In plaats van de stof af te geven bij het naaiatelier maakte ik zelf een zoom in een doek. Tijd heb ik in overvloed en naald en draad kosten weinig. Ze waren zelfs nog in huis. Wat je niet uitgeeft hoef je niet te verdienen. Ik paste van de week een lief zomerjurkje, maar besloot toch om het weer terug te hangen in het rek. Tot er een vaccin is ga ik zeker niet meer aan het werk, dus de mogelijkheid om 'het morgen te verdienen' is er voorlopig niet. Ik voel me gezegend en rijk met bijstandsgeld, maar je kunt er beperkt van uitgeven. Dus waste ik de zomerjurken van vorige jaren weer fris en fruitig en ben daar weer blij mee. Relatief sober leven doe ik al een hele poos. De vrijheid en veiligheid die ik voel nu ik niet meer hoef te werken zou ik voor geen geld willen missen, of willen ruilen. Wat wel helpt is het perspectief van pensioen. Over 3 maanden koop ik vast 'gewoon' een nieuwe winterjurk. Niet omdat het moet, maar omdat het dan weer kan.
