Alweer een nieuwe week, de tijd snelt voorbij, sneller dan ooit lijkt het wel. Over een paar weken is er al weer een verjaardagsdag. Ik word oud, als ik geen ademnood krijg. De voordelen van ouder worden zie ik al jaren. Meer zelfvertrouwen, minder angst. Minder beren op en kuilen in de weg. Hoewel de laatste tijd meer angst dan ik in jaren voelde, Dit soort probleem was er tijdens mijn leven niet eerder. Bij niemand niet. In de Volkskrant vertelde een huisarts van mijn leeftijd wat het leven en werken hem heeft geleerd. Bottom line: Dat we allemaal lijden aan eenzaamheid, allemaal opbloeien van gehoord te worden. Luisteren is een beter medicijn dan een paracetamol. Eenzaamheid erkennen als fundamenteel horend bij het leven tempert verwachtingen naar dierbaren. De ander is er niet om jou gelukkig te maken, maar doet dat misschien wel door gewoon te luisteren. Ik leef al jaren  meestal tevreden met mijn alleenzaamheid. De kunst ok te zijn met mijn eigen gezelschap. Een gewoonte, een instelling, die in deze tijd nog beter van pas komt. Met af en toe een ontmoeting, een ander die de slingers ophangt, een ander die het leven mooier kleurt. 

Kijk om je heen en zie dat de bomen groener zijn, dat gras weer gemaaid wil worden. De meerkoeten in de Singel hebben nog 1 jong.