Het is een tijd geleden dat ik nog geblogd heb, en alle nieuw begin is moeilijk. Ik was het eigenlijk niet van plan, maar zie het als een gemakkelijke oplossing om de enkele trouwe bezoekers toch iets mee te laten beleven. zo ben ik dus,omdat februari,mijn volgende trip,te ver af was, voor een keer in Turkije beland, kwestie van eens iets anders. de tocht van thuis uit met openbaar vervoer gemaakt: trein/tram/busdag. En dan vliegen natuurlijk. Alles liep op wieltjes, nergens vertraging. Om 13 hr vertrokken en om 23 hr in het hotel, midden in oud Antalya. gewekt door de moeddin vanop zijn minaret om zes uur in de morgen, gelukkig had hij een goede stem.toch nog even verder gesoest..in het hotel hebben ze me bij mijn pietjes, hun wifi werkt niet. Een schande voor een blasé hotel als dit, vind ik. Ook 's middags is het euvel niet opgelost zodat ik op zoek moet naar een andere verbinding. Vind ik 500 meter verder in een backpackers hotel, waar ik nu vanavond weer zit om dit te tikken. Het weer is zacht hier. Vanmorgen 15, nu tegen zevenen nog net 20°. ik ben begonnen met een kapper te zoeken, mijn haar was echt slordig. Het was even zoeken in de "levende " stad maar de aanhouder wint en zo zie je nog wat anders dan souvenir-en tapijtshops. De oude stad heb ik ondertussen gehad, hotel boeken was niet nodig, het stikt hier van hotels en pensions. Ik vond zelfs Belgische uitbaters die hier al 15 jaar zitten. na de middag even een siësta gemaakt, moe van het reizen en het vele lopen. Ik ben géén wandelaar, tot mijn grote spijt. morgen wil ik ter afwisseling het binnenland in. Daartoe moest ik het busstation vinden. Een man spreekt me aan ,zo maar op straat, spreekt perfect Engels en is erg behulpzaam.hij maakt me wegwijs met het tramsysteem- een must om in het busstation te komen, ter verkenning. Niet voor niets: hij "eist"zowat 40 lira voor zijn diensten, ik poeier hem af met drie... Cultuurverschil, zeker? het busstation is gigantisch, en well organised. Ik voel bewondering voor het openbaar vervoer hier, ook met de moderne vlotte tramlijn . Antalya oogt een zeer moderne en toch wel rijke stad. Geen bedelaars, wel redelijk wat schoenpoetsers, ik heb niet één aan het werk gezien. straks nog een afspraak met de "reisleider" van jetairfly, die me wellicht wat georganiseerde uitstappen wil aansmeren, dan eten in het poepchique hotel, ik wou dat ik er niet voor had betaald, het sterkt me in mijn opzet om het bij de vlucht te houden in februari. 18.20hr. Daar gaat de muezzin weer, vandaag zeker al voor de vierde keer. Vanmiddag kwam ik langs een moskee - het vrijdaggebed waarschijnlijk- de moskee zat vol. Allemaal vriendelijk volk,maar toch wat ouder, de werkenden zijn belet veronderstel ik. tot morgen!
Rond zeven uur ben ik wakker,het is nog donker buiten,zwoel binnen. Ik zet de airco aan en blijf nog een uur liggen op mijn bed. Dan hou ik het niet meer en ga wandelen, eerst langs het strand. Ik ben niet de enige, er zijn zelfs al moedigen die zich settelen op de waterlijn, het is hier ook dik 20 °. Ik wandel verder parallel aan het strand, achter de eerste rij gebouwen zo dat de zon niet in mijn ogen schijnt. Een schaduwvechtparijtje tussen 2 jonge engelsen, allebei te zat om op hun benen te kunnen blijven staan.. Even verder kies ik het verkeerde etablissement voor mijn ontbijt. Ei te hard gepocheerd, tomaat niet warm, van die dingen. Terug via het strand, struinend op de waterlijn, pootje badend.
De rest van de morgen breng ik slenterend in de oude stad door,bots nog op een (turkse?)barbier die mijn baard nog eens afdoet, dan douchen en zo in het hotel. Bij Paco heb ik gisteren mosselen besteld voor vanmiddag, ze zijn perfect gegaard, mooi groot ook,maar geserveerd puur natuur,zonder groenten of wat ook. Toch lekker, de rekening ook: ik betaal voor mijn drank(3),mosselen en een paar tapa's 10. Ik best meteen biefstuk voor vanavond, mét groentekrans..
De rest van de middag slenter ik wat heen en weer, ontdek nog een paar "Belgische cafés, de een al beter dan de andere. Terug naar mijn hotel,waar ik geen internetverbinding heb, shit!
Avondeten bij Paco weer, typische Spaanse steak, flinterdun maar toch signatuur gebakken,dat moet een speciale techniek zijn..
Nu sta ik aan het strand, bij de dienst van toerisme waar het internet wél degelijk is,ook al is de dienst momenteel dicht. gelukkig is de code in de loop van het jaar niet gewijzigd. Inkeer dan stilletjes op mijn schredenterug ,het is bijna negen uur, ik koop nog wat fruit voor morgen en ga afscheid nemen en afrekenen bij Paco.
Als alles goed loopt, morgen thuis.
Hoe laat het ook werd, toch sta ik vroeg op. Zeven uur, het is nog niet licht. Wél wonderlijk stil, ik installeer me buiten op het terras en geniet van het ontwaken van de dag. 24°wijst de thermometer, en het water zelfs een paar graden meer. Een zwemparijtje verdrijft het laatste vermoeden van een kater. Zo wil ik elke dag beginnen.
Het wordt negen voor de anderen boven water komen. Geen nood , ik heb ondertussen al mijn krant doorgenomen en rij zelf eerst naar de bakker.
Vertrekdag vandaag. Ik hou niet van rekken, dus tegen tienen zijn we op weg naar benidorm.de auto wordt geparkeerd in een garage recht tegenover mijn hotelletje, dan gaan we samen de stad in, ik trakteer eerst bij Paco, mijn preferécafe.jan en claudine zijn nostalgisch rond een verblijf hieeeklo kleine 20 jaar terug , dus gaan we wandelen naar die voor hen heilige plaatsen. We lunchen bij Paco, dan vertrekken zij.
Meer dan ik had ingeschat val ik in een gat,voel me een beetje Remi-alleen-op-de-wereld.ik dwaal door de menigte om mezelf terug te vinden. Het lukt,Maar toch is er een nieuw ontwaken van zucht naar aanwezigheid van andere mensen. Ik die tien jaar alleen optrek!?
Ik verken te voet verschillende kanten van de stad, voel me het best in het "oud" gedeelte, waar meest autochtonen zijn. De stad blijft heel levendig en dus druk, zelfs na elven als ik allang in mijn kamer zit om dit te tikken. Voor elven was het bloedheet.
Ook even met mijn moeder gebeld, ze vertrekt morgen naar de Provence, heeft het gevoel dat het haar laatste keer is, ze kan maar met veel moeite stappen. Ik stel haar gerust dat zehelemaal niet moét stappen, ze kan zich laten voeren.. Een oude kameraad is ondertussen begraven, Maurice was al lang terminaal maar genoot nog van het leven, vorige maand dronken we nog een pint samen op café.. Dat blijft ook even aan de ribben kleven.
Morgen nog een dag om te acclimatiseren aan het alleen zijn...
Het is mijn laatste dag in Moraira,morgen vertrek ik naar Benidorm, een beetje op terugweg naar huis, tussenstap op meerdere wijzen.Van daaruit kan ik gemakkelijk naar de luchthaven van Alicante met een directe busdienst. Terzelfdertijd ga ik even dag zeggen aan vrienden van het voorjaar in"stam"café Paco. En mijn maten en ikzelf hebben nog enkele dagen alleen. De mercat van Moraira was nog onontgonnen terrein, meteen de laatste van alle marktplaatsen in de buurt die we bezoeken, je doet het nog voor de uitstap, niet voor het nieuwe dat je ziet. Aansluitend een obligate drink op een terras.
Thuis onmiddellijk in het zwembad, hoe meer het afscheid nadert hoe meer ik er van hou.
Siësta in de schaduw. Ik stel voor om vanavond eens naar een Engelse pub te gaan, we rijden er telkens langs als we gaan winkelen. Dus wordt er relatief vroeg gegeten, en dan zijn we weg. Het doet me deugd lo eens buiten te komen, elke dag daar op die berg blijven- hoe mooi het daar ook is - dat is niet mijn ding. Er is weinig volk,maar toch een paar mooie interacties.
Vooral Jan is opgetogen en wil morgen al terug voor een aangekondigd muziekfeestje met lokale vedetten.tegen dan ben ik al in benidorm.. We drinken nóg een afsluiter op het terras, het wordt laat voor ik ga slapen.
Verschillende keren in de nacht word ik wakker,kniezende pijn in mijn schouder.tussendoor slaap ik telkens een tweetal uur.half zes gaat het niet meer en sta ik op om de krant te lezen die gelukkig al beschikbaar is.na een uur lezen doe ik toch nog een dutje in de zetel, het is hier zo zalig stil. Half acht trek ik een paar rondjes, leuke manier om helemaal wakker te worden. Ik heb een douche beschikbaar in mijn badkamer maar heb er tot nu toe geen gebruik van gemaakt. En de buitendouche geeft alleen koud water ter beschikking, en omdat het uit de rotsmuur komt is het érg koud,dat kan ik ook niet hebben. We ontbijten samen en vertrekken vrij vroeg, vóór negen uur. Vlotte weg via de betalende autobaan. Parkeren in een ondergrondse garage, en verder wandelen, wandelen...het is wat zoeken naar de oude stadskern. Vooral de overdekte mercado valt bij Jan in de smaak, honderden hespen te kies en te keur.. Tot mijnergernis merk ik dat de batterij van mijnfototoestel niet opgeladen is. Ik heb me al teruggetrokken op een terras buiten, geniet van een glas wijn en een tak muscatdruif. Claudine en even later Jan volgen. We zakken verder af in het oud kwartier, dwalen wat rond. Ik voel nood om alleen rond te trekken en spreek op een bepaald uur af om samen terug te keren. Ik dwaal wat rond en dweil de stad af,tot mijn voeten pijn doen. Ik wou de havenbuurt bezoeken waar ik vroeger al eens was maar de hele buurt is heel mooi gerenoveerd. Neem een glas wijn en een hele lekkere tapa ( een soort inktvis)in een snackbar. Op terugweg houd ik een bus aan, airocondicionado,gelukkig. Zo kom ik zonder moeite in het stadscentrum terug, en dwaal van daar uit opnieuw naar de plaats van afspraak,zonder te verdwalen. Hier en daar doe ik een fruit- of bierwinkel aan om niet helemaal uit te drogen. Bij terugkeer neemt Jan op mijn advies de verkeerde autovia. Na een uur liggen we een 60km uit onze baan, waardoor we anderhalf uur verliezen(b-weg). Ik krijg wel een tik maar de sfeer blijft meer dan gemoedelijk, even voor thuis doen we nog een voortreffelijk restaurantje aan. Bij thuiskomst allen moe en tevreden. Ik sluit mijn avond met een heerlijk verfrissende plons. Na dit schrijven zal ik hopelijk zalig slapen..
Ik ben vroeg wakker, half zeven. Ik draai me nog eens om maarheel helpt niet. Buiten is het 24° en windstil.ideaal voor een vroege zwempartij. In de omgeving is het erg rustig, alleen beneden in de vallei beweegt een ophaalwagen van de reinigingsdienst. Ik lees mijn krant op mijn gemak. De rest van de club geeft geen kik. Slapen om me jaloers te maken. Ik zet een koffie voor mezelf, tegen half negen rij ik naar de bakker die om kwart voor opent. Hij heeft het niet druk en maakt graag een praatje. Het is iets rustiger dan vorig jaar ziet hij in zijn verkoopcijfers. Ik begin aan mijn ontbijt maar daar komen de anderen boven water. Zalig lang ontbijten.
Vandaag gaan we vlakbij naar Teulada, deelgemeente van moraira. Rustig dorp zonder meer, rustig marktje zonder specialiteiten.we zijn gauw op weg naar huis, maar rijden nog even naar het bijliggend dorpje benitacell, waar het óók markt is. Het geheel van dorp en markt is hier kleinschaliger en dus lieflijkerhet wordt heet ondertussen, we eten een kleine hap - kip van het spit,een beetje speciaal door het gebruik van look- dan is het tijd voor een siësta in de schaduw, de zon is voor mij niet draaglijk.
Vanmorgen minder lang geslapen, toch fris , en zeker na een plonspartij in het zwembad. Beter dan een douche! Het is buiten 20° en in het water 24. Vandaag gaan we op stap naar Xalo of Calon, 20 km van hier in het binnenland. Het is daar marktdag én het is een kleine wijnvallei, twee vliegen in een klap. De markt is gewoon en gezellig,maar je hoort toch nog veel vreemdelingen, Hollanders,Engelsen,Duitsers.de stad is niet groot, geen drukte, een zekere intimiteit. De mensen hebben zeker tijd, er wordt veel gebabbeld ondereen. De wijngaarden zie je wel maar zijn niet indrukwekkend. De oogst is lopend, en gebeurt allemaal met de hand, geen grote machines in de wijngaarden. We rijden wat verder landinwaarts in de vallei Naar Alcallali en botsen op een coöperative, allemaal heel kleinschalig. De aanvoermiddelen gaan van een oude R4 over motoculturen met aanhangertje tot tuinbouwtraktoren met een (kip)karretje. Ik probeer binnen te glippen, maar anders dan in Frankrijk word ik terug gefloten, het is een gesloten bedoening. Annex is er wel een ruime degustatie-dus verkoop-zaal. We kopen wijn in vrac, Janhad dat nog nooit gezien! Op de parking staan een paar lokale fruitboeren, we kopen nog lekkere muscatdruiven en wat plukverse vijgen en paraguayos. Nog even in een lokale supermarkt Pepe la sal om wat aperohesp en vlees voor de bbq vanavond.. Het is al na de middag als we weer thuis zijn,een beetje moe,tijd voor een siësta. Het nadeel van wijn in vrac is dat je weinig of geen notie hebt van de geconsumeerde hoeveelheid.. Ik Skype nog met Ciska en Ward, Ella is al vroeg naar bed na haar eerste schooldagen. Tegen de avond dring ik aan op "vroeg"eten, ik wil vandaag perse nog even wandelen, en dat lukt! Ver kan jehier niet lopen, buiten de wegen zijn geen wandelpaden, alleen een soort maquis die erg stekelig is op een heel oneffen ondergrond. Nu nog even dit schrijven, het Loopt tegen tienen,dus bedtijd..
Vanmorgen ontzettend lang geslapen, erg onrustigdoor een kudde nachtmerries. Ook de anderen sliepen zolang door. Het is hier ook erg stil, geen straatlawaai tenzij ergens heel ver weg beneden. De Belgische bakker komt ook nog maar goed op dreef, de baguettes zijn nog ovenwarm. Hij klaagt over zijn leveranciers die niet stipt zijn, het lijkt wel Afrika zegt hij. Thuis sist de hesp met eieren al in de pan. Daarna neem ik mijn eerste zwembad, het water is afgekoeld tot 25 °,maar omdat het buiten nog maar 20° is voelt het niet koud aan, wel verfrissend. Als morgenuitstap besluiten we eens naar Calpe te gaan, een 20 km verder langs een slingerende kustweg. Gauw is het behoorlijk warm, het strand is druk maar op de boulevard valt het best mee. Via een Belgische slager en nog een verfrissing in een barretje komen we weleer bij onze wagen, op weg naar een aperitief thuis en een lichte maaltijd van wat in de keuken nog te vinden is. Éen iemand waagt zich te baden in de volle zon, wij mannen houden het in de schaduw. Ik doe een dutje, hou me bezig met lezen(Erik, of het kleine insectenboek). Wat googelen en mailen. Straks nog even proberen in de zon, het is na zessen, nu moet het toch draaglijk worden.. De bazin beslist dat Jan en ik inkopen moeten doen. Deels uit nieuwsgierigheid bezoeken we drie winkels: Lidl,"de Chinees" en tenslotte mercadona. Uiteindelijk toch alles gevonden. Claudine is in de wolken met de kraakverse pepers en zo. Het wordt een lekkere spaghetti. De avond valt verbazend vlug, het blijft wel warm maar wordt wel heel vlug donker. Ik probeer de (klein)kinderen te bellen/Skypen in verband met de eerste schooldag maar krijg geen gehoor. 10 uur. Stilaan bedtijd..
Heel in de diepe verte was er vannacht dansmuziek, die ik opving bij mijn slaaponderbrekingen, nog altijd ten gevolge van mijn schouderontsteking.toch ieder keer weer mooi in slaap gesukkeld, ik maak overuren in die discipline. Na het ontbijt op verkenning getrokken naar moraira-aan-zee, voor mij een wat saaie bedoening ,aaneenschakeling van immokantoren en betere bar-restaurants. Luidruchtige zumbadansen aan het strand, toch leuk al die enthousiaste dansende vrouwen,maar ik kan niet tegen het geluid. Na de middaghandel weer naar boven geklauterd met de auto, lichte lunch of uitgebreide aperitief, hoe je het bekijkt. Al leer ik na een paar dagen me wel wat te beperken. Ik kan niet liggen in de volle zon, maar sluimer wat, een boek bij de hand in de luwte van de schaduw, nog meer dan warm genoeg. Een paar baantjes in het bad kikkeren me op. Ik heb zin in een wandelingske hier boven, als de felste zon wat weg is
Al weer een tijdje geleden dat ik aan het bloggen was. Wegens gebrek aan reislust( in de zomer vind ik het niet opportuun om ver weg te trekken) bleef ik sinds juni hangen thuis en omstreken. Mijn buren konden een huisje huren in móraira, nabij calpe,en ik kreeg de gelegenheid mee te gaan. Zonder veel enthousiasme maar met september toch in het verschiet heb ik maar toegehapt, wetende dat het niet echt mijn ding is,maar ik mag die mensen graag en misschien kan ik hen enthousiasmeren voor een meer "gewaagde " vakantie, gewoon als ze zijn te gaan uitrusten in een luxueuze all-in formule. De eerste dagen zijn achter de rug, en mijn scepsis smelt weg. Het blijft niet mijn ding, maar ik kan de luxe van een airco wel appreciëren bij grote hitte, en dat was het hier bij aankomst woensdag,net als de luxe van een lekker zwembad. Het hele huis is optimaal voorzien van alle hulpmiddelen om je confortabel te voelen.
Om hier hele dagen te resideren zou het me algauw zuur opbreken, maar gelukkig zijn mijn maten geïnteresseerd in een dagelijkse uitstap naar een of ander stadje in de buurt, met de auto die mee beschikbaar is in het confortaanbod. Met de fiets zou het hier niet te doen zijn, wegens veel te steile hellingen, wat wel zorgt voor een mooi uitzicht vanuit ons adelaarsnest. De middagen blijven we rond het zwembad hangen,met heel veel rust, af en toe een plons of duik in het bad(30°). 's avonds bbq en wat lezen en van die dingen. Ik hou het zo best nog een paar dagen vol..
