|
Soms denk ik dat ik best veel weet van veel ... Totdat ik Saar dingen wil uitleggen ... Dan zeg ik vaak: "Lieverd, ik weet het niet ..." . Ik weet niet waar Joy was, voor zij geboren was. Ik weet niet waar jij was toen je moeder mijn baby was ... Ik weet niet waar we blijven als we dood gaan ... Ik weet niet waarom er Corona is ... Ik weet niet hoe licht werk ... ik weet zoveel niet als een wijze 4 jarige het me vraagt. Kennedy zei, volgens mijn herinnering, : "Schrijf het maar op een A4 " ... dan snap jij het, dan snap ik het.
Saar is de afgelopen periode veel bij mij geweest. De BSO was gesloten voor lagere schoolkinderen. Haar ouders werken. Bij oma is het lekker rustig als je een lief kleiner, maar druk zusje hebt, dat alles wil kunnen wat jij als grote al wél kan en zij nog niet kan maar wel wil proberen.
Ik herken in beiden mijn eigen jeugd. Ik de oudste en mijn 3 jaar jongere zus de 'driftkikker'. Nu weet ik dat als je tijd van leven hebt, je elkaar boven de 50 echt kunt gaan waarderen.
Gelukkig gaat Joy steeds, voor ons, verstaanbaarder praten. Ze liep al met 10 maanden, wil en kan op het fietsje en de step, op de glijbaan en de wip. Ze is helemaal niet klein en ze denk alles te kunnen wat haar idool Saar ook kan en mag. Ze straalt als wij de woorden écht herkennen. Aap, appel, hapje, mamma, oma en nog wel meer. Ook zij herkent mijn huis als ze voorbijgereden wordt.
Mijn dochter en Joy komen heel regelmatig op de ochtenden waarop Saar naar school is en dan vaak later in de middag nog een keer. Na 2 uur rustig bij oma mogen van Saar de anderen er nog wel een uurtje bij.
Als het dan 5 uur is ... is oma dwars-af doodmoe ... maar o zo voldaan van lachen en spelen. Mijn dochter heeft dan nog spitsuur met eten koken, familie voeden en bedrituelen. Gelukkig heeft ze de goede vader voor haar kinderen gekozen en staat ze er zeker niet alleen voor.
|
