De bus naar IJmuiden stopte net toen ik de halte voorbij zou lopen en ik dacht: "Spannend, weer eens wat anders,  daar mag Woezel vast wél los op het strand". In een half uurtje zag ik meer van de omgeving Haarlem dan in de afgelopen  2 jaar. Veel nieuwbouw.

Vanaf de eindhalte was er nog geen strand en zee in zicht maar wel een prachtige wandeling door duinachtig gebied. Hoogseizoen vakantie in Nederland en je komt geen kip tegen … nou ja … een vriendelijk groetende mevrouw met hond. Met hoog uitzicht op strand en zee vonden we een prima uitspanning voor koffie met een tosti en na een uurtje aangenaam verpozen besloot ik liever terug te wandelen naar Parnassia via de vloedlijn dan te zoeken naar de bushalte.

 De klim naar beneden vond ik best een beetje steil, maar eenmaal met de schoenen uit in het zand gingen de stappen als op de loopband. Woezel's genieten blijft een feest om naar te kijken. Langzaam maar zeker werd het strand drukker … in IJmuiden bijna leeg, aan naaktzonnen doen ook niet heel veel mensen binnen het daartoe aangewezen speciale gebied, maar hoe dichter bij de parkeerplaats van Parnassia des te drukker het werd en des te meer honden verstonden Duits.

Zelfs de 'lastige' opgang met mul zand namen we moeiteloos en daarna hadden we nog een half uurtje in de volle zon te wandelen naar een bushalte. Aan zo'n middag merk ik dat mijn conditie beter aan het worden is … veel beter.