Ik ben ouder dan mijn moeder ooit werd en bijna op de leeftijd waarop het voor mijn vader ophield.
Ik leerde ook dat de dood nooit uit lijkt te komen. Iemand is te jong, Het is te plots. Er is altijd nog zoveel dat er nog gedaan had moeten worden.
Ik leerde dat het enige is om niet kapot te gaan van verdriet ... is je verzoenen met het feit. Dat vragen naar waarom geen ander antwoord krijgt dan dat iedereen een keertje gaat.
Deze week gaat de discussie gevoerd worden "What if? " Welke criteria gaan er gelden als artsen voor onmogelijke keuzes komen te staan.
Voor wie OP1 gisteren niet gezien heeft ... kijk eens op Uitzending gemist.
Ieder van ons kan door binnen te blijven en verstandig te zijn helpen dat de zorg niet uit zijn voegen kraakt. Ieder van ons zou na moeten denken over "What if" als het lot jou tóch treft.
Vrolijker kan ik het vandaag niet maken.
In mijn kleine wereld schijnt de zon, mijn oppashondje laat mij uit, mijn dochter kwam met tulpen en een zak nootjes aan de deur. Om 15.00 uur was zij de eerste klant van de notenwinkel geweest ... klein leed dat voor die ondernemer heel zwaar moet zijn.
.
