Volgens de bijbel, het meest gelezen boek ter wereld, werd Adam mens dankzij de adem des levens, geblazen in zijn neusgaten en hij werd daarmee een levende ziel.

Geboren zijn is een feit na het voor de eerste keer zelfstandig ademhalen van de boreling. Omstanders halen opgelucht adem als een pasgeborene begint te krijsen. Pas sinds de jaren 70 van de vorige eeuw realiseert men zich dat een baby helemaal niet huilend geboren hoeft te worden. De navelstreng geeft de baby nog zuurstof en dus tijd om even te wennen. Het boekje Geboren worden zonder pijn van Fr. Leboyer, 1975 Spectrum opende mijn ogen. Ik vind het een aanrader voor iedereen die met bevallingen te maken heeft.

In Afrika was ik aanwezig bij de geboorte van een prachtig compleet jongetje. Door vruchtwater in de longetjes, het ontbreken van kennis en een simpel slangetje van 1 euro was ik getuige van het niet tot leven komen van dit wonder. 

Een lichaam zonder adem is een lijk. 

Doodgaan is een feit na het uitblazen van je laatste ademtocht. Vroeger hield men ter constatering een spiegeltje voor de mond: geen condens-geen adem.

De meeste mensen ademen niet optimaal. Die zijn net plantjes die net genoeg water krijgen om niet dood te gaan aan droogte. Veel mensen voelen zich moe of gestrest. Volgens mij is dit deels te wijten aan onvoldoende zuurstof. Iedere cel in je lichaam is voor zijn werk afhankelijk van zuurstof.

Voor dit boekje zocht ik het op. Een volwassen mens heeft 60.000 biljoen cellen (met hoeveel nullen schrijf je dat?)

Een wonder.

Morgen volgt een ademhalingsoefening.