooraleer we helemaal gedaan hebben. Vlak voor de finish wachten we hem op en komen we samen, hand in hand, onder luid applaus, over de streep. Snel een aquarius en wat eten meegrabbelen van de rijk gevulde tafel.
Trots op onszelf verlaten we Xhoffraix. Volgend jaar staan we hier zeker opnieuw, beter getraind en hopelijk voor de lange afstand. Een puike organisatie !!!
Om 7u30 was er al een mooie morgenstond heeft goud in de mond, maar het was wel nog fris aan de vis.Zodus: mouwkes en kniestukskes aan bij het vertrek richting Djoppenbeek waar er om 9u zou vertrokken worden richting Namen.Helaas moest ik alleen oprijden, want ons Marcske had de nacht gehad en lag nog in Dromenland. Vroeger kwam hij bijna altijd rechtstreeks door, maar je wordt ouder hé papa. Toch nog respect man.Zeker na zijn puike prestatie van vorige week zondag tijdens de Tante Julia Classics http://www.stevoort.eu/fileadmin/upload_bestanden/ativiteiten/tante_julia_classics/juliaclassics_2011_a4_web.pdfte Stevoort.Klein (alhoewel) wedstrijdje van 25km op een MTB = 1u volledig in het knalrood (qua hartslag) fietsen.
Nu terug over naar Namen.
Daar ze nog een prachtige nazomerse dag voorspeld hadden, stonden we met welgeteld twaalf fietsers aan het buskotteke.Naar goede gewoonte vertrokken als windbrekers Valère & Peter richting Namen.Jos Put had een speciaal wegske uitgestippeld, dus we waren benieuwd wat het zou worden. Ik had ook nog gevraagd om niet te gek te vertrekken, want ik was ten eerste met mijne zware fiets daar: mijne koersfiets nog in zak en as. Bovendien wist ik nog niet hoe het zou gaan daar ik terug voor de eerste keer echt buiten fietste na mijn valpartij.
Tegen een aangenaam tempo bolden we viaVliermaalroot, Wintershoven, Guigoven, Jesseren, Haren, Bommershoven.In Bommershoven hadden we wat oponthoud door wat oud ijzer gelijk Marcel altijd zegt.Daarna trapten we gezwind verder via Heks, Horpmaal, Opheers, Batsheers, (Neerheers of Kuitheers was er niet bij) tot in Rukkelingen-Loon.Hier draaide Jos Bollen af daar hij de weg naar Namen niet zag zitten en een kortere rit verkoos.
Toen waren we nog met 11.11 kleine trappers, die trapten richting Namen,
Via Jos P. zijn groene wegen waar Jezus nog nooit geweest was, om nog niet te sprekken over de Maagd Maria, vervolgden wij onze weg.De bietenvelden van Berloz, Hollogne-sur-Geer, Darion, Ligney tot we een grote propere baan tegenkwamen: Chaussée DAmour; euh neen Chaussée Romaine.
Van daaruit ging het verder direction Avennes, Burdinne, Héron, Petit-Wâret, Vezin tot aan de Maas in Namèche.Deze werd overgestokken en langs de Maas op richting Jambes gereden.Ik dacht dat we niet langs het water gingen oprijden vandaag, maar dat was tegen mijn zjat.
Terwijl de meerderheid al naar de Jambse Schone keken en voor de rest niets (buiten drinken en eten uiteraard), gingen Peter, Quinten en Didi nog op het gemakse de Citadel even doen.
Door ne paljas in het centrum zat ik weer bijna in de deur van zijne auto toen hij ze plots voor mijn neus open deed.Ik moet in het vervolg in het midden van de baan gaan rijden met een grote flikkerlamp op mijne kop denk ik.
Boven op de Citadel konden we zien dat er morgen motorcross was aan de hoopkes zand die er lagen.Bij het afdalen werd er ook nog even gedacht aan het panoramisch gehalte en werd er gezorgd voor wat bewijsmateriaal voor het thuisfront.Aan eenbewaaide(stoned) kerel werd er gevraagd om een foto van ons drieën te trekken en het lukte hem nog ook.
Na een stukske rijstvlaai en twee bakkies troost werd de rekening gevraagd aan La Madame;8.50/man werd ons aangerekend, maar we gingen de zaak niet overnemen.Oei, ik heb mij vergist. Het is maar 6.50 zei ze.Das al heel wat anders. 2 als kijkgeld is toch vrij veel.
Vol goede moed ging het Diepenbeek-waarts.Ditmaal via Marche-les-Dames.Gelukkig werd de steile helling vermeden en ging het via de gewone en veel betere weg richting Gelbressée.
Dan Franc-Wâret, Sart dAvril (of beter gezegd Sart de Septembre), F(l)orville, Seron, Meeffe, Wasseiges, Ambresin, Thisnes, Hannut.Hier was Jos P. of Germain (=Garmin) even verstrooid en hadden we een stuk van het parcours gemist.Germain lost alles op en na wat spikkedenken zaten we in een wip terug op het juiste spoor naar Bertree enCras-Avernas.Zo werd het mooie Limburgse Haspengouw binnengereden via Montenaken.
Mijne epo was uitgewerkt en mijn vaatje begon langzamerhand (alhoewel het snel leek te gaan) leeg te lopen met mijne zware fiets.Gelukkig hadden Yvan, Stephane en Frans dit gezien en lieten mij mooi in hun wiel hangen en keken regelmatig om of ik nog volgde. (merci mannen)
We tuften verder via Borlo, Mielen-bij-Aalst, Engelmanshoven, Groot-Gelmen, Rijkel, Hoepertingen, Berlingen tot in Wellen.Hier deed de band van Frans voorwiel pfist en waren we verplicht even halt te houden voor een binnenbandwissel.Toevallig was dit aan een dranketablissement waar er gratis suikerwafels te verkrijgen waren voor fietsers bij een bestelling van ? uiteraard.
Door deze rustpauze had ik toch nog terug wat water in het vaatje om tot in Diepenbeek te rijden en niet via Alken Schimpen-waarts te rijden. We vervolgden onze weg via Wellen enWimmertingen tot in het Diepenbeekse Paenhuys (+/- 16u aankomst).Hier zat ons Vanessake reeds voldaan van haar trail-loop(ke) te Xhoffraix op ons te wachten.Wij waren allen ook meer als voldaan na de 175 gereden kms op een nazomerse dag, eind september.
Zelfs Peter was voldaan, maar deze had dan ook bijna een ganse dag samen met Valère (die niet kapot te krijgen is) op kop gereden.Merci beren en chapeau.
Een colake voor de dorst en een Duvelke om door te drinken (of was het nu andersom), daarna nog een Cristalleke en een suikerwafel van Jan vulde mijn vaatje terug wat bij.Uiteraard werd er nog wat nagekeuveld, maar helaas kon ik niet blijven zeveren, want om 17u30 stonden er (hopelijk warme/hete) mosselen op mij te wachten.
Marcel, ik hoop dat ge alleen zijt thuis geraakt, want ik heb u niet kunnen escorteren vandaag.
Aanwezigen: Valère Ph., Peter, Quinten, Jos Put, Yvan, Leon, Marcel, Jos Bollen, Stephane, Frans, Flor & Didi.
Miezerig weer voor t vertrek wat me even deed twijfelen om mee te gaan. Buienradar gaf geen regen dus riskeerde ik het maar.
Aan t bushokje zat Marcel al te wachten, hij had al kennis gemaakt met Frans, die vandaag voor t eerst zou meerijden. Hij kende Sabine al van op wielertoerist. Nog present waren Marc, Yvan, Santiago Flor, Leon, Valère en Jos P die ons vandaag via een andere weg naar Eupen zou gidsen.
Het startsein werd gegeven. Natuurlijk Valère aan kop, maar wie nog ? Voor ik t goed en wel besefte hing ik naast Valère op kop. Dat was niet de bedoeling dus riep ik Marc maar om mn plaats in te nemen. Schoonbeek, Munsterbilzen, Gellik, waar Jos lek reed.
De wind stond feller als gedacht, en tegen natuurlijk. Om mn krachten te sparen verschoof ik van de tweede naar de derde rij, de beste plaats volgens Leon. Veldwezelt, Vroenhoven, om zo langs t water te rijden tot in Lixhe.
Geen sprake meer van kuilen in de weg in Lixhe, een goede zaak dat ze daar eindelijk eens wat nieuwe asfalt gelegd hebben.Moelingen, s Gravensvoeren, en dan niet de Plank op zoals gewoonlijk maar wel door het charmante Veurs. Klimmen geblazen, want in Veurs gaat de door de Duitse bezetter aangelegde spoorwegtunnel onder het Veursbos door, deze spoorwegtunnel is daarmee de langste in ons land.
We rijden naast het rode bos, nu nog groen. Hier moeten we beslist binnen enkele weken opnieuw passeren om de herfstkleuren te aanschouwen.
Ook in de Voerstreek waren de wegwerkzaamheden legio. Een eerste asfaltlaag was reeds gelegd, wat wilde zeggen dat we een hele strook kiezel onder de wielen geschoven kregen. Burgemeester Huub Broers himself legde ons uit waar we ons juist aan kiezel mochten verwachten, en omdat het vrijliggende fietspad niet meer zo ver af lag, reden we toch maar ( voorzichtig) door.
Sabine en Frans verlieten ons na de helling in Obsinnich, ze moesten op tijd thuis zijn.
Hombourg, waar we normaal over zouden steken om naar Henri-Chapelle zouden rijden. Een politiewagen hield ons tegen: we mochten er niet door omdat er een vrachtwagen gekanteld was. Dan maar over Montzen, Lontzen de weg die we andersom wel al vaak gereden hebben.
Waldhorn, Kettenis en dan zijn we snel in Eupen: waar er weer wegwerkzaamheden zijn ! We banen ons een weg over de kasseien die rond de kerk liggen, en komen uit aan onze bakker. Maar omdat die dicht is ( wegens ziekte ), gaan we ietsje verderop waar het aanbod aan patisserie nog uitgebreider is.
Na koffie en taart rijden we terug over Membach, over de kasseien van Limbourg, Dolhain. Kopwerk wordt verzorgd door de twee paar Spaans gebruinde benen ( Valère en Flor ). Vanaf Timister-Clermont is het puur genieten: bergaf !!!! Froidthier, langs de abdij van Val-Dieu, Mortroux, Dalhem.
Dan nog langs achterkant van de Richelle, waar ik verkeerd schakel en mn ketting afvliegt . Marc helpt ze me opleggen, euvel hersteld !
In Spanje gebruinde benen !
Hermalle-sous-Argenteau, Haccourt om de helling in Oupey te omzeilen. Heure-le-Romain, zodat we bijna boven op de Houtain uitkomen. Bergaf richting Bassenge, waar een flikkerende tegenliggende camioneur ons aanmaant kalmer te rijden. Waarom blijkt even verder: de ziekenwagen en mug staan er naast de weg.
Marc vervangt Flor zn kopplaats. Aan een strak tempo rijden we over Valmeer, de stomme helling in Herderen , Grote Spouwen, Bilzen en voor we t weten zijn we aan t Paenhuys waar Miet trakteert op wafels, en blokjes kaas en salami. Bedankt Miet !
Bedankt aan de kopmannen, en aan Jos voor het uitstippelen van deze route, meer van dat zou ik zeggen !
Nog een dikke proficiat aan Flor, die na zn bedevaart toch de energie gevonden heeft om terug aan te sluiten met de groep. Chapeau zunne !
Verslag rit zaterdag 17 september 2011: Samsonvallei
Verslag rit zaterdag 17 september 2011 : Samsonvallei
Met dank aan Yvan voor het insturen van het verslag.
Met 9 fietsers werd er verzameld aan de start voor de tocht richting Andenne en omstreken.
Ondanks zijn vakantiebenen trok onze Valère samen met Omer de kop richting Kortessem. Na het herstel van een zeldzame lekke band voor Valère, nog voor we in Kortessem waren, ging de rit verder richting Gors-op-Leeuw, Jesseren, Haren, Bommershoven, Heks , Horpmaal, Opheers, Batsheers, Mechelen-Bovelingen, Rukkelingen-Loon, Bettincourt, Berloz, Hollogne-sur-Geer, Omal, Tourinne, Latinne, Oteppe. Tegen de gebruiken in werd er niet gestopt aan de visvijver maar spreken we af om in Andenne halt te houden.
Dus ging het bergop richting Lavoir, Heron, Couthuin waar Leon plat reed.
Het euvel werd hersteld met een te klein binnenbandje want nog geen 3 km verder ging de buitenband van de velg. Dit keer werd er een goede binnenband gestoken en konden we verder naar Andenne stad waar we op het marktplein onze koffie genoten.
We werden op taart getrakteerd door de deze week jarige David waarvoor een dikke proficiat en bedankt. Foei voor Sabine dat ze blijkbaar geen korstjes lust wat tot een paar leuke reacties leidde.
Bij de aanvang van de terugtocht lagen enkele fikse klimmetjes maar we konden genieten van mooie plaatjes onderweg en de al gekende klimcapaciteiten van Sabine die zich bergop eens goed kon uitleven. Onder impuls van de sterke kopmannen David, Omer en Valère werd er met rugwind deftig de pees opgelegd.
Zo reden we langs Groynne, Haltinne, Ohey, Gesves, Faulx-les-Tombes, Thon, Namèche, Vezin, Petit-Waret, Heron, Burdinne, Ville-en Hesbaye, Avennes, Lens St Remy, Abolens, Boelhe, Vorsen, Crenwick, Jeuk, Mielen-boven-Aalst, Engelmanshoven, Gelmen, Hoepertingen, Wellen, Kortessem en Diepenbeek.
In het Paenhuys trakteerde Miet op suikerwafels (waarvoor dank) en met wat gerstenat erbij een leuke afsluiter van een mooie fietsdag met dank ook aan Jos Put die als GPS fungeerde.
Het beloofde nieuws van The Santiago-Boys !!!!! Foto's volgen nog ... bedankt mannen voor het insturen van deze verslagen ... en een dikke dikke proficiat voor het halen van jullie doel ! Respect !
Vrijdag 9 sept.
Ontwaken, door het venster kijken: azuurblauwe hemel, een berg omgeving om van te snoepen. Zouden jullie niet in onze plaats willen zijn?
Na subtiele navraagvan Marc aan de hotelbaas, een kenner van de streek, hebben we onze reisroute gewijzigd. Het aantal km bleef praktisch gelijk, 2 cols minder, en te volgen weg was ook nog eens de Camino de Santiago.
Via het mooie stadje Saint-Jean-Pied-De-Port op naar de grens met Spanje, waar de eerste beklimming van de dag zou beginnen deAlto Ibanéta 1057m hoog .Even een kleine afdaling en voorbij RoncevallesEen oud pelgrims hospitaal nu n modern hotel . Ondertussen was de temperatuur gestegen tot meer dan 35° Mijn medematen vonden dit een geweldig mooie beklimming: van alles gezien. Ik weet niet hoe zij er bij kwamen, ikheb enkel afgezien. Met Edgard als gezelschap ben ik dan toch nog vlot boven geraakt. De mannen hadden intussen al menige wafels verorberd. Na n 20 tal kms stond onze Marc met de bevoorrading. Hij had een mooi plaatsje gevonden in de schaduw. Daarna weer verder over mooie maar golvendeen rustige wegen aangekomen in t bekende pelgrimsdorpje Puenta la Reina welbekend bij wandelende pelgrims, even gestopt om op t eeuwenoude brugje enkele fotos te nemen. Dan weer verder onder een loden zon 41,5° naar Estella. Gelukkig was hiervoldoende frisdrank te bekomen.
Vertrek van uit het zeer goede hotel "tximista". Warm weer in opkomst, zeer warm zelfs, maar ook een zeer sterke tegenwind. In het begin van de rit reden we door een gevarieerd heuvellandschap met lange beklimmingen en lange en gemakkelijke afdalingen Het landschap varieerde naargelang we vorderden. Het ging over naar de graanschuren van Spanje, helaas geen graan alleen stoppels. Op 30km van het hotel de verrassing van de dag. De Spanjaarden waren toch wel vergeten een weg te asfalteren zeker. Terug naar waar we van gekomen waren, een omlegging van ongeveer 15km. het zal je dag maar wezen. In Briviesca toegekomen, zoeken naar het hotel. Niet gemakkelijk, weg voor het hotel opgebroken. Vriendelijke hotelbaas, oud wielrenner. Het avondmaal heeft in de stad plaats gevonden. Heel lekker hummmmm. Even onze dag indeling: opstaan om 6u00, bagage in de auto om 6u45, ontbijt om 7u00, poep insmeren en ka. om 7u30, dag bagage inladen, drinkbussen vullen en dan hopelijk vertrekken om 8u00. Tussenstop na 2u rijden. Middagmalen tussen 12 en 13u, nog een tussenstop naargelang de warmte of de beschikbaarheid van een terras, niet gemakkelijk te vinden in dit eindeloos grote land. Hopelijk aankomst in het hotel om 19u00. Indien het ontbijt om 8u00 geserveerd wordt alles 1u verschuiven, uur van aankomst hopelijk hetzelfde, gaan dan wat sneller fietsen.
Vertrek bij nogal wat men kan noemen wisselvallig weer. Fris en bewolkt. De hotelbaas heeft ons een binnenweg aanbevolen die we dan ook genomen hebben. In de voormiddag nogal wat bergjes te verteren gekregen. Tel daarbij een stevige tegenwind en we moeten er geen tekening meer bij maken. De snelheid lag dan ook aan de lage kant, de inspanning daarentegen aan de hoge kant. De mannen op kop leverden prachtig werk. Over de natuur is weinig te vertellen. Links en rechts van ons stoppelvelden zo ver je maar kan kijken, voor ons een zwart lint afgeboord met witten lijnen die in de verte naar elkaar toe lopen. Wel steeds op en af. Via een omlegging geraken we aan ons hotel na een afstand van 203 km afgelegd te hebben. Jullie weten dat Flor een vegetariër is. Geen probleem, hij eet hier overal goed en zeer gevarieerd. Marc zorgt daar ook weer voor, als we die man niet mee hadden!!!!!!!! Een vraag: kennen jullie het verschil tussen een boot en een schip, tussen een brug en een viaduct,maar vooral tussen een bedevaarder en een pelgrim? Dit zijn dingen die ons na zo een rit nog bezig houden. Om alle misverstanden te vermijden, een bericht van Rik: gezondheid is prima, genezing van de val optimaal, benen in goede staat, kan na 180km nog vlot op kop rijden.
Vertrek: azuurblauwe hemel, dus warm weer en tegenwind, we gaan boete doen vandaag. Het is nogal meegevallen, de warmte draaglijk, de wind, wel tegen maar niet zo hevig. Het eerste gedeelte van de rit gaat over een licht heuvelachtig parkoers dat vlot met het buitenblad kan overwonnen worden. Na "La Baneza en Astorga" komen we terug in het berglandschap en valt er tijdens de beklimmingen weeral wat natuurschoon te bewonderen. De beklimming van "fondcebadon" 1505 m hoog ging voor iedereen vrij vlot. Was wel 20km lang met een hoogteverschil van 700m. Op de top bevindt zich een hoge mast waartegen men een steen moet leggen. Door de jaren heen is dit een ferme heuvel geworden. De overlevering wil dat de pelgrim deze steen van bij het vertrek mee sleurt. Wij dus ook. Het op de heuvel neer werpen van de steen zou het af werpen van de gedane zonden voorstellen. Er waren erbij die een heel dikke steen bij hadden. Ludo had zelfs stenen van familie en vrienden bij. Als dat van tel is, daar twijfel ik toch aan hoor. De afdaling daarentegen was aan de steile kant, met een doortocht door het dorp Acebo. Goed dat we niet langs die kant naar boven moesten. Het hotel "Temple" snel gevonden dank zij de goed geplaatste wegwijzers. We logeren in een oud kasteel met modern comfort. Morgen een korte rit, 102km, wel een beklimming van 50 km. Intussen weten we wel hoe moet hoor.
Vandaag een korte rit, dus wat langer slapen en later vertrekken. Toch nog weg om 9u30. We beginnen vlak, voor niet lang. Na een 10 tal km komen de eerste hellingen, een opwarmer voor hetgeen nog komen moet. Vanaf km 15 gaat het steeds in stijgende lijn. Vanaf km 20 tot km 60 is het klimmen geblazen over 3 cols waarvan "Alto de Polo" de hoogste is met 1335m hoogte. Niet echt steil maar toch 5% met stukken van 7 en 9%. En dan de afdaling: grandioos met adembenemende vergezichten, diepe valleien en schilderachtige dorpjes. Vele pelgrims, zowel te voet als met de fiets hebben we ontmoet. Je voelt je verbonden met deze mensen en hebben hen dan ook aangemoedigd. We maakten kennis met 2 Nederlanders en toen we verder reden was hun vraag: "zijn jullie de bagage niet vergeten" nou ja zeg!!!! Wanneer we in Sarria een foto wilden nemen stopte een pelgrim bij ons en presenteerde de foto te nemen zodat Willy er ook kon bij zijn. Bleek dit een Belg te zijn, afkomstig uit Turnhout, gepakt en gezakt vertrokken op 16 aug. In Sarria weeral de weg naar het hotel moeten vragen. Dat scherm op mijn gps is veel te klein voor grote steden. Morgen de laatste rit, niet lang maar wel pittig. Voor onze geweldige groep, die gedurende deze reis naar elkaar is toegegroeid, kan dit geen probleem zijn. En nu slapen.
Een korte pittige rit op het programma vandaag. Vertrokken pas om 9u30 onder een stralende zon die wel warmte gaf,niet in de schaduw rijke streken, daar bleef het gans de voormiddag fris. Het opeenvolgend klimwerk beperkte onze snelheid. De op sommige plaatsen gebrekkige wegaanduiding legde beslag op onze tijd. De overvloed aan pelgrims maak echter veel goed. Een gevoel van samenhorigheid maakt zich meester van ons. Je ziet deze mensen gepakt en gezakt naar hun einddoel wandelen, de enen aan een hoog tempo, de anderen al strompelend, maar allen met maar een gedachte voor ogen: het eind doel "Santiago" bereiken. Zowel jonge als oude mensen, te voet of per fiets, allen gaan tot het uiterste. Het hoogste punt van de dag werd bereikt op een 10 tal km van Santiago. Een vreselijk slecht stuk weg werd ons voor de wielen geschoven. Een hele opluchting toen we op 6km van het einde Santiago zagen liggen. De basiliek toornt hoog boven de stad uit. We zijn dan ook doorgereden tot op het basiliekplein waar we elkaar feliciteren met de geslaagde 14 daagse. De aanblik van de kathedraal en zijn omgeving, het bereiken van het vooropgestelde doel was toch wel een emotioneel moment. De speciale sfeer is niet te omschrijven. Op het plein liggen uitgeputte pelgrims, hoor je vreugdekreten van hen die pas toekomen. Iedereen wil met iedereen op de foto. Een groep Columbianen wenste met ons op de foto, wij vereerd natuurlijk. Effenaf een uitgelaten en vreugdevolle sfeer. Marc, die met de bagage reeds naar het hotel was gereden, is te voet naar het plein gewandeld. Eerst nog een drankje op een terrasje en dan naar het hotel, wij met de fiets, Marc te voet. Wij de weg niet kennend, kwamen samen met Marc aan het hotel toe. Een 5 sterren hotel is ons laatste verblijf. Morgen een dagje rust, verkenning van de omgeving, offeren van de beloofde kaarsen (hier zijn het wel led lampjes), binnen kijken in de kathedraal, enz. Vrijdag naar huis. Wij danken de sponsors : rijwielen Bollen en 't Paenhuys voor de mooie kledij.
Na de grote vakantie en een weekje uitzieken zou ik vandaag terug aansluiten bij het peloton.
Een blij weerzien aan t bushokje, waar we toch met 9 waren samen gekomen voor een ritje naar Hoegaarden.
Marc T en Peter zetten zich op kop om te beuken tegen een straffe zuidwesterwind. Diepenbeek, Alken, Kortenbos, Nieuwerkerken. Wat een wind ! Ik hing op de tweede rij maar heb na een tijdje mn plaats afgestaan aan papa.
Pi(t)sstop
Zoutleeuw, Linter waar Leon ons vorig jaar nog rondjes deed rijden. Overhespen, Ezemaal, Goetsenhoven, om eindelijk Hoegaarden te bereiken.
Het café waar we stoppen op zaterdag, heeft op dinsdag zn sluitingsdag waardoor we genoodzaakt zijn om ( met de intussen aangekochte taart ) verder af te zakken naar een bruin café. Van de vlaai moeten we ons maar niet te veel voorstellen, zegt Marcel, das den overschot van in t weekend. Dat ze niet vers was hebben we allemaal geproefd, maar als je honger hebt eet je zeker alles ? Marcel stelde vast dat ze in dit café geen Rochefort meer verkochten, en hield het bij een koffie.
We zouden zeker wind mee hebben naar huis. Dus zette ik me terug op de tweede rij, ditmaal achter Omer en Peter. Ja wadde, de wind ( die inussen nog wat aangewakkerd was ) hadden we helemaal langs zij. Diepenbeek Hoegaarden Diepenbeek bleek ( onder het stralende zonnetje ) niet ver genoeg te zijn, waarom rijden we ( via een stukje Blés dOr ) dan niet door tot Hannut ?
We passeerden het mooie neoclassicistische kasteel van Hélécine. De weg op Tienen, een mooie glooiende weg, met niet al te veel verkeer, maar t bolde door de wind langs geen kanten.
Het was echt een verademing op een gegeven moment links af te mogen slaan, en de wind in de rug te voelen. Jos loodste ons zig zag door baantjes waar de meesten onder ons nog nooit geweest waren. Pas in Vorsen herkende Omer zich. Tussen appelgaarden en piemelkruid *** verlieten we Waals Brabant.
Mielen-boven-Aalst, waar we ter hoogte van het intussen gerestaureerde café Bascule de steenweg op Waremme oversteken.
Engelmanshoven, ik dreig zonder drinken te vallen. Peter reikt zn bidon aan zodat ik kon drinken, maar ik gaf hem mijne lege in de plaats.
Veulen, Horpmaal, Vechmaal. Bommershoven, Jesseren . Mn cartouchen waren allemaal op. Af en toe een klein duwtje doet op zon moment wonderen, bedankt hiervoor ! Guigoven, Kortessem, waar we net aan een voorspelde lokale bui kunnen ontsnappen.
In t Paenhuys trakteerde Miet ons op lekkere wafels waarvoor dank !!! Marcelleke zou u nog meer dankbaar zijn moest ge Rochefort indoen, maar dat heeft ie wel duidelijk gemaakt hé.
Een mooie rit, een fijne babbel wat wil een mens nog meer ? Vol bewondering kijken we uit naar de verhalen van de Santiago Boys die morgen hun bestemming bereiken. Chapeau !!!!!!
Met een beetje vertraging ... normaal ging Didi voor het verslag zorgen, maar hij werd 's zondags door een andere fietser omvergereden waardoor ie nu wel andere zorgen aan z'n hoofd heeft. We wensen je een spoedig herstel toe Didi, en hopen dat je snel terug van de partij kan zijn.
Yvan stuurde volgend verslag binnen, waarvoor dank ! Ook dank aan Peter Sporza voor de foto's !
Met 7 fietsers deze morgen aan de start werd de tocht naar Gemmenich aangevat.
Didi en Omer op kop en de rest knus in het wiel en zo op weg naar Schoonbeek, Munsterbilzen, Gellik, Veldwezelt, Vroenhoven waar we langs het kanaal verder reden tot in Lixhe. In Moelingen reden we links richting het Withoes om vanaf Mesch een stukje Mergellandroute te volgen. Zo reden we via Libeek, Mheer, Noorbeek, Slenaken naar Epen.
Omdat Quinten de beklimming van Camerig eens wou doen, reed Peter met hem mee richting Drielandenpunt terwijl de 5 anderen in Epen de afslag namen naar Sippenaeken en zo verder tot in Gemmenich.
In ons vaste café werden we door Quinten op taart getrakteerd voor zijn verjaardag : nogmaals proficiat en bedankt !!!
Na onze verdiende koffiepauze ging het met Quinten en Peter op kop terug via Völkerich, Plombières, Hombourg om in Aubel eventjes bij te tanken bij de toch wel mooie 28°.
Verder ging de tocht langs Val-Dieu, Mortroux, Dalhem, Richelle, Argenteau, Oupeye, Heure-le-Romain, Bassenge, Valmeer, Herderen, Spouwen, Martenslinde, Bilzen, Spurk, Schoonbeek en Diepenbeek.
In het Paenhuys trakteerde Miet op suikerwafels (waarvoor dank) en met wat gerstenat erbij een leuke afsluiter van een mooie fietsdag.
Ritgegevens: 135 km, gemiddelde 28 km
Aanwezigen: Quinten, Didi, Peter, Omer, Marcel, Leon en Yvan
***************
Toch nog een verslag binnen gekomen van Didi himself ... ik publiceer het integraal omdat ik weet dat zowel Yvan als Didi er hun tijd in gestoken hebben. Merci Didi !
Zaterdag 10 september 2011 Gemmenich via het Mergeland maar zonder de Camerig/Vaalsberg voor de meesten
De dag voor de beruchte 11 september van weleer.
En wie weet weet wat de zondag brengen zou (zie P.S.)
Ze voorspelden nog een mooie nazomerse dag, dus insmeren en genieten geblazen.
Daar één der fervente koptrekkers Valère Ph.op vakantie was en heel wat Compostelliaantjesde Spaanse wegen nog onveilig maakten, was de opkomst niet zo dik.Alhoewel, zeven man = 2 rijstvlaaien en 1 stukske extra voor mij.
Pensbeest, zeg het maar.
Om 9u werd het startschot geven en namen Omer en Didi het eerste kopwerk voor hun rekening.Via Munsterbilzen, Gellik, Veldwezelt, Vroenhoven, Kanne, Lieze reden het Voerense Moelingen in.
Leon wilde nog eens langs de NL-Limburgse mergellandzijde richting Gemmenich fietsen ipv langs de Voerense zijde.Al waren ze de week ervoren al in het Mergelland geweest.Als je deze zijde neemt dan weet je ook dat de heuvels ietsjes steiler en sneller na elkaar komen. Maar ja. Zo gevraagd, zo uitgevoerd.
Ik zit daar niks mee in, want in het Mergelland bloeit mijn klein hartje (en beentjes) open.
Via Withuis werd eerst bobbel Mesch besprongen. Als volgende de Mheer, Noorbeek. Daarna werd er de GB overgestoken richting Slenaken.Tijdens het afdalen was het wel even opletten daar op sommige plaatsen het wegdek nog aan de vochtige kant was.Al fietsend passeerden we enkele minder mooie en mooie fiets(t)ers die de toertocht http://www.boogiesextreme.nl/ reden.Neem nu tijdens beklimming van de Loorberg werd er unaniem beslist om en groupe naar boven te rijden daar er een mooi panoramisch gehalte voor ons reed.
Van éénsgezindheid gesproken.
Te Heijenrath vervolgden we onze route richting Epen.Hier sloegen Peter en Quinten links af om de Camerig en de Vaalsberg te beklimmen tegen een iets hoger tempo dan de meerderheid gewoon is.Boven aan het drielandenpunt daalden zij dan af naar Gemmenich.
De andere vijf resterende fietsers sloegen rechts af via Sippenaeken tot in Gemmenich. Niet minderwaardig, enkel iets korter en aan waarschijnlijk iets rustiger tempo.
Bij aankomst van de twee eerstgenoemde toeristen was er wel te zien dat er een klein verschil was tussen beiden.De ene zweette gelijk een paard en de andere was niets te zien.Je mag één keer raden wie het droge paard was.
Na n goe stukske rijstvlaai getrakteerd door een jarige Quinten werd er terug vertrokken huiswaarts.De twee werkpaarden Peter en Quinten namen nu het kopwerk voor hun rekening, want ze waren nog niet moe genoeg na de Camerig/Vaalsberg. Nu de wind ook nog van de partij was, konden ze hun dus nog wat uitleven. Via Homburg werd er tegen de straffere wind als voormiddag ingebeukt richting Aubel.Hier werden de bidonnekes nog eens voor een laatste keer gevuld. Van hieruit werd het kopwerk wat verdeeld onder Yvan, Omer en Peter. Zo ging het aan een strak tempo richting Val Dieu, Dalhem. Vooraleer we het goed beseften, stonden we al aan de voet van de Richelle.Geen kanaal, maar Richelle zei Leon, dus OK linksaf.
Maaske over, Haccourt, Oupeye, Heure-le-Romain, Houtain-Saint-Siméon, Bitsingen, Val-meer, Herderen, Grote en Kleine Spouw(mur)en, Bilzen enSchoon-beek onder.
Zonder het goed en wel te beseffen, zaten we al om +/- 14u30 met ons gat in de stoellekes op het zonnig terraske van t Paenhuys met n lekker Duvelke of n Westmalleke aan ons lippen en lieten het natuurlijk zachtjes binnenglippen.
135km vanuit Djopenbeek * +/- avg 27.8km/u, volgens Marcel. http://connect.garmin.com/activity/113233092Dat is nie zo belangrijk; amusement en ogen goed de kost gegeven.Dat wel. Moet het nog meer zijn?
3x20-kijk- en fietslustigen: Omer, Yvan, Leon, Marcel, Peter, Quinten & Didi
P.S.: Zondag, 11 september de beruchte dag van 2011 ben ik helaas ondersteboven gereden in Halen door een rode lantaarn van een aankomend peloton fietsers.
Kneuzingen aan ribben, schouder, en n kapotte fiets.
Ik ben niet in fout, maar daar ben ik vet mee.Al bij al valt het nog mee en hopelijk heb ik terug snel n stuk oud ijzer of karton om terug mee te fietsen met 3x20. Als de pijn het uiteraard toelaat, want het is op dit moment nog kermen en kreunen met en zonder pijnstillers.
Terwijl onze Compostella-pedaalridders zich verplaatsen van
A naar B naar C, D, E .... moeten de thuisblijvers van het 3x20 groepje zich
content stellen met een ritje van A naar B en terug naar A.
Tja maar we zijn al tevreden dat we gezond onze kilometers
kunnen afhaspelen en ondertussen nog kunnen genieten van wat er rond ons te
zien is.Dit doet me denken aan Vanessa
die ziek thuis zit.Van harte beterschap
en hopelijk zien we je binnenkort nog eens met fietsschoenen ipv loopschoenen.
Op het programma stond een ritje Blés d'Or.Onze koffie/vlaai-stop (het belangrijkste
item van de dag )zouden we vandaag in Hannut houden.Leon was nog fris in de benen en zette zich
samen met Marc op kop met 5 man in hun wielen (Marcel, Jean, Sabine, Omer en
Yvan).Marc had er vandaag na zijn
nachtshift zijn slaap weer voor gelaten om in Diepenbeek te komen rijden.
Dat het vandaag een zwaar ritje zou worden, ondervonden we
al direkt bij het buitenrijden van Diepenbeek.De wind (alias windmolders) blies uit volle kracht vanuit het
zuidwesten.
Leon loodste ons eens via totaal andere wegen via Vliermaal,
Kerniel, Boeshoven, Groot Loon tot in Bommershoven.Hier was voor Leon het vet al een beetje van
de soep en ging hij een rijtje naar achteren.Nieuwe windkliever van dienst was Yvan.Ons groepje van 7 vocht verder met windmolders richting Vechmaal, Heks,
Horpmaal, Heers en Opheers.Van de Blés
d'Or route volgen werd al niet meer gesproken.We zouden gewoon richting Hannut rijden want het was zwaar genoeg vandaag.
De taalgrens (wat ons land in dezer dagen toch wel een
beetje in tweeën snijdt) werd overgestoken en in het waalse stukje België reden
we verder richting Waremme, Hollogne sur Geer (hier kwam Omer ipv Yvan aan kop),
Omal.Bij het kruisen van de Chaussé de
Tirlemont in Tourinne, kwamen we eigenlijk tot de constatatie dat we eigenlijk
beter wat vroeger richting Hannut hadden kunnen afdraaien.Maar ach ja, dan maar een stukje grotere
weg.Hier was het wel opletten geblazen
want de wind blies verraderlijk vanaf onze linkerkant.Bij momenten was het letterlijk gaan hangen
in de wind (Marc had zelfs nog meer last met zijn hoge velgen).
Half twaalf.Onze
fietsen werden even aan de kant gezet om een tas koffie te gaan drinken.Helaas waren alle bakkers van Hannut in
collectief verlof !!!!Als noodoplossing
voldeden een koppel rijsttaarten van de lokale GB.
de ideale combinatie !!!! koffie en rijstvlaai
al ooit een lepel gezien waarmee je kan snijden ? Omer is ne straffe zunne
Volledig aangesterkt ging het terug huiswaarts.Om toch een stukje route de Blés d'Or te
hebben gedaan, ging het langs grand- en petit-Hallet,
Orp-le-Grand, Lincent en
Waasmont.Collegiaal zijn ze wel in ons
groepje.Omdat ze Marc toch nog wat
slaap gunden, werd er beslist om hem thuis te brengen zodat hij niet langs
Diepenbeek moest passeren.
De wind die ons heel de voormiddag had tegengewerkt, gebruikten
we nu in ons voordeel.Leon, Yvan en
Omerhielden de ketting goed stijf
vooraan in het peloton.Met strak tempo
scheurden we voorbij Landen, Attenhoven, Velm,St- Truiden, Zepperen en Kortenbos.
Ter hoogte van Alken splitsten de wegen.Marc verliet de groep en zocht zijn bedje
op.De rest van groep reed verder
richting Diepenbeek.Heren (en Dame), ne
dikke merci voor mij thuis te brengen.Dat kon ik (Marc) echt appreciëren en dat meen ik oprecht !!!!
Ik vermoed dat iedereen droog is thuisgeraakt want de zon
van deze morgen had plaats gemaakt voor zware grijze wolken in de namiddag.
Weer een geslaagde dag met vrienden samen en een mooi aantal
kilometers.Wat moet een mens nog meer
hebben ????
Tot de volgende rit !!!
Aanwezigen : Yvan, Omer, Leon, Marcel, Jean, Sabine, Marc
Vertrokken onder een grijze hemel met hoop op opklaringen later vertrokken .
Geen regenkledij voorzien en het onvermijdelijke vond plaats : eerst wat miezerige druppels en dan evoluerend naar echte regen .
Gelukkig had Marc die een 10-tal km voorop reed de bui al langer zien hangen en direct rechtsomkeer gemaakt om ons de gepaste kledij te bezorgen .
Na regen komt zonneschijn en die vergezelde ons voor de rest van de dag , weliswaar vergezeld van een frisse wind wat de temperatuur beperkte tot een 20-tal graden .
Vrij zwaar parcours naar het einde toe met een ultieme uitvalspoging van Rik , in de kiem gesmoord door de totaliteit van zijn collegas .
Tochnog genoten van natuurschoon rondom onsen een fijne ontvangst inons 5de hotel
Korte rit vandaag met weinig hoogtemeters. Zijn langer blijven slapen, alhoewel, om 8u00 was het ontbijt gepland. Vertrokken zijn we om 9u15 onder een grauwe hemel maar met een droog wegdek.
Regen hing in de lucht, gelukkig zijn we daar van gespaard gebleven. Beter zelfs het is nog mooi en zonnig geworden. (24°)
De kennismaking met de Loire rivier bleef beperkt tot oversteken, geen kastelen te bewonderen, wel enkele bekende wijnvelden. We reden door de Sancerre streek, bekend om zijn witte wijn. Helaas geen tijd voor een degustatie.
Toen we een dame al lopend de wijnberg zagen afdalen hebben we aan de voorbereiding voor het berglopen van Vanessa gedacht.
Naargelang de rit vorderde werden de akkers groter, eigenlijk eindeloos. De wegen rechter volgens het principe van de korste weg tussen 2 punten is de rechte.
Op deze plaatsen (over heel wat kms) was het stil in de groep. Voelde iedereen zich zo nietig in deze natuur, waren we met zijn allen bezig met hun eigen ik, met een terugblik op het leven en een vooruitzicht op de toekomst? Ik alleszins wel. Is dat de meerwaarde buiten het toeristische en sportieve van de rit naar Compostela ? Genoeg gemijmerd.
Als Marc zo blijft verder gaan met ons te verwennen (weeral taart) gaan de kilos er zo bijkomen.
Een zeer mooi hotel, goed gelegen, met zwembad en nodige voorzieningen. We gaan het hier goed hebben.
Uitspraak van de dag : iets wat niet in gebruik is , magniet geopend worden (Willy)
Ondanks het mooie weer slechts 4 dapperen aan de start deze morgen en omdat er een paar omwille van diverse redenen op tijd thuis wilden zijn werd de rit ingekort tot Aubel en niet de voorziene tocht tot Eupen gereden.
De aanloop ging over Schalkhoven, Rijkhoven, Genoelselderen, Millen enBassenge.
Na de Houtain ging het richting Argenteau waar we halfweg de Richelle rechts afsloegen richting Saint-Rémy, Blegny, Mortier, Julémont, Wadeleux en daarna koffiepauze in Aubel.
Omdat Edgard gezegd had dat er iets moois te zien was , gingen we deze keer op een andere plaats koffie drinken maar dat "moois" kregen we jammer genoeg niet te zien.
Na wat rondrijden om fris water bij te tanken konden we terug vertrekken. Onmiddellijk de côte de Hagelstein richting de Planck. Via Sint-Martens-Voeren, Schophem, Moelingen bereiken we het kanaal in Lixhe. Dit volgen we tot in Vroenhoven waar we de weg vervolgen langs Lafelt, Vlijtingen, Rosmeer, Waltwilder, Munsterbilzen, Schoonbeek en we eindigen ruim op tijd in het Paenhyus waar de nodige frisse dranken worden aangesproken.
Voor weekend begint stond er weeral een superlange rit voor de boeg , welgeteld 194 km
over een parcours variërend van licht naar zwaargolvend .
sommigen meenden zelfs een witte Eifeltoren te ontwaren, fata morgana ?????
Passage van streken Seine , Marne en Yonne .Met een veelvoud van totaal uitgebloeide
en verslenste zonnebloemvelden onder een loodzware zontot 35 ° C.
En tenslotte een ultiem regenbuitje net voor aankomst in hotel .
Bijzondere mededeling : bij het middagoponthoud fruitvla als dessert , geschat gewicht ca 500 g /st .
Route:
Le Breuil Corrobert - Montmirail Joiselle Montceaux Les Provins Villiers Saint Georges Provins Gouaix Bray Sur Seine Pont Sur Yvonne Saint Sérotin Saint Valérien Domats oversteken van de Route du Soleil Ervauvile Mérinville La Selle Sur Le Pied La Selle En Hermoy Saint Firmin des Bois La Chapelle sur Aveyron Châtillon-Coligny Ardon La Bussière
La Bussière ligt in het Franse department Loiret ( regio Centre )
Nog mooier weer tot heet , 31 ° C . , zware onderschatte rit , verschillende beklimmingen van 10-12 percent, geweldige begeleider Marc , vindt zelfs mooie en schaduwrijke plaatsjes voor middagmaal , vermoedelijk niet meer te evenaren .
Verfrissingen rond 15 uur op enige schaduwplaats van de verblijvende kms .
De rit verliep voor een groot deel door de Champagnestreek , waar de druivenoogst reeds volop aan de gang was .
Hotel werd uitgebaat door een ex-wielrenner, die een excellente keuken te berde bracht .
. Afdalen, we kiezen niet voor de helling naar Saint-André, maar die er langs ligt, richting Mortier. Toch goed voor 10 kilometer klimmen, en op een hoogte van 308 meter uit te komen. Aan onze rechterkant zien we de kerk en de mijn van Blegny liggen. Het land van Herve levert mooie vergezichten op. 
). De klimgeiten onder ons zagen dat direct zitten, de anderen niet, dus werd er ( in functie van de groepsgeest ) gekozen om over Romsée naar huis te rijden. Eerst nog een stukje RAVEL, waar het natuurlijk, met het mooie weer, zigzaggen was tussen de vele wandelaars en voetgangers. t Kopwerk van David wordt afwisselend overgenomen door Quinten en Peter. 
. Marc helpt ze me opleggen, euvel hersteld ! 
){kind=icon}
){kind=icon}
