bij mijn weten heb k voordien nooit zo'n late vlucht gehad. het busje is mooi op tijd. vriendelijke en bekwame chauffeur, ik zou niet graag zijn plaats innemen om hier in de oude stad te laveren door al de hindernissen en verkeerd geparkeerde voertuigen; hij doet het heel onzuiders zonder zenuwen. nog twee andere koppels passagieren mee. het ene paar herken ik van de heenreis, we zaten ook toen samen in het busje. een dik half uur later staan we op de luchthaven. alles moet niet één maar twee keer door de x-ray. volk teveel zeker? er is weinig animo in het luchthavengebouw, nauwelijks iets te krijgen. ik leg me neer op een harde ijzeren bank en slaag er toch in om een dutje te doen. vlak voor de inscheping koop ik met mijn laatste 8 lira's nog een lekker ijsje. het vliegtuig zit helemaal vol, ik heb alleen mijn eigen zetel, een beetje krap met mijn postuur,maar ik heb een lieve buur en zit gelukkig aan het gangetje, wat me aan één kant toch wat ruimte geeft. schuin achter me zit een ex-pat belg, ik hoorde hem al bezig in de vertrekhal, een enorme kwal die op alles en iedereen kritiek heeft, en zijn mening ventileert tegen iedereen die het al of niet horen wil. de meesten wenden zich na een beleefd luisteren af, niet zo de man die achter mij en dus naast meneer kwal zit, die hem urenlang pap in de mond geeft door iedere keer weer geinteresserd naar zijn gezwets te zitten luisteren. daar gaat mijn dutje onderweg! de vlucht duurt een kleine vijf uur. we krijgen een schotel, door de krappe plaats heb ik moeite om hem met fatsoen te verorberen. meneer kwal,die al de hele tijd heeft zitten stoefen met zijn extra voordelig ticket, vindt het nu belgisch ondemocratisch dat hij moet betalen voor zijn koffie... tegen tweeen heb ik mijn koffertje van de band geplukt. de eerste trein naar bussel gaat om half zes, ik dwaal wat rond om een slaapplaats te zoeken, samen met meneertje kwal die ook wacht op de eerste trein. gelukkig is hij zijn branie een beetje kwijt, want zijn compagnon die op het vliegtuig een lift had beloofd naar Gent is haastig en zonder hem vertrokken.. starbucks is zowat het enige wat open is op dit nachtelijk uur. ik koop een fles water en vlij me neer op een min of meer confrtabele zitbank van de zaak, ik slaap toch een uur of twee, wordt wakker door het geschuif van stoelen en voel een zéér misprijzende blik van een vroege passagierster, die reizen toch wat chiquer vindt dan mijn clochard-gedoe. nog een uur te gaan. er komt al wart beweging in de vertrekhal, de tenerifereizigers -de eerste vlucht van de dag- haal je zo uit het andere publiek. ik probeer mijn krant te downloaden maar geraak niet op het internet, er is nochtans een telenet-hotspot. niet erg! ik dwaal stilaan naar het station toe, kwalletje achter me aan,hij voelt zich wat verloren in het stationsgedoe heb ik de indruk. gelukkig beslist hijom een andere trein te nemen dan ikzelf. na een overstap in de nord trein ik stipt naar Brugge, in een trein die letterlijk zwart ziet van het volk, een goede gewenning voor mijn reis naar Gambia. Vanuit Gent bel ik Claudine wakker die me met veel liefde komt ophalen aan de kiss-en goodbye zone, ik sta al te rillen van de kou . eerste werk thuis: de verwarming opstarten en de haard doen branden. De dag gaat om met dutten ,boodschappen, dutten..wat eten, dutten. pas 's anderendaags ben ik weer helemaal op mijn pas,nachtelijke vluchten ga ik in het vervolg proberen te vermijden!
Het is een zegen om laat te vertrekken en ook weer niet. vast heb ik niet geslapen,sinds gisteren is mijn diepe slaap niet meer, misschien ben ik helemaal uitgerust? Ik word voortdurend wakker zonder reden. Alleen de muezzin om een uur of vijf kan me tijdelijk weer in slaap wiegen. Het regent met pozen heel fel,maar tegen de morgen is het over. Ik blijf halsstarrig in bed tegen half acht, maar dat is niet mijn aard, dus toch maar opstaan en gaan ontbijten. Buiten is het wat te killig, dus maar binnen in het restaurant maar dat is niet zo gezellig, ik zit naast twee branieachtige jonge businessmen, jakkes! cornflakes en een spiegelei zijn stilaan mijn vast menu, het smaakt me beter als anders. Ik lees op mijn gemak mijn krant,tegen negen trek ik naar boven.pakken is niet mijn grote liefhebberij. Eerst uitgebreid douchen, ik erger me aan het lawaai dat de andere bewoners maken- de kamers zijn erg gehorig- en hoop dat ik ze een beetje lik op stuk bezorg. inpakken is gemakkelijk, bijna uitsluitend vuile was, dat komt niet zo nauw. Toch weer wat kleren teveel meegepakt! Ik ga nog wat thee kopen die ik gisteren geproefd heb, laat me inpakken door de verkoper, ik dacht aan 200 Gr. Maar hij deed of hij het niet verstond en mengde ineens een halve kilo.. Nu maar hopen dat hij thuis net zo goed smaakt als hier. Bij de bank cash ik genoeg lira's om de bijkomende hotelrekening te betalen en nog wat om vandaag te leven.tegen twaalven moet mijn kamer ontruimd, dekoffer kan ik in de receptie laten staan tot het busje me komt halen. Vanmorgen zag ik even buiten het centrum een simpel restaurantje, ik ga daar eten.lekkere soep en dan durum, kippeschotel met alles op en aan. Als ik wil betalen-taalprobleem!- . Ik zwaai met 20 lira, in de veronderstelling dat de prijs zo 12-15 zal zijn. Na een tijdje komt de chef ze me teruggeven..!? Toch zwaait hij me vriendelijk uit,ik weet niet wat ik ervan moet denken! om de middag toch nuttig door te bergen tram ik terug naar Meydan, terminus van de grote tram. Ik kom er terecht in een "super"bazaar, een héél grote markt,simpel overdekt en ingericht. Honderden stalletjes, veel kleren en schoenen en lederwaren. Iedereen wil me minstens één lange broek aansmeren, ze krijgen koud als ze me zien lopen in mijn blote benen. En al de handelaars spreken een mondje duits. er staan inderdaad verschillende duitse reisbussen in de straat.Nochtans is het hier net geen 20 °. Ik koop lekker niks, ga nog wat wandelen in de wijk, allemaal hoogbouw, 8tot 10 verdiepen, nieuw en redelijk verzorgd. Het slenteren moe neem ik de tram terug naar het centrum. Trammen vind ik schitterend, zeker als ze een eigen bedding hebben zoals hier. Één deel van de stad heb ik nog niet bezocht, en dat maak ik nu goed. Ik moet alleen overstappen op de rustieke tram, die niet compatibel is met de nieuwe en rij zo naar de museumwijk, tegen aan de strandwijk.het oogt mooi met het vallen van de avond. dan terug naar het centrum, en mijn altstadt. Nog drie uur te gaan,dan komt het busje...
Gisteren begon het echt langdurig te onweren, met tonnen regen. De buitenkerkelijk was volledig afgesloten, iedereen een beetje op mekaar in het restaurant. Niet dat het veel veranderde aan de kwaliteit van het eten.. Het was geen weer om op stap te gaan, dus wat rekken in het restaurant en dan maar naar de kamer, gelukkig heb ik nog een leesbaar boek Toch voor tienen in bed, om uit mijn eerste slaap gerukt te worden door de telefoon. Het nieuws overrompelde me zo dat ik de hele nacht maar half heb geslapen, hetzelfde effect of je twee bloedworsten eet voor je naar bed gaat.. Als je denkt dat je niet slaapt is dat niet altijd zo, ik lag te wachten op de muezzin om half zes en heb het niet gehoord..,wél de regenbuien 's nachts., enfin, opgestaan met een soort kater toch. het is frisser na al die regen.toch goed genoeg om buiten te ontbijten. Ik neem alleen een spiegelei op een toast, probeer dan nog een gevuld broodje maar het is pittig in plaats van het verwachte zoet. Boven lees ik nog wat, ga dan maar weer op stap, deze keer naar Belek, god weet waarom precies daar. De bus laat lang op zich wachten, maar dan gaat het vlot, een uurtje over 50 km. Belekis een toeristenstad die uit het niets in de bled is geprojecteerd. Helemaal nieuwbouw, met hele wijken identieke huizen in het gelid en een centrum die uitsluitend uit toeristenwinkels bestaat. In de hoofdstraat voeren meer dan de helft het woord "golf" in hun benaming, en Duits is de voertaal,naast Turks natuurlijk. Ik doe mijn best om twee uur daar rond te hangen,en neem dan maar de bus terug, stap terug door de stad in plaats van de tram te nemen. Mijn voorlaatste dag, morgen vertrek ik pas 's avonds laat. Altijd een raar gevoel maar ik heb nog wat respijt. Ik koop een kleinigheid voor de kindjes, loop eens binnen in een moskee -dat mag hier, ik krijg zelfs uitleg- en zak dan maar weer af naar mijn aperokroeg, waar ik een bier krijg in plaats van het gevraagde glas wijn, de jonge ober is te verlegen om toe te geven dat hij de bestelling niet heeft begrepen. een vrouw komt me raadplegen in een gebroken Engels over problemen met haar pc, het spijt me dat ik haar niet kan helpen, hoe hard ze haar best doet om het uit te leggen ,hoe hard ze aandringt ook.. tijd om terug te keren naar mijn stal,benieuwd wat de pot schaft. tot gauw!
Voor het eerst sinds ik hier ben word ik vroeg wakker. Als een van de eersten ben ik bij het ontbijt. Er moet een fout gebeurd zijn in de keuken: de koffie is behoorlijk sterk. Voor de afwisseling begin ik met een bord corn fakes, dan eerst de krant,die ik ineens kan downloaden. We reizen om te leren, ik sla mijn map op mijn iPad open en selecteer wat stadjes in de buurt. Met die lijst gewapend ga ik naar de otogar ,waar ik in een half uur geen enkele bus zie met één van die bestemmingen. Zucht! Gelukkig val ik op een hangmannetje die een hele tijd in Frankfurt heeft gewerkt, hij doet wat navraag voor mij en helpt me op de goeie bus die eigenlijk naast het busstation stopt. Ik betaal hem met een thee en een paar lira. zo kom ik in Aksu, een doorplaats de grote weg.. Ik wandel een veldweg op, en kom langzaam buiten het dorp. Groenteboeren, met beter en mindere serres uitgerust. Voor het eerst zie ik enkele melkkoeien grazen, soort frisian holstein. In de verte zie ik grote ruïnes, daar wil ik toch naartoe voor ik terugkeer. Het is een oud Romeins amfitheater en bijhorende stad, bof ik even. Toeristenbussen komen en gaan met mondjesmaat, ik vind het per stom toeval. Het dorp doet dienst als plaatselijk schoolcentrum, gemengd middelbaar onderwijs. Het enige winkeltje -eerder een kiosk- verkoopt hier wél bier,maar ik heb er geen zin in, lichtelijk ontwend.. terug in het dorp blijkt het ook een landbouwcentrum, de gedorsen maïs wordt met vrachtwagens en tractoren aangevoerd. Ik zie ook karren/wagens met katoen, en ben zo verrast door een katoenplukmachine dat ik vergeet een foto te maken. het is middag en warm, ik neem de tijd om toch een Efes-pils te drinken en dan op zoek te gaan naar een geschikte eetgelegenheid. Weer een wegrestaurant,maar het eten en de bediening is verzorgd. Lams-en champignonspies gegrild met rijst en rauw groenten. Het smaakt. ik neem de bus terug,en ga lopen in plaats van de tram te nemen. Ik ben zodanig aan het rondkijken naar alles en nog wat dat ik niet in de gaten heb dat ik van de tramlijn ben afgeweken. Helemaal uit koers kost het me een uurtje langer stappen. Zo komt het dat ik op mijn kamer gekomen toch een korte siësta doe. Zalig toch? tegen vijven ga ik weer op stap,koop een handig tasje om mijn iPad mee te sleuren. Via de klassieke aanspreekmanieren (hello sir!where do you come from? en van die dingen)kom ik in gesprek met een Turk die Nederlands spreekt, hij heeft in Genk gewoond. Via hem kom ik in gesprek met een koppel die ook in Alppasa verblijft, ik waande hen Engels of Amerikaans maar het zijn Vlamingen die een camping uitbaten in Aywalle.. Kleine wereld. naar gewoonte tik ik dit in het hostel, ik vind het hier veel leuker dan in het hotel. Drink mijn bier,niet verkrijgbaar in minder dan een halve liter, en dood zo de tijd tot het etenstijd is. Ik hoop maar dat het een beetje te genieten is maar ik vrees dat ik weer fruit zal kopen als aanvulling. Gelukkig zijn de winkels hier lang open. Het begint te donderen en te bliksemen. Een Française hier vertelt dat slecht weer wordt voorspeld voor morgen..
Of het door het vele wandelen is weet ik niet maar ik slaap hier als een os.om 05.30 gewekt met gelovig onderricht,maar dat blijkt hier ook slaapverwekkend. Ik sta pas op tegen achten. gelukkig kan ik de krant downloaden voor het ontbijt, ben ik weer op de hoogte van de krijgsverrichtingen van het mensdom. En andere dingen uiteraard. De koffie hier is erg flauw. Soms doet de hele keuken me denken aan de grootkeuken van een pensionaat of van een bejaardenhuis. Ik beperk me tot een roerei met kaas en een paar sneetjes brood, de feta in al zijn vormen en de honing laat ik voor wat het is. na gisteren geen zin in reizen, dus begin ik aan een grote stadswandeling, met de grote tramlijn als leiddraad. Ergens heb ik een groot shoppingcenter gezien, ook dat is de stad, dus daarheen. Ik stap anderhalf uur en nog ben ik er niet. Toch maar verder, al wankel ik stilaan op mijn benen. Eindelijk kom ik aan. Hier staat een gebouw waar de planners van uplace wellicht van dromen:drie verdiepingen boven en één onder de grond, hectaren groot,tjokvol met winkels van allerlei slag. Heel modern en westers, dat zal wellicht de toekomst zijn,hier en elders. achter dit gebouw nog een ander met een mega-Carrefour,en een echte onvervalste mediamarkt onder hetzelfde dak. Als ze zo doorzetten zitten die Turken nog rapper bij de EG dan we durven denken.. Toch enkele kleinigheden gekocht, ik ben ook maar consument. moe van het voetenwerk neem ik prinsheerlijk de tram, en rij mee tot aan de terminus, heb ik die kant van de stad ook gezien. Aan die terminal is een soort otogar,met busjes voor lokale bestemmingen. Voor morgen misschien? in een plaatselijk restaurantje neem ik een eenvoudige maar eerlijke maaltijd, ook hier geen alcohol bij het eten. Daarna dwaal ik verder door kleine en grote winkelstraten richting hotel. Eigenlijk wil ik zo in mijn bed maar ik verman me en ga Turkse koffie drinken in het hostel, stilaan mijn tweede residentie. Tegen vijven komt de man van jetairfly,om de "nakende" terugvlucht te bespreken denk ik, of zou hij nog een speciale uitstap voor me in petto hebben? het wordt hier wat frisser, precies of er regen in de lucht hangt. Nee toch?
Na mijn misse uitstap gisteren heb ik me dubbel en dik geïnformeerd om dat niet meer voor te hebben. Niet gemakkelijk met de taalbarriere! heist op den berg noemt hier Burdur-Kemer. Om er te geraken moet je eerst naar Burdur, en van daaruit dan naar Kemer. Poepsimpel toch? Burdur ligt wel al een 150 km ver,zodat de hele heenreis minstens drie uur zou duren. Dan maar als alternatief een rit naar Bucak, op de weg naar Burdur, een 80 km van thuis. het wordt een vlotte reis. We vertrekken met tweeën in het busstation, na een half uurtje zit de bus vol met opstappers langs de weg, dan gaat het vlot langs een soort expressweg tot op de bestemming. Prijs:8 lira, geen 4. het is al middag, en al stappend hoop ik een restaurant tegen te komen. Eerst stap ik door een nijverheidszone, ik zie de stad verderop op de heuvelflank. Hier wordt ook op zondag gewerkt, het vrachtvervoer is als in de week denk ik en ook de zagerijen zijn actief. De hele stad is eerder nieuw, geconstrueerd langs en tussen grote viervakslanen, ook de moskeeën zijn allemaal nieuw, de huizen ook, maar niet opgekuist, wat zuiders slordig. De planners hebben duidelijk de horeca over het hoofd gezien, ik stap de hele stad door maar géén kroeg of restaurant te Bekennen. Ik word moedeloos tot ik tekenen zie van een regionale markt. Ik les honger en dorst met fruit. Veel valt hier niet te beleven, dus stap ik maar terug richting busstation. Mijn voeten doen pijn van het vele stappen, en voor ik weer op de expressweg beland waar ik ben gestart merk ik pas dat er een rudimentair systeem van stadsbusjes bestaat.. de enige eetgelegenheden zijn de baanrestaurants langs de grote weg,ik geniet er van een lekker stoofpotje. Wel met een fles water, geen druppel bier of zo te verkrijgen in de hele stad! Ik sleep me nog een kilometer naar de otogar, hoewel ik evengoed op de kant van de weg kon zitten en wachten tot het busje komt.. Ik heb mijn principes! terugreis gaat heel vlot. In mijn hotel- het is ondertussen na vijven en behoorlijk donker - leg ik me even en slaap dik twee uur. tegen achten het avondeten, maar ik heb weinig zin in dezelfde troepals anders. Voor één keer is er vis in het aanbod, maar het smaakt me niet, de keuken heeft het bij mij verkorven. Ik maak nog een wandelingetje en beland weer in mijn hostel, vanwaar dit verslag. Ik zit te gapen, fatsoenshalve wil ik tien uur (negen thuis) ronden voor ik weer in bed kantel. gegroet!
Na een dag stadsverkenning heb ik het wel een beetje gehad hier en wil ik verder het binnenland intrekken, op zoek naar authenticiteit. Mijn oog valt op de kaart op kemer, een klein plaatsje zo'n 100 km landinwaarts. Echter, er is ook een Kemer aan zee, een beetje zoals Heist bij ons. Met de kaart in de hand ga ik naar het busstation, en men verzekert me dat dìt de juiste bus is voor -op den berg. niet dus! Hoewel het me vlug duidelijk wordt dat we de kust volgen lijkt stoppen me minder zinvol. Ik loop een uur of twee te dwalen langs toeristenwinkels - er is weinig animo- en neem dan de bus terug. Van die bussen moet je niet te veel voorstellen, grote minibussen met minimale zitplaatsen,maar het rijdt. Ik neem de tram maar goed halfweg terug naar de oude stad en beland in een extreem druk winkelcentrum, soort meir of Nieuwstraat. Wervelende economie zou je zeggen,zeker op zaterdag. in het hotel doe ik een late siësta, word net op tijd wakker voor het avondeten. De keuken vind ik trouwens niet fameus,de schijnbare klasse van het hotel onwaardig. Ik heb niks tegen simpel eten, maar dan hoeft het damasten tafelkleed en de knippende kelners ook niet. Na het eten ga ik nog wat wandelen. De buurt is ingenomen door de jongelui, zaterdag is hier dus ook fuifavond, al gebeurt alles zeer rustig. Hier en daar tref je een live bandje, eerder luistermuziek, dansen zie ik helemaal niet, een enkele dancing staat gapend open te wachten op volk die er vooreerst niet komt, en waarschijnlijk niet komen zal, ik vermoed dat ze meer bedoeld zijn voor jonge westerlingen die er nu niét zijn. tien uur, bedtijd. Ik slaap tot half acht, af en toe even gewekt door de muezzin op de minaret en stappend volk op de gangen, want dit huis met zijn houten vloeren is zeer gehorig. bijna negen uur, tijd om weer eens op stap te gaan..
Het is een tijd geleden dat ik nog geblogd heb, en alle nieuw begin is moeilijk. Ik was het eigenlijk niet van plan, maar zie het als een gemakkelijke oplossing om de enkele trouwe bezoekers toch iets mee te laten beleven. zo ben ik dus,omdat februari,mijn volgende trip,te ver af was, voor een keer in Turkije beland, kwestie van eens iets anders. de tocht van thuis uit met openbaar vervoer gemaakt: trein/tram/busdag. En dan vliegen natuurlijk. Alles liep op wieltjes, nergens vertraging. Om 13 hr vertrokken en om 23 hr in het hotel, midden in oud Antalya. gewekt door de moeddin vanop zijn minaret om zes uur in de morgen, gelukkig had hij een goede stem.toch nog even verder gesoest..in het hotel hebben ze me bij mijn pietjes, hun wifi werkt niet. Een schande voor een blasé hotel als dit, vind ik. Ook 's middags is het euvel niet opgelost zodat ik op zoek moet naar een andere verbinding. Vind ik 500 meter verder in een backpackers hotel, waar ik nu vanavond weer zit om dit te tikken. Het weer is zacht hier. Vanmorgen 15, nu tegen zevenen nog net 20°. ik ben begonnen met een kapper te zoeken, mijn haar was echt slordig. Het was even zoeken in de "levende " stad maar de aanhouder wint en zo zie je nog wat anders dan souvenir-en tapijtshops. De oude stad heb ik ondertussen gehad, hotel boeken was niet nodig, het stikt hier van hotels en pensions. Ik vond zelfs Belgische uitbaters die hier al 15 jaar zitten. na de middag even een siësta gemaakt, moe van het reizen en het vele lopen. Ik ben géén wandelaar, tot mijn grote spijt. morgen wil ik ter afwisseling het binnenland in. Daartoe moest ik het busstation vinden. Een man spreekt me aan ,zo maar op straat, spreekt perfect Engels en is erg behulpzaam.hij maakt me wegwijs met het tramsysteem- een must om in het busstation te komen, ter verkenning. Niet voor niets: hij "eist"zowat 40 lira voor zijn diensten, ik poeier hem af met drie... Cultuurverschil, zeker? het busstation is gigantisch, en well organised. Ik voel bewondering voor het openbaar vervoer hier, ook met de moderne vlotte tramlijn . Antalya oogt een zeer moderne en toch wel rijke stad. Geen bedelaars, wel redelijk wat schoenpoetsers, ik heb niet één aan het werk gezien. straks nog een afspraak met de "reisleider" van jetairfly, die me wellicht wat georganiseerde uitstappen wil aansmeren, dan eten in het poepchique hotel, ik wou dat ik er niet voor had betaald, het sterkt me in mijn opzet om het bij de vlucht te houden in februari. 18.20hr. Daar gaat de muezzin weer, vandaag zeker al voor de vierde keer. Vanmiddag kwam ik langs een moskee - het vrijdaggebed waarschijnlijk- de moskee zat vol. Allemaal vriendelijk volk,maar toch wat ouder, de werkenden zijn belet veronderstel ik. tot morgen!
Rond zeven uur ben ik wakker,het is nog donker buiten,zwoel binnen. Ik zet de airco aan en blijf nog een uur liggen op mijn bed. Dan hou ik het niet meer en ga wandelen, eerst langs het strand. Ik ben niet de enige, er zijn zelfs al moedigen die zich settelen op de waterlijn, het is hier ook dik 20 °. Ik wandel verder parallel aan het strand, achter de eerste rij gebouwen zo dat de zon niet in mijn ogen schijnt. Een schaduwvechtparijtje tussen 2 jonge engelsen, allebei te zat om op hun benen te kunnen blijven staan.. Even verder kies ik het verkeerde etablissement voor mijn ontbijt. Ei te hard gepocheerd, tomaat niet warm, van die dingen. Terug via het strand, struinend op de waterlijn, pootje badend.
De rest van de morgen breng ik slenterend in de oude stad door,bots nog op een (turkse?)barbier die mijn baard nog eens afdoet, dan douchen en zo in het hotel. Bij Paco heb ik gisteren mosselen besteld voor vanmiddag, ze zijn perfect gegaard, mooi groot ook,maar geserveerd puur natuur,zonder groenten of wat ook. Toch lekker, de rekening ook: ik betaal voor mijn drank(3),mosselen en een paar tapa's 10. Ik best meteen biefstuk voor vanavond, mét groentekrans..
De rest van de middag slenter ik wat heen en weer, ontdek nog een paar "Belgische cafés, de een al beter dan de andere. Terug naar mijn hotel,waar ik geen internetverbinding heb, shit!
Avondeten bij Paco weer, typische Spaanse steak, flinterdun maar toch signatuur gebakken,dat moet een speciale techniek zijn..
Nu sta ik aan het strand, bij de dienst van toerisme waar het internet wél degelijk is,ook al is de dienst momenteel dicht. gelukkig is de code in de loop van het jaar niet gewijzigd. Inkeer dan stilletjes op mijn schredenterug ,het is bijna negen uur, ik koop nog wat fruit voor morgen en ga afscheid nemen en afrekenen bij Paco.
Als alles goed loopt, morgen thuis.
Hoe laat het ook werd, toch sta ik vroeg op. Zeven uur, het is nog niet licht. Wél wonderlijk stil, ik installeer me buiten op het terras en geniet van het ontwaken van de dag. 24°wijst de thermometer, en het water zelfs een paar graden meer. Een zwemparijtje verdrijft het laatste vermoeden van een kater. Zo wil ik elke dag beginnen.
Het wordt negen voor de anderen boven water komen. Geen nood , ik heb ondertussen al mijn krant doorgenomen en rij zelf eerst naar de bakker.
Vertrekdag vandaag. Ik hou niet van rekken, dus tegen tienen zijn we op weg naar benidorm.de auto wordt geparkeerd in een garage recht tegenover mijn hotelletje, dan gaan we samen de stad in, ik trakteer eerst bij Paco, mijn preferécafe.jan en claudine zijn nostalgisch rond een verblijf hieeeklo kleine 20 jaar terug , dus gaan we wandelen naar die voor hen heilige plaatsen. We lunchen bij Paco, dan vertrekken zij.
Meer dan ik had ingeschat val ik in een gat,voel me een beetje Remi-alleen-op-de-wereld.ik dwaal door de menigte om mezelf terug te vinden. Het lukt,Maar toch is er een nieuw ontwaken van zucht naar aanwezigheid van andere mensen. Ik die tien jaar alleen optrek!?
Ik verken te voet verschillende kanten van de stad, voel me het best in het "oud" gedeelte, waar meest autochtonen zijn. De stad blijft heel levendig en dus druk, zelfs na elven als ik allang in mijn kamer zit om dit te tikken. Voor elven was het bloedheet.
Ook even met mijn moeder gebeld, ze vertrekt morgen naar de Provence, heeft het gevoel dat het haar laatste keer is, ze kan maar met veel moeite stappen. Ik stel haar gerust dat zehelemaal niet moét stappen, ze kan zich laten voeren.. Een oude kameraad is ondertussen begraven, Maurice was al lang terminaal maar genoot nog van het leven, vorige maand dronken we nog een pint samen op café.. Dat blijft ook even aan de ribben kleven.
Morgen nog een dag om te acclimatiseren aan het alleen zijn...
Het is mijn laatste dag in Moraira,morgen vertrek ik naar Benidorm, een beetje op terugweg naar huis, tussenstap op meerdere wijzen.Van daaruit kan ik gemakkelijk naar de luchthaven van Alicante met een directe busdienst. Terzelfdertijd ga ik even dag zeggen aan vrienden van het voorjaar in"stam"café Paco. En mijn maten en ikzelf hebben nog enkele dagen alleen. De mercat van Moraira was nog onontgonnen terrein, meteen de laatste van alle marktplaatsen in de buurt die we bezoeken, je doet het nog voor de uitstap, niet voor het nieuwe dat je ziet. Aansluitend een obligate drink op een terras.
Thuis onmiddellijk in het zwembad, hoe meer het afscheid nadert hoe meer ik er van hou.
Siësta in de schaduw. Ik stel voor om vanavond eens naar een Engelse pub te gaan, we rijden er telkens langs als we gaan winkelen. Dus wordt er relatief vroeg gegeten, en dan zijn we weg. Het doet me deugd lo eens buiten te komen, elke dag daar op die berg blijven- hoe mooi het daar ook is - dat is niet mijn ding. Er is weinig volk,maar toch een paar mooie interacties.
Vooral Jan is opgetogen en wil morgen al terug voor een aangekondigd muziekfeestje met lokale vedetten.tegen dan ben ik al in benidorm.. We drinken nóg een afsluiter op het terras, het wordt laat voor ik ga slapen.
Verschillende keren in de nacht word ik wakker,kniezende pijn in mijn schouder.tussendoor slaap ik telkens een tweetal uur.half zes gaat het niet meer en sta ik op om de krant te lezen die gelukkig al beschikbaar is.na een uur lezen doe ik toch nog een dutje in de zetel, het is hier zo zalig stil. Half acht trek ik een paar rondjes, leuke manier om helemaal wakker te worden. Ik heb een douche beschikbaar in mijn badkamer maar heb er tot nu toe geen gebruik van gemaakt. En de buitendouche geeft alleen koud water ter beschikking, en omdat het uit de rotsmuur komt is het érg koud,dat kan ik ook niet hebben. We ontbijten samen en vertrekken vrij vroeg, vóór negen uur. Vlotte weg via de betalende autobaan. Parkeren in een ondergrondse garage, en verder wandelen, wandelen...het is wat zoeken naar de oude stadskern. Vooral de overdekte mercado valt bij Jan in de smaak, honderden hespen te kies en te keur.. Tot mijnergernis merk ik dat de batterij van mijnfototoestel niet opgeladen is. Ik heb me al teruggetrokken op een terras buiten, geniet van een glas wijn en een tak muscatdruif. Claudine en even later Jan volgen. We zakken verder af in het oud kwartier, dwalen wat rond. Ik voel nood om alleen rond te trekken en spreek op een bepaald uur af om samen terug te keren. Ik dwaal wat rond en dweil de stad af,tot mijn voeten pijn doen. Ik wou de havenbuurt bezoeken waar ik vroeger al eens was maar de hele buurt is heel mooi gerenoveerd. Neem een glas wijn en een hele lekkere tapa ( een soort inktvis)in een snackbar. Op terugweg houd ik een bus aan, airocondicionado,gelukkig. Zo kom ik zonder moeite in het stadscentrum terug, en dwaal van daar uit opnieuw naar de plaats van afspraak,zonder te verdwalen. Hier en daar doe ik een fruit- of bierwinkel aan om niet helemaal uit te drogen. Bij terugkeer neemt Jan op mijn advies de verkeerde autovia. Na een uur liggen we een 60km uit onze baan, waardoor we anderhalf uur verliezen(b-weg). Ik krijg wel een tik maar de sfeer blijft meer dan gemoedelijk, even voor thuis doen we nog een voortreffelijk restaurantje aan. Bij thuiskomst allen moe en tevreden. Ik sluit mijn avond met een heerlijk verfrissende plons. Na dit schrijven zal ik hopelijk zalig slapen..
Ik ben vroeg wakker, half zeven. Ik draai me nog eens om maarheel helpt niet. Buiten is het 24° en windstil.ideaal voor een vroege zwempartij. In de omgeving is het erg rustig, alleen beneden in de vallei beweegt een ophaalwagen van de reinigingsdienst. Ik lees mijn krant op mijn gemak. De rest van de club geeft geen kik. Slapen om me jaloers te maken. Ik zet een koffie voor mezelf, tegen half negen rij ik naar de bakker die om kwart voor opent. Hij heeft het niet druk en maakt graag een praatje. Het is iets rustiger dan vorig jaar ziet hij in zijn verkoopcijfers. Ik begin aan mijn ontbijt maar daar komen de anderen boven water. Zalig lang ontbijten.
Vandaag gaan we vlakbij naar Teulada, deelgemeente van moraira. Rustig dorp zonder meer, rustig marktje zonder specialiteiten.we zijn gauw op weg naar huis, maar rijden nog even naar het bijliggend dorpje benitacell, waar het óók markt is. Het geheel van dorp en markt is hier kleinschaliger en dus lieflijkerhet wordt heet ondertussen, we eten een kleine hap - kip van het spit,een beetje speciaal door het gebruik van look- dan is het tijd voor een siësta in de schaduw, de zon is voor mij niet draaglijk.
Vanmorgen minder lang geslapen, toch fris , en zeker na een plonspartij in het zwembad. Beter dan een douche! Het is buiten 20° en in het water 24. Vandaag gaan we op stap naar Xalo of Calon, 20 km van hier in het binnenland. Het is daar marktdag én het is een kleine wijnvallei, twee vliegen in een klap. De markt is gewoon en gezellig,maar je hoort toch nog veel vreemdelingen, Hollanders,Engelsen,Duitsers.de stad is niet groot, geen drukte, een zekere intimiteit. De mensen hebben zeker tijd, er wordt veel gebabbeld ondereen. De wijngaarden zie je wel maar zijn niet indrukwekkend. De oogst is lopend, en gebeurt allemaal met de hand, geen grote machines in de wijngaarden. We rijden wat verder landinwaarts in de vallei Naar Alcallali en botsen op een coöperative, allemaal heel kleinschalig. De aanvoermiddelen gaan van een oude R4 over motoculturen met aanhangertje tot tuinbouwtraktoren met een (kip)karretje. Ik probeer binnen te glippen, maar anders dan in Frankrijk word ik terug gefloten, het is een gesloten bedoening. Annex is er wel een ruime degustatie-dus verkoop-zaal. We kopen wijn in vrac, Janhad dat nog nooit gezien! Op de parking staan een paar lokale fruitboeren, we kopen nog lekkere muscatdruiven en wat plukverse vijgen en paraguayos. Nog even in een lokale supermarkt Pepe la sal om wat aperohesp en vlees voor de bbq vanavond.. Het is al na de middag als we weer thuis zijn,een beetje moe,tijd voor een siësta. Het nadeel van wijn in vrac is dat je weinig of geen notie hebt van de geconsumeerde hoeveelheid.. Ik Skype nog met Ciska en Ward, Ella is al vroeg naar bed na haar eerste schooldagen. Tegen de avond dring ik aan op "vroeg"eten, ik wil vandaag perse nog even wandelen, en dat lukt! Ver kan jehier niet lopen, buiten de wegen zijn geen wandelpaden, alleen een soort maquis die erg stekelig is op een heel oneffen ondergrond. Nu nog even dit schrijven, het Loopt tegen tienen,dus bedtijd..
