|
Ook voor Corona was er onrechtvaardige verdeling in de wereld. Beelden uit India, waar mensen uit grote steden massaal met de bus naar huis wilden omdat daar geen werk ook geen geld en geen eten betekent. Ze werden besproeid met desinfecteermiddel dat ook gebruikt wordt om bussen te reinigen. Beelden uit Zuid Afrika waar mensen volgens angst van een gemeenteraadslid "als vliegen zullen sterven" en waar de politie grotendeels meer controleert op invoer van alcohol in de townships dan op het naleven van de 1,5 meter.
Bij gebrek aan een echt mondkapje deed ik vanmorgen een winkel aan verscholen in een sjaal.
Op Max genoot ik van Willem Duys in Voor de vuist weg. Wat een heerlijke, langzame televisie en wat was hij toch een innemende presentator. Jeugdsentiment voor velen. En ik keek naar jonge mensen die op zoek zijn naar een huis op het Engelse platteland. Ik kan erg genieten van Engelse landschappen. Ik had mijn dagelijkse babbel met mijn zus in India. In de ashram zijn wel mensen in isolatie, maar volgens zeggen lijkt iedereen daar gezond. Mijn vriendin komt voor koffie op mijn terrasstoel buiten. Gelukkig nodigt het weer daartoe weer uit.
Als ik er aan denk dat deze toestand tot mei zou kunnen gaan duren ... dan krijg ook ik de kriebels. Maar daar wil ik mijn gemoedstoestand niet door laten bepalen. Ik tel mijn zegeningen. In mijn kleine wereld is iedereen gezond en steunen we daar waar mogelijk elkaar. De zon schijnt en ik moet waarschijnlijk zelfs de planten water gaan geven.
Pas op jezelf, adem, tel af en toe tot 10 of desnoods tot 100, drink extra water, glimlach, slaap de verveling voorbij, deel aandacht en menselijke warmte en ben blij dat je bed hier staat.
|
