Ik ben gezegend met een eigen Sinterklaas … iemand die mij ook door het jaar altijd weet te verrassen … iemand die hier tussen de regels leest hoe het me gaat … en dan  met de juiste tekst op een kaart, het passende boek, of een ontspannend tijdschrift een dag nog mooier kleurt. Vandaag, rond Sinterklaas pakte hij extra uit … met gedichten en pakjes die aan een touw geknoopt uit de grote Piet-zak kropen. Ook Saar viel, als altijd, in de prijzen. Gelukkig heb ik in de loop van de jaren gemeend DANK-je-wel leren zeggen en voel ik verwend en niet bezwaard.

Altijd voor vertrek naar een verre bestemming kaart ik bij mijn dochter het onderwerp: "Stel je voor dat ik dood zou gaan daar" aan. Nog voor ik iets kon zeggen vulde zij in: "Je wilt niet in een loden kist in een vliegtuig, maar wel volgens ritueel daar dezelfde dag worden verbrand en verstrooid"… 

Dat kan omdat mijn zus daar is om dat te regelen, mocht zoiets drastisch onverhoopt gebeuren. Mijn dochter bedacht later met grootgegroeide Saar op bedevaart te komen en hier met mijn goede vrienden een borrel ter herinnering te drinken. We gaan er van uit dat ik gezond en gebruind eind januari weer terug ben … Ik wil zelfs wel dansen op mijn 80ste verjaardag. Maar omdat niemand weet wanneer je laatste adem daar is … is het goed om het er soms over te hebben.