Ik ben bert Renap, en gebruik soms ook wel de schuilnaam berre03.
Ik ben een man en woon in St. Antonius - Zoersel (België) en mijn beroep is Bediende.
Ik ben geboren op 23/06/1974 en ben nu dus 51 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Familie-leven en lopen.
Beginnen lopen om gewicht te verliezen en blijven lopen om te genieten en om grenzen te verleggen.
...only the distance between here and there... Van rugby speler naar marathonloper het verhaal van een gezonde verslaving
03-05-2010
Halve Marathon Bütchenbach 01-05-2010
Afgelopen zaterdag stond de halve marathon van Bütchenbach op het programma. Eigenlijk niet als wedstrijd, maar als een training er zitten enkele mooie hellingen in. De eerste 16km gaat het glooiend met 3 zware en lange hellingen (naar Belgische normen) daar na loopt het parcours langs het meer, over de stuw terug naar de start aan het sportcentrum Worriken. Gezien de hellingen besloot ik de eerste 16km behouden te starten. Ik vertrok met het doel 2uur oftewel 5:41min/km. Een doorgedreven heuveltraining was de bedoeling. Het parcours, met de hellingen en vergezichten is een echte aanrader. Heel mooi!!!
Om 10u30 gingen we gepakt en gezakt van huis. Gust, Fons, An en schoonmoeder Ingrid waren van de partij. Na een rit van 2uur kwamen we aan bij het sportcentrum van Worriken, nog volop parkeerplaats bij de sporthal. In de speeltuin, bj de rand van het meer hebben we gepicknickt. Het zonnetje kwam er wat door en de temperatuur was aangenaam om te lopen, wat te fris om buiten te eten, maar een mens kan niet alles hebben. Na het eten inschrijven, nog wat met de jongens spelen en klaarmaken voor de start.
Om 15u precies ging het startschot en gingen 410 lopers ervandoor. De eerste meters was het vlak, om daarna door het dorp lichtjes te stijgen naar de bosrand. Aan het bos sloegen we een zijweggetje in. Hier ging het snel naar boven en verliep de weg in een bospaadje, stijl naar boven. Na ongeveer 6km waren we boven, hier kneep ik mijn eerste geleltje half leeg en dronk ik een slok sportdrank. Dan over weer naar beneden langs de bosrand. Beneden gekomen was er even vals plat dat dan steeds steiler werd. Bij het bruggetje dat we door moesten stonden An, Ingrid en de 2 slapende kindjes. Hier kon ik mijn eerste drankflesje verwisselen voor een vol. Daarna ging het enkele kilomters vlak langs het meer om dan weer een helling te krijgen tussen de velden. Aan de voet van de klim nam ik de rest van de gel. Op de helling kon ik al enkele lopers oprapen die zich hadden overschat. Ik liep aan het vooropgestelde tempo 5:40min/km. Na een lange afdaling kwamen we weer aan het meer, het brugje over en langs de overzijde van het meer. Een kilomter of 3 vlak om te recuperen. Dan de laatste helling richt Wirtzfeld, een klein dorpje met enkele boerderijen en een kerkje. Een schitterende plaats, waar ik vroeger al dikwijls kwam om te wandelen. In deze helling van ruim 1km sloeg het tempo wat terug, maar ik zat nog fris en ging een tiental lopers voorbij. Boven aan de helling nam ik de eerste helft van de tweede gel en ik nam een grote slok van de sportdrank. Naar beneden ging het vlot. Toch was een beetje concentratie nodig om op het aardenweggetje geen verkeerde bewegingen te maken. Ik liep ook hier enkele lopers in. Een loper volgde in mijn pas en ik besloot om hem proberen achter te laten. Niets zo vervelend om een zwaar hijgend man achter je te hebben als je probeert te genieten van het landschap. Aan het einde van de weg doken we terug het bos in. Hier maakte de weg een scherpe bocht, ik moest vol in de remmen om niet van de weg te gaan. Ik liep aan zo'n 3:50min/km. Vanaf dit punt ging het verder naar beneden tot aan het meer en was het vlak, buiten enkele kleine knikjes langs het meer. Ik besloot aan kilometerpunt 16 om de rest van de gel op te nemen en nog eens goed te drinken. Gezien ik nog goed fris zat en nog reserve genoeg had wilde ik nog 5km goed doorlopen. Ik vernselde en liep nog heel wat lopers in. Gezien het vaak om single trails ging waarover we liepen, werd ik hier en daar opgehouden en kon ik even op adem komen. Bij de stuw aangekomen, met nog 2km te gaan, voelde ik me nog opvallend fris. Ik zag dat ik nog goed onder de 2uur kon finishen en besloot hier om alles nog te geven. Ik liep zo snel ik kon en gebruikte de lopers voor me als mikpunt. Alleen de man op plaats 279 kreeg ik net niet meer te pakken... Ik kwam aan in 1:56:07. Heel tevreden om mijn training en de geleverde prestatie. Vooral omdat ik niet leeg was gelopen.
Besluit: Ik heb het vertrouwen terug na de opgave in Lier Het eet en drinkpatroon zit goed Heel blij dat ik meedeed, super loop in de natuur en met heel mooie zichten.
Afgelopen woensdag, eergisteren weeral Had ik een afspraak met de diëtiste. Ik wilde al heel graag een persoonlijk voedingsschema hebben voor mijn trainings-/ wedstrijddagen. Dit hebben we dus nu allemaal netjes op papier. 5 schemas zijn er, 1 voor rustdagen en korte trainingsdagen. Een voor langere lopen, tot 1.5uur Een voor trainingen tot 2.5uur Een voor dagen met trainingen langer dan 3uur En een laatste voor marathondagen. Na 42.195Km afzien mag er dan zoveel gegeten worden dat ik het nooit opkrijg. Omdat alles nu serieuzer wordt heb ik ook mijn schema aangepast. Ik ga me niet forceren om klaar te geraken tegen de Maasmarathon op 9 mei, ook de Nacht van West Vlaanderen laat ik aan me voorbij gaan Ik bekijk even hoe het loopt aan het begin van de zomer, maar waarschijnlijk wordt de Monschau Marathon op 08/08/2010 de eerste van het jaar. Met dan nog eentje in oktober, Eindhoven op de mythische dag 10-10-10!!! Niet dat ik ondertussen niet ga lopen natuurlijk, Ik heb ondertussen volgende lopen op het denkbeeldig schema staan; Gielsbosloop 25/04/2010 Halve marathon van Bütchenbach 01/05/2010 Halve marathon van Visé 09/05/2010 Parel der Kempen 10EM 23/05/2010 Halve marathon van La Roche 13/06/2010 Stratenloop Ramsel 10Km 18/06/2010 Dwars door Kasterlee 10EM 21/07/2010 Marathon MONSCHAU 08/08/2010
Gisteren stond een rustdagje gepland. Omdat de zin heel
groot was en omdat ik zondag belachelijk weinig kilometers had gedaan besloot
ik gisteren nog een 5km te genieten.
Ik kon voor de eerste maal sinds lang een behoorlijk tempo
houden aan een gemiddelde hartslag van 150Bpm. Het deed me echt goed.
Vanavond staat en duurloop van 12km op het schema, met
daarin 2Km intensief. Dat wordt pas genieten met een grote G.
Morgen avond heb ik een afspraak bij de diëtiste om het
voedingsschema te bespreken naar voorbereiding van de zomer en de marathons. Ik
kijk ernaar uit.
Maar eerst nog wat werken en dan vanavond loooopen.
Het leven kan zo mooi zijn.
bert
Sinds ik op 6 maart 2010 uitstapte tijdens de 25Km Natuurloop
te Lier heb ik niet teveel gelopen… Na enkele sessies bij de kiné kreeg
ik op 23 maart groen licht om weer te lopen. Langzaamaan beginnen met 10km en
in de extensieve hartslagzone.
Aldus ging ik aan de gang. Wat bleek? De basisconditie was
hard aangetast na 18 dagen niet gelopen te hebben. Tijdens de extensieve
loopjes kan ik de snelheid met moeite rond de 5:55min/km houden zonder dat de
hartslag pijlsnel de hoogte inschiet. Om de zinnen wat te verzetten liep ik op
27 maart in Brecht de georganiseerde bosloop. 12km in 1:04u. Niet echt slecht,
maar de hartslag lag veel te hoog!!!
Bovendien kreeg ik in de week na de bosloop nog eens te
maken met een flinke verkoudheid en bijgaand koortsig gevoel. Weer enkele dagen
rust dus. Op het werk is het ontzettend druk en daarom ging ik maar werken.
Vorige week liep ik dan zo’n 40km. Het paasweekend gaf
wel heel wat tijd, maar met de verkoudheid en de familiefeestjes besloot ik het
maar rustig aan te doen. En weer terug op te bouwen.
Gisteren wilde ik een lange duurloop lopen om te kijken hoe
ver ik kon geraken. Na zo’n 3km zag ik dat het er niet inzat. Flanellen
benen en een lichte buikpijn. Ik was in het bos, dus besloot er maar een
Bosloop/Fartlek van te maken. Ik maakte 3 toertjes van 3km, waarvan telkens
1.6km door het los zand. Het is vergelijkbaar met lopen op het los strandzand.
Volgens de Kiné goed voor de versteviging van de spieren en pezen. De overige
1.4km van het toertje gaan licht op en af, daardoor ontstaat een mooie beweging
in de hartslagcurve.
Na de training voelde ik me de rest van de dag slapjes en
duizelig. Niet van de inspanning, maar er zit weer iets onder de leden…
Vanmorgen stond ik op en ik had het gevoel buikgriep te hebben. Borrelende
buik, moe en een beetje licht in het hoofd.
Met nog 4 weken voor de marathon in Visé, moet ik me eens
gaan bezinnen. Een overbelasting aan de achillespees, griepje en een buikgriep
na elkaar kunnen wel eens een streep trekken door een voorjaar!!!
Ik heb nog tot 30/04 om te beslissen of ik in Visé deelneem
aan de volle afstand. Maar er gaat veel moeten veranderen om de 42.195km uit te
lopen. Als backup zou ik de halve afstand kunnen lopen en dan weer opbouwen
naar een mooi nazomer seizoen met goede marathontijden…
Ik zou er depressief van kunnen worden, een hele winter
getraind in sneeuw en op ijzel. Ik was heel goed op weg met de goede snelheid
in de benen om rond de 3:45:00 te lopen op de mythische afstand… Maar het
mag niet zijn.
Vind ik het erg???
JA
Doet het pijn om de beelden van de Rotterdam Marathon te
zien???
JA
Wordt ik er depressief van???
Nee, het is weer lente, de temperatuur wordt beter en beter.
Het is aangenaam lopen in het bos, er is altijd wat te zien en dat maakt lopen
genieten.
Geef ik op???
Neen, ik probeer niet ten koste van alles klaar te geraken.
De zomer komt eraan en dan is het HEERLIJK lopen. Ik stel een nieuw
trainingsschema op en zoek alternatieve wedstrijden. Het nieuwe doel wordt dan
in september de “In Flanders Fields” marathon. Maar ik ga niet
stilzitten en genieten van trainingen, kortere wedstrijden en mijn PR’s
op 10km, 10EM en ½ marathons aanscherpen… Een mens moet doelen hebben in
het leven…
Sportieve groeten uit de lappenmand
In de voormiddag wat gaan zwemmen met Gustje. Het was de
bedoeling na de middag een uur en half te lopen, maar ik viel in slaap. Niets
dus in de namiddag.
De griep speelt nog altijd op en ik had last van
verschrikkelijke hoofdpijn.
Na het avondeten en de bijkomende rituelen dan nog maar even
de deur uit voor 5km. De hartslag zo laag mogelijk houden en proberen van de
snelheid daarbij onder de 6min/km te houden. Al bij al is het gelukt, maar toch
is de hartslag veel te hoog.
Ook al staat vandaag een rustdag op de planning, ik ga de
10km nog inhalen die ik nu al achterlig op het schema. De basis verruim ik
alleen maar door kilomters te lopen aan een lage hartslag.
Ik hoop dat ik tegen het midden van de week van mijn verkoudheid
/ griep af ben en dat ik er weer wat beter tegenaan kan. De Kastelenloop in
Zandhoven wil ik graag voluit kunnen gaan, ik kijk er nu al naar uit…
De rest van het Paasweekend loop ik, volgens de planning, 2
duurloopjes van 25km aan een lage hartslag.
bert
Na de opgave in Lier zonk de moed me in de schoenen. Een uiterst pijnlijke achillespees en stijve spieren er rondom deden me voor 't eerst opgeven... En opgeven is een woord dat helemaal achteraan staat in mijn woordenboek. Na een afspraak bij de huisarts volgde een doorverwijzing naar de kiné. Zoals verwacht; een overbelaste achillespees. Er werden me excentrische oefeningen opgelegd en een looppauze van 18 dagen. Vorige dinsdag kreeg ik groen licht om weer te lopen, langzaam in Z2 zonder te forceren. Ik was heel de week grieperig en besloot donderdag vroeg in de ochtend toch snel even 5km te lopen. Dat ging goed, hoge hartslag, maar normaal gezien de zware verkoudheid. Ik was nadien wel wat stijf, ook wel normaal na 18 dagen van loopstilte. Vandaag liep ik in Brecht mee aan de georganiseerde jogging, 12km. Ik besloot om rustig te starten en dan te kijken wat het gaf. Ik liep dus zo'n 4km rustig en versnelde dan wat samen met een loper die tot het einde bij me bleef. Ik liep de 12km in 1:04u maar de gemiddelde hartslag lag op 170, veel te hoog. Ook weer door de verkoudheid natuurlijk.
Ondertussen is het trainingsschema en de planning aangepast; geen marathon in Rotterdam of Antwerpen, maar opnieuw opbouwen naar Visé. Ik loop in Antwerpen ook geen 10mijl. Het past beter om die dag een lange duurloop in te lassen. Deze week rustig aan terug wat aan de basis werken en zaterdag tijdens de kastelenlooop in Zandhoven (10km) eens goed testen of ik kan doorlopen. Mijn PR van 55min moet eraan en zwaar zelfs. Ik wil onder de 50min, anders is het geen test. De woensdag na Pasen overleg ik dan met de Kiné of de marathon in Visé echt realistisch is. Ik denk het wel, want als de achillespees niet opspeelt zit de marathon met nog 7 weken te gaan er zeker in! We werken eraan!!!
Het begon allemaal goed zaterdag ochtend. Goede nachtrust, goed ontbijt vlot op weg naar de start en op tijd om nog rustig op te warmen. We gingen van start en ik zocht mijn plaats in eengroepje dat na zo'n 2km tot stand kwam. Het tempo lag me wel tussen 5:19 en 5:25min/km. Ik wilde eigenlijk trager starten, maar het liep lekker. Na 4km kregen we de wind pal op kop en door rond te draaien in de groep konden we de krachten wat sparen. Ik kon zelfs aan om het tempo te maken gedurende 2km. Na 12km was er de brug die we over moesten om naar het keerpunt te komen. Bij het aflopen van de brug in het bochtje op het gras voelde ik mijn enkel opspelen. De enkel waarvan ik deze winter ook wat last had. Vanaf nu, met wind in de rug besloot ik het tempo aan te houden en de groep te laten gaan, want ze versnelden met de wind in de rug. Het plan was om dan in de laatste 7km weer aan te sluiten bij andere lopers om niet alleen de wind op kop te moeten trotseren in de laatste 5km. Zo ver kwam het echter niet.... Bij de laatste bevoorrading op km 18 moest ik even stappen om een bekertje water te nemen, bij het versnellen voelde ik een pijnscheut in mijn enkel de pijn ging niet meer weg. Ik liep tegen beter weten nog 2km verder en bij 20km stopte ik ermee. Mijn eerste opgave, het deed me pijn. Maar met de eerste marathon over 5 weken wilde ik zeker niet het risico lopen op een zware blessure. Jammer, maar het is een voorbereiding naar een groter doel. 's Avonds, toen ik de resultaten zag op de website drong het tot me door Bert Renap (DNF)...
Dinsdag heb ik een afspraak bij de dokter, hopelijk kan ik mist wat rusten en ontstekingsremmers de Rotterdam marathon nog halen. Anders moet ik de planning wat herzien.
Dik en dubbel jammer, want fysiek ging het me echt lekker en ik geloof dat een tijd van 2:15:00 er in zat. Volgend jaar beter.
Deze
week staat helemaal in het teken van… inderdaad “Wanhoop &
twijfel”….
Vorige
weken was ik nog goed op dreef qua snelheden en hartslagen. Deze week is het
heel wat anders. Dinsdag gelopen 7km in 40min, gemiddelde hartslag 150.
Gisteren donderdag bijna 6km gelopen aan 6:15min/km met een gemiddelde hartslag
van weeral 152.
En
dat de week voor de laatste natuurloop in Lier van zaterdag!
Ik
denk dat ik wel weet waar de oorzaak ligt. Vermoeidheid, maar ook mijn eigen
dikke fout;
Chocolade
eten voor het lopen… Ik zou het moeten uitzoeken, maar voor de 2 trainingen
heb ik pure chocolade gegeten en het lag wat op de maag, maar blijkbaar maakt
het ook loom. Ik dacht steeds dat de energie uit chocolade garant zou staan voor
lekker kunnen doorlopen. Misschien klopt het ook wel, maar met je schoenen al
aan nog snel een stuk in de mond moffelen is er waarschijnlijk net over!
Ik
ga het testen ja hoor hiervan wil ik voor mezelf een bewijs. Als zelfs tijdens
sommige marathons bij de drankposten pure chocolade wordt aangeboden KAN het
toch niet slecht zijn.
Vanavond
loop ik de laatste keer goed los, met enkele versnellingen en deze keer ZONDER vooraf
chocolade te vreten. Het vertrouwen moet terugkomen naar zaterdag toe anders
vertrek ik daar met een slecht gevoel en dat willen we niet.
Elk weekend kijk ik uit naar de loopsessies alsof het een
ware verslaving is.
Vrijdag had ik een rustdag en zaterdag zou ik dan een
dubbele training afwerken. Helaas het liep anders dan ik had vooropgesteld.
Zaterdag voormiddag had ik een afspraak en op de middag ging
ik nog even snel langs op een kinderverjaardagsfeestje waarop Gustje was
uitgenodigd. Toen we thuis waren en gegeten hadden was het te laat om nog te
lopen. Ik heb mezelf dan onledig gehouden met het uitvoeren van wat
huishoudklusjes. (Zo houden we ook vrouwlief gelukkig) Weliswaar keek ik
tijdens het aardappelen schillen en stofzuigen naar de zwoegende wielrenners
die onverstoorbaar de “Omloop het Nieuwsblad” reden.
Zondag stond een lange duurloop op het schema. Ik was echter
opgestaan met pijn in de knie, ik had er al enkele dagen last van, maar nu was het
erger. Bovendien was er met de voorspelde storm nog een en ander dat moest
worden nagekeken.
Na de middag stak de wind op en zag ik dat het onmenselijk
was om nog een toerke te gaan lopen. Ik was wel nieuwsgierig om te zien of
andere sporters er wat van terecht brachten. Gust en ik gingen naar Nonkel Edwin
kijken die voetbalt bij Grobbendonk. Ik moest tijdens het supporteren Gust
vasthouden want hij ging vliegen.
Een weekend niet gelopen dus, dan maar afschuiven op
passieve recuperatie om de moraal hoog te houden. De pijn in de knie is geheel
weg en dat is toch al iets.
Dinsdag 02-03-2010 wel gelopen, verslag volgt snel…
Afgelopen zaterdag stond de halve marathon van Bütchenbach op het programma. Eigenlijk niet als wedstrijd, maar als een training er zitten enkele mooie hellingen in. De eerste 16km gaat het glooiend met 3 zware en lange hellingen (naar Belgische normen) daar na loopt het parcours langs het meer, over de stuw terug naar de start aan het sportcentrum Worriken. 
