Deze 2e Paasdagmorgen waaide er in Haarlem een koude wind. De wandelingen waren meer noodzaak dan plezier. Het is bizar hoe de dagen voorbijsnellen met weinig tot helemaal niets bijzonders in mijn kleine wereldje. Ik ben dankbaar in Nederland te wonen met de nadruk op zelf nadenken. Voor mij betekent dat nog steeds minimaal contact met de buitenwereld. Ik zie in gedachten de rij mensen waar andere mensen wél contact mee hebben gehad. Ik ben liever alleenzaam dan ziek. Aan alleenzaamheid ben ik gewend.
Dezer dagen kijk ik naar The Blacklist. Seizoenen vol met spannende verhalen die de uren doen verstrijken. Een dag zonder buis zou moeilijk zijn.
Morgen volg ik weer het nieuws.
We hebben de Paasdagen weer gehad, al dan niet met eitjes, al dan niet met contemplatie over waar deze dagen óók voor staan.
Ik wens wie hier leest geduld, vertrouwen, naastenliefde en optimisme. Houd vol, houd afstand en houd goede moed.
|