bij mijn weten heb k voordien nooit zo'n late vlucht gehad. het busje is mooi op tijd. vriendelijke en bekwame chauffeur, ik zou niet graag zijn plaats innemen om hier in de oude stad te laveren door al de hindernissen en verkeerd geparkeerde voertuigen; hij doet het heel onzuiders zonder zenuwen. nog twee andere koppels passagieren mee. het ene paar herken ik van de heenreis, we zaten ook toen samen in het busje. een dik half uur later staan we op de luchthaven. alles moet niet één maar twee keer door de x-ray. volk teveel zeker? er is weinig animo in het luchthavengebouw, nauwelijks iets te krijgen. ik leg me neer op een harde ijzeren bank en slaag er toch in om een dutje te doen. vlak voor de inscheping koop ik met mijn laatste 8 lira's nog een lekker ijsje. het vliegtuig zit helemaal vol, ik heb alleen mijn eigen zetel, een beetje krap met mijn postuur,maar ik heb een lieve buur en zit gelukkig aan het gangetje, wat me aan één kant toch wat ruimte geeft. schuin achter me zit een ex-pat belg, ik hoorde hem al bezig in de vertrekhal, een enorme kwal die op alles en iedereen kritiek heeft, en zijn mening ventileert tegen iedereen die het al of niet horen wil. de meesten wenden zich na een beleefd luisteren af, niet zo de man die achter mij en dus naast meneer kwal zit, die hem urenlang pap in de mond geeft door iedere keer weer geinteresserd naar zijn gezwets te zitten luisteren. daar gaat mijn dutje onderweg! de vlucht duurt een kleine vijf uur. we krijgen een schotel, door de krappe plaats heb ik moeite om hem met fatsoen te verorberen. meneer kwal,die al de hele tijd heeft zitten stoefen met zijn extra voordelig ticket, vindt het nu belgisch ondemocratisch dat hij moet betalen voor zijn koffie... tegen tweeen heb ik mijn koffertje van de band geplukt. de eerste trein naar bussel gaat om half zes, ik dwaal wat rond om een slaapplaats te zoeken, samen met meneertje kwal die ook wacht op de eerste trein. gelukkig is hij zijn branie een beetje kwijt, want zijn compagnon die op het vliegtuig een lift had beloofd naar Gent is haastig en zonder hem vertrokken.. starbucks is zowat het enige wat open is op dit nachtelijk uur. ik koop een fles water en vlij me neer op een min of meer confrtabele zitbank van de zaak, ik slaap toch een uur of twee, wordt wakker door het geschuif van stoelen en voel een zéér misprijzende blik van een vroege passagierster, die reizen toch wat chiquer vindt dan mijn clochard-gedoe. nog een uur te gaan. er komt al wart beweging in de vertrekhal, de tenerifereizigers -de eerste vlucht van de dag- haal je zo uit het andere publiek. ik probeer mijn krant te downloaden maar geraak niet op het internet, er is nochtans een telenet-hotspot. niet erg! ik dwaal stilaan naar het station toe, kwalletje achter me aan,hij voelt zich wat verloren in het stationsgedoe heb ik de indruk. gelukkig beslist hijom een andere trein te nemen dan ikzelf. na een overstap in de nord trein ik stipt naar Brugge, in een trein die letterlijk zwart ziet van het volk, een goede gewenning voor mijn reis naar Gambia. Vanuit Gent bel ik Claudine wakker die me met veel liefde komt ophalen aan de kiss-en goodbye zone, ik sta al te rillen van de kou . eerste werk thuis: de verwarming opstarten en de haard doen branden. De dag gaat om met dutten ,boodschappen, dutten..wat eten, dutten. pas 's anderendaags ben ik weer helemaal op mijn pas,nachtelijke vluchten ga ik in het vervolg proberen te vermijden!
Het is een zegen om laat te vertrekken en ook weer niet. vast heb ik niet geslapen,sinds gisteren is mijn diepe slaap niet meer, misschien ben ik helemaal uitgerust? Ik word voortdurend wakker zonder reden. Alleen de muezzin om een uur of vijf kan me tijdelijk weer in slaap wiegen. Het regent met pozen heel fel,maar tegen de morgen is het over. Ik blijf halsstarrig in bed tegen half acht, maar dat is niet mijn aard, dus toch maar opstaan en gaan ontbijten. Buiten is het wat te killig, dus maar binnen in het restaurant maar dat is niet zo gezellig, ik zit naast twee branieachtige jonge businessmen, jakkes! cornflakes en een spiegelei zijn stilaan mijn vast menu, het smaakt me beter als anders. Ik lees op mijn gemak mijn krant,tegen negen trek ik naar boven.pakken is niet mijn grote liefhebberij. Eerst uitgebreid douchen, ik erger me aan het lawaai dat de andere bewoners maken- de kamers zijn erg gehorig- en hoop dat ik ze een beetje lik op stuk bezorg. inpakken is gemakkelijk, bijna uitsluitend vuile was, dat komt niet zo nauw. Toch weer wat kleren teveel meegepakt! Ik ga nog wat thee kopen die ik gisteren geproefd heb, laat me inpakken door de verkoper, ik dacht aan 200 Gr. Maar hij deed of hij het niet verstond en mengde ineens een halve kilo.. Nu maar hopen dat hij thuis net zo goed smaakt als hier. Bij de bank cash ik genoeg lira's om de bijkomende hotelrekening te betalen en nog wat om vandaag te leven.tegen twaalven moet mijn kamer ontruimd, dekoffer kan ik in de receptie laten staan tot het busje me komt halen. Vanmorgen zag ik even buiten het centrum een simpel restaurantje, ik ga daar eten.lekkere soep en dan durum, kippeschotel met alles op en aan. Als ik wil betalen-taalprobleem!- . Ik zwaai met 20 lira, in de veronderstelling dat de prijs zo 12-15 zal zijn. Na een tijdje komt de chef ze me teruggeven..!? Toch zwaait hij me vriendelijk uit,ik weet niet wat ik ervan moet denken! om de middag toch nuttig door te bergen tram ik terug naar Meydan, terminus van de grote tram. Ik kom er terecht in een "super"bazaar, een héél grote markt,simpel overdekt en ingericht. Honderden stalletjes, veel kleren en schoenen en lederwaren. Iedereen wil me minstens één lange broek aansmeren, ze krijgen koud als ze me zien lopen in mijn blote benen. En al de handelaars spreken een mondje duits. er staan inderdaad verschillende duitse reisbussen in de straat.Nochtans is het hier net geen 20 °. Ik koop lekker niks, ga nog wat wandelen in de wijk, allemaal hoogbouw, 8tot 10 verdiepen, nieuw en redelijk verzorgd. Het slenteren moe neem ik de tram terug naar het centrum. Trammen vind ik schitterend, zeker als ze een eigen bedding hebben zoals hier. Één deel van de stad heb ik nog niet bezocht, en dat maak ik nu goed. Ik moet alleen overstappen op de rustieke tram, die niet compatibel is met de nieuwe en rij zo naar de museumwijk, tegen aan de strandwijk.het oogt mooi met het vallen van de avond. dan terug naar het centrum, en mijn altstadt. Nog drie uur te gaan,dan komt het busje...
Gisteren begon het echt langdurig te onweren, met tonnen regen. De buitenkerkelijk was volledig afgesloten, iedereen een beetje op mekaar in het restaurant. Niet dat het veel veranderde aan de kwaliteit van het eten.. Het was geen weer om op stap te gaan, dus wat rekken in het restaurant en dan maar naar de kamer, gelukkig heb ik nog een leesbaar boek Toch voor tienen in bed, om uit mijn eerste slaap gerukt te worden door de telefoon. Het nieuws overrompelde me zo dat ik de hele nacht maar half heb geslapen, hetzelfde effect of je twee bloedworsten eet voor je naar bed gaat.. Als je denkt dat je niet slaapt is dat niet altijd zo, ik lag te wachten op de muezzin om half zes en heb het niet gehoord..,wél de regenbuien 's nachts., enfin, opgestaan met een soort kater toch. het is frisser na al die regen.toch goed genoeg om buiten te ontbijten. Ik neem alleen een spiegelei op een toast, probeer dan nog een gevuld broodje maar het is pittig in plaats van het verwachte zoet. Boven lees ik nog wat, ga dan maar weer op stap, deze keer naar Belek, god weet waarom precies daar. De bus laat lang op zich wachten, maar dan gaat het vlot, een uurtje over 50 km. Belekis een toeristenstad die uit het niets in de bled is geprojecteerd. Helemaal nieuwbouw, met hele wijken identieke huizen in het gelid en een centrum die uitsluitend uit toeristenwinkels bestaat. In de hoofdstraat voeren meer dan de helft het woord "golf" in hun benaming, en Duits is de voertaal,naast Turks natuurlijk. Ik doe mijn best om twee uur daar rond te hangen,en neem dan maar de bus terug, stap terug door de stad in plaats van de tram te nemen. Mijn voorlaatste dag, morgen vertrek ik pas 's avonds laat. Altijd een raar gevoel maar ik heb nog wat respijt. Ik koop een kleinigheid voor de kindjes, loop eens binnen in een moskee -dat mag hier, ik krijg zelfs uitleg- en zak dan maar weer af naar mijn aperokroeg, waar ik een bier krijg in plaats van het gevraagde glas wijn, de jonge ober is te verlegen om toe te geven dat hij de bestelling niet heeft begrepen. een vrouw komt me raadplegen in een gebroken Engels over problemen met haar pc, het spijt me dat ik haar niet kan helpen, hoe hard ze haar best doet om het uit te leggen ,hoe hard ze aandringt ook.. tijd om terug te keren naar mijn stal,benieuwd wat de pot schaft. tot gauw!
Voor het eerst sinds ik hier ben word ik vroeg wakker. Als een van de eersten ben ik bij het ontbijt. Er moet een fout gebeurd zijn in de keuken: de koffie is behoorlijk sterk. Voor de afwisseling begin ik met een bord corn fakes, dan eerst de krant,die ik ineens kan downloaden. We reizen om te leren, ik sla mijn map op mijn iPad open en selecteer wat stadjes in de buurt. Met die lijst gewapend ga ik naar de otogar ,waar ik in een half uur geen enkele bus zie met één van die bestemmingen. Zucht! Gelukkig val ik op een hangmannetje die een hele tijd in Frankfurt heeft gewerkt, hij doet wat navraag voor mij en helpt me op de goeie bus die eigenlijk naast het busstation stopt. Ik betaal hem met een thee en een paar lira. zo kom ik in Aksu, een doorplaats de grote weg.. Ik wandel een veldweg op, en kom langzaam buiten het dorp. Groenteboeren, met beter en mindere serres uitgerust. Voor het eerst zie ik enkele melkkoeien grazen, soort frisian holstein. In de verte zie ik grote ruïnes, daar wil ik toch naartoe voor ik terugkeer. Het is een oud Romeins amfitheater en bijhorende stad, bof ik even. Toeristenbussen komen en gaan met mondjesmaat, ik vind het per stom toeval. Het dorp doet dienst als plaatselijk schoolcentrum, gemengd middelbaar onderwijs. Het enige winkeltje -eerder een kiosk- verkoopt hier wél bier,maar ik heb er geen zin in, lichtelijk ontwend.. terug in het dorp blijkt het ook een landbouwcentrum, de gedorsen maïs wordt met vrachtwagens en tractoren aangevoerd. Ik zie ook karren/wagens met katoen, en ben zo verrast door een katoenplukmachine dat ik vergeet een foto te maken. het is middag en warm, ik neem de tijd om toch een Efes-pils te drinken en dan op zoek te gaan naar een geschikte eetgelegenheid. Weer een wegrestaurant,maar het eten en de bediening is verzorgd. Lams-en champignonspies gegrild met rijst en rauw groenten. Het smaakt. ik neem de bus terug,en ga lopen in plaats van de tram te nemen. Ik ben zodanig aan het rondkijken naar alles en nog wat dat ik niet in de gaten heb dat ik van de tramlijn ben afgeweken. Helemaal uit koers kost het me een uurtje langer stappen. Zo komt het dat ik op mijn kamer gekomen toch een korte siësta doe. Zalig toch? tegen vijven ga ik weer op stap,koop een handig tasje om mijn iPad mee te sleuren. Via de klassieke aanspreekmanieren (hello sir!where do you come from? en van die dingen)kom ik in gesprek met een Turk die Nederlands spreekt, hij heeft in Genk gewoond. Via hem kom ik in gesprek met een koppel die ook in Alppasa verblijft, ik waande hen Engels of Amerikaans maar het zijn Vlamingen die een camping uitbaten in Aywalle.. Kleine wereld. naar gewoonte tik ik dit in het hostel, ik vind het hier veel leuker dan in het hotel. Drink mijn bier,niet verkrijgbaar in minder dan een halve liter, en dood zo de tijd tot het etenstijd is. Ik hoop maar dat het een beetje te genieten is maar ik vrees dat ik weer fruit zal kopen als aanvulling. Gelukkig zijn de winkels hier lang open. Het begint te donderen en te bliksemen. Een Française hier vertelt dat slecht weer wordt voorspeld voor morgen..
Of het door het vele wandelen is weet ik niet maar ik slaap hier als een os.om 05.30 gewekt met gelovig onderricht,maar dat blijkt hier ook slaapverwekkend. Ik sta pas op tegen achten. gelukkig kan ik de krant downloaden voor het ontbijt, ben ik weer op de hoogte van de krijgsverrichtingen van het mensdom. En andere dingen uiteraard. De koffie hier is erg flauw. Soms doet de hele keuken me denken aan de grootkeuken van een pensionaat of van een bejaardenhuis. Ik beperk me tot een roerei met kaas en een paar sneetjes brood, de feta in al zijn vormen en de honing laat ik voor wat het is. na gisteren geen zin in reizen, dus begin ik aan een grote stadswandeling, met de grote tramlijn als leiddraad. Ergens heb ik een groot shoppingcenter gezien, ook dat is de stad, dus daarheen. Ik stap anderhalf uur en nog ben ik er niet. Toch maar verder, al wankel ik stilaan op mijn benen. Eindelijk kom ik aan. Hier staat een gebouw waar de planners van uplace wellicht van dromen:drie verdiepingen boven en één onder de grond, hectaren groot,tjokvol met winkels van allerlei slag. Heel modern en westers, dat zal wellicht de toekomst zijn,hier en elders. achter dit gebouw nog een ander met een mega-Carrefour,en een echte onvervalste mediamarkt onder hetzelfde dak. Als ze zo doorzetten zitten die Turken nog rapper bij de EG dan we durven denken.. Toch enkele kleinigheden gekocht, ik ben ook maar consument. moe van het voetenwerk neem ik prinsheerlijk de tram, en rij mee tot aan de terminus, heb ik die kant van de stad ook gezien. Aan die terminal is een soort otogar,met busjes voor lokale bestemmingen. Voor morgen misschien? in een plaatselijk restaurantje neem ik een eenvoudige maar eerlijke maaltijd, ook hier geen alcohol bij het eten. Daarna dwaal ik verder door kleine en grote winkelstraten richting hotel. Eigenlijk wil ik zo in mijn bed maar ik verman me en ga Turkse koffie drinken in het hostel, stilaan mijn tweede residentie. Tegen vijven komt de man van jetairfly,om de "nakende" terugvlucht te bespreken denk ik, of zou hij nog een speciale uitstap voor me in petto hebben? het wordt hier wat frisser, precies of er regen in de lucht hangt. Nee toch?
Na mijn misse uitstap gisteren heb ik me dubbel en dik geïnformeerd om dat niet meer voor te hebben. Niet gemakkelijk met de taalbarriere! heist op den berg noemt hier Burdur-Kemer. Om er te geraken moet je eerst naar Burdur, en van daaruit dan naar Kemer. Poepsimpel toch? Burdur ligt wel al een 150 km ver,zodat de hele heenreis minstens drie uur zou duren. Dan maar als alternatief een rit naar Bucak, op de weg naar Burdur, een 80 km van thuis. het wordt een vlotte reis. We vertrekken met tweeën in het busstation, na een half uurtje zit de bus vol met opstappers langs de weg, dan gaat het vlot langs een soort expressweg tot op de bestemming. Prijs:8 lira, geen 4. het is al middag, en al stappend hoop ik een restaurant tegen te komen. Eerst stap ik door een nijverheidszone, ik zie de stad verderop op de heuvelflank. Hier wordt ook op zondag gewerkt, het vrachtvervoer is als in de week denk ik en ook de zagerijen zijn actief. De hele stad is eerder nieuw, geconstrueerd langs en tussen grote viervakslanen, ook de moskeeën zijn allemaal nieuw, de huizen ook, maar niet opgekuist, wat zuiders slordig. De planners hebben duidelijk de horeca over het hoofd gezien, ik stap de hele stad door maar géén kroeg of restaurant te Bekennen. Ik word moedeloos tot ik tekenen zie van een regionale markt. Ik les honger en dorst met fruit. Veel valt hier niet te beleven, dus stap ik maar terug richting busstation. Mijn voeten doen pijn van het vele stappen, en voor ik weer op de expressweg beland waar ik ben gestart merk ik pas dat er een rudimentair systeem van stadsbusjes bestaat.. de enige eetgelegenheden zijn de baanrestaurants langs de grote weg,ik geniet er van een lekker stoofpotje. Wel met een fles water, geen druppel bier of zo te verkrijgen in de hele stad! Ik sleep me nog een kilometer naar de otogar, hoewel ik evengoed op de kant van de weg kon zitten en wachten tot het busje komt.. Ik heb mijn principes! terugreis gaat heel vlot. In mijn hotel- het is ondertussen na vijven en behoorlijk donker - leg ik me even en slaap dik twee uur. tegen achten het avondeten, maar ik heb weinig zin in dezelfde troepals anders. Voor één keer is er vis in het aanbod, maar het smaakt me niet, de keuken heeft het bij mij verkorven. Ik maak nog een wandelingetje en beland weer in mijn hostel, vanwaar dit verslag. Ik zit te gapen, fatsoenshalve wil ik tien uur (negen thuis) ronden voor ik weer in bed kantel. gegroet!
Na een dag stadsverkenning heb ik het wel een beetje gehad hier en wil ik verder het binnenland intrekken, op zoek naar authenticiteit. Mijn oog valt op de kaart op kemer, een klein plaatsje zo'n 100 km landinwaarts. Echter, er is ook een Kemer aan zee, een beetje zoals Heist bij ons. Met de kaart in de hand ga ik naar het busstation, en men verzekert me dat dìt de juiste bus is voor -op den berg. niet dus! Hoewel het me vlug duidelijk wordt dat we de kust volgen lijkt stoppen me minder zinvol. Ik loop een uur of twee te dwalen langs toeristenwinkels - er is weinig animo- en neem dan de bus terug. Van die bussen moet je niet te veel voorstellen, grote minibussen met minimale zitplaatsen,maar het rijdt. Ik neem de tram maar goed halfweg terug naar de oude stad en beland in een extreem druk winkelcentrum, soort meir of Nieuwstraat. Wervelende economie zou je zeggen,zeker op zaterdag. in het hotel doe ik een late siësta, word net op tijd wakker voor het avondeten. De keuken vind ik trouwens niet fameus,de schijnbare klasse van het hotel onwaardig. Ik heb niks tegen simpel eten, maar dan hoeft het damasten tafelkleed en de knippende kelners ook niet. Na het eten ga ik nog wat wandelen. De buurt is ingenomen door de jongelui, zaterdag is hier dus ook fuifavond, al gebeurt alles zeer rustig. Hier en daar tref je een live bandje, eerder luistermuziek, dansen zie ik helemaal niet, een enkele dancing staat gapend open te wachten op volk die er vooreerst niet komt, en waarschijnlijk niet komen zal, ik vermoed dat ze meer bedoeld zijn voor jonge westerlingen die er nu niét zijn. tien uur, bedtijd. Ik slaap tot half acht, af en toe even gewekt door de muezzin op de minaret en stappend volk op de gangen, want dit huis met zijn houten vloeren is zeer gehorig. bijna negen uur, tijd om weer eens op stap te gaan..
Het is een tijd geleden dat ik nog geblogd heb, en alle nieuw begin is moeilijk. Ik was het eigenlijk niet van plan, maar zie het als een gemakkelijke oplossing om de enkele trouwe bezoekers toch iets mee te laten beleven. zo ben ik dus,omdat februari,mijn volgende trip,te ver af was, voor een keer in Turkije beland, kwestie van eens iets anders. de tocht van thuis uit met openbaar vervoer gemaakt: trein/tram/busdag. En dan vliegen natuurlijk. Alles liep op wieltjes, nergens vertraging. Om 13 hr vertrokken en om 23 hr in het hotel, midden in oud Antalya. gewekt door de moeddin vanop zijn minaret om zes uur in de morgen, gelukkig had hij een goede stem.toch nog even verder gesoest..in het hotel hebben ze me bij mijn pietjes, hun wifi werkt niet. Een schande voor een blasé hotel als dit, vind ik. Ook 's middags is het euvel niet opgelost zodat ik op zoek moet naar een andere verbinding. Vind ik 500 meter verder in een backpackers hotel, waar ik nu vanavond weer zit om dit te tikken. Het weer is zacht hier. Vanmorgen 15, nu tegen zevenen nog net 20°. ik ben begonnen met een kapper te zoeken, mijn haar was echt slordig. Het was even zoeken in de "levende " stad maar de aanhouder wint en zo zie je nog wat anders dan souvenir-en tapijtshops. De oude stad heb ik ondertussen gehad, hotel boeken was niet nodig, het stikt hier van hotels en pensions. Ik vond zelfs Belgische uitbaters die hier al 15 jaar zitten. na de middag even een siësta gemaakt, moe van het reizen en het vele lopen. Ik ben géén wandelaar, tot mijn grote spijt. morgen wil ik ter afwisseling het binnenland in. Daartoe moest ik het busstation vinden. Een man spreekt me aan ,zo maar op straat, spreekt perfect Engels en is erg behulpzaam.hij maakt me wegwijs met het tramsysteem- een must om in het busstation te komen, ter verkenning. Niet voor niets: hij "eist"zowat 40 lira voor zijn diensten, ik poeier hem af met drie... Cultuurverschil, zeker? het busstation is gigantisch, en well organised. Ik voel bewondering voor het openbaar vervoer hier, ook met de moderne vlotte tramlijn . Antalya oogt een zeer moderne en toch wel rijke stad. Geen bedelaars, wel redelijk wat schoenpoetsers, ik heb niet één aan het werk gezien. straks nog een afspraak met de "reisleider" van jetairfly, die me wellicht wat georganiseerde uitstappen wil aansmeren, dan eten in het poepchique hotel, ik wou dat ik er niet voor had betaald, het sterkt me in mijn opzet om het bij de vlucht te houden in februari. 18.20hr. Daar gaat de muezzin weer, vandaag zeker al voor de vierde keer. Vanmiddag kwam ik langs een moskee - het vrijdaggebed waarschijnlijk- de moskee zat vol. Allemaal vriendelijk volk,maar toch wat ouder, de werkenden zijn belet veronderstel ik. tot morgen!
