|
Meestal doe ik niet aan bang. In de afgelopen dagen merkte ik bang te zijn en ik denk daar een beetje over na. Ik probeer mijzelf te sussen, te troosten, verstandig te laten zijn. Ik ben al ruim 60 jaar gezegend met een gezond blijvend lijf. Griepgolven hebben mij nooit geraakt. Ik ben al een week overwegend alleen thuis. Ik denk dat ik meer bang ben om het benauwd te krijgen dan om dood te gaan. Ik ben bang voor wat er kan gebeuren met de mensen die mij lief zijn. Het is niet hyperventilerend bang, niet verlammend. Maar ik weet dat er 'iets' is als ik wakker word en dat 'iets' bepaalt de keuzes die ik maak. Ik ga minimaal naar buiten. Heb ontmoetingen per video. Ben dankbaar voor apjes en foto's. Ik bid mijn avondgebed en val makkelijk in slaap, met dankbaarheid dat de voorbije dag in kleine kring ook gezond voorbij is gegaan.
De dag van vandaag kan ik boodschappen doen. Er is genoeg opwekkend vermaak. Ik hoef niet bang te zijn mijn huis uitgezet te worden. Ik ga geen honger lijden. Ik ben zo gewend het leven zoveel mogelijk per dag te doen dat dat meestal spontaan gaat. Ik heb mijzelf op informatiedieet gezet. Na 21.00 uur doe ik de ogen dicht en de televisie uit. Vanavond maak ik een uitzondering. Ik ben benieuwd naar Pauw. Sterker nog, ik verheug me er op.
|
