Vandaag bracht ik een aantal uur door met de familie op de hoek. Heerlijk in hun tuin in de zon. Saar en ik knuffelden alle knuffels die we de afgelopen weken allebei hebben gemist. Ze is zó ontzettend leergierig en slim en had een paar nieuwe spelletjes. Samen leerden we haar kwartetten. Als ze dat principe eenmaal kent voorzie ik een boel nieuwe versies. Ze heeft een spel met lottokaarten waarmee je engelse woorden kunt leren. Als de uitspraak van een woord na 2 maal niet lukt, dan houdt ze er voor dat moment even mee op. Frog was een lastige. Ze lijkt wat dat betreft wel op haar moeder op die leeftijd. Wat ook een leuk nieuw spel was was terugtellen van 11 naar 1. Langzaam worden cijfers getallen en langzaam krijgen ze meer betekenis dan woorden. Aan het eind van ons samenzijn legden we een vertrouwde puzzel. Ooit was die ontzettend moeilijk moeilijk. Hondje Bella werd geaaid. Voor beiden een beetje spannend. Ik geloof dat Bella niet echt kinderhandjes gewend is. Ook al is het een klein hondje als je kleine vingertjes hebt zijn zelfs kleine tandjes niet wat je wilt voelen.. Joy, inmiddels ruim 6 maanden, heeft de hele wakkere dag haar eigen Saar-show. Ze observeert, lacht, eet als een kleine bootwerker, slaapt, lacht en observeert nog meer. Daarnaast doet ze haar eigen gymnastiek en oefent rollen. Ik ben trots op dit gezin. De dorst van mijn hart is gelest.
