|
Het is dinsdagmiddag een uur of half vier en ik heb het idee dat ik er al weken ben. De reis verliep uiterst voorspoedig, de nachtelijke uren had in 3 zitplaatsen voor mij alleen, dus bijna net een bedje. In Oman, de laatste overstaphalte wordt druk gewerkt om in 2020 het vliegveld bij de beste 20 van de wereld te laten horen. Het inladen van de koffers vanaf trolley's gebeurde door 1 persoon ... omgeven door mannen kennelijk ' hoger' in rang ... Zij bestuurden de trek-en duwauto ... de allerbelangrijkste man stond te staan ... en hield papieren vast. Daar valt voor de werkers nog wel wat verbetering te halen. Na een taxi-rit van 3 uur werd ik opgewacht door mijn zus, we dropten mijn bagage en hadden een heerlijk maal in haar huisje. ' s Avonds presteerde ik het om in de ashram te verdwalen en miste daardoor de ' skype' verbinding met Amma vanuit Amerika. Maar lag daardoor wel bijtijds op bed en werd vanmorgen om 7 uur uitgerust wakker. De telefoon en laptop blijven voorlopig uit. Ik schrijf nu vanuit het internetcafe en dat gaat ook prima. Het is afkicktijd ... af van vlees, af van werk, af van apparaten waar mijn ogen van stressen. Af van ' iets moeten' ... Wel goede voornemens ... morgen een cursus in een meditatietechniek ... en hopelijk wordt dat een vol te houden, prettig ritueel .... Morgenmiddag mijn eerste seva in de creatieve hoek. Zaterdag poetsen Miranda en ik een paar uur grondig in de tempel ... een klus die hoog de de klussenlijst stond.
Ik groet jullie allen ... voor wie mijn vervangster wil bereiken ... dat kan alleen per telefoongesprek ... sms en whatsApp en mail komen bij mij uit.
|
