In de tram werd ik omringd door een groepje jonge jongens, geboren Hagenezen met onmiskenbaar mediterrane genen prachtige donker bruine ogen allen gehuld in zwarte trainingspakken. Ik snapte 90% van hun gesprek niet straattaal-slang voor een oudere dame zonder pubers om zich heen écht alsof ze van een andere planeet kwamen. Toen een van hen zich afvroeg welke datum vandaag was verstond ik dat wel en gaf het goede antwoord. Daarmee ontstond er een gevoel van minder afstand. Ik was tenslotte ook in de stad waar ik mijn jeugd doorbracht. Na een geweldige middag met muziek, een Drakendoderverhaal, heerlijk eten en leuke mensen liep ik een deel van de terugreis door de stad van mijn jeugd waar ik zeker 25 jaar niet meer geweest ben. De straat, waar je vroeger goed moest opletten om niet onder de bus te komen en waaraan nog steeds Bijenkorf en Hema resideren is voetgangersgebied geworden en heeft winkelavenue allure. De Spuistraat, vroeger hoofdwinkelstraat, waar wij boven een hoedenzaak woonden was minder breed en luxueus dan in mijn herinnering. Het Binnenhof is niets veranderd. De skyline rond het Centraal Station was het meest imposant en onherkenbaar. Het ene hoge gebouw naast een nog bijzonderder vormgegeven buurman. Overal kun je eten zien, om ter plekke te consumeren, om af te halen, om thuis te laten brengen of om thuis te bereiden. Ik hoorde laatst in een lezing waarin je beperken tot 3 goede maaltijden per dag werd bepleit dat we per dag blootstaan aan 104 vulling-eetverleidingen Goed gevoed weerstond ik ze. Al met al een goede dag zo buiten mijn comfort zone.
