bij mijn weten heb k voordien nooit zo'n late vlucht gehad. het busje is mooi op tijd. vriendelijke en bekwame chauffeur, ik zou niet graag zijn plaats innemen om hier in de oude stad te laveren door al de hindernissen en verkeerd geparkeerde voertuigen; hij doet het heel onzuiders zonder zenuwen. nog twee andere koppels passagieren mee. het ene paar herken ik van de heenreis, we zaten ook toen samen in het busje. een dik half uur later staan we op de luchthaven. alles moet niet één maar twee keer door de x-ray. volk teveel zeker? er is weinig animo in het luchthavengebouw, nauwelijks iets te krijgen. ik leg me neer op een harde ijzeren bank en slaag er toch in om een dutje te doen. vlak voor de inscheping koop ik met mijn laatste 8 lira's nog een lekker ijsje. het vliegtuig zit helemaal vol, ik heb alleen mijn eigen zetel, een beetje krap met mijn postuur,maar ik heb een lieve buur en zit gelukkig aan het gangetje, wat me aan één kant toch wat ruimte geeft. schuin achter me zit een ex-pat belg, ik hoorde hem al bezig in de vertrekhal, een enorme kwal die op alles en iedereen kritiek heeft, en zijn mening ventileert tegen iedereen die het al of niet horen wil. de meesten wenden zich na een beleefd luisteren af, niet zo de man die achter mij en dus naast meneer kwal zit, die hem urenlang pap in de mond geeft door iedere keer weer geinteresserd naar zijn gezwets te zitten luisteren. daar gaat mijn dutje onderweg! de vlucht duurt een kleine vijf uur. we krijgen een schotel, door de krappe plaats heb ik moeite om hem met fatsoen te verorberen. meneer kwal,die al de hele tijd heeft zitten stoefen met zijn extra voordelig ticket, vindt het nu belgisch ondemocratisch dat hij moet betalen voor zijn koffie... tegen tweeen heb ik mijn koffertje van de band geplukt. de eerste trein naar bussel gaat om half zes, ik dwaal wat rond om een slaapplaats te zoeken, samen met meneertje kwal die ook wacht op de eerste trein. gelukkig is hij zijn branie een beetje kwijt, want zijn compagnon die op het vliegtuig een lift had beloofd naar Gent is haastig en zonder hem vertrokken.. starbucks is zowat het enige wat open is op dit nachtelijk uur. ik koop een fles water en vlij me neer op een min of meer confrtabele zitbank van de zaak, ik slaap toch een uur of twee, wordt wakker door het geschuif van stoelen en voel een zéér misprijzende blik van een vroege passagierster, die reizen toch wat chiquer vindt dan mijn clochard-gedoe. nog een uur te gaan. er komt al wart beweging in de vertrekhal, de tenerifereizigers -de eerste vlucht van de dag- haal je zo uit het andere publiek. ik probeer mijn krant te downloaden maar geraak niet op het internet, er is nochtans een telenet-hotspot. niet erg! ik dwaal stilaan naar het station toe, kwalletje achter me aan,hij voelt zich wat verloren in het stationsgedoe heb ik de indruk. gelukkig beslist hijom een andere trein te nemen dan ikzelf. na een overstap in de nord trein ik stipt naar Brugge, in een trein die letterlijk zwart ziet van het volk, een goede gewenning voor mijn reis naar Gambia. Vanuit Gent bel ik Claudine wakker die me met veel liefde komt ophalen aan de kiss-en goodbye zone, ik sta al te rillen van de kou . eerste werk thuis: de verwarming opstarten en de haard doen branden. De dag gaat om met dutten ,boodschappen, dutten..wat eten, dutten. pas 's anderendaags ben ik weer helemaal op mijn pas,nachtelijke vluchten ga ik in het vervolg proberen te vermijden!
