In de ashram is het in de ' rijen' nog steeds drukker dan thuis in bv de supermarkt ... maar relatief veel rustiger dan voor Amma's vertrek. Na 7 weken herken ik hier meer mensen dan thuis, bij mij in de straat ... en hoewel ik zeker 20 uur per dag mijn mond gehouden heb ... heb ik met relatief veel mensen mooie ontmoetingen mogen hebben. Ik had het voorrecht te mogen praten met 3 jonge vrouwen van mijn dochter's leeftijd ... en heb hun duidelijk mogen maken dat moeder's lastig lijken ... maar wezenlijk altijd alleen maar bezorgd zijn en zooooooooooooooooo graag willen weten dat je gezond en veilig bent ... en mogelijk zelfs gelukkig. Ik realiseerde me dat ik als dertiger een ondankbare dochter ben geweest ... en helaas kan ik dat niet meer beter maken, omdat mijn moeder is overleden. Soms is later voorbij ... en wat rest is ' had ik maar..." Gelukkig heb ik onderweg naar oud worden wel leren vergeven ... zelfs mezelf in de afgelopen weken ... Dankzij de ontmoetingen met ander-vrouws-dochters ... dankzij de stilte ... dankzij ...
