|
Soms heb ik weinig te melden en soms zit ik niet lekker in mijn vel. In beide gevallen schrijf ik dan niet. Alleenwonend en eigenwijs maak ik me al jaren niet meer echt boos, laat staan ruzie. Toen dat 'opeens' wél gebeurde was ik net zo van slag als ieder ander. Gelukkig kropen we door het oog van de storm, beiden wijs genoeg om een waardevolle vriendschap niet op de vuilnisbelt te gooien door gelijk belangrijker dan blij met elkaar te laten zijn. Een tussen neus en lippen door opmerking van mijn dochter: "mam, ben je daar niet te oud voor geworden om boos te blijven ..." heeft zeker geholpen. In de kamer straalt een prachtige hortensia. Een 'zoenoffer'.
Mijn stoeptuintje kreeg aandacht en tijd. Planten raakten verpot in grotere manden met kleikorrels en nieuwe aarde. De komende dagen is het waterdragen. Want net als bij vriendschap ... onderhoud, soms snoeien, soms een nieuwe plant en water blijven geven werpen hun vruchten af.
|
