Met de slaapkamer klaar richt ik nu mijn pijlen op het oppimpen van de keuken. Groot voordeel van het niet krijgen van onbekenden over de vloer is dat het work in progress mag zijn. Ik verwijderde keukenkastjes en maakte daarmee ruimtelijk … minder opbergruimte … dus ook hier uitzoeken, hergroeperen en wegdoen van wat overbodig is. En soppen … De buizen ven de centrale verwarming zijn hummig geworden door muizenvoetjes. Muizen die ik al in geen maanden meer gezien heb. Muizen die waarschijnlijk door mijn logeerhondje op andere gedachten zijn gebracht. Door de openstaande deur is het een komen en gaan van hommels, bijen en lieveheersbeestjes.

Gisteren picknickten we, op afstand, in de Kweektuin. Joy rolde van haar buik, op haar zij en kwam voor het eerst zelf tot zit en bleef los zitten. Saar verdeelde haar aandacht tussen alle grote mensen. Ze had het meeste schaterlachpret met mijn lang-mee-oplopende vriendin uit Amsterdam. Feest om naar te kijken. Feest om te zien hoe mijn 86 jarige vriendin genoot van het weerzien met ons allen. Nog altijd een hit voor Saar is kleuren en er daarna verf van maken met aquarelpotloden. Die komen en gaan met mij en blijven daardoor bijzonder.